Του JosuTernera
Παρακολούθησα τους δύο αγώνες με τον Χολαργό --τον πρώτο από την τηλεόραση και τον δεύτερο στο γήπεδο-- παίρνοντας μία γεύση από τη νέα ομάδα του Ντέιβιντ Μπλατ. Χωρίς να περιμένω ότι το δείγμα θα είναι ασφαλές, αυτό που παρατήρησα είναι ότι κάτι αλλάζει στον φετινό Ολυμπιακό και αυτό είναι κάτι απολύτως φυσικό με την αλλαγή προπονητή, ειδικά αν σκεφτούμε ότι ο νέος κόουτς έχει διαφορετικό τρόπο αντιμετώπισης του μπάσκετ από τον κόουτς Σφαιρόπουλο και ένα ξεκάθαρο αγωνιστικό στίγμα. Να σημειώσω εδώ ότι η επιλογή Μπλατ με βρίσκει απολύτως σύμφωνο και ιδιαιτέρως ικανοποιημένο για τη νέα σελίδα που ανοίγεται.
Το παιχνίδι με τη Χίμκι ήταν πολύ ωραίο να το παρακολουθεί κανείς, καθώς προσέφερε μπασκετικές συγκινήσεις από δύο ομάδες που δεν κακοποιούν το άθλημα και έχουν διάθεση να τρέξουν, ασχέτως αν για τους Ρώσους χθες τα πράγματα πήγαν μάλλον άσχημα. Στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι ο Ολυμπιακός κυριάρχησε αδιαμφισβήτητα και αυτό το φανερώνουν και οι αριθμοί: 66% στα δίποντα, 43% στα τρίποντα, 25 τελικές πάσες και υπερδιπλάσιες μονάδες στην αξιολόγηση (116 - 56) με 23/35 δίποντα, 9/21 τρίποντα, 14/18 βολές, 37 ριμπάουντ (27 αμυντικά - 10 επιθετικά), 25 ασίστ, 5 κλεψίματα, 3 κοψίματα, 14 λάθη.
Αν με ρώταγε κάποιος πριν από το παιχνίδι θα έλεγα ότι με βάση την εικόνα με τον Χολαργό, η ομάδα θα αντιμετώπιζε πρόβλημα στο ριμπάουντ. Αντιθέτως οι παίκτες μάζεψαν 37, όπως είπαμε, έναντι 18 των Ρώσων. Αυτό ήρθε ως αποτέλεσμα όχι μόνο της ικανότητας των ψηλών μας αλλά και της διάθεσης και της αφοσίωσης που έδειξε όλη η ομάδα σε αυτόν τον τομέα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το πρόβλημα των ριμπάουντ δεν θα μας απασχολήσει φέτος. Αξιοσημείωτη η επίδοση Μιλουτίνοφ, ο οποίος μάζεψε 6 επιθετικά, μέρος της συνολικά μεστής εμφάνισης του Σέρβου που έδωσε υποσχέσεις για μία δυνατή σεζόν.
Το τελικό 66-87 είναι ένα αποτέλεσμα που αν θεωρήσουμε ότι πιθανόν να βρεθούμε να παλεύουμε και με τη Χίμκι για το πλασάρισμα στην 8άδα, μας δίνει ένα σαφές προβάδισμα, έχοντας μάλιστα έρθει σε μια περίοδο που ο Ολυμπιακός δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να είναι απολύτως έτοιμος την πρώτη κιόλας αγωνιστική της φετινής Ευρωλίγκας.
Δεν θέλω να μπω σε θριαμβολογίες ή ενθουσιασμούς, καθώς όλοι γνωρίζουμε ότι ο δρόμος είναι μακρύς και δύσκολος. Το πρώτο δείγμα όμως είναι πέρα για πέρα ενθαρρυντικό, παραμένει ωστόσο ένα βήμα από τα πολλά που θα κάνει ο φετινός Ολυμπιακός.
Προσωπικά εμένα μου άρεσε πολύ αυτό που είδα χθες και θα εξηγήσω αμέσως τους λόγους. Ο Ολυμπιακός ήταν μια ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης, με συμμετοχή όλων των παικτών, διάθεση, πολύ καλή άμυνα, φοβερή και πολυφωνική επίθεση και πολλούς πρωταγωνιστές.
Είδαμε χθες έναν εξαιρετικό και κοντρολαρισμένο Σπανούλη, που έδειξε ότι αντιλαμβάνεται πλήρως τον ρόλο του στη νέα προσπάθεια, να δίνει ποιότητα και να καθοδηγεί ασφαλώς το παιχνίδι. Αυτός μπορεί να το κάνει και όταν το υλοποιεί τότε γίνεται ιδανικός ηγέτης. Από δίπλα ο Γκος με καλά στοιχεία, όχι όμως κάτι το εντυπωσιακό χθες, ο Μάντζαρης καλός αμυντικά και ένας πολύ θετικός Στρέλνιεκς με πιο σύνθετο ρόλο και πιο διευρυμένη επιρροή στο παιχνίδι.
Ένας καλός και υπαρκτός Τίμα στις δύο πλευρές του γηπέδου με έναν χρήσιμο αλλά όχι εντυπωσιακό χθες Τουπάν, συμπληρώνουν όχι μόνο στη θέση αλλά και στην ποικιλία των σχημάτων που δοκιμάζει ο Μπλατ (ημίψηλα με άμυνα σε αντίπαλους κοντούς και ψηλούς και αθλητικό παιχνίδι που μπορεί να προσαρμοστεί σε διαφορετικές συνθήκες) τον Κώστα Παπανικολάου, τον ενεργειακό ηγέτη της ομάδας. Κομβικό θα αποδειχθεί μέσα στη χρονιά αν, όπως έγινε και χθες, ο «τρελός» απελευθερωθεί από το να τρέχει σε άμυνα και επίθεση να μαζέψει τα ασυμμάζευτα και παίζει πέραν των φυσικών του αντοχών. Χθες είδαμε πόσο σημαντικό είναι να έχεις παίκτες που μπορούν και συμμετέχουν στον αγώνα δίνοντας ανάσες, ποιότητα και λύσεις. Πολύ απλά ανοίγει σε εύρος η ομάδα και απασχολείς περισσότερο τον αντίπαλο, δημιουργώντας του μεγαλύτερα προβλήματα και προσθέτοντας παίκτες που πρέπει να προσέξει.
Αν κάτι μπορούμε να μάθουμε από το χθεσινό παιχνίδι είναι ότι από πέρυσι που δυσκολευόταν η ομάδα σε πολλές στιγμές να βρει λύσεις κάτι έχει αλλάξει, βλέποντας τους παίκτες που παίρνουν χρόνο – και πραγματικά παίρνουν – να προσφέρουν και να ενσωματώνονται στη λογική που ακολουθεί ο προπονητής. Πολύ σημαντικό να μην μπορείς να πεις ότι κάποιος ήταν εκτός αγώνα. Αυτό βέβαια έγινε χθες και δεν είναι απλό να συμβαίνει συνέχεια. Είναι ωστόσο μια πολύ ευτυχής συγκυρία όταν συμβαίνει.
Οι ψηλοί επίσης είχαν πολύ καλή παρουσία με τον Μιλουτίνοφ να αποτελεί φόβητρο στις ρακέτες σε άμυνα και επίθεση, τον ΛεΝτέι να προσθέτει κινήσεις στο ρεπερτόριο του Ολυμπιακού και διάθεση στην άμυνα, με ενέργεια και στην άμυνα στους κοντούς και έναν κλασικό Πρίντεζη να αποδεικνύει για ακόμη μία φορά το επίπεδο του μπάσκετ του.
Η πραγματική έκπληξη χθες ήταν όμως ο Σάσα Βεζένκοφ. Το νέο project του Ολυμπιακού είχε μία πληθωρική εμφάνιση με απίστευτη ενέργεια, που ίσως προκύπτει και από το γεγονός ότι παρουσιάστηκε ελαφρύς, και έδωσε πολλές λύσεις, πολλές ανάσες στον Πρίντεζη και πολλές υποσχέσεις. Ο Σάσα σκόραρε, μάρκαρε, πήρε ριμπάουντ, ακολούθησε και έσωσε φάσεις και γενικώς εμφανίστηκε ανώτερος ακόμη και προσδοκιών ανθρώπων που ήταν αισιόδοξοι για την παρουσία του.
Το μεγάλο κέρδος όμως ήταν η συνολική εμφάνιση του Ολυμπιακού, που έδειξε να βγάζει λογική και προσαρμογή στον τρόπο του Μπλατ, ομαδικότητα, πείσμα, καθαρό μυαλό και αυτό που είχε λείψει: κυκλοφορία της μπάλας μέχρι να βρεθεί το ιδανικό σουτ, τρανζίσιον και κίνηση των παικτών χωρίς την μπάλα. Δημιουργεί ιδιαίτερη αισιοδοξία το γεγονός ότι βγήκαν παίκτες στα άκρα ελεύθεροι που πήραν σουτ μετά από ορθολογικό παιχνίδι και ότι δεν περίμενε η ομάδα στατικά την έμπνευση κάποιου που ατομικά θα εκδήλωνε επίθεση ή θα την έσπαγε σε σκοτωμένες προσπάθειες στο τέλος του χρόνου μπας και κάποιος πάρει ένα σουτ και δώσει πόντους.
Με λίγα λόγια δεν φτάνει η μπάλα στην κορυφή στον Σπανούλη και εξαντλείται ο χρόνος επίθεσης μέχρι να πάρει προσωπική ενέργεια ή τη σπάσει σε κάποιον για να κάνει το σουτ. Επιθέσεις με κίνηση, πιο σύντομες αν βγαίνει και με καθαρό μυαλό. Αυτό φαίνεται να είναι το νέο παιχνίδι του Ολυμπιακού. Εμένα μου αρέσει και ελπίζω να μας χαρίσει φέτος υπέροχες μπασκετικές βραδιές σαν τη χθεσινή.
* * *
ΥΓ1 Ίσως να είναι μια καλή ιδέα να πάρουμε τα παιχνίδια το καθένα ξεχωριστά και να δούμε ποιο θα είναι το αποτέλεσμα, χωρίς «ψύχωση Βελιγραδίου».
ΥΓ2 Προτείνω επίσης να δοθεί χρόνος σε έναν πολύ καλό προπονητή να δουλέψει και να φέρει την ομάδα εκεί που θέλει και να έχουμε στο μυαλό μας ότι μπορεί και κάτι να πάει στραβά. Ο μπασκετικός Ολυμπιακός αυτό το έχει κερδίσει. Και τη χρειάζεται τη στήριξη και σε πρακτικό επίπεδο. Στο κάτω κάτω απαιτήσεις από την ομάδα που διατυπώνονται από τον καναπέ δεν νοούνται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου