Εκδρομή στο Βελιγράδι, λίγο πριν τις (πολλές) φετινές αναμετρήσεις με τα αδέρφια του Ερυθρού Αστέρα.
Κάθε ταξίδι στο εξωτερικό είναι συνήθως μια πολύ όμορφη εμπειρία. Ένα τέτοιο ταξίδι πήρε απόφαση να πραγματοποιήσει μια εκλεκτή αντιπροσωπεία (RoD, JosuTernera, RedTerso, μαζί με έναν καλό μας φίλο) από το πλήρωμα του Biancorossi1925, στο πανέμορφο Βελιγράδι. Και αυτή η εκδρομή συνδυάστηκε υπέροχα με την παρακολούθηση στο γήπεδο ενός αγώνα του Ερυθρού Αστέρα για το πρωτάθλημα Σερβίας. Φέτος θα έχουμε πολλές αναμετρήσεις με τα αδέρφια του Αστέρα, μιας και ο Ολυμπιακός θα τον αντιμετωπίσει τόσο στο πλαίσιο των ομίλων του Champions League όσο και στην Euroleague!
Προσγείωση λοιπόν στο Βελιγράδι το πρωί της περασμένης Παρασκευής και μετά την απαραίτητη στάση στο ξενοδοχείο για να εγκατασταθούμε, βγήκαμε γρήγορα στον δρόμο για να απολαύσουμε το ηλιόλουστο (εκείνες της ημέρες) κέντρο της πρωτεύουσας της Σερβίας. Αφού κάναμε μια στάση για ένα καφέ, χαζεύοντας τον ημιτελικό του μουντομπάσκετ, ανάμεσα στην Ισπανία και την Αυστραλία, κατευθυνθήκαμε στην κεντρική πλατεία του Βελιγραδίου (την αντίστοιχη πλ. Συντάγματος) – την πλατεία Δημοκρατίας. Κάναμε μια σύντομη βόλτα στους γύρω δρόμους και φτάσαμε στο πάρκο του Kalemegden, όπου βρίσκεται και το ομώνυμο κάστρο. Αφού ήπιαμε τις μπυρίτσες μας με θέα τον ποταμό Σάβα, που βρίσκεται στη δυτική πλευρά του Βελιγραδίου και διασταυρώνεται με τον Δούναβη, επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για μια σύντομη μεσημεριανή σιέστα και το βραδάκι ξαναβγήκαμε για φαγητό στο πολύ όμορφο (μοιάζει στο εσωτερικό με όπερα) εστιατόριο Little Bay, αφού προηγήθηκε και ένα ποτό στο Red Bar στην περιοχή της Skandarlijia (η αντίστοιχη Πλάκα). Η πρώτη βραδιά ολοκληρώθηκε σχετικά σύντομα, μιας και ήμασταν κατάκοποι από το --πολύ-- πρωινό ξύπνημα και το άφθονο περπάτημα.
...Ξημέρωσε Σάββατο και όπως ήταν αναμενόμενο η μέρα μας περιστράφηκε γύρω από το απογευματινό παιχνίδι του Ερυθρού Αστέρα απέναντι στη νεοφώτιστη Indija. Πριν από αυτό όμως αποφασίσαμε να κάνουμε μια μεγάλη βόλτα στην αντίθετη κατεύθυνση από το κέντρο, προς τη γειτονιά του Βράτσαρ. Εκεί είδαμε από κοντά τον τεράστιο ναό του Αγ. Σάββα, που είναι ο μεγαλύτερος ορθόδοξος ναός των Βαλκανίων. Αφού διασχίσαμε και 1-2 ακόμα γειτονιές καταλήξαμε σε ένα καφέ πίσω από το Studenski Park, που είναι η περιοχή, που συχνάζουν οι φοιτητές, μιας και εκεί βρίσκονται αρκετές σχολές του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου.
Η ώρα είχε πάει περίπου 3 οπότε είπαμε να ξεκινήσουμε σιγά-σιγά για το γήπεδο. Στη διαδρομή συνειδητοποιήσαμε πόσο κοντά βρίσκεται το Marakana (το γήπεδο του Αστέρα) με το γήπεδο της Παρτουζάν. Πραγματικά βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής... Φθάνουμε λοιπόν στο θρυλικό Μαρακανά και διαπιστώνουμε ότι δεν υπάρχει πάρα πολύς κόσμος. Αυτό μας έδωσε τη δυνατότητα να είμαστε πολύ χαλαροί για να κάνουμε τα πράγματα, που θέλαμε. Αφού προμηθευτήκαμε τα εισιτήριά μας, που ήταν πάμφθηνα (περίπου 2 ευρώ), επισκεφτήκαμε τη μπουτίκ του Αστέρα και το μαγαζί των Delije για αγορά αναμνηστικών και ρούχων. Χαζέψαμε για λίγο το τανκ, που έχουν τοποθετήσει οι οπαδοί της ομάδας έξω από το βόρειο πέταλο (το πέταλο των οργανωμένων δηλαδή), το οποίο «αναπαριστά» τον συμβολισμό ότι οι οπαδοί του Αστέρα είναι οι στρατιώτες της ομάδας. Στη συνέχεια περάσαμε τον έλεγχο και βρεθήκαμε στις εξέδρες στο βόρειο πέταλο μαζί με τα αδέρφια των Delije. Όλη τη θύρα διακοσμούν πολύ ωραία γκράφιτι, που αναφέρονται στην ομάδα και τους οπαδούς της. Καθίσαμε στις θέσεις μας και κάνοντας διάφορες κουβέντες, περιμέναμε το παιχνίδι να αρχίσει και να συμμετάσχουμε στο σόου των Delije από κοντά. Βέβαια το όνομα του αντιπάλου δεν προσέλκυσε πολύ κόσμο στο γήπεδο και πρέπει να ήμασταν περίπου 10 χιλιάδες μέσα.
Από τη στιγμή, που ακούστηκε το σφύριγμα της έναρξης του παιχνιδιού, οι οπαδοί του Αστέρα δεν σταμάτησαν ούτε λεπτό να φωνάζουν και να εμψυχώνουν την ομάδα τους. Πολλά συνθήματα, που φωνάζονταν περίπου για ένα δεκάλεπτο το καθένα, ωραίοι ρυθμοί από τα τύμπανα, και καινούργια τραγούδια (ή τουλάχιστον έτσι μας φάνηκαν, μιας και δεν ακούσαμε παλιότερα γνωστά, παρά μόνο στα γκολ και στο τέλος του ματς). Στο 25ο λεπτό του παιχνιδιού, ξεκίνησε το κορεό στο πέταλο, προς τιμήν του εορτασμού των 25 χρόνων παρουσίας ενός από τα πιο γνωστά και δυναμικά γκρουπ/συνδέσμους των Delije, των Heroes. Για όλη την υπόλοιπη διάρκεια του ημιχρόνου άναψαν δεκάδες πυρσοί και πετάχτηκαν αρκετοί δυναμίτες. Για άλλη μια φορά, οι ultras του Αστέρα απέδειξαν ότι αυτή τη στιγμή είναι ο καλύτερος πυρήνας οργανωμένων οπαδών σε όλη την Ευρώπη. Εξέφραζαν την αγάπη τους για την ομάδα, «αδιαφορώντας» για το τι γίνεται μέσα στο γήπεδο. Βέβαια δεν είχαμε όλοι την ίδια άποψη, μιας και κάποιοι από εμάς θεωρούσαν ότι δεν μπορεί οι οπαδοί να μην ασχολούνται με τα τεκταινόμενα στο χορτάρι. Μάλιστα, δεν υπήρξε κάποια ιδιαίτερη αντίδραση, παρόλο, που το ημίχρονο βρήκε τους ερυθρόλευκους να χάνουν με 0-1 από την Indija.
Στο δεύτερο ημίχρονο, οι Delije συνέχισαν στον ίδιο ρυθμό, αλλά όσο ο χρόνος περνούσε τα συνθήματα γινόντουσαν πιο δυνατά, ενώ άρχισαν να ακούγονται φωνές και σφυρίγματα και από τις άλλες θύρες σε μια προσπάθεια να εμψυχωθεί η ομάδα. Ο Αστέρας ισοφάρισε αρχικά στο 88΄ με πέναλτι (που παίζει και να μην ήταν) και 2 λεπτά αργότερα, εκμεταλλεύτηκε την γκάφα του αντίπαλου πορτιέρο για να κάνει το 2-1 (πάλι με πέναλτι) για να πάρει το ματς μέσα σε ξέφρενους πανηγυρισμούς. Ένα πολύ ενδιαφέρον σημείο είναι ότι δεν ακούστηκε ούτε μισό σύνθημα για την Παρτουζάν ή κάποιον άλλο αντίπαλο. Ο λόγος είναι ότι οι Delije δεν θέλουν να ασχολούνται μαζί τους και να τους δίνουν αξία, σε οποιοδήποτε άλλο παιχνίδι, πέρα από τα μεταξύ τους ντέρμπι. Έτσι προτιμούν να εκφράζουν με τα συνθήματά τους την αγάπη στην ομάδα και όχι να βρίζουν αλλόθρησκους. Σίγουρα θα μπορούσαμε να παραδειγματιστούμε από τη στάση τους σε αυτό το κομμάτι. Το τέλος του παιχνιδιού βρήκε τους παίχτες της ομάδας να πλησιάζουν το πέταλο και να ακούνε για περίπου πέντε λεπτά τα συνθήματα του κόσμου (βλ. το παρακάτω βίντεο), ενόψει και της πρεμιέρας της ομάδας στους ομίλους του Champions League.
Μιλώντας λίγο και αγωνιστικά, θα λέγαμε ότι το ματς ήταν μάλλον κακό και το έσωσε η ανατροπή του Αστέρα στα τελευταία λεπτά. Οι πρωταθλητές Σερβίας δεν φάνηκαν να έχουν ούτε ιδιαίτερη φρεσκάδα ούτε κάποια φοβερή ανάπτυξη ή έστω καλές αντιδράσεις στις αντεπιθέσεις. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι ο Αστέρας θα είναι αμελητέος αντίπαλος. Να μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε ότι ο κόουτς δεν έβαλε ποτέ τον Μάρκο Μάριν, ξεκουράζοντάς τον ενόψει του αγώνα με τη Μπάγερν στο Μόναχο. Μια αίσθηση, που είχαμε και συζητήσαμε είναι ότι --αγωνιστικά πάντα μιλώντας-- η κλήρωση με τα αδέρφια από τη Σερβια, πιθανόν να μην κάνει καλό στον Ολυμπιακό, εξαιτίας του πολύ ιδιαίτερου κλίματος ανάμεσα στις 2 ομάδες και κυρίως τους οπαδούς μας. Ο καλύτερος από την πλευρά του Αστέρα ήταν ο Ματέο Γκαρσία (ο παρολίγον δικός μας) και ο Πάνκοβ, που σημείωσε τα δύο γκολ με πέναλτι. Φεύγοντας από το Μαρακανά σκεφτόμασταν ότι στις δύο μεταξύ μας αναμετρήσεις, θα παραμιλήσει όλη η Ευρώπη από την από κοινού παρουσία των οπαδών και των δύο ομάδων.
Όταν επιστρέψαμε στο κέντρο του Βελιγραδίου, είπαμε να φάμε σε ένα αρκετά γνωστό εστιατόριο, το Prolece, και στη συνέχεια κινηθήκαμε προς τα μπαρ της οδού Chetnika, όπου με λύπη μας διαπιστώσαμε ότι η μουσική χαμηλώνει επικίνδυνα στις 12, οπότε συνεχίσαμε σε ένα ροκ κλαμπ στη γέφυρα Brankov στην περιοχή Ζέλενι, όπου έπαιζε λάιβ ένα τοπικό συγκρότημα, άγνωστο σε εμάς.
Την Κυριακή το πρωί αποφασίσαμε (αφού είχαμε περπατήσει και δει το μεγαλύτερο μέρος του παλιού Βελιγραδίου) να πάμε βόλτα προς την περιοχή του Νέου Βελιγραδίου (Novi Beograd) και του παραθαλάσσιου θέρετρου του Ζέμουν. Σε όλη τη διαδρομή δεσπόζουν τα πλωτά μαγαζιά διασκέδασης (από καφετέριες, παμπ και κλαμπ, μέχρι χόστελ), τα οποία ήταν γεμάτα κόσμο μιας και ο καιρός ήταν τέλειος, με πολύ ήλιο. Καθίσαμε σε μια παμπ και είδαμε --πίνοντας τις πρώτες μπύρες-- τον τελικό του μουντομπάσκετ ανάμεσα στους Ισπανούς και τους Αργεντίνους. Αφού ξενερώσαμε με την άνετη νίκη της ομάδας τους σιχαμένου Ρούντι, πήγαμε σε άλλο μαγαζί συνεχίζοντας την κατανάλωση αλκοόλ. Το βράδυ επιστρέψαμε στο παλιό Βελιγράδι, όπου φάγαμε το τοπικό έδεσμα, που λέγεται plaskjevica (μπιφτέκι μέσα σε σκεπαστή πίτα) στο μαγαζί To je to, που είναι «καταγωγής» από το Σεράγεβο. Στο τέλος καταλήξαμε να πίνουμε Rakja, που μοιάζει με το δικό μας τσίπουρο και ρακή, αλλά παράγεται από φρούτα και είναι πολύ δυνατή σε ένα μαγαζί στο τέλος της οδού Skandarska.
Η Δευτέρα ήταν μέρα αναχώρησης, οπότε κάναμε έναν τελευταίο περίπατο στο κέντρο του Βελιγραδίου, αγοράζοντας δώρα και αναμνηστικά, τιμώντας βέβαια και μια καφετέρια για ξεκούραση και χαλάρωμα. Μετά από αυτό επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο και μετά κατευθυνθήκαμε στο αεροδρόμιο Nicola Tesla για να πάρουμε το αεροπλάνο της επιστροφής.
Το Βελιγράδι είναι μια πολύ όμορφη πόλη με αρκετά μέρη να επισκεφτεί κανείς. Ειδικά αν μπορεί να το συνδυάσει με κάποιο παιχνίδι του Αστέρα είτε στο ποδόσφαιρο είτε στο μπάσκετ. Πρόκειται για μια πολύ ωραία εμπειρία. Εμείς σίγουρα θα θέλαμε να επαναλάβουμε αυτό το ταξίδι και για ένα πιο μεγάλο ματς, αλλά μέχρι τότε θα «αρκεστούμε» στο να βρεθούμε στις ίδιες εξέδρες με τα αδέρφια των Delije για τα μεταξύ μας παιχνίδια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου