Δύο παίκτες του Ολυμπιακού πέθαναν φορώντας –κυριολεκτικά-- την ερυθρόλευκη φανέλα. Ο ένας ήταν ο μεγάλος αγωνιστής Νίκος Γόδας, και ο άλλος ο μεγάλος σκόρερ Μιχάλης Κρητικόπουλος. Λόγω της σπανιότητας των δύο περιπτώσεων, κάποιοι έχουν μιλήσει για τη μεγάλη τύχη ή τη μεγάλη ευλογία του να πεθαίνεις με την ερυθρόλευκη. Δεν θα συμμεριστώ τις απόψεις τους, αν και καταλαβαίνω το νόημα των υπερβολών τους. Όμως δεν μπορείς να μιλάς για ευλογία ή τύχη όταν αναφέρεσαι σε θανάτους ανθρώπων, που πόνεσαν πολύ τις οικογένειες και τους οικείους τους και λύπησαν τόσο κόσμο.
Ωστόσο είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι την ίδια ώρα που συνέβαιναν και τα δύο αυτά θλιβερά όσο και σπάνια γεγονότα, η ιστορία του Ολυμπιακού απέδιδε και στους δύο ξεχωριστή δόξα και τιμή, που, κατά τρόπο προνομιακό και αποκλειστικό, ανήκουν και (αξίζει να ανήκουν) μόνον σε αυτούς. Η ιστορία όμως χρειάζεται συντήρηση και αυτή γίνεται μόνο μέσα από τη μνήμη.
Στον Γόδα έχω αναφερθεί. Σήμερα είναι η ώρα να πούμε κάποια πράγματα και για τον Κρητικόπουλο, αποφεύγοντας κατά το δυνατό τα πολύ γνωστά και τετριμμένα. Άλλωστε βρισκόμαστε σε μια εποχή δύο επετειακών γεγονότων με επίκεντρο τους τον Κρητικόπουλο. Πολύ πρόσφατα, γύρω στα τέλη του περασμένου μήνα, συμπληρώθηκαν 18 χρόνια από τότε που έφυγε από τη ζωή, ενώ σε πολύ λίγο καιρό, στα τέλη του τρέχοντος μήνα, θα συμπληρωθούν 47 χρόνια από τότε που έγινε παίκτης του Ολυμπιακού.
1. ΠΩΣ ΟΝΟΜΑΣΤΗΚΕ «ΒΑΡΒΑΡΑ»
Κατά την επικρατέστερη εκδοχή, όταν έπαιζε στον Εθνικό, τον ζήτησε μια γυναικεία φωνή στο τηλέφωνο των αποδυτηρίων. Εκείνη την ώρα ,ο Μιχάλης απουσίαζε (πιθανό στο ντους) και ο συμπαίκτης του Άγγελος Κρεμμύδας που απάντησε στην κλήση το είπε αυτό στην κοπέλα που είχε πάρει. Τότε εκείνη του άφησε μήνυμα: «Να του πείτε πώς τον πήρε η Βαρβάρα». Τα υπόλοιπα τα καταλαβαίνετε. Από τον Κρεμμύδα (που, παρεμπιπτόντως, υπήρξε ένα από τα καλύτερα σέντερ-μπακ των ελληνικών γηπέδων, με 450 αγώνες περίπου πρωταθλήματος Α΄ Εθνικής) ξεκίνησε και στη συνέχεια διαδόθηκε το πείραγμα, η πλάκα, το καλαμπούρι και φυσικά το παρατσούκλι, που συνόδεψε τον Μιχάλη σε όλη του τη ζωή.
Άλλωστε ο ίδιος ο Κρητικόπουλος ήταν τόσο καλό παιδί, που του ήταν έτσι κι αλλιώς αδύνατο να κάνει τον θιγμένο και να ζητήσει από τους συμπαίκτες του να σταματήσουν την πλάκα, ακόμη και αν υποτεθεί ότι το ήθελε. Πάντως είναι γεγονός ότι δεν του κακοφάνηκε ιδιαίτερα το συγκεκριμένο παρατσούκλι και ποτέ δεν αντέδρασε. Έζησε άνετα με αυτό, χωρίς όμως να είναι βέβαιο και ότι του άρεσε. Απλώς ο Μιχάλης ποτέ δεν αντιδρούσε άσχημα και ποτέ δεν θα τσακωνόταν, ιδίως για τέτοια πράγματα.
2. ΣΕ ΠΟΙΑ ΟΜΑΔΑ ΕΠΑΙΞΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ: ΣΤΟΝ ΕΘΝΙΚΟ Η ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ;
Δύσκολη απάντηση σε μια δύσκολη ερώτηση.
Η καριέρα του Κρητικόπουλου είναι μοιρασμένη ανάμεσα στον Ολυμπιακό και στον Εθνικό. Έπαιξε περίπου τα ίδια χρόνια σε κάθε ομάδα. Στον Εθνικό από την περίοδο 1965/66 μέχρι την περίοδο 1972/73, δηλαδή από 19 έως 27 ετών. Στον Ολυμπιακό από την περίοδο 1973/74 μέχρι την περίοδο 1979/80, δηλαδή από 27 μέχρι 34 ετών.
Το ίδιο ισχύει και όσον αφορά αριθμούς συμμετοχών και γκολ σε αγώνες πρωταθλήματος. Έπαιξε 185 αγώνες πρωταθλήματος με τον Εθνικό, σημειώνοντας 79 γκολ και 187 αγώνες πρωταθλήματος με τον Ολυμπιακό σημειώνοντας 83 γκολ. Τα νούμερα είναι πολύ παραπλήσια. Αν μάλιστα ληφθεί υπόψη πόσο πιο δύσκολο είναι να σκοράρει κανείς με την επίθεση του Εθνικού, σε σύγκριση με την επίθεση του Ολυμπιακού, τότε φαίνεται ότι από πλευράς αποτελεσματικότητας η ελάχιστη συνολική υπεροχή του σε γκολ στον Ολυμπιακό δεν είναι τόσο σημαντική, αλλά κατ’ ουσία, μάλλον φαινομενική. Μάλιστα θα μπορούσε να πει κανείς ότι στον Εθνικό οι επιδόσεις του στο σκοράρισμα υπήρξαν ουσιαστικά καλύτερες ή σημαντικότερες ή τέλος πάντων πιο εντυπωσιακές και αξιοθαύμαστες.
Πάντως πρέπει να σημειώσουμε ότι έξι μήνες αφότου πήγε στον Ολυμπιακό, στάθηκε άτυχος, αφού υπέστη σοβαρό τραυματισμό στο γόνατο και χειρουργήθηκε με αποτέλεσμα να απουσιάσει 3+ μήνες από τα γήπεδα.
Ένα άλλο γεγονός που δείχνει ότι τα χρόνια του στον Εθνικό μάλλον ήταν τα καλύτερα από πλευράς απόδοσης είναι ο αριθμός συμμετοχών του στην Εθνική με τη φανέλα των δύο ομάδων. Όταν έπαιζε στον Εθνικό αγωνίστηκε στην Εθνική περισσότερες (17) φορές, ενώ όταν ήταν παίκτης του Ολυμπιακού αγωνίστηκε στην Εθνική λιγότερες (μόνο 11) φορές. Και όλοι ξέρουμε τον γνωστό κανόνα ότι όταν κάποιος παίκτης παίζει σε μεγαλύτερη ομάδα μπορεί να παίξει στην Εθνική πολύ πιο εύκολα από όσο όταν παίζει σε μικρότερη ομάδα. Ο Κρητικόπουλος όμως ήταν εξαίρεση του κανόνα αυτού.
Βέβαια στον Ολυμπιακό η «Βαρβάρα» πήρε τίτλους (3 πρωταθλήματα και ένα κύπελλο) διακρίθηκε και σκόραρε σε αγώνες στις μεγαλύτερες διοργανώσεις της Ευρώπης. Αυτά που έζησε με τον Ολυμπιακό δεν θα τα ζούσε ποτέ με τον Εθνικό, όπου δεν θα γευόταν ποτέ τη χαρά ενός τίτλου. Για το γεγονός αυτό, ευγνωμονούσε συνεχώς τον Ολυμπιακό, αν και ποτέ δεν ξέχασε τον Εθνικό.
Η αλήθεια είναι ότι έβλεπα από το 1966 και μετά πολύ Εθνικό που στις δεκαετίες 1960 και 1970 είχε σπουδαία ομάδα. Ο Κρητικόπουλος ήταν ένας παίκτης που μου άρεσε πολύ, εξαρχής, λόγω του θεαματικού του παιχνιδιού. Ήθελα λοιπόν όσο τίποτε άλλο να έρθει η «Βαρβάρα» στον Ολυμπιακό.
Ίσως επειδή είμαι επηρεασμένος από το γεγονός ότι ξεχώριζε και πρωταγωνιστούσε τόσο πολύ στον Εθνικό να κλίνω και εγώ στην άποψη ότι τα καλύτερα του χρόνια από πλευράς απόδοσης ήταν μάλλον όταν έπαιζε στον Εθνικό, τότε που ήταν πιο νέος.
Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν έπαιξε εξαιρετικά στον Ολυμπιακό. Όταν ήρθε σε μας ήταν ήδη 27 ετών και είχε αποκτήσει περισσότερη ωριμότητα στο παιχνίδι του.
Θα μπορούσε λοιπόν να πει κανείς ότι από πλευράς απόδοσης τα χρόνια του στον Εθνικό ήταν πιο ενθουσιώδη, εντυπωσιακά και ομορφότερα στο μάτι, ενώ τα χρόνια του στον Ολυμπιακό ήταν πιο γόνιμα, μεστά και δημιουργικά.
3. ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ ΤΑ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
Ήταν πολύ ταχύς, με μεγάλο διασκελισμό, είχε φοβερό άλμα και εξαιρετικό κεφάλι (περίπου το 1/3 των γκολ που πέτυχε στον Ολυμπιακό τα σημείωσε με το κεφάλι). Ήταν πολύ κινητικός και ευέλικτος, πραγματικά αεικίνητος. Επιτίθετο και κεντρικά, αλλά πολύ και από τα πλάγια, προτιμώντας, όποτε εύρισκε ευκαιρία, να πετάει την μπάλα μπροστά και να περνάει τους αντιπάλους του, βασιζόμενος στην ταχύτητά του. Τα προαναφερόμενα προσόντα του (άλμα, ταχύτητα) τον έκαναν πολύ θεαματικό παίκτη, χαρά των φωτογράφων.
Δεν διακρινόταν για την ιδιαίτερα καλή ντρίμπλα του (ιδίως «κλειστή», που δεν είχε καθόλου) και γενικότερα για την ιδιαίτερα υψηλή τεχνική του κατάρτιση (για τον λόγο αυτό, άλλωστε, δεν χτύπησε ποτέ πέναλτι, τουλάχιστον στον Ολυμπιακό). Αντίθετα έβγαζε ωραίες σέντρες από τα άκρα. Ως σκόρερ διακρινόταν για την οξυδέρκειά του και την αντίληψη των φάσεων, με αποτέλεσμα να σημειώσει πολλά γκολ με πετάγματα, προβολές ποδιών, κεφαλιές-ψαράκια, που δεν περίμεναν οι αντίπαλοι.
Είχε το γνώρισμα των μεγάλων παικτών να διακρίνεται στους μεγάλους αγώνες. Είχε σκοράρει εναντίον όλων των μεγάλων αντιπάλων ομάδων, σε πολλά ντέρμπι. Μόνο σε αγώνες πρωταθλήματος, είχε σημειώσει 9 συνολικά γκολ εναντίον ΠΑΟ (τα περισσότερα), ΑΕΚ και ΠΑΟΚ, ενώ είχε σκοράρει σε τελικούς κυπέλλων Ελλάδας και σε κρίσιμους αγώνες Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης (Σέλτικ, Δυναμό Κιέβου). Συνολικά στον Ολυμπιακό έπαιξε σε 226 επίσημους αγώνες (πρωταθλήματος, κυπέλλου και Ευρώπης) και πέτυχε συνολικά 101 επίσημα γκολ. Ακόμη και σήμερα εξακολουθεί να συγκαταλέγεται στους καλύτερους σκόρερ στην ιστορία του Ολυμπιακού.
4. ΤΙ ΗΤΑΝ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΔΙΕΚΡΙΝΕ ΤΟΝ ΚΡΗΤΙΚΟΠΟΥΛΟ
Εδώ η απάντηση είναι εύκολη. Ο μοναδικός αδαμάντινος χαρακτήρας του. Πραγματικά είναι απορίας άξιο πώς υπήρξε και επιβίωσε ένας τέτοιος άνθρωπος στον χώρο του ποδοσφαίρου.
Μιλάμε για ένα σκέτο «κορίτσι». Ευγενικός, σεμνός, καλοσυνάτος, πρότυπο ήθους, ποτέ δεν κατηγόρησε κανένα ακόμη και όταν αδικήθηκε. Ποτέ δεν δημιούργησε πρόβλημα. Πάντα συνεπέστατος. Κι όλα αυτά, παρά τα πολύ δύσκολα χρόνια που πέρασε από παιδί, που θα σκλήραιναν πολύ τον χαρακτήρα άλλων. Μεγάλωσε στην Καισαριανή μέσα σε μεγάλη φτώχεια.
Έχασε νωρίς τον πατέρα του, λιμενεργάτη στον Πειραιά και οπαδό του Εθνικού (γι’ αυτό άλλωστε θέλησε να πάει στον Εθνικό από τον Παναιγιάλειο). Άρχισε να δουλεύει από 9-10 ετών για να βοηθήσει την οικογένειά του και συνέχισε να δουλεύει πολύ πιο έντονα μετά τον θάνατο του πατέρα του. Το σχολείο το εγκατέλειψε στο δημοτικό. Σε ηλικία 17 ετών έκανε τον υδραυλικό. Αλλά πάντοτε έβρισκε χρόνο για το μεράκι του, την μπάλα, στις αλάνες της περιοχής.
Όταν, με την πάροδο του χρόνου, έγινε «πάλιουρας» στον Ολυμπιακό, θεώρησε από μόνος του (χωρίς παρότρυνση ή σύσταση κανενός) υποχρέωσά του, πρώτα ως ανθρώπου και μετά ως ποδοσφαιριστή της ομάδας, να κάνει τους νεοφερμένους του Ολυμπιακού, ιδίως τους προερχόμενους από την επαρχία ή τους μικρούς σε ηλικία παίκτες της ομάδας, να αισθανθούν καλύτερα. Έτσι τους προσκαλούσε στο σπίτι του γιατί συν τοις άλλοις ήταν και πρότυπο οικογενειάρχη, που δεν έβγαινε εύκολα έξω. Εκεί τους έκανε το τραπέζι, τους μιλούσε, άκουγε τα προβλήματά τους, τους συμβούλευε, τους ενθάρρυνε και γενικά τους έκανε να νιώσουν πιο άνετα.
Μίχος, Ξανθόπουλος, Κατσαβάκης, Καλτσάς είναι μερικοί από αυτούς που έζησαν από κοντά αυτή την αντιμετώπιση, αυτήν τη φροντίδα και το ενδιαφέρον του Μιχάλη. Στον Σταύρο τον Παπαδόπουλο, επειδή βρισκόταν μόνιμα μακριά από την πατρίδα του, την Κύπρο, το σπίτι του ήταν πάντα ανοιχτό. Μάλιστα στην εποχή των σεισμών του 1981, ο Σταύρος διανυχτέρευε μόνιμα στο σπίτι του Κρητικόπουλου, γιατί δεν ήθελε να μείνει μόνος του.
Φυσικά ο χαρακτήρας του τον έκανε αγαπητό όχι μόνο στους συμπαίκτες του αλλά και σε όλους τους Έλληνες ποδοσφαιριστές. Αλλά και σε όλους τους Έλληνες φιλάθλους. Αρκεί να σκεφτείτε πως οι οπαδοί του Εθνικού, που μισούν θανάσιμα τον Ολυμπιακό, ποτέ δεν αποδοκίμασαν τον Κρητικόπουλο όταν πήγε στον αιώνιο τοπικό τους αντίπαλο.
Όταν έφυγε από τον Ολυμπιακό και πήγε για μια περίοδο στον Απόλλωνα, ο πρόεδρος της ομάδας της Ριζούπολης Κώστας Αλαμάνος τον έχρισε αμέσως αρχηγό, όχι μόνο λόγω της ιστορίας του, αλλά λόγω του άμεμπτου ήθους του, αποκαλώντας τον «κόσμημα του ποδοσφαίρου».
Μετά την απόσυρσή του από τα γήπεδα ο Μιχάλης έγινε ενεργό μέλος της ομάδας των παλαιμάχων του Ολυμπιακού. Δεν μπορούσε, λόγω χαρακτήρα, να πει όχι όπως πολλοί άλλοι είπαν. Αν κρατούσε μια απόσταση ίσως να ζούσε σήμερα, αλλά πού να τα ξέρεις και πώς να προβλέψεις αυτά.
5. ΠΩΣ ΕΓΙΝΕ Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΩΔΗΣ ΠΑΝΑΚΡΙΒΗ ΜΕΤΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ
Ο Ολυμπιακός ήθελε τον Κρητικόπουλο από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε ο Γουλανδρής το 1971. Όμως τότε, εν μέσω χούντας, δεν είχε ακόμη ξεκαθαρίσει και παγιωθεί απόλυτα το διοικητικό καθεστώς του Ολυμπιακού. Επιπλέον, το μεταγραφικό καθεστώς ήταν «χουντικό ντοβλέτι», όπου ο Ασλανίδης έκανε κυριολεκτικά ό,τι ήθελε. Έτσι δεν έγινε κάποια ουσιαστική κίνηση για την απόκτησή του. Ο παίκτης ήθελε να έρθει στον Ολυμπιακό, αλλά, λόγω χαρακτήρα, ούτε πίεζε ούτε εκβίαζε καταστάσεις.
Τον επόμενο χρόνο (1972) όλα είχαν γίνει πολύ πιο ξεκάθαρα. Η μεταγραφή μπορούσε να γίνει. Το μόνιμο πρόβλημα ήταν ότι ο Εθνικός είχε ηγέτη τον πλούσιο Καρέλλα και δεν είχε ιδιαίτερη ανάγκη, ούτε δελεαζόταν εύκολα από χρήματα. Ο Ολυμπιακός έκανε μια προσφορά 6.000.000 δραχμές + κάποιο ποδοσφαιριστή ή 6.500.000 δραχμές, που ήταν τεράστια ποσά για εκείνη την εποχή. Ωστόσο ο Καρέλλας για να πει το ναι, ήθελε για αντάλλαγμα και τον εικοσάχρονο Καραβίτη, ο οποίος θεωρείτο χρυσό ταλέντο και δεν ήταν δυνατό να δοθεί. Η υπόθεση χάλασε και ο παίκτης έμεινε στον Εθνικό.
Το κομβικό σημείο, που έκανε την απόκτηση του Κρητικόπουλου sine qua non για τον Ολυμπιακό ήταν ένα ματς πρωταθλήματος, που έγινε στα τέλη Μαρτίου 1972 μεταξύ Εθνικού και ΠΑΟ στο Καραϊσκάκη. Σε εκείνο το ματς, ο Εθνικός αν και έχανε 1-3 ισοφάρισε 3-3 σκορ με το οποίο έληξε ο αγώνας. Και τα τρία γκολ είχε πετύχει ο Κρητικόπουλος. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού τον λάτρεψαν. Ζητούσαν διακαώς την απόκτησή του και ο Γουλανδρής είχε πάντα καλή ακοή. Επιπλέον, ο Κρητικόπουλος, όπως είπαμε, άρεσε πολύ και στον ίδιο.
Ένα χρόνο αργότερα, το 1973, ο Ολυμπιακός επανήλθε με μια σούπερ προσφορά του Γουλανδρή που άρχισε από 8.000.000 δραχμές και γρήγορα ανέβηκε σε 9.000.000 δραχμές στον Εθνικό και 1.000.000 δραχμές στον Κρητικόπουλο. Ο Καρέλλας έκανε τον δύσκολο, ζητώντας περισσότερα χρηματικά ανταλλάγματα, αφού ο Κρητικόπουλος ήταν αναμφίβολα το μακράν μεγαλύτερο όνομα του μεταγραφικού παζαριού εκείνης της εποχής.
Τότε ο Κρητικόπουλος έκλεισε ραντεβού με τον Γουλανδρή και του ζήτησε να μην πληρωθεί καθόλου ο ίδιος και το 1.000.000 της αμοιβής του να πάει στον Εθνικό προκειμένου ο Καρέλλας να συναινέσει. Προτίμησε να ζημιωθεί απόλυτα ο ίδιος αρκεί να γινόταν επιτέλους η μεταγραφή του στον Ολυμπιακό. Κανένας άλλος στην θέση του δεν θα το έκανε! Ο Γουλανδρής όταν άκουσε τον Μιχάλη να του λέει αυτά τα απίστευτα, στην αρχή τα έχασε. Στη συνέχεια όμως τον διαβεβαίωσε να μείνει ήσυχος γιατί η μεταγραφή του θα γινόταν ο κόσμος να χαλάσει.
Η Βαρβάρα έφυγε κατενθουσιασμένη. Περίμενε άμεσες ευχάριστες εξελίξεις.
Την επόμενη όμως του ήρθε νταμπλάς. Σε όλο τον Τύπο υπήρχε βραδινή επίσημη ανακοίνωση του Εθνικού, που έλεγε καθαρά και ξάστερα ότι ο Κρητικόπουλος δεν παραχωρείται και ιδίως στον Ολυμπιακό. Τι είχε συμβεί; O Καρέλλας είχε μάθει για τη συνάντηση, είχε νευριάσει, ενώ ήθελε να βάλει στο μεταγραφικό παιχνίδι και τον ΠΑΟ για να αποσπάσει υψηλότερες προσφορές.
Μπροστά στις δυσάρεστες αυτές εξελίξεις, ο Κρητικόπουλος, που τα είχε χαμένα, επικοινώνησε με τον Γουλανδρή και κρεμόταν κυριολεκτικά από τα χείλη του. Ο Γουλανδρής του υπενθύμισε την υπόσχεση που του είχε δώσει ότι η μεταγραφή του θα γίνει οπωσδήποτε και ο Κρητικόπουλος από την πλευρά του τον διαβεβαίωσε πλήρως ότι θα απορρίψει κάθε ενδεχόμενη πρόταση ή προσέγγιση του ΠΑΟ, αφού μόνο στον Ολυμπιακό ήθελε να πάει.
Έτσι και έγινε. Ο Γουλανδρής ανέβασε την προσφορά σε περίπου 10.000.000 δραχμές και ο παίκτης μεταγράφηκε στον Ολυμπιακό. Ο Πρόεδρος του Ολυμπιακού έδωσε επιπλέον 1.000.000 στον Κρητικόπουλο, επειδή είχε εκτιμήσει τη στάση του.
Μεγάλο ρόλο στη μεταγραφή έπαιξε η θετική στάση του προπονητή του Εθνικού Βικ Μπάκιγχαμ, ενός επαγγελματία που άφησε την σφραγίδα του όπου δούλεψε (ακόμη και στην Μπαρτσελόνα) ο οποίος δεν ήθελε να σταθεί εμπόδιο στην εξέλιξη του ποδοσφαιριστή. Η μεταγραφή πραγματοποιήθηκε με τον συνήθη για εκείνη την εποχή τεχνητό τρόπο, όχι μέσω απευθείας μετακίνησης, αλλά μέσω αποδέσμευσης του παίκτη. Στον Τύπο, κατόπιν συμφωνίας όλων των ενδιαφερομένων, γράφτηκαν μικρότερα των καταβληθέντων πραγματικών ποσών.
Σε συνέντευξή του το 2017, ένας από τους πιο διάσημους παράγοντες του ελληνικού ποδοσφαίρου, ο Αστέριος Μπέλλας, αυτός που ανακάλυψε τον Κρητικόπουλο, τον έφερε στο Αίγιο και στη συνέχεια τον πούλησε πανάκριβα στον Εθνικό του Καρέλλα δήλωσε ότι η μεταγραφή του Κρητικόπουλου κόστισε συνολικά 12.000.000 δραχμές. Αυτός ήταν σε θέση να ξέρει περισσότερα, καθώς ανέκαθεν ήταν «μπασμένος» σε όλα και ήξερε καλά τον Κρητικόπουλο και τα πάντα γύρω από τη ποδοσφαιρική διαδρομή του.
Το πρώτο επίσημο παιχνίδι του στον Ολυμπιακό ήταν το 1973 στον Βόλο και το τελευταίο του κατά σύμπτωση πάλι στην ίδια πόλη, στο μπαράζ τίτλου με τον Άρη το 1980.
6. Η ΜΟΙΡΑΙΑ ΜΕΡΑ
Τον Ιούλιο του 2002, μέσα σε φριχτή ζέστη, ο Μιχάλης Γουλανδρής, ανιψιός του μεγάλου Προέδρου Νίκου προσκάλεσε την ομάδα για ένα αγώνα παλαιμάχων του Ολυμπιακού με τοπικούς παλαιμάχους στην Άνδρο, για τα εγκαίνια του γηπέδου που είχε το όνομα του πατέρα του και αδελφού του μεγάλου Προέδρου Νίκου Γουλανδρή «Ιωάννης Γουλανδρής». Στο πρώτο ημίχρονο, μετά περίπου από μισή ώρα αγώνα και ενώ πριν από λιγότερο από ένα λεπτό είχε δείξει κάποια μικρά σημάδια αδιαθεσίας, ο Μιχάλης κατέρρευσε από καρδιακό έμφραγμα. Τραγική λεπτομέρεια: ο Μιχάλης είχε προλάβει ήδη να σκοράρει. Παρά τις προσπάθειες που έγιναν δεν ανένηψε.
Όταν διαπιστώθηκε ο θάνατος του, δύο συμπαίκτες του, ο Σιώκος και ο Αγγελής (που ήταν ο στενότερος φίλος του στον Ολυμπιακό) παρέμειναν μέχρι αργά, για όλες τις αναγκαίες τυπικότητες και συνόδευσαν τον νεκρό συνάδελφό τους στο ταξίδι της επιστροφής της σορού με πλοίο στην Ραφήνα.
Η προτομή του, που φιλοτέχνησε παλαίμαχος παίκτης του Ολυμπιακού (ο τερματοφύλακας Ρουμελιώτης), στήθηκε έξω από τα δημοτικό γήπεδο της Καισαριανής, το οποίο πήρε το όνομά του.
Σχετικά με το γήπεδο αυτό, υπήρξε πέρυσι μια ενδιαφέρουσα εξέλιξη. Στο γήπεδο είχαν εγκατασταθεί τον Ιούλη του 2019 ακαδημίες του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού, με αποτέλεσμα να υπάρξουν αντιδράσεις από οργανώσεις της τοπικής κοινωνίας, που θεώρησαν απαράδεκτη, αυθαίρετη και αδιαφανή αυτή την ενέργεια σε δημοτικό χώρο. Αρχικά έγινε προσπάθεια να διαψευσθεί το εν λόγω θέμα, αλλά οι αντιδρώντες επικαλέσθηκαν και προσκόμισαν ανακοίνωση, που ανέφερε όντως ως διεύθυνση των ακαδημιών την διεύθυνση του γηπέδου. Στη συνέχεια έγινε μια προσπάθεια να ηρεμήσει η κατάσταση, αλλά το θέμα επανήλθε στην επικαιρότητα τον Σεπτέμβρη του 2019, όταν υπήρξαν νέες καταγγελίες για de facto χρήση των χώρων του γηπέδου από τις ακαδημίες του Ολυμπιακού, χωρίς να υπάρχει επίσημη έγκριση από το ΔΣ του Δήμου και μάλιστα χωρίς καν να έχει υποβληθεί επίσημη αίτηση του Ολυμπιακού στον Δήμο.
Οι αντιδρώντες φώναζαν ότι ο Κρητικόπουλος είναι παιδί της Καισαριανής, αλλά ο Ολυμπιακός είναι ένας ξένος με την πόλη τους, που δεν μπορεί να τυγχάνει προνομιακών δικαιωμάτων επί του γηπέδου, με αφορμή την ερυθρόλευκη θητεία του Κρητικόπουλου.
Μια άλλη προτομή του Κρητικόπουλου στήθηκε στην σουίτα του Μιχάλη Γουλανδρή στο νέο Καραϊσκάκη μετά από επιθυμία του τελευταίου. Σύμφωνα με πληροφορίες, που δεν ξέρουμε αν αληθεύουν, έχει πλέον μεταφερθεί στο Μουσείο.
Ο Κρητικόπουλος δεν πούλησε ποτέ παραμύθι ότι ήταν από παιδάκι Ολυμπιακός, ούτε πούλησε οπαδιλίκι αργότερα. Δεν του άρεσαν άλλωστε οι δηλώσεις και οι συνεντεύξεις στα μέσα της εποχής. Σε μια όμως από τις σπάνιες συνεντεύξεις του είχε πει με ειλικρίνεια και ευγνωμοσύνη: «Δεν θα άλλαζα τον Ολυμπιακό για όλο το χρυσάφι του κόσμου!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου