Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2016

Όταν ο αγωνιστικός χώρος συναντά την κερκίδα

Χθες ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε στο Παπαστράτειο την Ιταλική Μπρέσια για την πρώτη αγωνιστική του Champions League των ανδρών. Η ομάδα μας αν και ανέτοιμη κέρδισε με 8-4 τους Ιταλούς. Η νίκη αυτή ήρθε με όπλο την πιεστική άμυνα, αφενός, και την εκπληκτική απόδοση του τερματοφύλακα μας, Γιόζιπ Πάβιτς, αφετέρου.

Ο τερματοφύλακας του Ολυμπιακού, μετά από μια διπλή επέμβαση στο τρίτο οχτάλεπτο, στράφηκε προς τον κόσμο της ομάδας, πανηγυρίζοντας έντονα στο νερό. Συνειρμικά, μου ήρθε στο μυαλό μια από τις πιο δυνατές στιγμές που έχω ζήσει ακολουθώντας τον Ολυμπιακό σε όλα τα αθλήματα.




Είναι η εποχή εκείνη που η διοίκηση Συγγελίδη προσπαθεί να διαλύσει τα τμήματα του Ερασιτέχνη Ολυμπιακού. Στην ουσία, δηλαδή, τον ίδιο τον σύλλογο, μιας και τα ερασιτεχνικά είναι τα σπλάχνα του Ολυμπιακού ΣΦΠ. Σε μια διαμάχη λοιπόν του Συγγελίδη με τους πολίστες τότε της ομάδας, έρχεται στο προσκήνιο τα θέμα των πληρωμών των αθλητών. Στη συνέχεια, ήρθαν στην επιφάνεια κι άλλα πολλά, με αποκορύφωμα την υποθήκη που είχε βάλει ο εν λόγω «κύριος» στον Ρέντη -- αλλά αυτά είναι μια άλλη ιστορία, που θα μπορέσουμε να αναλύσουμε σε κάποιο μελλοντικό άρθρο. Οι πολίστες του Θρύλου τότε πήραν την απόφαση να απέχουν από τις προπονήσεις, αλλά να κατεβαίνουν κανονικά στους αγώνες. Σε ένα παιχνίδι με αντίπαλο το Αργοστόλι στο Παπαστράτειο, εκεί που έχει ξεκινήσει το ματς κάνει την εμφάνιση της στη κερκίδα μια 150άρα οπαδών του Ολυμπιακού. Στην αρχή, ο κόσμος μουδιάζει στο κολυμβητήριο, και κάτι καπελάκηδες μπάτσοι τρέχουν να κατέβουν προς τη πισίνα, μιλώντας στον ασύρματο. Ξαφνικά, την ησυχία δονεί το σύνθημα «Απλήρωτοι ρε μάγκες, αλλά πρωταθλητές, σας ευχαριστούμε για όλες τις στιγμές». Καπνογόνα ανάβουν και θυμάμαι χαρακτηριστικά όλη η ομάδα του Ολυμπιακού να έχει γυρίσει και να κοιτά την κερκίδα. Κάποιοι από τους παίχτες έχουν συγκινηθεί και είναι βουρκωμένοι. Ο Δεληγιάννης είχε ξεσπάσει σε λυγμούς. Για όποιον χαμπαριάζει έστω κι ελάχιστα από πόλο, ξέρει τι βαρύ όνομα κουβαλούσε ο συγκεκριμένος μάγκας. Για την ιστορία, σε εκείνο το παιχνίδι πιστοποιήθηκε έστω και άτυπα η ενασχόληση των οργανωμένων με τη διοίκηση του ερασιτέχνη Ολυμπιακού.


Εκείνα τα πέντε, δέκα δευτερόλεπτα που η ομάδα είχε παρατήσει το παιχνίδι και κοίταζε συγκινημένη προς την κερκίδα είναι η καλύτερη απόδειξη του τι σημαίνει οπαδός και ποια είναι η πρώτη κι απόλυτη «υποχρέωση» που έχει. Καλά τα γούστα, καλή η αδρεναλίνη, καλά όλα, αλλά αυτό που μας ομορφαίνει τη ζωή είναι να βλέπουμε την ερυθρόλευκη. 

Η συνέχεια εκείνης της κίνησης είναι γνωστή σε όλους. Χιλιάδες Ολυμπιακών ενίσχυσαν τον ερασιτέχνη να ξεχρεώσει. Στήθηκαν μέχρι και αυτοσχέδιοι πάγκοι έξω από το Καραϊσκάκη, με κόσμο να περνά και να αφήνει όποιο χρηματικό αντίτιμο ήθελε για την ενίσχυση των τμημάτων, έγινε φιλικό με τον Ερυθρό Αστέρα, στάλθηκαν sms οικονομικής ενίσχυσης, άλλαξε η διοίκηση του ερασιτέχνη, διακανονίστηκαν και αποπληρώθηκαν τα χρέη και ο σύλλογος πρωταγωνιστεί σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Όλα αυτά ήταν όμορφα και έδωσαν την ηθική ικανοποίηση σε όσους αγαπούν τον Ερασιτέχνη Ολυμπιακό, όμως εκείνη η στιγμή με την ομάδα να κοιτάει --όπως και χθες με τον Πάβιτς να χοροπηδάει πάνω στο νερό-- είναι μία από τις μοναδικές στιγμές που καταργούν την απόσταση παιχτών και κερκίδας και θυμίζουν σε όλους ποια είναι η ουσία του αθλητισμού και ποιο είναι το DNA του Ολυμπιακού.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου