Μια πρώτη ανάλυση για το πρόγραμμα-φωτιά που ξεκινάει αύριο από τον φίλο του μπλογκ μας, Στέφανο. Τα δύσκολα είναι βέβαια για τους μεγάλους και εδώ θα αποδειχτεί το μέταλλο της ομάδας, με τον κόσμο στον πλευρό της.
Καλησπέρα και πάλι σε όλη την ερυθρόλευκη παρέα!
Σε πρώτη φάση, θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς όλους εσάς που αφιερώσατε χρόνο από τη καθημερινότητά σας για να διαβάσετε το πρώτο μου κείμενο. Επίσης, θέλω να ευχαριστήσω ολόκληρη την ομάδα των Biancorossi που δίνουν το βήμα σε όλους όσους επιθυμούν να εκφράσουν τις σκέψεις τους για την ομάδα μας!
Και πάμε τώρα στα ποδοσφαιρικά. Κατά τη διάρκεια των άγονων ποδοσφαιρικά ημερών (διακοπή για εθνικές), έκατσα και είδα το πρόγραμμα του Ολυμπιακού για Σεπτέμβρη και Οκτώβρη. Αν βγάλουμε στην άκρη το ματς με τον Αστέρα Τρίπολης, στο οποίο η ομάδα κέρδισε αγχωτικά, καθώς και τον προσεχή εκτός έδρας αγώνα με τον Πανιώνιο (Δευτέρα 24/9, 4η αγωνιστική), οι υπόλοιποι αγώνες είναι... αίμα κι άμμος.
Και ξεκινάμε με την ευρωπαϊκή πρεμιέρα του Ολυμπιακού. Την Πέμπτη 20 του Σεπτέμβρη, υποδεχόμαστε στον Ναό την Μπέτις. Αναμφίβολα, είναι ένα δύσκολο ματς με αρκετές απαιτήσεις που πρέπει να προσεχθεί αρκετά από τον προπονητή και τους παίχτες. Η Μπέτις είναι μια τυπική ισπανική ομάδα, με ατού της την επιθετική γραμμή και τους τεχνίτες ποδοσφαιριστές της. Μπορεί η άμυνά της να μην τρώει σίδερα, αλλά επιθετικά είναι δαίμονες. Προσωπικά, είμαι αρκετά αισιόδοξος και αυτό επειδή παίζουμε στην έδρα μας. Είναι το πρώτο παιχνίδι, η πρόκληση μεγάλη και ο κόσμος διψασμένος. Πιστεύετε ότι, με τριάντα χιλιάδες τρελούς μέσα στο καμίνι του Φαλήρου να ουρλιάζουν, οι Ισπανοί θα μπούνε στον αγωνιστικό χώρο έτοιμοι για να εφαρμόσουν πιστά το πλάνο τους; Έχουμε δει πάμπολλες φορές ότι σε τέτοιας σημασίας παιχνίδια στα πρώτα δέκα-δεκαπέντε λεπτά οι αντίπαλοι πίνουν θάλασσα και χάνουν τη γη κάτω από τα πόδια τους. Βέβαια, θα μου πείτε πως ο κόσμος δεν παίζει μπάλα. Και έχετε δίκιο. Γι’ αυτό τον λόγο, έχω εμπιστοσύνη και στην ομάδα μας. Είμαι σίγουρος πως οι παίχτες μας θα μπούνε και θα τα δώσουν όλα. Φαίνεται ότι διψούν για ποδόσφαιρο και διακρίσεις. Είμαι βέβαιος πως δεν θα ξαναζήσουμε τον περσινό εφιάλτη με τη Σπόρτινγκ Λισσαβόνας, στη πρεμιέρα του Champions League, όπου έντεκα ποδοσφαιριστές και ένας τυχοδιώκτης προπονητής κατέβηκαν με τη λογική «όσα φάμε και όσα βάλουμε». Τα μηνύματα από την ομάδα είναι θετικά, οπότε μόνο αισιόδοξοι μπορούμε να είμαστε για τη πρεμιέρα του Europa League.
Για την πέμπτη αγωνιστική της Super League, υποδεχόμαστε τον παοκ στο Γεώργιος Καραϊσκάκης. Το ημερολόγιο γράφει 30 Σεπτεμβρίου. Ένα παιχνίδι διαφορετικό από τα υπόλοιπα, αφού οι λόγοι είναι γνωστοί και δεν χρειάζεται να τους αναφέρουμε σε αυτό το κείμενο. Δεν θα μπω στη διαδικασία να υπεραναλύσω αυτή την ομάδα, αλλά μιλώντας όσο πιο αντικειμενικά μπορώ, θα αναφέρω πως ο παοκ έχει μια αξιόλογη επιθετική γραμμή, αλλά και μια ασταθή αμυντική γραμμή. Για τον προπονητή τους δε θα πω κάτι, οι δηλώσεις του τα λένε όλα. Όσον αφορά την ομάδα μας, οφείλει να παρουσιαστεί πανέτοιμη σε αυτόν τον αγώνα και να δείξει για άλλη μια φορά ποιος είναι το αφεντικό στην Ελλάδα. Θεωρώ πως τα αποτελέσματα των προηγούμενων αγώνων, και ειδικά αυτό του ευρωπαϊκού αγώνα, θα ασκήσουν αξιοσημείωτη επίδραση στην ψυχολογία της ομάδας μας. Ας ελπίσουμε ότι θα είναι θετικά, άλλωστε αυτό θέλουμε και για αυτό είμαστε αισιόδοξοι για το μέλλον. Για το ματς με τον παοκ, ένα πράγμα θα σας θυμίσω. Πέρσι, με τα αποδυτήρια να μυρίζουν μπαρούτι και με τους παίχτες μας να είναι στον δικό τους κόσμο, ακόμη και έτσι τους κερδίσαμε. Ο χειρότερος Ολυμπιακός των τελευταίων χρόνων κατάφερε και κέρδισε τον κατά τα’ άλλα ηθικό πρωταθλητή παοκ. Τι άλλο να κάνουμε δηλαδή για μας νικήσετε;
Στις 4 του Οκτώβρη, για τη δεύτερη αγωνιστική των ομίλων του Europa League, θα κάνουμε την μεγάλη απόβαση. Ένα μεγάλο παιχνίδι θα διεξαχθεί: Μίλαν-Ολυμπιακός. Τι να πούμε για τη Μίλαν; Αναμφισβήτητα μια από τις μεγαλύτερες δυνάμεις του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, με τεράστια ιστορία. Απίστευτοι παίχτες έχουν βγει από τα σπλάχνα της Μίλαν διαχρονικά. Είναι χαρά μας να κληρωνόμαστε με τέτοιας δυναμικότητας ομάδες. Εξάλλου το είχε πει και ο κ. Μαρινάκης. Η ιστορία γράφεται με τους δυνατούς. Και στο Μιλάνο, ο Ολυμπιακός θα πάει να γράψει ιστορία όπως το έχει κάνει τόσες φορές. Και δεν αναφέρομαι μόνο στην ίδια την ποδοσφαιρική ομάδα, αλλά και στους χιλιάδες Ολυμπιακούς που θα ταξιδέψουν στην Ιταλία. Μια πρωτοφανής οπαδική απόβαση θα συμβεί εκείνη την ημέρα, αφού οι μέχρι τώρα πληροφορίες λένε πως έξι χιλιάδες εισιτήρια έχουν κάνει φτερά και η ΠΑΕ Ολυμπιακός έχει καταθέσει αίτημα στους ανθρώπους των Μιλανέζων για την παραχώρηση περισσότερων εισιτηρίων. Όπως καταλαβαίνουμε, η ζήτηση είναι μεγάλη αφού ο κόσμος είναι ενθουσιασμένος για αυτή την αναμέτρηση και όλοι πιστεύουμε πως θα φύγουμε με το διπλό από την Ιταλία. Για τη Μίλαν, ποδοσφαιρικά τι να πούμε; Δεν χωράει και μεγάλη ανάλυση. Το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι πως η Μίλαν των τελευταίων ετών δεν είναι το μεγαθήριο των προηγούμενων χρόνων που δεν τολμούσες να το κοιτάξεις στα μάτια. Αλλά και πάλι είναι μια νέα ομάδα με υπέρμετρο ταλέντο και ποδοσφαιρικό τσαμπουκά. Ο στόχος όμως του Ολυμπιακού παραμένει ένας. Να φύγει με το διπλό από τον Μιλάνο και να χαρίσει σε εμάς τους οπαδούς του μια αξέχαστη βραδιά.
Αυτό το αντικειμενικά δύσκολο δεκαεπταήμερο για τον Ολυμπιακό μας τελειώνει με το ντέρμπι εκτός έδρας εναντίον της αεκ. Για την έκτη αγωνιστική της Super League, στις 7 Οκτωβρίου θα πάμε στο ΟΑΚΑ να αντιμετωπίσουμε την περσινή πρωταθλήτρια. Για άλλους δικαίως, για άλλους αδίκως, δεν θα το αναλύσουμε. Ο καθένας έχει τη γνώμη του. Προσωπικά, θέλω αυτό το διπλό όσο τίποτε άλλο. Η συγκεκριμένη ομάδα έχει βγάλει προς τα έξω μια υπέρμετρη αλαζονεία. Και ο λόγος; Ένα πρωτάθλημα! Δηλαδή εμείς, ρε παιδιά, τι να πούμε, που έχουμε σπάσει όλα τα κοντέρ; Επειδή όμως δεν θέλω να αδικώ και την αεκ, έχει παρουσιάσει μια μεγάλη βελτίωση σε σχέση με τις χρονιές που έπαιζε στη Β΄ και Γ΄ Εθνική. Μην είμαστε και άδικοι, έτσι; Ποδοσφαιρικά μιλώντας, δεν θα κάνω καμία ανάλυση αφού προσωπικά πιστεύω πως ό,τι έχει καταφέρει η αεκ από τότε που ο ιδιοκτήτης την αγόρασε τζάμπα μέχρι σήμερα, βασίζεται καθαρά σε συγκυρίες και στην τύχη. Εν συγκρίσει με τον παοκ, η ομάδα της Τούμπας φαντάζει υπερομάδα μπροστά στο όργιο δανεικών παικτών με μηδαμινή χρηματική αξία που παρουσιάζει η ομάδα της Νέας Φιλαδέλφειας. Εν συγκρίσει με εμάς, νομίζω πως δε χρειάζεται να πω κάτι. Συγκρίνεται ο Γαλανόπουλος με τον Νάτχο ή τον Τουρέ; O Γιαννιώτας συγκρίνεται με τον Ποντένσε; Ούτε για ανέκδοτο δεν λέγονται αυτά.
* * *
ΥΓ Σύγγαυροι, το μήνυμα είναι ένα. ΟΛΟΙ οφείλουμε να στηρίξουμε την ομάδα μας. Τα τελευταία δύο χρόνια ζω στην Αλεξανδρούπολη ,που βρίσκεται στην άλλη άκρη της Ελλάδας, 800 χιλιόμετρα μακριά από την Αθήνα. Κατοικώντας εδώ, γνώρισα μάγκες που είναι ταγμένοι στο όνομα του Ολυμπιακού και της Θύρας 7. Ποιος θα πίστευε πως σε μια ακριτική πόλη της Βορείου Ελλάδος το κίνημα της Θύρας 7 και το Ολυμπιακό αίσθημα θα ήταν τόσο έντονο; Η πόλη έχει έντονο το κόκκινο χρώμα ,και τα παιδιά που ζουν μόνιμα εδώ έχουν ταξιδέψει σε όλη την Ελλάδα και στο εξωτερικό, μετρώντας ατελείωτα χιλιόμετρα και ταλαιπωρία. Αλλά το κέφι τους για να δουν την ερυθρόλευκη φανέλα βάζει στην άκρη οποιαδήποτε κακουχία. Και τονίζω ότι ταξιδεύουν παντού και ξοδεύουν όλο τους το χαρτζιλίκι για να δουν τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο και να φωνάξουν για αυτόν και όχι για οποιονδήποτε παίκτη σούπερ-σταρ. Γιατί Ολυμπιακός δεν σημαίνει προσωπολατρεία, αλλά λατρεία προς τη φανέλα, το σήμα, τα χρώματα, τις ιδέες. Δεν θέλω να αδικήσω και άλλες κατακόκκινες βόρειες περιοχές, αλλά μιλώ για τη συγκεκριμένη που τη ζω καθημερινά. ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΑΓΚΙΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΓΑΥΡΟΣ ΣΤΟΝ ΒΟΡΡΑ!
Υγεία σε όλους σας!!
Υγεία σε όλους σας!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου