Πάρτε το αλλιώς. ΟΛΟΙ.
Ο Ολυμπιακός συνέχισε και χτες να παρουσιάζει το αναιμικό προσωπείο των τελευταίων δύο εβδομάδων και με μια πραγματικά κακή εμφάνιση, κατάφερε να ηττηθεί από τον Παναθηναϊκό με 62-70, μετρώντας την τρίτη σερί ήττα από τον αιώνιο μέσα στην έδρα του και την πρώτη στην ιστορία του για τον θεσμό της Ευρωλίγκας. Πέρα από το γεγονός ότι η ομάδα έχασε άλλη μια φορά εντός από τον αιώνιο (και αυτό από μόνο του πληγώνει), για άλλο ένα παιχνίδι παίξαμε τραγικό μπάσκετ χωρίς προσανατολισμό. Και οι ευθύνες βαραίνουν τους πάντες.
Του RedTerso
Το ματς χάθηκε κατά τη γνώμη μου από δύο βασικούς παράγοντες. Από την τακτική και κυρίως από τη διάθεση και το πάθος που δεν είχαμε εμείς, αλλά είχαν οι απέναντι. Ας ξεκινήσουμε από το δεύτερο που είναι και το πιο βασικό. Κάθε διεκδικούμενη μπαλιά την έπαιρναν οι παίχτες του βάζελου. Αυτοί ήταν που πέφτανε με βουτιές στο παρκέ γιατί θέλανε το παιχνίδι περισσότερο όπως φάνηκε. Επίσης είχαν πλεόνασμα ενέργειας, που τους βοηθούσε να παίζουν πιο σκληρή άμυνα και να πηγαίνουν καλύτερα στα ριμπάουντ, κάτι που αποτυπώθηκε και στη στατιστική (35 έναντι 36).
Στο κομμάτι της τακτικής ο βάζελος παρουσιάστηκε πάλι πιο διαβασμένος. Είχαμε γράψει πριν το παιχνίδι τα βασικά που έπρεπε να κάνει η ομάδα για να πάρει το ντέρμπι. Και αυτά ήταν η προσπάθεια για διαρκή αναζήτηση των ψηλών και μεταφορά του παιχνιδιού στο low-post είτε από τους ψηλούς είτε από τους περιφερειακούς και τα τριάρια μας, να προσπαθήσει η ομάδα οπωσδήποτε να ανοίξει το ρυθμό κα να βγει στο τρανζίσιον και να κόψει το pick'n'roll του Καλάθη και να του δώσει το σουτ, μιας και από αυτό καμία ομάδα δεν θα χάσει ποτέ. Και από αυτά η ομάδα μας έκανε μόνο το τελευταίο και μάλιστα εν μέρει, μιας και ο Καλάθης δεν έπαιξε τόσο πολύ όσο θα περίμενε ο Σφαιρόπουλος και όταν το τιμόνι του βάζελου το είχε ο Λεκαβίτσιους μας χτυπήσανε με αυτόν ακριβώς τον τρόπο.
Ο βάζελος, όντας καλύτερα διαβασμένος, περίμενε να προσπαθήσουμε να βάλουμε την μπάλα στο ζωγραφιστό και προσπάθησε να μπλοκάρει την εισαγωγή της πάσας στους ψηλούς βάζοντας έναν ψηλό (είτε τον Γκιστ είτε τον Σίγκλετον) να μαρκάρει μετά τις αλλαγές τον περιφερειακό μας που αδυνατούσε να «δει» τους ψηλούς μας. Και φυσικά κανείς από τους περιφερειακούς μας δεν δοκίμασε ποτέ να «παίξει στα πόδια» τον αντίπαλο ψηλό με διείσδυση για να δημιουργήσει ανισορροπία στην αντίπαλη άμυνα. Επίσης ο Πασκουάλ ξεκίνησε το παιχνίδι με τον Αντετοκούμπο για να περιορίσει τη δυνατότητα να παίξουν με πλάτη τα τριάρια μας. Οπότε με ένα απλό τρικ χάσαμε το πιο βασικό μας όπλο.
Παράλληλα, η ομάδα δεν έτρεξε καθόλου στον αιφνιδιασμό. Η μοναδική φορά που έγινε αυτό ήταν από κλέψιμο του Μακλιν ψηλά, που ολοκλήρωσε με κάρφωμα. Σε κανένα άλλο σημείο του παιχνιδιού δεν προσπάθησε η ομάδα να τρέξει. Ειδικά όταν είχαμε τόσο άσχημα ποσοστά από το τρίποντο και με απενεργοποιημένο το παιχνίδι μας στο ζωγραφιστό ήταν απαραίτητο να ανοίξουμε το ρυθμό για να βρούμε τους πόντους που τόσο πολύ μας έλειπαν. Αν σε αυτό προσθέσουμε το γεγονός ότι η άμυνά μας υποτίμησε τον Λεκαβίτσιους και του έδωσε τη δυνατότητα να δημιουργήσει και να εκτελέσει με drive, αφήνοντας του τον κεντρικό διάδρομο για pick'n'roll, τότε δεν χρειάζεται και πάρα πολύ ψάξιμο για τις αιτίες της ήττας.
Αν συνυπολογίσουμε τα παραπάνω, τότε η ευθύνη βαραίνει με τη σειρά τον Σφαιρόπουλο, τους παίχτες μας και τη διοίκηση. Η διοίκηση πρέπει να δει τι συμβαίνει και να επέμβει με κάποιο τρόπο. Αν όχι στο αγωνιστικό τουλάχιστον να βγει και να απευθυνθεί στον κόσμο. Τώρα δεν υπάρχουν τα άλλοθι του ελλ. πρωταθλήματος και λείπει εκκωφαντικά μια προτροπή προς τον κόσμο. Να βγουν να παραδεχτούν ότι υπάρχει πρόβλημα, θα κάνουν ότι μπορούν για να διορθώσουν τα λάθη και να καλέσουν τον κόσμο να στηρίξει την ομάδα, παρόλο που έχει πικραθεί από τις συνεχόμενες ήττες από τον βάζελο. Ακόμα και να κάνει τις ανάλογες κινήσεις για αλλαγές (σε προπονητή ή παίχτες) αν θεωρούν ότι χρειάζεται. Όταν το πλάνο δεν φαίνεται να βγαίνει, μερικές φορές χρειάζεται να μπει το χέρι στην τσέπη και να γίνουν οι αντίστοιχες βελτιωτικές κινήσεις. Δυο παραδείγματα: 1ον) Θα βγει κάποιος να μιλήσει ειλικρινά για το τι συμβαίνει ακριβώς με τον Σπανούλη; Και αν υπάρχει σοβαρό πρόβλημα, να υπάρξει προσθήκη με παίχτη που θα μπορεί τουλάχιστον να έχει τα χαρακτηριστικά που «χάνουμε» όταν δεν παίζει ο αρχηγός. 2ον) Ας δοθεί χρόνος στον Ρόμπερτς. Αν όμως συνεχιστούν οι άθλιες εμφανίσεις, να γίνει αλλαγή με παίχτη που θα μπορεί να προσφέρει πραγματικά στην ομάδα και σε τομείς που πάσχουμε εμφανώς, όπως η δημιουργία και το κάθετο παιχνίδι με σκοράρισμα μετά από διείσδυση.
Οι παίχτες μας πρέπει επίσης να αναλάβουν το μερίδιο ευθύνης που τους αναλογεί. Αγωνιστικά, ο καθένας δικαιούται να κάνει μια ή παραπάνω άσχημες εμφανίσεις. Αυτό που είναι ανεπίτρεπτο όμως είναι να μην είναι λυσσασμένοι για τη νίκη στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Δεν είναι δυνατόν να έχουν οι βάζελοι περισσότερο πάθος σε αυτό το ματς. Απλά δεν γίνεται. Πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι έχουν πικράνει τον κόσμο και έχουν χάσει τρεις σερί φορές από αυτούς μέσα στο ΣΕΦ. Πρέπει να μιλήσει ο εγωισμός τους και να μην ξαναδεχτούν να χάσουν από αυτούς.
Κάποιες πρώτες σκέψεις για τον Σφαιρόπουλο
Δυστυχώς χτες ήταν ο πρωταγωνιστής του παιχνιδιού. Ο Πασκουάλ τον εξέθεσε ανεπανόρθωτα και περιγράψαμε στην αρχή του κειμένου τους λόγους. Το χειρότερο είναι ότι η ομάδα δεν δείχνει καθόλου σημεία βελτίωσης τις τελευταίες δύο εβδομάδες. Ναι, προφανώς χρειάζεται χρόνος, όμως τα άλλοθι εξαφανίζονται και για τον κοουτς. Πέρσι στους τελικούς δεχτήκαμε οτι η ομάδα ήταν σκασμένη. Φέτος όμως σε δύο παιχνίδια με τους ακατονόμαστους έχει ηττηθεί κατα κράτος από τον αντίπαλο προπονητή. Πρέπει να αναλάβει το μεγάλο κομμάτι της ευθύνης που του αναλογεί. Χτες μετά το ματς, χωρίς να κάνει την αυτοκριτική του για το γεγονός οτι δεν μπόρεσε σε κανένα σημείο να κάνει κάποια κίνηση από τον πάγκο για να αλλάξει το μομέντουμ του αγώνα, δήλωσε ότι «πρέπει κάποιοι παίχτες να βγουν μπροστά». Και τι να κάνουν ακριβώς, κόουτς; Μήπως ο Ρόμπερτς, που αυτός επέλεξε, θα γίνει στα τριάντα του ένας slasher, που θα μπορεί να κόψει κάθετα την αντίπαλη άμυνα; Το βλέπω λίγο δύσκολο. Δεν μπορεί να μη βλέπει οτι από την αρχή της χρονιάς (εκτός συγκεκριμένων ματς) υπάρχει πρόβλημα στο μακρινό σουτ, τη στιγμή που αποκτήθηκαν το καλοκαίρι παίχτες για να καλύψουν αυτή ακριβώς την αδυναμία.
Προσωπικά, δεν νομίζω οτι είναι λύση να φύγει αυτή τη στιγμή ο Σφαιρόπουλος. Όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά γιατί θεωρώ ότι δεν υπάρχει κάποιος προπονητής στην αγορά για να μπορέσει να διαχειριστεί ένα ρόστερ που έχει φτιάξει ένας άλλος προπονητής με δεδομένη τη γκρίνια του κόσμου. Από τα μεγάλα ονόματα ο μόνος που είναι ελεύθερος είναι ο Ράντονιτς, ο οποίος έχει όμως την ίδια μπασκετική φιλοσοφία με τον Σφαιρόπουλο. Οπότε δεν είναι μια λύση που για εμένα μπορεί να αποδώσει.
Ακούστηκε χτες στο ΣΕΦ το όνομα του Τόμιτς. Ελπίζω αυτοί που το φώναξαν να το έκαναν μόνο για αποδοκιμασία στον προπονητή και όχι για άλλους λόγους. Δεν χρειαζόμαστε έναν Λεμονή και στο μπάσκετ. Αν υπάρξει περίπτωση να φύγει ο προπονητής, θα πρέπει να βρεθεί ένας αντικαταστάτης με πραγματικά βαρύ όνομα που θα μπορεί να οδηγήσει τον Ολυμπιακό μέχρι τέλους φέτος σε όλες τις διοργανώσεις. Το είπαμε, είναι χρυσή ευκαιρία φέτος που το Final-Four γίνεται στο Βελιγράδι. Με βάση το παραπάνω, αυτό που απαιτούμε από τον κόουτς είναι να αναλάβει τις προσωπικές του ευθύνες, να αναγνωρίσει το πρόβλημα και να διορθώσει τα πράγματα, γιατί αλλιώς δεν μπορώ να σκεφτώ τον τρόπο που θα βγει η χρονιά. Πάντως αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να φανταστώ ποιος θα μπορούσε να αναλάβει, οπότε δέχομαι ότι μένει ο Σφαιρό, αλλά θα πρέπει να κάνει και αυτός ένα ηλεκτροσόκ τόσο στον εαυτό του όσο και στην ομάδα.
Και κάτι τελευταίο για τον κόσμο. Υποτίθεται ότι χτες είχαμε ντέρμπι με τον βάζελο και sold-out με δεδομένο ότι έχουμε χάσει δύο φορές από αυτούς. Μισή ώρα πριν το ματς το γήπεδο ήταν μισοάδειο. Έχουμε το δεδομένο ότι το ΣΕΦ είναι αντιμπασκετικό με τις εξέδρες σε απόσταση. Πώς ακριβώς θα κάνουμε τους αντιπάλους να νιώσουν τουλάχιστον άβολα πριν ξεκινήσει το ματς μας και την ώρα που πατάνε στο παρκέ δεν βλέπουν ένα γήπεδο να βράζει; Φτάνει πια το βρίσιμο και η εκ τους ασφαλούς μαγκιά του πληκτρολογίου. Χτες, εκτός από ένα-δύο συνθήματα, δεν ασχοληθήκαμε ιδιαιτέρως ούτε με τον Παππά ούτε με τον Λοτζέσκι. Ο τελευταίος μάλιστα ήταν τόσο άνετος που στο τέλος πανηγύρισε κιόλας.
Και ένα ακόμα που αφορά τον οργανωμένο κόσμο. Χτες έπαιζε μπάσκετ στην Ευρωλίγκα ο Ολυμπιακός με τον βάζελο. Και είχαμε χίλιους λόγους να είναι το γήπεδο καμίνι απέναντι σε αυτούς. Πέρα από το γεγονός ότι και εμείς μείναμε στις προ του παιχνιδιού υποσχέσεις θα ήθελα να μου εξηγηθεί κάπως τι σημαίνει ακριβώς σε αυτό το παιχνίδι το πανί για το ραντεβού στις κάλπες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου