Η βραδιά στο Μολινό ήρθε να αποδείξει ότι στον Ολυμπιακό του Μάρτινς δεν αξίζει ούτε οίκτος ούτε κλαψουρίσματα, αλλά μόνο θαυμασμός. Όχι μόνο για την εικόνα που βγάζει η ομάδα στον αγωνιστικό χώρο, αλλά και για την αντίδρασή της όταν είναι στριμωγμένη. Φυσικά αυτό δεν κάνει τον αποκλεισμό λιγότερο πικρό, αλλά αποτελεί μια παρακαταθήκη για το μέλλον, εφόσον βέβαια η ομάδα τηρήσει τη συνοχή της.
Του JosuTernera
Αν θέλουμε να συνοψίσουμε τα αίτια της ήττας, δεν χρειάζεται να ψάξουμε πολύ: ο τραυματισμός του Σα που έφερε κάτω από τα δοκάρια τον άπειρο και ανέτοιμο Αλέν, το μουδιασμένο ξεκίνημα του Ολυμπιακού --που τελικά στοίχισε-- και ο Πολωνός διαιτητής.
Ο Ολυμπιακός μπήκε πολύ άτσαλα στο παιχνίδι και χωρίς την απαιτούμενη ενέργεια, και αν συνυπολογίσουμε το πώς ξεκίνησε η Γουλβς --ειδικά με την τριάδα στην επίθεση Ποντένσε, Χιμένες, Τραορέ, που πίεζαν ασφυκτικά--, τότε έχουμε μια πρώτη γεύση για το πώς επήλθε το γκολ. Με λάθη αμυντικά από Σισέ και Μπα και ένα κέντρο που δεν βοηθούσε και ήταν αποσυντονισμένο με κακές αποστάσεις και καμία κυκλοφορία, όταν χρειάστηκε η παρέμβαση Αλέν, τότε τα πράγματα στράβωσαν.
Ο Γάλλος πορτιέρο ήρθε να μας θυμίσει τραγικές στιγμές του παρελθόντος --την έξοδο απελπισίας του Ελευθερόπουλου απέναντι στον Κόντε-- και η ιστορία έγραψε ξανά ότι ένας ανώτερος Ολυμπιακός δεν κατάφερε να κάνει το βήμα παραπάνω στην Ευρώπη. Κρίμα γιατί η ομάδα έχει δομηθεί με τέτοιο τρόπο αγωνιστικά και πνευματικά ώστε να μπορεί να αντεπεξέλθει και στις δύσκολες ευρωπαϊκές προκλήσεις.
Η επιδραστικότητα του Μάρτινς
Ο Ολυμπιακός σε ένα τέτοιο κρίσιμο παιχνίδι είχε την ατυχία να παρουσιαστεί χωρίς τον βασικό του και αναντικατάστατο τερματοφύλακα, αλλά και χωρίς τον καλύτερό του αμυντικό, τον Σεμέδο, απέναντι σε έναν σκληροτράχηλο αντίπαλο και με το εις βάρος του 1-1. Προφανώς έπαιξε τον ρόλο του ότι ο Θρύλος στην Ελλάδα είχε να αντιμετωπίσει αντιπάλους όχι υψηλής δυναμικής μετά την καραντίνα, ενώ η Γουλβς αντιστοίχως ομάδες της Premier League.
Ωστόσο μετά το 1-0, ο Ολυμπιακός πήρε τον έλεγχο του αγώνα και ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο, επικράτησε των Άγγλων, που εμφάνισαν σημάδια κόπωσης, ταμπουρωμένοι πίσω για το μηδέν. Δυστυχώς η πίεση τους και η κακή βραδιά παικτών μας δεν επέτρεψαν την ισοφάριση, με την πολύτιμη συνδρομή του Πολωνού διαιτητή.
Ο κομβικός Βαλμπουενά δεν βρέθηκε σε καλή βραδιά, ο Γκιγέρμε πήρε μπρος μετά από ώρα παιχνιδιού, τα μπακ στο πρώτο δεν απείλησαν και η μπάλα δεν πέρναγε με αξιώσεις μπροστά. Σε φάσεις μάλιστα φαινόταν η στρατηγική του προπονητή της Γουλβς, με δύο και τρεις παίκτες να πέφτουν πάνω στην μπάλα όταν την έπαιρναν οι μέσοι του Ολυμπιακού (Καμαρά, Βαλμπουενά, Φορτούνης) και παρεμπόδιζαν την ανάπτυξη της ομάδας.
Ο Μάρτινς πήρε από νωρίς τα μηνύματα και στην έναρξη του δεύτερου ημιχρόνου πέρασε Φορτούνη και Ραντζέλοβιτς στη θέση των Μπουχαλάκη και Μασούρα για να δώσει την μπαλιά που έλειπε στην ομάδα και την απειλή από τα πλάγια. Μάλιστα δεν άργησε να περάσει και τον Χασάν στη θέση του Καμαρά και να παίξει ένα καθαρό 4-4-2 (ίσως και 4-2-4 σε στιγμές), δείχνοντας ότι αναλαμβάνει το λογικό ρίσκο, καθώς σε ένα ημίχρονο θα παιζόταν η πρόκριση.
Εχθρική και καταδικαστική διαιτησία
Μαζί με την ανεκδιήγητη κίνηση του Αλέν που απέφερε το πέναλτι (σημειωτέον ο Γάλλος απέτρεψε δύο φορές το 2-0 όταν η ομάδα έκανε την αντεπίθεσή της για ισοφάριση), το πιο καθοριστικό σημείο του αγώνα ήταν η συμπεριφορά του Πολωνού διαιτητή.
Εκτός από την περίπτωση του γκολ του Καμαρά, το οποίο ακυρώθηκε ως οριακό οφσάιντ από τον αγκώνα του Ελ Αραμπί μέσω του VAR, ο Πολωνός αρνήθηκε πέναλτι στον Μαροκινό επιθετικό μετά από σπρώξιμο στην περιοχή αλλά και στον Τσιμίκα, αν και στη δεύτερη περίπτωση διατηρώ κάποιες επιφυλάξεις. Ενδεικτική της διάθεσης του Πολωνού και η κίτρινη στον Τσιμίκα όταν μετά από διεκδίκηση με τάκλιν, χτύπησε αντίπαλο με τις τάπες, αφού όμως πρώτα είχε κερδίσει την μπάλα.
Αντιστοίχως δίστασε να τιμωρήσει με κάρτα σκληρά μαρκαρίσματα των Άγγλων, ενώ δεν επέδειξε την ίδια ευαισθησία στους παίκτες του Ολυμπιακού. Στραβό το κλίμα από την αρχή και με τέτοιες διαιτησίες στενεύουν τα περιθώρια.
Το κάτι που έλειπε και η επόμενη μέρα
Σε κάθε περίπτωση, ο Ολυμπιακός στάθηκε άτυχος καθώς κλήθηκε να αντιμετωπίσει ίσως το κρισιμότερο παιχνίδι της χρονιάς με βασικές απουσίες και μέσα σε μία περίεργη κατάσταση λόγω πανδημίας.
Το λάθος του Αλέν ήταν κρίσιμο, η αίσθησή μου όμως είναι ότι το γκολ που έλειπε από τον Ολυμπιακό δεν ήρθε λόγω Πολωνίας αλλά και μίας αδυναμίας νε βρεθεί αυτό το… κάτι στην επίθεση που θα επέτρεπε με μια κάθετη ή μια σέντρα σε κίνηση του Ελ Αραμπί καθαρές ευκαιρίες, από αυτές που ούτως ή άλλως η ομάδα βγάζει. Δεν έλειψαν οι ευκαιρίες, ήταν όμως δύσκολο να περάσει η μπάλα από τη διπλή και τριπλή γραμμή άμυνας της Γουλβς.
Ωστόσο και σε αυτό το παιχνίδι πιστοποιήθηκε ότι η δουλειά του Μάρτινς έχει πιάσει τόπο και η ομάδα έχει συνοχή, πνεύμα μαχητικό και σοβαρή αγωνιστική κατεύθυνση. Αρχή μέση και τέλος δηλαδή.
Μόνος στόχος της φετινής περίεργης σεζόν έχει μείνει το Κύπελλο απέναντι στην Κούλα, που για ακόμη μία φορά κατάφερε να το μετατοπίσει χρονικά όπως τη βολεύει, με την ελπίδα να αντιμετωπίσει τη μικρότερη δυνατή απειλή.
Θεωρώ όμως ότι πραγματικός στόχος της ομάδας είναι να συνεχίσει στον δρόμο της επιτυχίας που αυτή τη στιγμή βαδίζει, διατηρώντας και τις βάσεις που έχει. Πιο απλά, μαζί με τον Μάρτινς, πρέπει να διατηρηθεί ο κορμός της ομάδας, τουλάχιστον στο μέτρο του δυνατού και του ρεαλιστικού, δεδομένου ότι ομάδες σαν την τωρινή φτιάχνονται με δυσκολία και κόπο.
Εκτός αυτού νομίζω ότι ο κύκλος αυτού του Ολυμπιακού δεν έχει κλείσει, έχοντας χαμηλό ηλικιακό μέσο όρο και τεράστιες δυνατότητες ανάπτυξης. Άλλωστε οι ομάδες στο υψηλό επίπεδο δεν αποδομούνται μαζικά αλλά υφίστανται τροποποιήσεις με προσθαφαιρέσεις, πάντα με το βλέμμα στην επόμενη μέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου