Του RedTerso
Αυτή η εκτίμηση ενδυναμώθηκε μετά την ήττα στην πρώτη αγωνιστική από τη Ρεάλ, όπου ακούσαμε διάφορα τραγελαφικά για το τέλος της διαδρομής αυτής της ομάδας, για την ηλικία του Σπανούλη, που πρέπει να κάνει στην άκρη επειγόντως, για την αδύναμη (;) τριάδα ψηλών μας, για το τεσσάρι, που ποτέ δεν πήραμε κ.λπ. Σιγά-σιγά, η ομάδα άρχισε να βρίσκει ρυθμό, ήρθαν πολύ μεγάλες νίκες με σπουδαία διπλά, ήρθαν και ήττες, κάποιες «χαζές», αλλά ο Θρύλος βρήκε εντέλει τα «πατήματά» του και κατέκτησε σχετικά άνετα την τρίτη θέση και το πλεονέκτημα έδρας. Στα play-off με την Εφές, παρόλο που έχασε εντός έδρας, έδειξε το μέταλλο από το οποίο είναι φτιαγμένος και, με ένα επικό break, ξανάφερε τη σειρά στον Πειραιά και τσέκαρε το εισιτήριό του για το Final Four, σκορπώντας ενθουσιασμό στους πιστούς του. Και εκεί έκανε άλλη μια τρομακτική εμφάνιση αποκλείοντας στον ημιτελικό την ΤΣΣΚΑ. Ο τελικός όμως ήταν μια άλλη ιστορία. Ας προσπαθήσουμε να δούμε κάποια από τα σημεία, που οδήγησαν στην ήττα, αναλύοντας τις επιμέρους παραμέτρους, χωρίς να αναζητάμε «δικαιολογίες», αλλά αναλύοντας και τα λάθη.
1. Ο Ολυμπιακός έδωσε 5 ντέρμπι για να φτάσει στο F-4 και έναν ακόμα «τελικό» με την ΤΣΣΚΑ, ενώ η Φενέρ στα play-off έκανε πάρτι με τον πούλμαν-tours βάζελο της αστειότητας του «this is oaka», ενώ στον ημιτελικό πέρασε για πλάκα αυτό το συνονθύλευμα, που παρουσιάστηκε στην Κωνσταντινούπολη ως Ρεάλ Μαδρίτης. Αυτό εξηγεί σε μεγάλο βαθμό το έλλειμμα ενέργειας, που είχαν οι ερυθρόλευκοι στον τελικό και απεικονίζεται στα ριμπάουντ. Η Φενέρ κέρδισε τη μάχη του αέρα με 40-30.
2. Συνέπεια της έλλειψης ενέργειας ήταν και η δυσκολία εμφάνισης της πολύ σκληρής άμυνας της ομάδας, που μας έχει συνηθίσει. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο πρώτο δεκάλεπτο η Φενέρ σκόραρε 26 πόντους, παίρνοντας σχετικά εύκολα το μομέντουμ του αγώνα. Παράλληλα, σε αυτό το σημείο, έγιναν και κάποια λάθη από την τεχνική ηγεσία. Από την αρχή, δόθηκε μεγάλη βαρύτητα στο μαρκάρισμα του Ούντο (αλλά και του Βέσελι), με συνέπεια μετά τις αλλαγές στο pick'n'roll να «στέλνεται» ένας περιφερειακός μας σε βοήθεια στο μαρκάρισμα μέσα στη ρακέτα και μοιραία να μένει ελεύθερος παίχτης στη weak-side, είτε ο Κάλινιτς είτε ο Μπογκντάνοβιτς, και να εκτελούν. Κατά τη γνώμη μου, θα ήταν καλύτερο να αφηνόταν ο Ούντο σε man to man καταστάσεις. Πόσο περισσότερο θα μας είχε κάνει ζημιά από τα ελεύθερα σουτ των «πλάγιων»; Μικρή σημείωση. Ανακάλυψαν διάφοροι «γνώστες» δημοσιογράφοι τον Κάλινιτς στο F-4. Ο τύπος είχε δώσει τα «διαπιστευτήριά» του πέρσι με την εξαιρετική σεζόν που έκανε με τον Ερυθρό Αστέρα και «ανάγκασε» το μελιτζάνα να τον πάρει στη Φενέρ.
3. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος ηττήθηκε προχτές στη μάχη του πάγκου. Δεν κατάφερε να βρει λύσεις σε προβλήματα, που του έβαλε ο σιχαμένος Σέρβος. Ακόμα και η ζώνη που εφάρμοσε δεν του βγήκε, ενώ του έλειψαν και οι εμπνεύσεις, που θα μπορούσαν να βοηθήσουν την ομάδα τη στιγμή που είχε κολλήσει.
4. Αυτό που έγινε με τα εισιτήρια του F-4 είναι ένα σκάνδαλο της Ευρωλίγκας. Σωστά είπαν οι Αγγελόπουλοι ότι τα 13/15 των εισιτηρίων τα είχαν πάρει Τούρκοι. Αυτό δεν έχει ξαναγίνει ποτέ. ΟΚ να παίξουμε μέσα στην Κωνσταντινούπολη, αλλά να γίνει πιο ορθολογικά η διανομή. Οι Τούρκοι δημιούργησαν κολασμένη ατμόσφαιρα και μπήκαν πολύ γρήγορα στην εξίσωση με το πολύ δυνατό ξεκίνημα της ομάδας τους και το μουδιασμένο αντίστοιχο δικό μας.
5. Ο μελιτζάνας είχε στο ρόστερ του το καλύτερο πεντάρι της διοργάνωσης, ο οποίος λειτουργούσε ως «σκιάχτρο» κάνοντας 5 μπλοκ, με αποτέλεσμα να χαθούν πολλά φαινομενικά εύκολα σουτ, όπως τα lay-up των Παπαπέτρου-Πρίντεζη υπό τον φόβο της τάπας. Σε έναν τελικό και με τέτοιες συνθήκες κάθε φάση είναι καθοριστική και τα λάθη πληρώνονται.
6. Σε εμάς δεν λειτούργησε καθόλου η περιφερειακή εκτέλεση. Ο Ολυμπιακός τελείωσε τον τελικό με 9/26 τρίποντα (34,6%). Αν βγάλουμε από την εξίσωση τα 3/3 του Μάντζαρη, όλοι οι υπόλοιποι είχαν 6/23. Ποσοστό κοντά στο 25%. Με τέτοια νούμερα δεν κερδίζεις τελικό.
7. Ο Ολυμπιακός, σε ένα τόσο κρίσιμο παιχνίδι, είχε, τηρουμένων των αναλογιών, πολύ καλή δημιουργία. Το αποδεικνύει ο εξαιρετικός συσχετισμός ασίστ/λαθών με 18/6. Η Φενέρ όμως ήταν εξίσου καλή σε αυτόν τον τομέα με 20/8, ειδικά από τη στιγμή, που ο Σλούκας πήρε το τιμόνι από τον Ντίξον στο κρίσιμο τρίτο δεκάλεπτο.
8. Ο Ολυμπιακός ατύχησε σε αυτό το πολύ κρίσιμο παιχνίδι να έχει σε κακή μέρα τους δύο αρχηγούς του, που ήταν άστοχοι. Ίσως ο Σφαιρόπουλος έπρεπε να τους δώσει πολύ περισσότερες ανάσες (ο Σπαν έπαιξε 31' και ο Πρι 27'), ειδικά από τη στιγμή, που η λεγόμενη second unit στο δεύτερο δεκάλεπτο μάζεψε την εικόνα του παιχνιδιού. Όταν σε τέτοιο παιχνίδι δεν «τραβάνε» τα ατού σου, τότε τα πράγματα γίνονται πολύ δύσκολα και στη συνέχεια ανυπέρβλητα αν συνυπολογίσουμε ότι δεν υπήρξε κάποιος x-factor για να βοηθήσει, όπως το έκαναν στον ημιτελικό οι Παπαπέτρου-Αγραβάνης, που προχτές δεν ήταν καλοί.
9. Ήταν αναμενόμενο ότι η διαιτησία θα παίξει «έδρα». Αλλά αυτό το πράγμα να παίρνουν κάθε σφύριγμα και στα δύο ματς οι οικονομικά ισχυροί είναι τραγικό. Στον τελικό είναι χαρακτηριστικό ότι στο δεύτερο δεκάλεπτο η πολυδιαφημισμένη «σκληρή» άμυνα του μελιτζάνα δεν έκανε φάουλ για 7 λεπτά. Και όταν τα κοράκια βεβαιώθηκαν ότι ο Θρύλος δεν μπορεί να κάνει άλλο ένα come-back του έδωσαν σφυρίγματα για να «ισορροπήσουν» την κατάσταση. Uleb-uleb, fuck-off.
10. Προφανώς και η Φενέρ ήταν σε τρομερή κατάσταση και τοπ φόρμα. Αλλά ήταν και τόσο τυχερή που είχε πάρει λίγο από την κωλοφαρδία του προπονητή της. Πώς αλλιώς να εξηγηθεί το κάτι περισσότερο από σκοτωμένο σουτ του Βέσελι με πλάτη στο καλάθι, στο ύψος του τρίποντου με ταμπλό και με το χρόνο να λήγει. Κάπως έτσι μπήκαν και κάποια άλλα buzzer-beater από την πλευρά της Φενέρ.
Για τη ομαδάρα με τα ερυθρόλευκα που λέγεται Ολυμπιακός δεν ταιριάζουν δάκρυα και στεναχώρια, πέρα από το προχτεσινό βράδυ. Η ομάδα, μας έκανε όλη τη χρονιά υπερήφανους, καταθέτοντας μια εικόνα σύγχρονου και ολοκληρωμένου μπάσκετ. Και θα συνεχίσει να το κάνει. Δεν είναι λίγο μέσα σε 5 χρόνια --από το 2012-- να έχουμε πάρει δύο Ευρωλίγκες και να έχουμε φτάσει σε άλλους δύο τελικούς. Αυτά τα κατορθώματα καθιστούν τον Ολυμπιακό την καλύτερη ομάδα της Ευρώπης για την τρέχουσα δεκαετία, όπως ήμασταν και επίσημα αναγνωρισμένοι ως η καλύτερη ομάδα της δεκαετίας του '90. Και φυσικά δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να λησμονούμε ότι, πέρα από τις επιτυχίες και τις διακρίσεις, υπάρχουν και όλα αυτά τα στοιχεία που κουβαλάει αυτή η ομάδα και είναι «βουτηγμένα» μέσα στην ολυμπιακή ιστορία. Το πάθος, η αυταπάρνηση, η νοοτροπία της άρνησης της ήττας και η αλληλεγγύη, μέσα στον οργανισμό του μπασκετικού Ολυμπιακού, είναι χαρακτηριστικά, που μας υπενθυμίζουν διαρκώς τους λόγους για τους, οποίους είμαστε γαύροι.
Μετά λοιπόν από το χαμένο προχτεσινό τελικό, πρέπει να στρέψουμε το μέλλον στο αύριο. Και τι καλύτερο εχέγγυο για αυτό, από το τρίποντο του Βασίλη Τολιόπουλου στο τελευταίο λεπτό του τελικού; Ο Ολυμπιακός και τη νέα χρονιά μπορεί να πρωταγωνιστήσει. Διαθέτει έναν εξαιρετικά εργατικό προπονητή, που είναι μετρ στο να κρατά το εξαιρετικό κλίμα που έχουν τα αποδυτήρια μας. Παράλληλα, μαθαίνει και διορθώνει τα λάθη του, όπως το απέδειξε όλη τη χρονιά. Επίσης, ο Ολυμπιακός διαθέτει έναν εξαιρετικό κορμό γηγενών παιχτών, που δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να «χαλάσει» το καλοκαίρι. Είναι απαραίτητο να ανανεωθούν σίγουρα τα συμβόλαια του Πρίντεζη και του Μάντζαρη. Και από εκεί και πέρα να γίνουν οι ανάλογες προσθήκες ξένων παιχτών. Μπιρτς, Μιλουτίνοβ και Χάκετ είναι δοκιμασμένες και πολύ καλές λύσεις. Από εκεί και πέρα, πρέπει να γίνουν οι σωστές προσθαφαιρέσεις για να παρουσιαστεί ο Ολυμπιακός εξίσου ανταγωνιστικός και του χρόνου στην Ευρωλίγκα, για να καταφέρουμε να φτάσουμε στην πρόκληση του Βελιγραδίου. Εκεί, που θα παίζουμε εμείς στην έδρα μας. Να δούμε τότε, ποιος αντίπαλος θα μπορέσει να μας κοντράρει. Ειδικά αν συνυπολογίσουμε ότι το καλοκαίρι, πολλά από τα μεγάλα ονόματα του ευρωπαϊκού μπάσκετ θα ταξιδέψουν προς την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Γιουλ, Μπογκντάνοβιτς, Τεόντοσιτς, Ντε Κολό κ.λπ. θα φύγουν για άλλες πολιτείες και οι ομάδες τους θα σκάσουν πάλι τα εκατομμύρια που δεν φείδονται να δίνουν. Ο Ολυμπιακός όμως θα είναι εκεί. Με σταθερό κορμό, έτοιμος για μια ακόμα υπέρβαση, όπως μας έχει μάθει η ομάδα των θαυμάτων.
Όμως δεν πρέπει να προτρέχουμε. Για τη φετινή σεζόν αλλά και την επόμενη θα μιλήσουμε και μετά το τέλος των υποχρεώσεων της ομάδας, όταν αυτές ολοκληρωθούν με τους τελικούς του πρωταθλήματος. Μέχρι τότε, είναι υποχρέωση όλων όσοι τους συγκίνησε και η φετινή πορεία της ομάδας να βρεθούν την Πέμπτη στο ΣΕΦ για να ευχαριστήσουν αυτή την ομαδάρα και να ζητήσουν άλλο ένα πρωτάθλημα μετά το αξέχαστο περσινό. Γιατί αυτή η ομάδα είναι η ζωή μας όλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου