Πολύ άσχημη εμφάνιση από τον Ολυμπιακό στο χθεσινό παιχνίδι, όχι γιατί η ομάδα δεν μπορεί να παρουσιαστεί σε έναν αγώνα με άσχημο «πρόσωπο» όσο κυρίως εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο εμφανίστηκε στο παρκέ του ΣΕΦ και της παράδοσης σχεδόν με κάτω τα χέρια στους αντιπάλους. Το βασικό πρόβλημα λοιπόν χτες του Ολυμπιακού ήταν η πνευματική προετοιμασία --ή καλύτερα η έλλειψή της-- και η άσχημη διαχείριση του ματς όταν αυτό φάνηκε να του ξεφεύγει από τα χέρια.
Του RedTerso
Η ομάδα μπήκε πολύ νευρικά στο παιχνίδι παρόλο που στην αρχή φάνηκε να υπάρχει σφυγμός με τον Μπιρτς να ολοκληρώνει κάποιες pick'n'roll φάσεις. Η Μακάμπι έχοντας ένα πολύ «ελεύθερο» στυλ παιχνιδιού, που βασίζεται στις πολύ μεγάλες –ομολογουμένως-- ατομικές δυνατότητες των παιχτών της, βρήκε σκορ από την περιφέρεια, κλείνοντας το δεκάλεπτο με 20-24. Ανάλογα συνεχίστηκε το δεύτερο δεκάλεπτο, όπου τη σκυτάλη από τον Γουίμς και τον Σμιθ, πήραν οι Σίλεϊ και Άιβερσον, με αποτέλεσμα να κλείσει το ημίχρονο με -7 για τον Θρύλο, στο 37-44. Για όσους βρέθηκαν στο γήπεδο, το σκορ φαινόταν σχετικά «τιμητικό» γιατί, ενώ ο Ολυμπιακός αδυνατούσε να δημιουργήσει και μάτωνε για να σκοράρει, ό,τι σούταραν οι παίχτες της Μακάμπι κατέληγε στο καλάθι μας.
Και ενώ περιμέναμε τον Ολυμπιακό να επιστρέψει πιο θυμωμένος μετά το ημίχρονο και την απαραίτητη ώθηση από τα αποδυτήρια, η ομάδα μπήκε ακόμα πιο ράθυμη στο παρκέ. Ο Μιλουτίνοφ αδυνατούσε να παρακολουθήσει τους αντίπαλους σέντερ, στην επιθετική εξίσωση των Ισραηλινών μπήκε και ο Γκαουντλοκ, η παραγωγικότητα της ομάδας μας έγινε ακόμα χειρότερη (12 πόντοι μόλις στο δεκάλεπτο), με αποτέλεσμα η λήξη της τρίτης περιόδου να βρει το σκορ στο -16. Αναπόφευκτα, ο Ολυμπιακός έπαιξε στο τελευταίο δεκάλεπτο με πεντάδα καμικάζι και small-ball σχήμα με τον Παπαπέτρου στο «5» και τον Παπανικολάου στο «4». Αυξήθηκε η πίεση στη μπάλα, βελτιώθηκε η άμυνα, μπήκαν και κάποια μακρινά σουτ, με αποτέλεσμα να φανεί ότι ο Ολυμπιακός μπορούσε να κυνηγήσει το ματς, αν είχε λίγο χρόνο ακόμα, αλλά κατά τη γνώμη μου το χτεσινό παιχνίδι συνιστούσε ένα ματς, που δεν θα μπορούσε να υπάρξει ανατροπή. Ο ηλεκτρονικός πίνακας «έγραψε» ως τελικό σκορ το 73-80, με την ομάδα να υφίσταται μια ήττα που σίγουρα είναι εκτός προγράμματος γιατί ήρθε μέσα στο ΣΕΦ, απέναντι σε έναν αντίπαλο που δείχνει ανεβασμένος το τελευταίο διάστημα και θα τον βρούμε απέναντί μας στην προσπάθεια για πρόκριση, αλλά και για το γεγονός ότι, με αυτή την ήττα, είναι σαν να σβήνεται το μεγάλο διπλό της προηγούμενης βδομάδας στο ΟΑΚΑ. Θα επαναλάβουμε φυσικά ότι η χρονιά είναι μεγάλη και θα έρθουν και άλλες καλές και άσχημες βραδιές.
Γράψαμε στην αρχή αυτού του κειμένου ότι ο κύριος παράγοντας της χτεσινής ήττας ήταν η πνευματική και ψυχολογική προετοιμασία. Ο Ολυμπιακός προερχόταν από 2 εξαιρετικά αποτελέσματα την προηγούμενη εβδομάδα και ο αγώνας με τους Ισραηλινούς είχε χαρακτήρα must-win για την ομάδα, στην προσπάθειά της να ισχυροποιήσει ακόμα περισσότερο τη θέση της στα υψηλά σκαλοπάτια της κατάταξης της Ευρωλίγκα. Αυτή η συνθήκη γέμισε με νευρικότητα την ομάδα, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να υπάρξει ένας σταθερός πόλος δημιουργίας και σκοραρίσματος, που θα επέτρεπε να βρεθούν καλύτερες προϋποθέσεις για άνοιγμα των αποστάσεων στο επιθετικό κομμάτι του παιχνιδιού. Παράλληλα, η εκνευριστική ευστοχία της Μακάμπι φόρτωσε με άγχος τους παίχτες μας, με συνέπεια να έχουμε ανισορροπία και στην άμυνα.
Χαρακτηριστικά ο Ματ Λοτζέσκι τόνισε τα εξής :
Πήραν από νωρίς προβάδισμα στο σκορ και το κακό για εμάς ήταν πως σε εκείνο το διάστημα μας έπιασε πανικός, αγχωθήκαμε και μας έβγαινε παράλληλα ένας εκνευρισμός γιατί ταυτόχρονα εμείς ήμασταν ιδιαίτερα άστοχοι. Όλη αυτή η κατάσταση μας έκανε βιαστικούς στην επίθεση. Χάσαμε πολλά σουτ, αρκετά ελεύθερα σουτ, κάποια εύκολα σουτ, σουτ που συνήθως βάζουμε, τόσο από το low-post, όσο και από την περιφέρεια. Δεν πήγαινε τίποτα σωστά για εμάς. Ξεκινήσαμε νομίζω με 0/9 τρίποντα και τελειώσαμε το ματς με 6/33 τρίποντα, ένα απαίσιο στατιστικό .Όλοι στην ομάδα είμαστε απογοητευμένοι και στεναχωρημένοι ύστερα από αυτή την ήττα. Κάναμε δύο σημαντικά βήματα μπροστά με τις νίκες μας κόντρα σε Μπαρτσελόνα στο ΣΕΦ και απέναντι στον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ, είχαμε βρει ρυθμό, αλλά κάναμε ένα κακό παιχνίδι και ταυτόχρονα ένα βήμα πίσω. Ήταν μία ήττα που δεν έπρεπε να κάνουμε.
Το άσχημο όμως του συγκεκριμένου παιχνιδιού δεν βρίσκεται, κατά τη γνώμη μου, μόνο στην ελλιπή προετοιμασία απέναντι σε μια ομάδα, η οποία παίζει ένα στυλ μπάσκετ, που βασίζεται στις επιθετικές αρετές των παιχτών της (βλ. Γκαουντλοκ, Γουίμς, Σίλεϊ και Σμιθ) αλλά στο γεγονός ότι δεν υπήρξε κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού καμία διαχείριση από την πλευρά της ομάδας πάνω σε αυτή τη συνθήκη και ενδεχομένως μια αλλαγή στην αγωνιστική προσέγγιση. Αν φέρουμε στο μυαλό μας το πρόσφατο παιχνίδι με τη Μπαρτσελόνα στο ΣΕΦ, η ομάδα γνώριζε ότι έπρεπε να κερδίσει οπωσδήποτε το συγκεκριμένο παιχνίδι. Τροποποίησε το στυλ παιχνιδιού της, έπαιξε πολύ σκληρά στην άμυνα, έριξε μπασκετικό ξύλο και έλεγξε απολύτως τον ρυθμό του αγώνα μειώνοντας τις κατοχές. Χτες δεν έκανε τίποτα από τα παραπάνω τη στιγμή που βλέπαμε ότι δεν «βγαίνει» τίποτα στο επιθετικό κομμάτι. Αντί να στηριχτούμε στον έλεγχο του ρυθμού και στην πίεση στην άμυνα, παρασυρθήκαμε στο ρυθμό της Μακάμπι. Είναι χαρακτηριστικές οι 2 φάσεις στην αρχή του δευτέρου ημιχρόνου, όπου κάνουμε τραγικές επιθετικές επιλογές και τρώμε 2 απανωτούς αιφνιδιασμούς με συνέπεια να αναγκάζεται ο Σφαιρόπουλος να πάρει τάιμ-άουτ μετά από 38 δευτερόλεπτα στο δεύτερο ημίχρονο.
Αν προσέξουμε πιο ενδελεχώς το παιχνίδι θα δούμε ότι για τρίτο σερί ματς χάσαμε αυτό στο οποίο είχαμε στηριχτεί στην αρχή της σεζόν, που είναι ο έλεγχος των ριμπάουντ. Στο χτεσινό παιχνίδι, η Μακάμπι μάζεψε 8 σκουπίδια παραπάνω (35-43) με αποτέλεσμα να έχει πολύ περισσότερες δυνατότητες για έλεγχο του ρυθμού. Αν σε αυτό προσθέσουμε και την παντελή --σχεδόν-- έλλειψη παραγωγικότητας μέσα στη ρακέτα μπορούμε να βγάλουμε ένα συμπέρασμα για το πώς κρίθηκε το παιχνίδι. Είχαμε γράψει σε παλαιότερα άρθρα ότι οι αντίπαλοι προπονητές εστιάζουν στον περιορισμό του Πρίντεζη. Χτες ο υπαρχηγός ήταν σε κακή μέρα (αγωνίστηκε σχεδόν 14 λεπτά σκοράροντας 4 πόντους) με αποτέλεσμα να μην υπάρχει απειλή κοντά στο καλάθι και έτσι να μπορεί η Μακάμπι να εστιάσει στην περιφερειακή άμυνα. Αν συνδυάσουμε το τελευταίο με την τραγική επίδοση της ομάδας στα τρίποντα (ποσοστό 18% με 5/32), τότε είναι σαφές πώς όχι τη Μακάμπι δεν κερδίζουμε, αλλά ούτε μικρότερες ομάδες του ελληνικού πρωταθλήματος. Και γι’ αυτό θεωρώ ότι ακόμα και στο τέταρτο δεκάλεπτο, που ο Ολυμπιακός προσπάθησε με αντάρτικο μπάσκετ να κυνηγήσει τη νίκη, οι Ισραηλινοί έπρεπε απλώς και μόνο να διαχειριστούν την υπέρ τους διαφορά για να φύγουν νικητές από το Φάληρο, όπως και έκαναν.
Η φετινή Ευρωλίγκα μας έχει δείξει ότι είναι ένα πρωτάθλημα με απίστευτες ανατροπές και διακυμάνσεις, που είναι απόρροια του τρομερά υψηλού επιπέδου των ομάδων. Και σε ένα τέτοιο πρωτάθλημα δεν χωράνε ούτε προγνωστικά, αλλά ούτε και εστίαση από την πλευρά των ομάδων σε ένα συγκεκριμένο παιχνίδι. Ο Ολυμπιακός καλείται την επόμενη αγωνιστική να ταξιδέψει στην Τουρκία για το παιχνίδι με τη Νταρουσάφακα. Αν είχαμε κερδίσει χτες, θα πηγαίναμε εκεί με πολύ λιγότερη πίεση και ενδεχομένως καλύτερες πιθανότητες να κάνουμε το παιχνίδι μας. Τώρα οφείλουμε να μπούμε πάλι μετά από εντός έδρας ήττα και με την πλάτη στον τοίχο. Αυτή η συνθήκη βέβαια ξέρουμε --και ελπίζουμε να το θυμούνται στην ομάδα-- ότι είναι ευνοϊκή για τον μπασκετικό Ολυμπιακό, που μας έχει συνηθίσει σε ανατροπές.
* * *
ΥΓ1 Αναφέραμε την ανύπαρκτη επιθετική μας απειλή μέσα στο ζωγραφιστό. Οι ψηλοί μας είχαν σύνολο 10 πόντους. Αυτό είναι ένα μειονέκτημα που έχουμε αναφέρει από νωρίς. Χρειάζεται από τον κόουτς να επιλυθεί το συγκεκριμένο πρόβλημα.
ΥΓ2 Και μιας και πιάσαμε τον Σφαιρόπουλο, να πω ότι φέρει, κατά τη γνώμη μου, ευθύνη χτες γιατί δεν μπόρεσε να ανακατέψει την τράπουλα όταν έβλεπε ότι το ματς δεν πήγαινε όπως είχε σχεδιάσει και γλιστρούσε από τα χέρια του. Το ημίχρονο χτες κλείνει στο -7. Η ομάδα χρειάζεται να μπει στο δεύτερο μέρος με το μαχαίρι στα δόντια για να ισορροπήσει το παιχνίδι και μπαίνουμε μέσα με πεντάρι τον Μιλουτίνοβ. Αντίπαλοι του είναι οι Άιβερσον και Ζίρμπες. Παρόλο που φαινομενικά του ταιριάζουν στο ύψος, δεν είναι ντελικάτοι παίχτες σαν τον Τόμιτς, αλλά αντίθετα είναι πολύ σκληροί και επιθετικοί, με αποτέλεσμα να κάνουν μια χαψιά το Σέρβο. Έμεινε στο παρκέ σχεδόν 5,5 λεπτά και η διαφορά εκτοξεύτηκε στο -17.
ΥΓ3 Με την άμυνα των Ισραηλινών να είναι προσαρμοσμένη στην περιφέρεια (ελλείψει απειλής στη ρακέτα), υπήρχε τρομερή δυσκολία στη δημιουργία (τομέας στον οποίο πάσχει δομικά η ομάδα πέρα από τον Σπανούλη) με αποτέλεσμα να έχουμε μόλις 12 ασίστ και να μην μπορούμε να εκμεταλλευτούμε επαρκώς τα επιθετικά όπλα που λέγονται Γκριν και Λότζο. Και οι δύο πέτυχαν πόντους με ατομικές κυρίως εμπνεύσεις.
ΥΓ4 Οι αλήτες ρουφιάνοι δημοσιογράφοι είδαν σε προηγούμενα παιχνίδια ότι ο Γιανγκ ανεβάζει στροφές. Κατά τη γνώμη μου αυτό δεν συμβαίνει, και με δεδομένο ότι ο Μιλουτίνοβ είναι παίχτης εδικών συνθηκών (ματσαρίσματος με ψηλά κορμιά) παίζουμε αυτή τη στιγμή με ένα πεντάρι, τον Κεμ Μπιρτς, που αποκτήθηκε για δεύτερος σέντερ και έχει και συγκεκριμένα μειονεκτήματα με πιο χαρακτηριστικό αυτό της αδυναμίας ποστ παιχνιδιού. Επειδή δεν βλέπω καμία σοβαρή βελτίωση του Γιανγκ, νομίζω ότι χρειάζεται η ομάδα να πάρει πεντάρι (σοβαρή κίνηση όμως και όχι τύπου Σον Τζέιμς) και να μεταφερθεί ο Γιανγκ πολύ πιο πίσω στο rotation.
ΥΓ5 Υπάρχουν πολλοί που κάνουν κριτική και μάλιστα σφοδρότατη τόσο στον Σφαιρόπουλο όσο και σε παίχτες. Καλό θα ήταν όμως να ξεβολευτούν και λίγο και να στηρίξουν την ομάδα με τη φυσική τους παρουσία. Είναι αδιανόητο να έχουμε κάνει ένα τέτοιο διπλό μέσα στο ΟΑΚΑ την προηγούμενη βδομάδα, να μας δίνεται η ευκαιρία να γλεντάμε τους βάζελους όπου τους πετυχαίνουμε και να μη γεμίζει το γήπεδο απέναντι στη Μακάμπι. Και όχι μόνο να μη γεμίζει, αλλά να είναι και θέατρο στη μεγαλύτερη διάρκεια του παιχνιδιού. Μεγάλη ευθύνη σε αυτή την κατάσταση έχει η πλευρά των οργανωμένων...
ΥΓ6 Ακόμα και αν έρχονται γκέλες και στραβά αποτελέσματα ένα πράγμα έχουμε να πούμε. ΤΙΠΟΤΑ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΣΤΗΡΙΞΗ ΚΑΙ ΦΩΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου