Να δούμε αν πέρασε η μπόρα...
Λιγότερο από 48 ώρες μετά το ματς ήταν προγραμματισμένο το παιχνίδι απέναντι στο Ρέθυμνο και η επιστροφή στη σκληρή πραγματικότητα της Α1, όπου η ομάδα είναι τιμωρημένη και θα συνεχίσει να παίζει σε άδειο ΣΕΦ μέχρι και τις 31 Δεκέμβρη, που είναι το επόμενο εντός έδρας παιχνίδι που θα υπάρχει παρουσία του κόσμου του Ολυμπιακού. Υπό άλλες συνθήκες δεν θα είχαμε πολλά να σχολιάσουμε για το συγκεκριμένο παιχνίδι, αλλά η αναταραχή --σε όλα τα επίπεδα-- που έφερε η ήττα από τον βάζελο μας αναγκάζει να σταθούμε λίγο περισσότερο στο συγκεκριμένο ματς και στα παρελκόμενά του.
Του RedTerso
Το Σάββατο το απόγευμα στην προπόνηση της ομάδας και λίγες μόνο ώρες μετά την τραγική εμφάνιση και την ήττα από τα βαζέλια, μάθαμε ότι παρέμειναν στο ΣΕΦ παίχτες και προπονητής μιλώντας πολύ έντονα για πάνω από 3 ώρες για τα προβλήματα που υπάρχουν καθώς και για πιθανές «σκιές» στις σχέσεις. Λιγότερες από 24 ώρες μετά ακολουθούσε το παιχνίδι με το Ρέθυμνο το απόγευμα της Κυριακής. Είναι προφανές ότι ο «διακόπτης» δεν μπορεί να αλλάξει από τη μια στιγμή στην άλλη δεδομένων και των σοβαρών προβλημάτων, που αντιμετωπίζουμε. Ο Ολυμπιακός παίζει από την αρχή της χρονιάς χωρίς τον αρχηγό, που θα ήταν και φέτος ο πυλώνας της επιθετικής λειτουργίας. Σε αυτό προστέθηκε ο σοβαρός τραυματισμός του Τίλι, που θα χάσει μεγάλο κομμάτι της σεζόν, η απόκτηση του Γουίλτζερ, ο τραυματισμός του Μάντζαρη που έχει βγάλει όλα τα ματς με ενέσεις και οι πολύ χαμηλές πτήσεις του Ρόμπερτς, ο οποίος αποκτήθηκε για να είναι ο βασικός κουμανταδόρος της ομάδας.
Μοιραία λοιπόν η κακή ψυχολογία και η προβληματική αγωνιστική λειτουργία φάνηκε και στο παιχνίδι με το Ρέθυμνο. Ο Ολυμπιακός στο πρώτο ημίχρονο παρουσίασε το κακό αγωνιστικό πρόσωπο των τελευταίων δύο εβδομάδων. Η επιθετική λειτουργία ήταν προβληματική δεδομένης της αγωνιστικής διαφοράς με την ομάδα της Κρήτης, ενώ και αμυντικά παρουσιάστηκαν τα ίδια κενά που έχουμε στα τελευταία παιχνίδια με αποτέλεσμα να δεχόμαστε διαδοχικά τρίποντα. Το πρώτο δεκάλεπτο έληξε με 21-19. Η δεύτερη περίοδος βρήκε την ομάδα να έχει την ίδια άσχημη εικόνα και αντί να βελτιώνεται έστω λίγο, χειροτέρευε όσο περνούσαν τα λεπτά και ήταν δεδομένο ότι η ομάδα είχε μεγάλο ψυχολογικό βάρος. Το επιμέρους σκορ στο δεκάλεπτο ήταν 18-20 για να κλείσει το ημίχρονο ισόπαλο με 39-39.
Μετά την ανάπαυλα του ημιχρόνου η εικόνα του παιχνιδιού δεν διαφοροποιήθηκε ιδιαίτερα μέχρι τα τέλη του 3ου δεκαλέπτου. Εκεί ανέλαβαν αρκετές επιθετικές πρωτοβουλίες οι Ρόμπερτς και Τόμπσον και τράβηξαν το σκοράρισμα για την ομάδα με μακρινά σουτ. Ο Ρόμπερτς επιτέλους πήγε καλά και στο δημιουργικό κομμάτι βγάζοντας την ομάδα γρήγορα στο τρανζίσιον. Ο Σφαιρόπουλος είχε δηλώσει μετά την ήττα της Παρασκευής ότι περιμένει από κάποιους παίχτες να «βγουν μπροστά» και οι συγκεκριμένοι δύο παίχτες το έκαναν πράξη. Προφανώς δεν είναι σοβαρό κριτήριο το παιχνίδι με το Ρέθυμνο ακόμα και στο άδειο ΣΕΦ, αλλά ας ελπίσουμε να είναι η αρχή της βελτίωσης και να δείξουν οι ξένοι μας --κυρίως ο Ρόμπερτς-- ότι μπορούν να είναι καταλύτες και σε πολύ πιο απαιτητικά παιχνίδια. Από τους υπόλοιπους πολύ καλή παρουσία είχε κατά τη γνώμη μου ο Τολιόπουλος (που θα έπρεπε, πάλι κατά τη γνώμη μου, να πάρει περισσότερο χρόνο όχι μόνο σε αντίστοιχα παιχνίδια, αλλά και στην Ευρωλίγκα), ο οποίος είναι ένας σύγχρονος γκαρντ με πολύ γρήγορη εκτέλεση και έχει τη δυνατότητα να αλλάζει το ρυθμό της ομάδας. Ο Στρέλνιεκς συνέχισε με άλλη μια καλή εμφάνιση μετά την Παρασκευή, παρόλο που ήταν άστοχος από μακριά (1/6 τρίπ.), ενώ αρκετή διάθεση είχε και ο Αγραβάνης τόσο αμυντικά όσο και επιθετικά. Μέτρια παρουσία είχαν ο Πρίντεζης (που φωνάζει ο έρμος ότι χρειάζεται ξεκούραση), ο Μακλιν, ο Μιλουτίνοβ, ο Παπανικολάου και ο Παπαπέτρου. Ο Γουίλτζερ έπαιξε ελάχιστα απλά και μόνο για να γνωρίσει τους συμπαίχτες του και σε επίσημο ματς, ενώ ο Μπόγρης αν δεν «αρπάξει» τις έστω και λίγες ευκαιρίες όπως αυτή με το Ρέθυμνο, που την σπατάλησε, δεν ξέρω πως ακριβώς θα δικαιώσει την παρουσία του στο ρόστερ.
Αν θα έπρεπε να κρατήσουμε κάτι από το χτεσινό παιχνίδι είναι ότι ο Ολυμπιακός κατάφερε να βγάλει αντίδραση από τα μέσα του τρίτου δεκαλέπτου και μετά, πήγε το παιχνίδι στους 90 πόντους και έβγαλε φάσεις στον αιφνιδιασμό, ενώ σε ατομικό επίπεδο ας ελπίσουμε να είναι η αρχή της δικαίωσης των λόγων, για τους οποίους αποκτήθηκε το καλοκαίρι ο Μπράιαν Ρόμπερτς. Το συγκεκριμένο ματς προφανώς και λόγω της διαφοράς δυναμικότητας των ομάδων δεν μπορεί να οδηγήσει σε ασφαλή συμπεράσματα, οπότε θα περιμένουμε τους επόμενους πολύ δύσκολους αγώνες.
Μετά την ήττα από το βάζελο ο Σφαιρόπουλος μπήκε στο στόχαστρο της κριτικής τόσο από οπαδούς/φιλάθλους όσο και από μερίδα των μίντια. Η δική μου θέση είναι ότι είναι λάθος αυτή τη στιγμή η αλλαγή προπονητή. Όχι γιατί με έχει εκθαμβώσει το μπάσκετ που παίζει η ομάδα ή επειδή έχουμε καταπληκτικά αποτελέσματα, αλλά αναγνωρίζοντας τα προβλήματα που έχει αντιμετωπίσει ο Σφαιρόπουλος, το έργο που έχει καταθέσει σε αυτά τα τρία χρόνια παρουσίας του στο λιμάνι, αλλά κυρίως γιατί αν ρίξουμε μια ματιά στην αγορά για προπονητές θα δούμε ότι στα μέσα Νοέμβρη είναι αδύνατον να βρεθεί ένας πραγματικά καλός προπονητής που θα μπορέσει να βελτιώσει την ομάδα με δεδομένο ότι θα αναλάβει ένα ρόστερ, που δεν είναι δικό του. Οι διαθέσιμοι προπονητές δεν μπορούν --κατά τη γνώμη μου πάντα-- να οδηγήσουν τον Ολυμπιακό εκεί που ονειρεύεται ο κόσμος του. Το ξαναγράφω. Μας φτάνει που έχουμε τον Λεμονή στο ποδόσφαιρο. Δεν θέλουμε έναν αντίστοιχο και στο μπάσκετ. Ο Μίλαν Τόμιτς είναι σημαία και στρατιώτης του Ολυμπιακού αλλά θα φθαρεί αν πεταχτεί αυτή τη στιγμή «στο λάκκο των λεόντων». Αν η διοίκηση κρίνει ότι μπορεί να αποτελέσει τον χεντ-κόουτς του Ολυμπιακού ας του δώσει ένα –επόμενο-- καλοκαίρι τα κλειδιά της ομάδας. Οπότε αυτό που χρειάζεται τώρα στην δύσκολη φάση που περνάμε είναι στήριξη χωρίς αστερίσκους στην ομάδα και επακόλουθα στον Σφαιρόπουλο για να μπορέσουμε να πετύχουμε τους φετινούς –υψηλούς-- μας στόχους.
Από εκεί και πέρα αυτό δεν θα έπρεπε να είναι μια λευκή επιταγή στον προπονητή, που πρέπει να κάνει και αυτός την αυτοκριτική του. Το ηλεκτροσόκ που γράψαμε τις προάλλες περιλαμβάνει σαφέστατα και αυτόν. Αμέσως μετά το ματς με το Ρέθυμνο έκανε τις παρακάτω δηλώσεις:
Εγώ λοιπόν βρίσκω προβληματικές αυτές τις δηλώσεις. Καταλαβαίνω προφανώς οτι ο κόουτς είναι πολύ πιεσμένος μετά την ήττα από το βάζελο και αυτή η νευρικότητά του ξέσπασε σε αυτές τις δηλώσεις. Το θεωρώ σχετικά φυσιολογικό. Αυτό που με προβληματίζει είναι το σημείο που αναφέρεται ότι «ας παίρνουμε τα παιχνίδια και ας πετυχαίνουμε ακόμα και 50 πόντους». Και αυτό γιατί αντιβαίνει ξεκάθαρα με τις καλοκαιρινές του «προγραμματικές δηλώσεις» για πιο θελκτικό, γρήγορο και μοντέρνο μπάσκετ. Προφανώς ένας προπονητής όταν αντιμετωπίζει αγωνιστικά προβλήματα τότε θα καταφύγει στα δικά του βασικά. Ο Σφαιρόπουλος έχει ως απόλυτη βάση την άμυνα και αυτό προσπάθησε να το αλλάξει το καλοκαίρι μέσω της στελέχωσης και της απόκτησης παιχτών που δεν διακρίνονται φαινομενικά για τα αμυντικά τους προσόντα, αλλά μπορούν να αποτελέσουν σοβαρές επιθετικές απειλές. Το μεγάλο λάθος που θα κάνει, θα είναι να προσπαθήσει να παίξει την περσινή άμυνα (η καλύτερη της Ευρωλίγκας υπενθυμίζω) χωρίς τα αντίστοιχα εργαλεία (βλ. Χάκετ, Μπιρτς και εν μέρει Γιάνγκ) αφήνοντας το βάρος από την επιθετική βελτίωση. Αυτό θα είναι το σημείο της παραδοχής της ΔΙΚΗΣ ΤΟΥ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗΣ καλοκαιρινής αντίληψης. Και αν ακολουθήσει αυτό το δρόμο είναι σχεδόν βέβαιο ότι το τελικό αποτέλεσμα θα είναι αποτυχημένο και για αυτόν προσωπικά αλλά και για την ομάδα. Οπότε θα πρέπει να ρισκάρει πολύ περισσότερο και να εμφυσήσει μια πιο επιθετική μπασκετική λογική στον Ολυμπιακό, ακόμα και αν αυτό δεν είναι μέχρι τώρα το πιο δυνατό του σημείο.
Αυτό που οφείλει να κάνει ο προπονητής είναι πρώτα απ' όλα να ηρεμήσει. Η ομάδα έχει δύο ήττες εκτός προγράμματος από τον Παναθηναϊκό. Κατά τα άλλα βρίσκεται μέσα στους στόχους της και πρέπει να αρχίσει να παρουσιάζει σημεία βελτίωσης καθώς τα πάντα κρίνονται την άνοιξη και η ομολογουμένως καταπληκτική εικόνα της ομάδας απέναντι στην Κίμκι δεν βρίσκεται στο μακρινό παρελθόν αλλά μόλις δύο εβδομάδες πριν. Προφανώς ο κόουτς θα πρέπει να δουλέψει πάρα πολύ για να βελτιώσει την ομάδα και την εικόνα της. Ακολουθεί άλλη μια «βδομάδα-θανάτου» με διπλούς αγώνες στο πλαίσιο της Ευρωλίγκας με ταξίδι στην Κων/πολη για να αντιμετωπίσουμε την Φενέρ την Τετάρτη και αμέσως μετά υποδεχόμαστε την Παρασκευή τα αδέρφια του Ερυθρού Αστέρα. Προφανώς απέναντι στη Φενέρ είμαστε το αουτσάιντερ, ειδικά σε εκτός έδρας ματς, αλλά από εκεί είναι η ευκαιρία η ομάδα να αρχίσει να μας δείχνει σημάδια ανάκαμψης.
Μετά την ανάπαυλα του ημιχρόνου η εικόνα του παιχνιδιού δεν διαφοροποιήθηκε ιδιαίτερα μέχρι τα τέλη του 3ου δεκαλέπτου. Εκεί ανέλαβαν αρκετές επιθετικές πρωτοβουλίες οι Ρόμπερτς και Τόμπσον και τράβηξαν το σκοράρισμα για την ομάδα με μακρινά σουτ. Ο Ρόμπερτς επιτέλους πήγε καλά και στο δημιουργικό κομμάτι βγάζοντας την ομάδα γρήγορα στο τρανζίσιον. Ο Σφαιρόπουλος είχε δηλώσει μετά την ήττα της Παρασκευής ότι περιμένει από κάποιους παίχτες να «βγουν μπροστά» και οι συγκεκριμένοι δύο παίχτες το έκαναν πράξη. Προφανώς δεν είναι σοβαρό κριτήριο το παιχνίδι με το Ρέθυμνο ακόμα και στο άδειο ΣΕΦ, αλλά ας ελπίσουμε να είναι η αρχή της βελτίωσης και να δείξουν οι ξένοι μας --κυρίως ο Ρόμπερτς-- ότι μπορούν να είναι καταλύτες και σε πολύ πιο απαιτητικά παιχνίδια. Από τους υπόλοιπους πολύ καλή παρουσία είχε κατά τη γνώμη μου ο Τολιόπουλος (που θα έπρεπε, πάλι κατά τη γνώμη μου, να πάρει περισσότερο χρόνο όχι μόνο σε αντίστοιχα παιχνίδια, αλλά και στην Ευρωλίγκα), ο οποίος είναι ένας σύγχρονος γκαρντ με πολύ γρήγορη εκτέλεση και έχει τη δυνατότητα να αλλάζει το ρυθμό της ομάδας. Ο Στρέλνιεκς συνέχισε με άλλη μια καλή εμφάνιση μετά την Παρασκευή, παρόλο που ήταν άστοχος από μακριά (1/6 τρίπ.), ενώ αρκετή διάθεση είχε και ο Αγραβάνης τόσο αμυντικά όσο και επιθετικά. Μέτρια παρουσία είχαν ο Πρίντεζης (που φωνάζει ο έρμος ότι χρειάζεται ξεκούραση), ο Μακλιν, ο Μιλουτίνοβ, ο Παπανικολάου και ο Παπαπέτρου. Ο Γουίλτζερ έπαιξε ελάχιστα απλά και μόνο για να γνωρίσει τους συμπαίχτες του και σε επίσημο ματς, ενώ ο Μπόγρης αν δεν «αρπάξει» τις έστω και λίγες ευκαιρίες όπως αυτή με το Ρέθυμνο, που την σπατάλησε, δεν ξέρω πως ακριβώς θα δικαιώσει την παρουσία του στο ρόστερ.
Αν θα έπρεπε να κρατήσουμε κάτι από το χτεσινό παιχνίδι είναι ότι ο Ολυμπιακός κατάφερε να βγάλει αντίδραση από τα μέσα του τρίτου δεκαλέπτου και μετά, πήγε το παιχνίδι στους 90 πόντους και έβγαλε φάσεις στον αιφνιδιασμό, ενώ σε ατομικό επίπεδο ας ελπίσουμε να είναι η αρχή της δικαίωσης των λόγων, για τους οποίους αποκτήθηκε το καλοκαίρι ο Μπράιαν Ρόμπερτς. Το συγκεκριμένο ματς προφανώς και λόγω της διαφοράς δυναμικότητας των ομάδων δεν μπορεί να οδηγήσει σε ασφαλή συμπεράσματα, οπότε θα περιμένουμε τους επόμενους πολύ δύσκολους αγώνες.
Κάποιες ακόμα σκέψεις για τον Σφαιρόπουλο
Μετά την ήττα από το βάζελο ο Σφαιρόπουλος μπήκε στο στόχαστρο της κριτικής τόσο από οπαδούς/φιλάθλους όσο και από μερίδα των μίντια. Η δική μου θέση είναι ότι είναι λάθος αυτή τη στιγμή η αλλαγή προπονητή. Όχι γιατί με έχει εκθαμβώσει το μπάσκετ που παίζει η ομάδα ή επειδή έχουμε καταπληκτικά αποτελέσματα, αλλά αναγνωρίζοντας τα προβλήματα που έχει αντιμετωπίσει ο Σφαιρόπουλος, το έργο που έχει καταθέσει σε αυτά τα τρία χρόνια παρουσίας του στο λιμάνι, αλλά κυρίως γιατί αν ρίξουμε μια ματιά στην αγορά για προπονητές θα δούμε ότι στα μέσα Νοέμβρη είναι αδύνατον να βρεθεί ένας πραγματικά καλός προπονητής που θα μπορέσει να βελτιώσει την ομάδα με δεδομένο ότι θα αναλάβει ένα ρόστερ, που δεν είναι δικό του. Οι διαθέσιμοι προπονητές δεν μπορούν --κατά τη γνώμη μου πάντα-- να οδηγήσουν τον Ολυμπιακό εκεί που ονειρεύεται ο κόσμος του. Το ξαναγράφω. Μας φτάνει που έχουμε τον Λεμονή στο ποδόσφαιρο. Δεν θέλουμε έναν αντίστοιχο και στο μπάσκετ. Ο Μίλαν Τόμιτς είναι σημαία και στρατιώτης του Ολυμπιακού αλλά θα φθαρεί αν πεταχτεί αυτή τη στιγμή «στο λάκκο των λεόντων». Αν η διοίκηση κρίνει ότι μπορεί να αποτελέσει τον χεντ-κόουτς του Ολυμπιακού ας του δώσει ένα –επόμενο-- καλοκαίρι τα κλειδιά της ομάδας. Οπότε αυτό που χρειάζεται τώρα στην δύσκολη φάση που περνάμε είναι στήριξη χωρίς αστερίσκους στην ομάδα και επακόλουθα στον Σφαιρόπουλο για να μπορέσουμε να πετύχουμε τους φετινούς –υψηλούς-- μας στόχους.
Από εκεί και πέρα αυτό δεν θα έπρεπε να είναι μια λευκή επιταγή στον προπονητή, που πρέπει να κάνει και αυτός την αυτοκριτική του. Το ηλεκτροσόκ που γράψαμε τις προάλλες περιλαμβάνει σαφέστατα και αυτόν. Αμέσως μετά το ματς με το Ρέθυμνο έκανε τις παρακάτω δηλώσεις:
Εγώ λοιπόν βρίσκω προβληματικές αυτές τις δηλώσεις. Καταλαβαίνω προφανώς οτι ο κόουτς είναι πολύ πιεσμένος μετά την ήττα από το βάζελο και αυτή η νευρικότητά του ξέσπασε σε αυτές τις δηλώσεις. Το θεωρώ σχετικά φυσιολογικό. Αυτό που με προβληματίζει είναι το σημείο που αναφέρεται ότι «ας παίρνουμε τα παιχνίδια και ας πετυχαίνουμε ακόμα και 50 πόντους». Και αυτό γιατί αντιβαίνει ξεκάθαρα με τις καλοκαιρινές του «προγραμματικές δηλώσεις» για πιο θελκτικό, γρήγορο και μοντέρνο μπάσκετ. Προφανώς ένας προπονητής όταν αντιμετωπίζει αγωνιστικά προβλήματα τότε θα καταφύγει στα δικά του βασικά. Ο Σφαιρόπουλος έχει ως απόλυτη βάση την άμυνα και αυτό προσπάθησε να το αλλάξει το καλοκαίρι μέσω της στελέχωσης και της απόκτησης παιχτών που δεν διακρίνονται φαινομενικά για τα αμυντικά τους προσόντα, αλλά μπορούν να αποτελέσουν σοβαρές επιθετικές απειλές. Το μεγάλο λάθος που θα κάνει, θα είναι να προσπαθήσει να παίξει την περσινή άμυνα (η καλύτερη της Ευρωλίγκας υπενθυμίζω) χωρίς τα αντίστοιχα εργαλεία (βλ. Χάκετ, Μπιρτς και εν μέρει Γιάνγκ) αφήνοντας το βάρος από την επιθετική βελτίωση. Αυτό θα είναι το σημείο της παραδοχής της ΔΙΚΗΣ ΤΟΥ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗΣ καλοκαιρινής αντίληψης. Και αν ακολουθήσει αυτό το δρόμο είναι σχεδόν βέβαιο ότι το τελικό αποτέλεσμα θα είναι αποτυχημένο και για αυτόν προσωπικά αλλά και για την ομάδα. Οπότε θα πρέπει να ρισκάρει πολύ περισσότερο και να εμφυσήσει μια πιο επιθετική μπασκετική λογική στον Ολυμπιακό, ακόμα και αν αυτό δεν είναι μέχρι τώρα το πιο δυνατό του σημείο.
Αυτό που οφείλει να κάνει ο προπονητής είναι πρώτα απ' όλα να ηρεμήσει. Η ομάδα έχει δύο ήττες εκτός προγράμματος από τον Παναθηναϊκό. Κατά τα άλλα βρίσκεται μέσα στους στόχους της και πρέπει να αρχίσει να παρουσιάζει σημεία βελτίωσης καθώς τα πάντα κρίνονται την άνοιξη και η ομολογουμένως καταπληκτική εικόνα της ομάδας απέναντι στην Κίμκι δεν βρίσκεται στο μακρινό παρελθόν αλλά μόλις δύο εβδομάδες πριν. Προφανώς ο κόουτς θα πρέπει να δουλέψει πάρα πολύ για να βελτιώσει την ομάδα και την εικόνα της. Ακολουθεί άλλη μια «βδομάδα-θανάτου» με διπλούς αγώνες στο πλαίσιο της Ευρωλίγκας με ταξίδι στην Κων/πολη για να αντιμετωπίσουμε την Φενέρ την Τετάρτη και αμέσως μετά υποδεχόμαστε την Παρασκευή τα αδέρφια του Ερυθρού Αστέρα. Προφανώς απέναντι στη Φενέρ είμαστε το αουτσάιντερ, ειδικά σε εκτός έδρας ματς, αλλά από εκεί είναι η ευκαιρία η ομάδα να αρχίσει να μας δείχνει σημάδια ανάκαμψης.
Όσο με πληγώνεις τόσο με πωρώνεις!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου