Olympiacos B.C. 2017/18: Τα θέλουμε όλα! (και μπορούμε να τα πάρουμε)

Το ξεκίνημα της αγωνιστικής σεζόν 2017/18 βρίσκεται προ των πυλών. Την προσεχή Κυριακή έχουμε το ντέρμπι με το βάζελο στο ΣΕΦ (κεκλεισμένων των θυρών) για την πρώτη αγωνιστική του πρωταθλήματος και την επόμενη εβδομάδα δίνουμε τον πρώτο αγώνα για την Ευρωλίγκα με αντίπαλο τη Μπασκόνια στο Ηράκλειο. Στο κείμενο αυτό θα προσπαθήσουμε να «αποκωδικοποιήσουμε» την ομάδα μπάσκετ και να πούμε τι περιμένουμε για τη φετινή σεζόν. Πάμε λοιπόν. 

 




Του RedTerso 

Κάποια (τελευταία) λόγια για τη σεζόν που πέρασε 

Για την περσινή χρονιά έχουμε κάνει εκτενή αναφορά, αλλά έχοντας περάσει ένα ικανό διάστημα μετά το καλοκαίρι, μπορούμε να πούμε κάποια τελευταία λόγια εν είδει ανασκόπησης. Αν οπωσδήποτε έπρεπε να δώσουμε έναν χαρακτηρισμό για την περσινή παρουσία της ομάδας αυτός θα ήταν «χαρμολύπη». Και αυτό το γράφω με τη δυνατότητα που μας δίνει η χρονική απόσταση.

Χαρά γιατί η ομάδα μας είχε εξαιρετική παρουσία στην Ευρωλίγκα, όντας ένα από τα πιο σταθερά σύνολα της διοργάνωσης. Αυτό το απέδειξε σε όλη τη διάρκεια της κανονικής περιόδου, αλλά και με την πρόκριση στο φάιναλ-φορ της Κων/πολης και στη συνέχεια με την θριαμβευτική πρόκριση επί της ΤΣΣΚΑ στον τελικό. Δυστυχώς εκεί δεν μπορέσαμε να ακολουθήσουμε το ρυθμό της Φενέρ, που έπαιζε σε ένα κατάμεστο από το φανατισμένο κοινό της γήπεδο. Μπορεί να μην πήραμε στο τέλος την κούπα, αλλά μια ομάδα καθίσταται επιτυχημένη μέσω της διαχρονικής παρουσίας της στο υψηλότερο επίπεδο. Και σίγουρα ο Ολυμπιακός είναι η καλύτερη ομάδα της Ευρώπης την τρέχουσα δεκαετία. Αν διαφωνεί κάποιος ας ρωτήσει τους οπαδούς της ΤΣΣΚΑ (που ακούνε Ολυμπιακός και ασπρίζουν) ή αυτούς του βάζελου που έχουν να δουν φάιναλ-φορ πριν από τα μνημόνια.

Λύπη γιατί στο τέλος ο Ολυμπιακός έμεινε χωρίς κανένα τίτλο. Και δυστυχώς η τελευταία γεύση είναι αυτή που μένει και μπορεί να φέρει διάφορες αναταράξεις. Και το χειρότερο είναι ότι έχασε το πρωτάθλημα μέσα στο ΣΕΦ από τον βάζελο, σε συνδυασμό με την παντελώς λανθασμένη συμπεριφορά ενός κομματιού του κόσμου μας, που θα μας αναγκάσει να παίξουμε τα πρώτα παιχνίδια στο πρωτάθλημα κεκλεισμένων των θυρών (συμπεριλαμβανομένου φυσικά του ντέρμπι της πρεμιέρας). Δικαιολογίες υπήρχαν με κυριότερη το γεγονός ότι στην τελική ευθεία της σεζόν η ομάδα είχε «σκάσει»  αγωνιστικά λόγω των τραυματισμών και των ελλείψεων εναλλακτικών λύσεων. Αυτές οι δικαιολογίες όμως δεν μπορούν να σβήσουν την πραγματικότητα, η οποία μιλάει ξεκάθαρα για την απώλεια των τίτλων στις εγχώριες διοργανώσεις. «Ναι μεν, αλλά...» λοιπόν για την περσινή σεζόν. Οι στόχοι είναι μπροστά μας φέτος.

Η στελέχωση του ρόστερ

Ας κάνουμε την εξής υπόθεση εργασίας (που νομίζω ότι την ασπάζονται όλοι στον οργανισμό του τμήματος μπάσκετ): Η έλλειψη ενέργειας και η φθίνουσα φυσική κατάσταση έπαιξαν κομβικό ρόλο στο φίνις της σεζόν. Η ομάδα δεν τα κατάφερε πέρυσι στην τελική ευθεία της σεζόν εξαιτίας της τρομακτικής κούρασης που κατέβαλε τους βασικούς παίχτες της ομάδας μας. Σε αυτό έχουμε αναφερθεί και στο παρελθόν. Ο τραυματισμός του Χάκετ και η άστοχη αντικατάστασή του με τον Ουότερς, ο τραυματισμός του Λοτζέσκι και η «αποθεραπεία» του που δεν ήρθε ποτέ οδήγησε να στο να παίζουμε τους τελευταίους μήνες με ένα backcourt τριών παιχτών. Η ταυτόχρονη ισχνή παρουσία του Γιανγκ και η αδιαφορία του Μπιρτς, το μυαλό του οποίου που ήταν στο NBA οδήγησε να σκάσουν στο τέλος και οι ψηλοί μας. Όλο αυτό είχε ως αποτέλεσμα να παρουσιαστούμε στον τελικό με τη Φενέρ χωρίς ενέργεια και στους τελικούς του πρωταθλήματος να εμφανιστεί μια ομάδα, που δεν μπορούσε να τρέξει.

Ο Σφαιρόπουλος μαζί με τη διοίκηση νομίζω ότι διάβασαν το συγκεκριμένο πρόβλημα, ανέλυσαν το πόσο απαιτητικό είναι το πρόγραμμα με βάση το νέο σύστημα της Ευρωλίγκας και προσπάθησαν στο σχεδιασμό να συμπεριλάβουν ότι η ομάδα πέρυσι έδωσε 73 (!) επίσημα παιχνίδια.

Το δεύτερο σημείο-κλειδί στο σχεδιασμό της ομάδας ήταν ότι η τεχνική και διοικητική ηγεσία του Ολυμπιακού κατάλαβε ότι πέρυσι υπήρχε σοβαρό πρόβλημα στην επιθετική λειτουργία της ομάδας, που βασιζόταν --από ένα σημείο και μετά μέσα στη χρονιά-- αποκλειστικά στο κεντρικό pick'n'roll του Σπανούλη και στα ποσταρίσματα του Πρίντεζη. Η --πολύ-- συγκεκριμένη επιθετική ανάπτυξη έκανε την ομάδα μας πολύ προβλέψιμη με αποτέλεσμα να μπορεί να «διαβαστεί» και να αντιμετωπιστεί από ομάδες που είχαν τα κατάλληλα εργαλεία.

Οι προσθήκες που έγιναν στόχευαν στο να εξαλείψουν τα παραπάνω μειονεκτήματα και να δώσουν ισχυρές τονωτικές ενέσεις τόσο σε ποσότητα όσο --και κυρίως-- σε ποιότητα. Ο Ολυμπιακός διαφοροποίησε την μεταγραφική του πολιτική των τελευταίων ετών αλλάζοντας το σύνολο των ξένων πλην του Νίκολα Μιλουτίνοβ. Υπήρξε δηλαδή μια «θυσία» του συστατικού της ομοιογένειας προς όφελος της κάλυψης δεδομένων προβλημάτων. Αυτό σε συνδυασμό με την «ανεπάρκεια» που έδειξαν κάποιοι από τους ξένους που στελέχωναν την ομάδα πέρυσι οδήγησε σε ολική μεταμόρφωση της στελέχωσης της γραμμής των ξένων μαζί με την απόκτηση του Μπόγρη ως τρίτης λύσης στη θέση 5.

Ο Ολυμπιακός απέκτησε τους Γιάνις Στρέλνιεκς, Κιμ Τίλι, Γιώργο Μπόγρη, Μπράιαν Ρόμπερτς, Τζαμέλ Μακλιν και Χόλις Τόμπσον. Το ρόστερ του Θρύλου διαμορφώνεται λοιπόν ως εξής:

Γκαρντ	Βασίλης Σπανούλης, Βαγγέλης Μάντζαρης, Γιάνις Στρέλνιεκς, Μπράιαν Ρόμπερτς, Βασίλης Τολιόπουλος, Νίκος Αρσενόπουλος
Φόργουορντ	Γιώργος Πρίντεζης, Κώστας Παπανικολάου, Ιωάννης Παπαπέτρου, Χόλις Τόμπσον, Κιμ Τίλι, Δημήτρης Αγραβάνης
Σεντερ	Νίκολα Μιλουτίνοβ, Τζαμέλ Μακλίν, Γιώργος Μπόγρης

  Διαβάστε εδώ την ανάλυσή μας  
  για τους παίχτες του φετινού ρόστερ  

Ένας πολυμορφικός Ολυμπιακός

Οι καλοκαιρινές κινήσεις δείχνουν ότι η ομάδα προσπάθησε να απαντήσει στα περσινά προβλήματα προσθέτοντας παίχτες που θα δώσουν «βάθος» στην ομάδα και ταυτόχρονα θα προσπαθήσουν να «απαντήσουν» στα προβλήματα της σχετικά μονοδιάστατης επιθετικής λειτουργίας μας. 

Το στοιχείο που ξεχωρίζει από τη φετινή στελέχωση είναι ότι ο Ολυμπιακός πρόσθεσε στο ρόστερ του παίχτες, που έχουν εξαιρετικές ικανότητες στο σκοράρισμα, τόσο μακριά όσο και κοντά στο καλάθι. Πέρυσι η ομάδα μας είχε έντονο πρόβλημα στο να απειλήσει με το μακρινό σουτ --πρόβλημα που έγινε πολύ έντονο με την απουσία του Λοτζέσκι-- σε μια περίοδο που το άνοιγμα των αποστάσεων (spacing) είναι κύριο συστατικό του σύγχρονου μπάσκετ. Στρέλνιεκς, Τόμπσον είναι δολοφόνοι από τα 6,75, ενώ συνεπέστατη απειλή συνιστούν και οι Ρόμπερτς, Τίλι.

Το δεύτερο πολύ σημαντικό στοιχείο της φετινής ομάδας είναι ότι οι παίχτες που αποκτήθηκαν μπορούν να αγωνιστούν σε παραπάνω από μια θέσεις και αυτό, δίνει τη δυνατότητα στον κόουτς να δημιουργήσει πληθώρα επιθετικών plays και αναδιατάξεων στις πεντάδες, που θα κάνουν τον Ολυμπιακό περισσότερο απρόβλεπτο και δυσανάγνωστο. Ο Τίλι μπορεί να αγωνιστεί και στις δύο θέσεις της ρακέτας και να απειλήσει τόσο από μακριά ως stretch-four όσο και κοντά στο καλάθι, όντας πολύ δυνατός. Θα μπορούσαμε να τον δούμε και ως πεντάρι σε χαμηλά σχήματα ειδικών συνθηκών. Ο Στρέλνιεκς είναι η επιτομή του σύγχρονου combo-guard. Ο Τόμπσον, ενώ έχει τρομερή σωματοδομή για τα ευρωπαϊκά δεδομένα (στη θέση 3), μπορεί να ανέβει και στο 2. Ο Μακλιν αποκτήθηκε για να καλύψει τη θέση του σέντερ, αλλά να μην ξεχνάμε ότι στο πέρασμά του από την Αλμπα Βερολίνου είχε διαπρέψει ως τεσσάρι. Αν στους παραπάνω προσθέσουμε και τους παίχτες κορμού (Παπανικολάου, Αγραβάνης, Παπαπέτρου) που μπορούν να αλλάξουν θέσεις τότε είναι σαφές ότι ο χαρακτήρας του Ολυμπιακού θα είναι φέτος πολυμορφικός και περισσότερο απρόβλεπτος, με εναλλαγή σχημάτων και προσώπων. 

Η επιθετική λειτουργία

Τα προηγούμενα χρόνια ο κόουτς (και ακολούθως η ομάδα) έχει κατηγορηθεί για το μονοδιάστατο τρόπο ανάπτυξης που αναφέραμε και παραπάνω. Κάποιες φορές όχι άδικα. Μπορούμε να αναγνωρίσουμε όμως και κάποια «ελαφρυντικά». Πέρυσι π.χ. η ομάδα μέχρι το Δεκέμβρη προσπάθησε να παρουσιάσει ένα διαφορετικό επιθετικό ρεπερτόριο με πιο γρήγορη κίνηση και σουτ από μακριά, αλλά εκεί ήρθε ο τραυματισμός του Χάκετ και άλλαξε τα δεδομένα.

Φέτος με την προσθήκη παιχτών, που έχουν εξαιρετικά επιθετικά χαρακτηριστικά είναι ενδιαφέρον να δούμε πώς θα μπορέσει να παρουσιάσει στο παρκέ ο κόουτς μια βελτιωμένη επιθετική λειτουργία. Στις δηλώσεις που έχει κάνει τόσο το προπονητικό τιμ όσο και οι αθλητές μας διαφαίνεται η ανάγκη και ταυτόχρονα η επιθυμία να υπάρξουν πολύ περισσότεροι επιθετικοί «πόλοι», που θα κάνουν την ομάδα μας πολύ πιο δύσκολα αντιμετωπίσιμη. Και ένα δείγμα αυτής της «κίνησης» φαίνεται μέχρι στιγμής από το μικρό δείγμα που έχουμε δει στα φιλικά. Προφανώς, κεντρικά στη φιλοσοφία του Ολυμπιακού βρίσκεται η αμυντική λειτουργία, αλλά αυτό που θα θέλαμε να (ξανα)δούμε είναι τον Ολυμπιακό να επιδιώκει διαρκώς πρωτεύοντες και δευτερεύοντες αιφνιδιασμούς, μιας και η ταχύτητα και το επιθετικό τρανζίσιον βρίσκονται στο DNA αυτής της ομάδας. Η ταχύτητα σε συνδυασμό με τις δυνατότητες για απειλή μέσα από μακρινά σουτ είναι ικανά να βελτιώσουν κατά πολύ την επιθετική μας λειτουργία.

Ένα ακόμα στοιχείο που φαίνεται ότι θα αποτελέσει επιλογή της τεχνικής ηγεσίας είναι η μεγαλύτερη και συνεπέστερη απειλή μέσα από τη ρακέτα, πέρα από τον Πρίντεζη. Ο αναβαθμισμένος ρόλος του Μιλουτίνοβ και η απόκτηση του Μακλιν (ο οποίος θεωρείται, όχι άδικα, μια σοβαρότατη απειλή τόσο με το ποστ παιχνίδι του, όσο και σε αυτό με πρόσωπο στο καλάθι και με κίνηση προς τα μέσα από την κορυφή της ρακέτας) δείχνουν ότι στο μυαλό του κόουτς είναι να δημιουργήσει τους όρους στο να υπάρξει απειλή του καλαθιού μέσα από το ζωγραφιστό και αν δεν μπορέσει να τελειώσει η φάση από εκεί, να υπάρξουν πάσες (και ο Σέρβος και ο Αμερικάνος είναι πολύ καλοί πασέρ για τη θέση τους) στους περιφερειακούς μας που διαθέτουν πολύ καλό σουτ για απειλή από μακριά.

Η αμυντική λειτουργία

Σε όλο το διάστημα της προετοιμασίας έχει γίνει αρκετός λόγος ότι η ομάδα μας έχει «αδυνατίσει» αμυντικά. Και αυτό το επιχείρημα βασίζεται στο γεγονός ότι δεν υπάρχει ένας αμυντικός ογκόλιθος (defensive stopper) στην περιφέρεια (βλ. Χάκετ) αλλά και ότι μετά από χρόνια δεν έχει η ομάδα έναν παίχτη στη ρακέτα που θα αλλοιώνει συστηματικά το παιχνίδι του αντιπάλου ψηλά και κοντά στη στεφάνη (rim protector). 

Η αλήθεια είναι ότι εκ πρώτης όψεως λείπουν οι παίχτες με τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Επ’ ουδενί όμως δεν μπορώ να συμφωνήσω ότι η ομάδα θα έχει αμυντικό πρόβλημα για τρεις λόγους. Πρώτον, ότι ο Σφαιρόπουλος αν μη τι άλλο φημίζεται για την αμυντική προσήλωση που δείχνουν οι ομάδες του και μας έχει αποδείξει στη θητεία του στον Ολυμπιακό. Δεύτερον, γιατί ενώ μπορεί να λείπουν κάποιες μονάδες που παίρνουν «άριστα» στο αμυντικό κομμάτι, το ρόστερ είναι γεμάτο από συνεπέστατους «αμυντικούς» όπως οι Μάντζαρης, Παπανικολάου, Παπαπέτρου, Αγραβάνης, Μιλουτίνοβ, Στρέλνιεκς και Τίλι. Τρίτον και κυριότερο, το γεγονός ότι η σωστή αμυντική λειτουργία είναι αποτέλεσμα συλλογικής δουλειάς και διάθεσης. Ακόμα και η παρουσία ενός rim-protector δεν διασφαλίζει τίποτα αν δημιουργούνται διαρκώς «τρύπες» στην άμυνα είτε λόγω ομαδικής λειτουργίας είτε από ατομική ανευθυνότητα. Αφήστε που το ρόλο του σκιάχτρου θα παίζει φέτος πολύ περισσότερο ο Σέρβος παιχταράς.

Τα περισσότερα ερωτηματικά λοιπόν, τόσο από δημοσιογράφους όσο και από οπαδούς έχουν εντοπιστεί στην αμυντική λειτουργία. Είναι βέβαιο πως η ομάδα δουλεύει προς την κατεύθυνση της βελτίωσης στο αμυντικό κομμάτι και θα παρουσιαστεί έτοιμη στο ξεκίνημα των επίσημων υποχρεώσεων. Ας μην ξεχνάμε και το παράδειγμα της περσινής χρονιάς, όπου η ομάδα παράτησε το παιχνίδι με τα συνεχόμενα hedge-out και έπαιζε διαρκώς με αλλαγές, προσαρμόζοντας την αμυντική της λειτουργία, κάτι που την κατέστησε την καλύτερη και πιο αποτελεσματική άμυνα της περσινής Ευρωλίγκας.

Πιθανά μειονεκτήματα

Το βασικό ερωτηματικό για εμένα είναι ο βαθμός ετοιμότητας της ομάδας στις επίσημες υποχρεώσεις που ξεκινούν άμεσα. Ο Ολυμπιακός καλείται να πέσει απότομα στα βαθιά σε ένα ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Η ομάδα μας προφανώς και δεν είναι έτοιμη μιας και έχει πολλούς νέους παίχτες. Ενδεχόμενο άσχημο αποτέλεσμα (φτου, μακριά από εμάς) μπορεί να δημιουργήσει αναταράξεις και ερωτηματικά αρκετά νωρίς. Ειδικά από τη στιγμή που είναι «νωπές» ακόμα οι μνήμες από τις άσχημες εμφανίσεις στους τελικούς και την απώλεια του πρωταθλήματος. Είναι απίστευτα σημαντικό η ομάδα να πάρει το ντέρμπι για να «κερδίσει» ένα μεγαλύτερο διάστημα ηρεμίας ώστε να δουλέψει πολύ περισσότερο στο κομμάτι της ομοιογένειας.

Το δεύτερο σημείο που είναι αλληλένδετο με το παραπάνω έχει να κάνει με τον ατομικό βαθμό ετοιμότητας των αθλητών μας και την κόπωση. Ας μην ξεχνάμε ότι αρκετοί παίχτες μας είναι διεθνείς και καταπονήθηκαν σχεδόν μέχρι τέλους στο πρόσφατο Ευρωμπάσκετ (Πρίντεζης, Μάντζαρης, Παπανικολάου, Παπαπέτρου, Αγραβάνης, Στρέλνιεκς, ενώ και ο Τίλι «έβγαλε» όλη την προετοιμασία της Γαλλίας). Ταυτόχρονα έχουμε τους δύο NBAer αμερικάνους που ήρθαν (Τόμπσον, Ρόμπερτς) και δεν είναι «μαθημένοι» στην καταπόνηση της προετοιμασίας των ευρωπαϊκών ομάδων. Αν σε αυτό προσθέσουμε το γεγονός ότι στο βασικό κομμάτι της προετοιμασίας έλειπαν οι διεθνείς και ότι η ομάδα εξαιτίας τραυματισμών δεν έπαιξε ποτέ πλήρης στα φιλικά, μας δημιουργεί ένα ερωτηματικό για τον βαθμό ετοιμότητας και την απαραίτητη ομοιογένεια. Αυτά όμως κατακτιούνται σταδιακά, αλλά το πρόβλημα είναι ότι ο χρόνος είναι αμείλικτος και οι αγωνιστικές υποχρεώσεις έχουν ξεκινήσει.

Συμπέρασματα 

Ο φετινός Ολυμπιακός έχει χτιστεί, όχι για να διεκδικήσει, αλλά για να κερδίσει τα πάντα! Οι μεταγραφές που έγιναν είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Αυτό που χρειάζεται είναι υγεία --που τόσο μας έχει λείψει τα προηγούμενα χρόνια-- και λίγη τύχη. Οι δηλώσεις και η νοοτροπία των αρχηγών μας (Σπανούλης/Πρίντεζης) μετά την απώλεια του πρωταθλήματος αλλά και στο ξεκίνημα της φετινής σεζόν αποτελούν την καλύτερη εγγύηση για μια επιτυχημένη χρονιά.

Στις τάξεις των οπαδών του Ολυμπιακού πάντα θα επικρατεί η γκρίνια και αυτό είναι γνωστό στους κύκλους μας. Ακόμα και τον Γουέστμπρουκ να παίρναμε στη θέση του Ρόμπερτς, πολλοί θα γκρίνιαζαν γιατί δεν πήραμε τον Κάιρι Ίρβινγκ ή τον Στεφ Κάρι! Ο Ολυμπιακός όμως διαθέτοντας την συγκεκριμένη φιλοσοφία που τον έχει κάνει επιτυχημένο στελέχωσε την ομάδα με τον καλύτερο τρόπο δίνοντας βάθος και ποιότητα στο ρόστερ του.

Ο Ολυμπιακός με την εμπειρία της περσινής σεζόν στις αποσκευές του «χτίστηκε» για να μπορέσει να αντεπεξέλθει σε κάθε είδους δυσκολία και πρόσθεσε πολύ σημαντικά όπλα στη φαρέτρα του. Στο χέρι της τεχνικής ηγεσίας είναι τα αξιοποιήσει στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό. Το πρόβλημα είναι ότι η ομάδα δεν είναι ακόμα έτοιμη και ξεκινάει «απότομα» τις υποχρεώσεις της με ένα ντέρμπι, που είναι πάντα ειδικών καταστάσεων και συνθηκών. Αν περάσει αυτόν τον πρώτο σκόπελο, τότε θα έχει το απαραίτητο διάστημα ηρεμίας για να δουλέψει.

Ο Ολυμπιακός δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις άλλες μεγάλες ομάδες της Ευρωλίγκας (ΤΣΣΚΑ, Ρεαλ, Φενέρ κτλ) σε επίπεδο ρόστερ. Ο Ολυμπιακός έχει ως στόχους να ανακτήσει τα ηνία τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρωλίγκα. Ας μην ξεχνάμε ότι αν φθάσουμε (που θα φτάσουμε) στο φάιναλ-φορ της Ευρωλίγκας, φέτος θα παίζουμε εμείς εντός έδρας. Υγεία και καλή τύχη στην ομάδα!

Βελιγράδι ερχόμαστε!