Ένα από τα πιο γνωστά δημοσιογραφικά κλισέ, αναφέρει ότι τα «φιλικά γίνονται αποκλειστικά σχεδόν» για τους παίχτες και τον προπονητή. Και σε γενικές γραμμές αυτό ισχύει. Όμως θα μπορούσαμε να αναφέρουμε κάποια πράγματα, από αυτά που είδαμε από κοντά στο ΣΕΦ την Παρασκευή το βράδυ, μιας και η έναρξη των επίσημων υποχρεώσεων της ομάδας, απέχει πλέον 2 μόλις εβδομάδες.
Του RedTerso
Την περασμένη Παρασκευή λοιπόν έγιναν τα πρώτα «αποκαλυπτήρια» της νέας ομάδας του Ολυμπιακού στο ΣΕΦ απέναντι στα αδέρφια του Ερυθρού Αστέρα. Δεν θα πρέπει να λησμονούμε ότι ο φετινός Ολυμπιακός είναι μια πολύ αλλαγμένη ομάδα σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν, ακολουθώντας ένα μοντέλο σαφώς πιο «αμερικάνικο» και κοντά στα μέτρα του κόουτς Μπλατ. Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται να δοθεί πίστωση χρόνου, έως ότου μπορέσουμε να βγάλουμε πιο ασφαλή συμπεράσματα για τους στόχους και το ταβάνι της ομάδας. Από την άλλη όμως η πίεση του χρόνου είναι αμείλικτη, μιας και την Παρασκευή 4 Οκτώβρη ο Θρύλος δίνει το πρώτο του παιχνίδι στην πρεμιέρα της φετινής ευρωλίγκας απέναντι στη Βιλερμπάν στη Γαλλία.
ΜΙΛΑΝ ΤΟΜΙΤΣ: Η ΣΗΜΑΙΑ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ
Ήταν γνωστό εδώ και κάποιο χρονικό διάστημα ότι η διοίκηση της ομάδας θα βραβεύσει τον Μίλαν Τόμιτς για την πολυετή και από διαφορετικές θέσεις προσφορά του στην ιστορία του Ολυμπιακού. Από εκείνο το βράδυ του Οκτώβρη του 1992, όπου ο Τόμιτς έκανε το ντεμπούτο του ως παίχτης του Ολυμπιακού, μέχρι και ένα καλοκαίρι πριν, με ελάχιστα διαστήματα κενού, αποτέλεσε ίσως την πιο εμβληματική φιγούρα για το τμήμα μπάσκετ. Είτε ως παίχτης, είτε ως προπονητής, είτε ως ασίσταντ κόουτς ο Τόμιτς ήταν εκεί: Στις επιτυχίες και τις αποτυχίες. Στα καλά και τα άσχημα. Στους θριάμβους και στις στεναχώριες. Για 26 χρόνια το όνομα του Τόμιτς και το μπάσκετ του Θρύλου ήταν έννοιες ταυτόσημες.
Ήταν πολύ λογική λοιπόν η απόφαση της διοίκησης να τιμήσει τον --για πάντα-- μεγάλο Αρχηγό. Όμως δεν φθάνει πάντα η καλή πρόθεση. Χρειάζεται και η κατάλληλη διαδικασία καθώς και το τάιμινγκ για να υπάρχει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Η βράβευση ενός τόσο σημαντικού προσώπου στην ιστορία του Ολυμπιακού, δεν είναι δυνατόν να συμβαίνει στο πλαίσιο ενός φιλικού προετοιμασίας. Χρειαζόταν τουλάχιστον ένα φιλικό προς τιμή του αποκλειστικά. Και έστω ότι έχει προγραμματιστεί το φιλικό. Χρειάζεται η απαραίτητη φροντίδα, ώστε όλο και περισσότερος κόσμος να «πειστεί» για να τιμήσει έναν τόσο σημαντικό άνθρωπο της ομάδας. Και φυσικά ο Τόμιτς δικαιούται κάτι περισσότερο από μια πλακέτα και το ελάχιστο που θα μπορούσε να γίνει είναι η απόσυρση της φανέλας του. Αν κάτι διαφοροποιεί τον Ολυμπιακό από τις άλλες ομάδες, αυτό είναι η ιστορία του. Και αυτή την ιστορία θα πρέπει να την προστατεύουμε ως κόρη οφθαλμού. Και ο Μίλαν Τόμιτς είναι η ζωντανή ιστορία του Ολυμπιακού για σχεδόν 3 δεκαετίες.
Πέρα όμως από τη βράβευση του ανυπέρβλητου Μίλαν Τόμιτς είχαμε και αγώνα στο ΣΕΦ. Ας προσπαθήσουμε να αποκωδικοποιήσουμε κάποια σημεία, όπως τα είδαμε από τις εξέδρες του γηπέδου.
ΤΙ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕ
-Ο Ολυμπιακός φαίνεται να έχει χτιστεί σε μια διαφορετική βάση από τα προηγούμενα χρόνια. Έχει προστεθεί αθλητικότητα, παιχνίδι 1 on 1, προσπάθεια για γρήγορο τρανζίσιον και ενδεχομένως καλύτερο σουτ. Έχει εγκαταλειφθεί η λογική του χαμηλού ρυθμού και της βαρύτητας στο αμυντικό κομμάτι. Το αν θα πετύχει η νέα «συνταγή» είναι κάτι που θα φανεί στην πράξη.
-Συνέχεια του παραπάνω. Η πρώτη πεντάδα ήταν Τσέρι, Πάντερ, Πολ, Πρίντεζης και Ρούμπιτ. Αυτό το σχήμα έδινε τη δυνατότητα για να υπάρχει επιθετικός πλουραλισμός. Είδαμε ποσταρίσματα του Πρίντεζη, σουτ από μέση απόσταση του Ρούμπιτ, plays (αλλά και ατομικές επιλογές) για τους Πάντερ και Πολ. Υπάρχουν παίχτες που μπορούν να ακολουθήσουν διαφορετικά επιθετικά μοτίβα ανάλογα με τις περιστάσεις και τις απαιτήσεις του παιχνιδιού. Η προσωπική φάση, που δίνουν οι δύο «πλάγιοι» Αμερικάνοι (Πολ, Πάντερ), αλλά και ο Χαπ μπορεί να αποδειχθεί πολύ βοηθητική όταν τα ματς πηγαίνουν σε πιο χαμηλούς ρυθμούς και οι άμυνες κλείνουν. Αυτό είναι ένα στοιχείο, που έλειπε από την ομάδα τα προηγούμενα χρόνια.
-Ο Ολυμπιακός φάνηκε να επιδιώκει πολύ τον αιφνιδιασμό. Ειδικά στο πρώτο μέρος, η άμυνά του λειτούργησε πολύ πιεστικά απέναντι στην περιφέρεια του Αστέρα, αναγκάζοντας σε αρκετά λάθη του αντιπάλου και άρα τη δυνατότητα για γρήγορη μετάβαση από την άμυνα στην επίθεση και συνεπακόλουθα σε αιφνιδιασμό. Αυτό μάλλον θα το δούμε αρκετά φέτος, μιας και μπορεί να υποστηριχθεί από τα χαρακτηριστικά των παιχτών.
-Ο Ολυμπιακός θα επιδιώξει να ακουμπήσει αρκετά την μπάλα στο low post και να βρει δημιουργία και από εκεί. Το είδαμε σε αρκετές φάσεις, τόσο από τον Χαπ όσο και από τον Πρίντεζη. Επίσης καταλυτικό ρόλο σε αυτόν τον τομέα θα παίξει ο Μιλουτίνοφ, αφού αποτελεί δεδομένα έναν από τους καλύτερους ψηλούς της Ευρώπης, με πολύ καλή αντίληψη του γηπέδου.
-Μετά από καιρό είδαμε επιτέλους να βγαίνουν συστήματα που να εκμεταλλεύονται τις αρετές των παιχτών του ρόστερ: Είτε αυτό αφορά διάφορα σκριν για τους σουτέρ (Πάντερ, Πολ, Κουζμίνσκας) είτε αυτό αφορά κοψίματα στη ρακέτα για να ανοίξουν διάδρομοι. Επίσης είδαμε και 1-2 συστήματα σε ειδικές καταστάσεις (βλ. λήξη χρόνου), που ήταν επιτυχημένα. Ο κόουτς Μπλατ οφείλει να παρουσιάσει, μετά την προβληματική χρονιά, μια ομάδα που φέρει τη σφραγίδα του.
-Ο Γουιλ Τσέρι δεν θα είναι (ούτε προοριζόταν ως) ο βασικός point-guard της ομάδας. Δεν είναι ο φαντεζί παίχτης που θα τραβήξει το σκορ, αλλά κάνει συγκεκριμένα πράγματα καλά: Είναι καλός αμυντικός, σίγουρος στο μεταφορά της μπάλας, δεν κάνει εύκολα το λάθος και μπορεί να παίξει σε ορισμένες φάσεις κάθετα. Δεν χρειάζεται λοιπόν να συνεχιστεί αυτό το «σταύρωμα» που υφίσταται από την ημέρα που ανακοινώθηκε. Είναι ένας κοντρολαρισμένος συμπληρωματικός αθλητής.
-Όπως πάντα ο μεγάλος Αρχηγός Βασίλης Σπανούλης. Ξεπέρασε σε χρόνο ρεκόρ τον σοβαρό τραυματισμό του και φαίνεται σωματικά αλλά και ψυχολογικά να βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση. Μάλιστα στο φιλικό ήταν αυτός που έβαλε 6 συνεχόμενους πόντους στο τέλος με μεγάλα σουτ. Επίσης θα πρέπει να παραδειγματιστούν όλοι από τις δηλώσεις που έκανε στην παρουσίαση της νέας φανέλας και είπε «ότι θα δώσουμε και την ψυχή μας για την ομάδα». Ένας πραγματικός μύθος του Ολυμπιακού.
ΤΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕ
-Ο Ολυμπιακός στο συγκεκριμένο φιλικό, αλλά και σε κάποια από τα προηγούμενα, δεν κατάφερε να διατηρήσει έναν σταθερά υψηλό ρυθμό, με αποτέλεσμα να χάνει γρήγορα τις διαφορές τις οποίες έχτιζε. Κάπως έτσι ο Αστέρας μείωσε γρήγορα το -10 της 3ης περιόδου και το -6 του 37ου λεπτού.
-Η ομάδα φαίνεται να έχει πρόβλημα στη δημιουργία σε καταστάσεις σετ παιχνιδιού. Αυτό είναι κάτι που το γνωρίζαμε από τη στελέχωση του ρόστερ. Ο μόνος που μπορεί να δημιουργήσει από την περιφέρεια είναι ο Σπανούλης. Ούτε ο Μπόλντγουιν ούτε ο Τσέρι είναι pass-first pointguards. Σε αυτό το κομμάτι και αν δεν υπάρχει δημιουργία από τους ψηλούς ή ατομικές φάσεις ρηγμάτωσης της άμυνας θα έχουμε σοβαρό θέμα απέναντι στις σκληρές άμυνες της Ευρωλίγκας.
-Ο Ολυμπιακός έχασε τη μάχη των ριμπάουντ από τον Ερυθρό. Προφανώς υπάρχει η δικαιολογία της έλλειψης συνοχής και της απουσίας του Μιλουτίνοφ, που θα είναι ο βασικός και με πολύ χρόνο συμμετοχής σέντερ, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το ριμπάουντ είναι και ομαδική δουλειά, με τα box-out και block-out, ενώ η ομάδα μας ήταν από τις καλύτερες σε αυτό τον τομέα μέχρι και το Γενάρη πέρυσι.
-Πρίντεζης και Παπανικολάου (κυρίως) φαίνεται να βρίσκονται σε κακή κατάσταση. Προφανώς επηρεάζει η παρουσία τους στο παγκόσμιο, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι οι 2 από τους 3 μόνο πλέον παίχτες του πάλαι ποτέ κορμού, οπότε στην αρχή της σεζόν, που θα υπάρχει δεδομένα έλλειμμα ομοιογένειας, θα πρέπει να βγουν περισσότερο μπροστά.
-Η άμυνα της ομάδας συνεχίζει να προβληματίζει. Θα περιμέναμε από ένα πολύ πιο αθλητικό ρόστερ, να μπορεί να αποδειχτεί στην πράξη περισσότερο σκληρό. Στο δεύτερο μέρος δεχτήκαμε 13 πόντους παραπάνω σε σχέση με το πρώτο ημίχρονο, ενώ έλειψε πολύ --εν τη απουσία του Μιλουτίνοφ-- η άμυνα ψηλά στην καρδιά της ρακέτας. Αυτό βέβαια είναι κάτι που μπορεί να βελτιωθεί μέσα στο χρόνο.
-Στον άσσο χρησιμοποιήθηκε για ελάχιστα λεπτά ο Κόνιαρης. Ο Σπανούλης έπαιξε λιγότερο χρόνο εκεί και περισσότερο στο 2, ενώ τη μερίδα του λέοντος στην κατανομή του χρόνου στη θέση είχε ο Τσέρι. Εκεί εδράζεται και ο μεγαλύτερος προβληματισμός. Ως βασικός στη θέση αυτή προορίζεται ο Μπόλντγουιν. Αν ο Αμερικάνος μπορεί να προσφέρει αυτά για τα οποία αποκτήθηκε (προσωπική φάση, κάθετο παιχνίδι, αξιοπρεπή πάσα και σουτ, μαζί με τα αθλητικά του προσόντα και την άμυνα), τότε θα είμαστε καλά. Αν όχι, τότε θα έχουμε σοβαρότατο πρόβλημα...
Αυτά είναι πάνω-κάτω τα συμπεράσματα, που βγάλαμε από το πρώτο ανοιχτό φιλικό της ομάδας. Αυτό το φιλικό ήρθε την κατάλληλη στιγμή για να «απαλύνει» τα στερητικά σύνδρομα, που είχαν εμφανιστεί από την απουσία αγωνιστικής δράσης του τμήματος μπάσκετ. Απομένουν ακόμα 2 εβδομάδες για να ξεκινήσει η Ευρωλίγκα, που προμηνύεται πολύ δυνατή και απαιτητική με πολλές ομάδες να είναι τρομερά ενισχυμένες. Ο Ολυμπιακός αντιμετωπίζει την πρώτη αγωνιστική στη Γαλλία τη Βιλερμπάν και ένα ξεκίνημα με το δεξί είναι ό,τι χρειάζεται η ομάδα, για να μπορεί να δουλέψει καλύτερα τα δυνατά της σημεία και να βελτιώσει τις αδυναμίες της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου