Ο Ολυμπιακός έχασε μια πολύ καλή ευκαιρία να αποδράσει με το διπλό από τη Μόσχα μετά από δέκα χρόνια, μιας και είχε φέρει το ρυθμό στα μέτρα του στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα. Σε γενικές γραμμές η ομάδα δεν έπαιξε κάποιο τρομερό μπάσκετ, αλλά είχε πολύ μεγάλη τακτική προσήλωση και καλή αμυντική λειτουργία. Δυστυχώς όμως στο τρίτο δεκάλεπτο υπήρξε έλλειψη συγκέντρωσης με αποτέλεσμα να αποκτήσει η ΤΣΣΚΑ ψυχολογικό και αγωνιστικό προβάδισμα. Ο Ολυμπιακός έδειξε για άλλη μια φορά το σπουδαίο «μέταλλο» που έχει ως οργανισμός, αντιδρώντας στην τελευταία περίοδο και φτάνοντας μια ανάσα από το να πάρει τη νίκη.
Του RedTerso
Ο Ολυμπιακός θύμισε στο χτεσινό παιχνίδι πιο έντονα από κάθε άλλη φορά φέτος την ομάδα των προηγούμενων χρόνων: Τρομερή πίεση στην άμυνα, ενέργεια και προσπάθεια για κάθε διεκδίκηση μετά από χαμένο σουτ και μεγάλη υπομονή στο σετ παιχνίδι. Αυτή ήταν η συνταγή στο πρώτο μέρος, όπου η ομάδα μας πήγε στα αποδυτήρια στο ημίχρονο προηγούμενη με 31-35. Η ουσιαστική διαφοροποίηση σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια ήταν οι αρκετές φάσεις που έβγαλε η ομάδα σε καταστάσεις αιφνιδιασμού καθώς και ο πλουραλισμός στην επίθεση: Στο πρώτο ημίχρονο, ο Ολυμπιακός είχε 11 ασίστ και μόλις 4 λάθη, με τον Σπανούλη σε αυτό το διάστημα να μοιράζει εξαιρετικά το παιχνίδι (5 ασίστ).
Βασικό ρόλο σε αυτό έπαιξε το γεγονός ότι η ομάδα ήλεγξε σε πολύ μεγάλο βαθμό το ρυθμό του παιχνιδιού. Δεν παρασύρθηκε από το γρήγορο παιχνίδι της ΤΣΣΚΑ και με τον έλεγχο των ριμπάουντ κατάφερε να δώσει πιο χαμηλό τέμπο στο ματς, ενώ παράλληλα, όταν το επέτρεπαν οι συνθήκες, βγήκε όσο καλύτερα μπορούσε στο τρανζίσιον, πετυχαίνοντας πόντους στο «ανοιχτό» γήπεδο. Σε αυτό το διάστημα, είχε καταφέρει να βγάλει εκτός παιχνιδιού τους περισσότερους πυλώνες του παιχνιδιού των Ρώσων (Ντεκολό, Χάντερ, Χάκετ και Χάινς, παρόλο που ο τελευταίος δυσκόλεψε πάρα πολύ την επιθετική μας λειτουργία), που έβρισκαν σκορ μόνο από τον Σέρχι Ροντρίγκεθ και από τον Κλάιμπερν (που έκανε απίστευτο παιχνίδι). Κάπως έτσι πήγε η ομάδα προηγούμενη στα αποδυτήρια.
Εκεί όμως ήρθε το καταστροφικό 3ο δεκάλεπτο και ο Ολυμπιακός έχασε όλο το μομέντουμ που είχε καταφέρει να χτίσει με τόσο κόπο στο πρώτο μέρος. Αλλεπάλληλα λάθη στην επίθεση και εντελώς ανορθολογικές επιλογές βοήθησαν την ΤΣΣΚΑ να βρει σε καταστάσεις ανισορροπίας και μη ετοιμότητας την άμυνά μας, με αποτέλεσμα να δεχτούμε σε αυτό το διάστημα 21 πόντους (τη στιγμή που είχαμε φάει 31 σε όλο το πρώτο ημίχρονο). Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να χαθεί και η ομαδικότητα στην επίθεση και το καλό διάβασμα των φάσεων, που είχαμε στο πρώτο μέρος. Το επιμέρους σκορ στο πολύ κακό αυτό δεκάλεπτο της ομάδας ήταν 21-9.
Μοιραία λοιπόν ο Ολυμπιακός, για να μπορέσει να διεκδικήσει τη νίκη, θα έπρεπε να ξανασφίξει την άμυνά του (και το κατάφερε δεχόμενος 17 πόντους στην τέταρτη περίοδο) και να γίνει ξανά παραγωγικός στην επίθεση. Ο πρώτος στόχος επιτεύχθηκε, αλλά ο δεύτερος όχι και τόσο. Ο Ολυμπιακός πήγε πολλές φορές σε καταστάσεις hero-ball, εξαντλώντας τα 24 δευτερόλεπτα και αναζητώντας μεγάλα σουτ από τον Αρχηγό. Η διαφορά ροκανίστηκε και το ματς πήγε στην κόψη του ξυραφιού. Ο Αρχηγός έκανε εμφάνιση φάιναλ-φορ στην τελευταία περίοδο, αλλά αυτή δεν ήταν αρκετή για να έρθει η νίκη. Η ΤΣΣΚΑ πήρε το ροζ φύλλο αγώνα, εξαιτίας ενός λάθους του Τουπάν, που προσπάθησε να κατεβάσει την μπάλα με το ματς στην ισοπαλία, εξαιτίας της αδυναμίας να παρθεί το αμυντικό ριμπάουντ σε τρεις συνεχόμενες κατοχές των Ρώσων, της έλλειψης ενός ακόμα υποστηρικτικού επιθετικού πυλώνα στο τέλος και επειδή οι διαιτητές επηρεάστηκαν από τη γκρίνια του Ηττ-ούδη στα τελευταία λεπτά και έδωσαν όλες τις φάσεις υπέρ της ΤΣΣΚΑ.
Ο Ολυμπιακός πήγε στη Μόσχα χωρίς να έχει ένα μεγάλο «πρέπει» πάνω από το κεφάλι του, μιας και ήταν δεδομένο ότι απέναντι στην ΤΣΣΚΑ είναι το αουτσάιντερ του παιχνιδιού. Είχε όμως τη χρυσή ευκαιρία να χτίσει χαρακτήρα διεκδικώντας το ματς μέχρι το τέλος και αυτός ο στόχος επιτεύχθηκε. Ο χαρακτήρας αυτός διαμορφώθηκε κατοχή την κατοχή, με τον Ολυμπιακό να αναγκάζει τους Ρώσους να μην μπορούν να επιβάλλουν το παιχνίδι τους. Οι ερυθρόλευκοι έλεγξαν τη μάχη των ριμπάουντ απέναντι σε μια τρομερά αθλητική ομάδα (38-42 τα «σκουπίδια»). Υπήρξαν όμως και παράγοντες που έδειξαν κάποια προβλήματα: Ο Ολυμπιακός είχε 11 ασίστ για 4 μόλις λάθη στο πρώτο μέρος και στο δεύτερο αυτός ο συσχετισμός έγινε 2 προς 8, με συνέπεια να γίνει πολύ μονόπλευρο το επιθετικό μας παιχνίδι, με τον Σπανούλη να αναζητά συνεχώς το κεντρικό πικ, μιας και κανένας άλλος παίχτης μας δεν φαινόταν να μπορεί να πάρει πρωτοβουλίες. Σε αυτό βέβαια θα πρέπει να συνυπολογίσουμε ότι η ομάδα έπαιξε ουσιαστικά με 2 γκαρντ (λόγω της απουσίας του Στρέλνιεκς), μιας και ο Τουπάν που ξεκίνησε στην αρχική πεντάδα έπαιξε ελάχιστα ως «δυάρι», και ο Μάντζαρης ήταν κακός σε όλο το ματς.
Ο Ολυμπιακός βασίστηκε στην ομαδική δουλειά για να φτάσει μέχρι το τέλος του παιχνιδιού, μιας και δεν είχαν κάποια πολύ καλή απόδοση αρκετοί παίχτες μας. Οι διακριθέντες ήταν ο Σπανούλης, ο Πρίντεζης, ο Γκος (κυρίως εκτελεστικά) και ο Μιλουτίνοφ. Σε ρηχά νερά κινήθηκε ο Λεντέι (που θέλει πολλή δουλειά ακόμα, παρόλο που χτες έδειξε τρομερή διάθεση και προσπάθεια), ο Παπανικολάου (που πρέπει να ελέγχει λίγο περισσότερο τις αντιδράσεις του για να μη χάνει τη συγκέντρωσή του), ο Βεζένκοφ και ο Τουπάν. Αρνητική απόδοση είχαν ο Τίμμα με τον Μάντζαρη. Λίγο μεγαλύτερη βοήθεια να είχε η ομάδα από τους παίχτες που βρέθηκαν στις δύο τελευταίες κατηγορίες και θα είχε πάρει το παιχνίδι.
Σε αυτό το σημείο δεν μπορούμε να μη σημειώσουμε την τραγική συμπεριφορά, που είχε για άλλο ένα παιχνίδι ο προπονητής του βάζ... της ΤΣΣΚΑ ήθελα να πω, Ηττ-ούδης. Ο τύπος ήταν για άλλο ένα παιχνίδι απέναντι στον Ολυμπιακό προκλητικός, μιας και δεν σταμάτησε να διαμαρτύρεται στους διαιτητές σε όλο το παιχνίδι. Ακόμα και στη φάση που ο Παπανικολάου δέχεται αγκωνιά από τον Κλάιμπερν (και του σφυρίζεται φάουλ) ο Ηττ-ούδης ζητούσε να σφυριχτεί τεχνική ποινή για φλόπινγκ. Είναι αδιανόητα τα συμπλέγματα που του δημιούργησε ο Ολυμπιακός και ο Σπανούλης στη Μαδρίτη και στην Κωνσταντινούπολη...
Ο Θρύλος έχει ρεκόρ αυτή τη στιγμή 3-2 νίκες με ένα πολύ δύσκολο πρόγραμμα, που δεν σταματάει φυσικά. Ακολουθούν τα παιχνίδια με τον βάζελο στο ΟΑΚΑ και με τη Φενέρ στο ΣΕΦ. Αν η ομάδα καταφέρει να έχει θετικό ισοζύγιο μετά από αυτά τα δύο παιχνίδια, τότε θα μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε ότι έχουμε κάνει ένα πολύ καλό ξεκίνημα, πάντα έχοντας ως δεδομένο ότι μιλάμε για μια εντελώς νέα --σε φιλοσοφία παιχνιδιού-- ομάδα σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Και μια σκέψη για το κλείσιμο: Αν η εικόνα του ΣΕΦ στα επόμενα παιχνίδια, αναφορικά με την προσέλευση του κόσμου και τον παλμό, μοιάζει με αυτή που είχαμε στο ματς με την Μακάμπι, μήπως θα έπρεπε να σκεφτούν στην ομάδα να παίζουμε μόνο εκτός έδρας; Έτσι και αλλιώς ο Ολυμπιακός τα πάει πολύ καλά έξω...
Βασικό ρόλο σε αυτό έπαιξε το γεγονός ότι η ομάδα ήλεγξε σε πολύ μεγάλο βαθμό το ρυθμό του παιχνιδιού. Δεν παρασύρθηκε από το γρήγορο παιχνίδι της ΤΣΣΚΑ και με τον έλεγχο των ριμπάουντ κατάφερε να δώσει πιο χαμηλό τέμπο στο ματς, ενώ παράλληλα, όταν το επέτρεπαν οι συνθήκες, βγήκε όσο καλύτερα μπορούσε στο τρανζίσιον, πετυχαίνοντας πόντους στο «ανοιχτό» γήπεδο. Σε αυτό το διάστημα, είχε καταφέρει να βγάλει εκτός παιχνιδιού τους περισσότερους πυλώνες του παιχνιδιού των Ρώσων (Ντεκολό, Χάντερ, Χάκετ και Χάινς, παρόλο που ο τελευταίος δυσκόλεψε πάρα πολύ την επιθετική μας λειτουργία), που έβρισκαν σκορ μόνο από τον Σέρχι Ροντρίγκεθ και από τον Κλάιμπερν (που έκανε απίστευτο παιχνίδι). Κάπως έτσι πήγε η ομάδα προηγούμενη στα αποδυτήρια.
Εκεί όμως ήρθε το καταστροφικό 3ο δεκάλεπτο και ο Ολυμπιακός έχασε όλο το μομέντουμ που είχε καταφέρει να χτίσει με τόσο κόπο στο πρώτο μέρος. Αλλεπάλληλα λάθη στην επίθεση και εντελώς ανορθολογικές επιλογές βοήθησαν την ΤΣΣΚΑ να βρει σε καταστάσεις ανισορροπίας και μη ετοιμότητας την άμυνά μας, με αποτέλεσμα να δεχτούμε σε αυτό το διάστημα 21 πόντους (τη στιγμή που είχαμε φάει 31 σε όλο το πρώτο ημίχρονο). Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να χαθεί και η ομαδικότητα στην επίθεση και το καλό διάβασμα των φάσεων, που είχαμε στο πρώτο μέρος. Το επιμέρους σκορ στο πολύ κακό αυτό δεκάλεπτο της ομάδας ήταν 21-9.
Μοιραία λοιπόν ο Ολυμπιακός, για να μπορέσει να διεκδικήσει τη νίκη, θα έπρεπε να ξανασφίξει την άμυνά του (και το κατάφερε δεχόμενος 17 πόντους στην τέταρτη περίοδο) και να γίνει ξανά παραγωγικός στην επίθεση. Ο πρώτος στόχος επιτεύχθηκε, αλλά ο δεύτερος όχι και τόσο. Ο Ολυμπιακός πήγε πολλές φορές σε καταστάσεις hero-ball, εξαντλώντας τα 24 δευτερόλεπτα και αναζητώντας μεγάλα σουτ από τον Αρχηγό. Η διαφορά ροκανίστηκε και το ματς πήγε στην κόψη του ξυραφιού. Ο Αρχηγός έκανε εμφάνιση φάιναλ-φορ στην τελευταία περίοδο, αλλά αυτή δεν ήταν αρκετή για να έρθει η νίκη. Η ΤΣΣΚΑ πήρε το ροζ φύλλο αγώνα, εξαιτίας ενός λάθους του Τουπάν, που προσπάθησε να κατεβάσει την μπάλα με το ματς στην ισοπαλία, εξαιτίας της αδυναμίας να παρθεί το αμυντικό ριμπάουντ σε τρεις συνεχόμενες κατοχές των Ρώσων, της έλλειψης ενός ακόμα υποστηρικτικού επιθετικού πυλώνα στο τέλος και επειδή οι διαιτητές επηρεάστηκαν από τη γκρίνια του Ηττ-ούδη στα τελευταία λεπτά και έδωσαν όλες τις φάσεις υπέρ της ΤΣΣΚΑ.
Ο Ολυμπιακός πήγε στη Μόσχα χωρίς να έχει ένα μεγάλο «πρέπει» πάνω από το κεφάλι του, μιας και ήταν δεδομένο ότι απέναντι στην ΤΣΣΚΑ είναι το αουτσάιντερ του παιχνιδιού. Είχε όμως τη χρυσή ευκαιρία να χτίσει χαρακτήρα διεκδικώντας το ματς μέχρι το τέλος και αυτός ο στόχος επιτεύχθηκε. Ο χαρακτήρας αυτός διαμορφώθηκε κατοχή την κατοχή, με τον Ολυμπιακό να αναγκάζει τους Ρώσους να μην μπορούν να επιβάλλουν το παιχνίδι τους. Οι ερυθρόλευκοι έλεγξαν τη μάχη των ριμπάουντ απέναντι σε μια τρομερά αθλητική ομάδα (38-42 τα «σκουπίδια»). Υπήρξαν όμως και παράγοντες που έδειξαν κάποια προβλήματα: Ο Ολυμπιακός είχε 11 ασίστ για 4 μόλις λάθη στο πρώτο μέρος και στο δεύτερο αυτός ο συσχετισμός έγινε 2 προς 8, με συνέπεια να γίνει πολύ μονόπλευρο το επιθετικό μας παιχνίδι, με τον Σπανούλη να αναζητά συνεχώς το κεντρικό πικ, μιας και κανένας άλλος παίχτης μας δεν φαινόταν να μπορεί να πάρει πρωτοβουλίες. Σε αυτό βέβαια θα πρέπει να συνυπολογίσουμε ότι η ομάδα έπαιξε ουσιαστικά με 2 γκαρντ (λόγω της απουσίας του Στρέλνιεκς), μιας και ο Τουπάν που ξεκίνησε στην αρχική πεντάδα έπαιξε ελάχιστα ως «δυάρι», και ο Μάντζαρης ήταν κακός σε όλο το ματς.
Ο Ολυμπιακός βασίστηκε στην ομαδική δουλειά για να φτάσει μέχρι το τέλος του παιχνιδιού, μιας και δεν είχαν κάποια πολύ καλή απόδοση αρκετοί παίχτες μας. Οι διακριθέντες ήταν ο Σπανούλης, ο Πρίντεζης, ο Γκος (κυρίως εκτελεστικά) και ο Μιλουτίνοφ. Σε ρηχά νερά κινήθηκε ο Λεντέι (που θέλει πολλή δουλειά ακόμα, παρόλο που χτες έδειξε τρομερή διάθεση και προσπάθεια), ο Παπανικολάου (που πρέπει να ελέγχει λίγο περισσότερο τις αντιδράσεις του για να μη χάνει τη συγκέντρωσή του), ο Βεζένκοφ και ο Τουπάν. Αρνητική απόδοση είχαν ο Τίμμα με τον Μάντζαρη. Λίγο μεγαλύτερη βοήθεια να είχε η ομάδα από τους παίχτες που βρέθηκαν στις δύο τελευταίες κατηγορίες και θα είχε πάρει το παιχνίδι.
Ο Θρύλος έχει ρεκόρ αυτή τη στιγμή 3-2 νίκες με ένα πολύ δύσκολο πρόγραμμα, που δεν σταματάει φυσικά. Ακολουθούν τα παιχνίδια με τον βάζελο στο ΟΑΚΑ και με τη Φενέρ στο ΣΕΦ. Αν η ομάδα καταφέρει να έχει θετικό ισοζύγιο μετά από αυτά τα δύο παιχνίδια, τότε θα μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε ότι έχουμε κάνει ένα πολύ καλό ξεκίνημα, πάντα έχοντας ως δεδομένο ότι μιλάμε για μια εντελώς νέα --σε φιλοσοφία παιχνιδιού-- ομάδα σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Και μια σκέψη για το κλείσιμο: Αν η εικόνα του ΣΕΦ στα επόμενα παιχνίδια, αναφορικά με την προσέλευση του κόσμου και τον παλμό, μοιάζει με αυτή που είχαμε στο ματς με την Μακάμπι, μήπως θα έπρεπε να σκεφτούν στην ομάδα να παίζουμε μόνο εκτός έδρας; Έτσι και αλλιώς ο Ολυμπιακός τα πάει πολύ καλά έξω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου