Το μυστήριο του ποτηριού

Στη σημερινή μας επιστημονική ανάλυση, θα εξετάσουμε το μυστήριο με το ποτήρι. Αν δηλαδή η στάθμη του επιπέδου του νερού δύναται να κρίνει την οπτική σε σχέση με τον πραγματικό όγκο που καταλαμβάνει το νερό στο εσωτερικό του ποτηριού. Με απλά λόγια: Το ματς στην Κωνσταντινούπολη με τη Φενέρ μπορεί να δώσει ένα κάποιο συμπέρασμα για το αν ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ, το ποτήρι φαίνεται μισοάδειο ή μισογεμάτο; Προφανώς, στις πρώτες μέρες του Οκτώβρη καμία τέτοια απάντηση δεν μπορεί να δοθεί, οπότε θα παραμείνουμε στις διαφορετικές οπτικές γωνίες σχετικά προσανατολισμένες στο χθεσινό παιχνίδι (αλλά όχι μόνο).

Του RedTerso

Το ποτήρι είναι μισοάδειο: Πρεμιέρα στην Ευρωλίγκα, σε μια έδρα, που θα είναι φέτος μια από τις πιο δύσκολες αποστολές για όλες ανεξαιρέτως τις ομάδες. Η Φενέρ γέμισε με ταλέντο αλλά και παίχτες (περαστικά στον Γουιλμπέκιν, για τον σοβαρό --δυστυχώς-- τραυματισμό του) το ρόστερ της και φαντάζει ως ένα από τα φαβορί της διοργάνωσης. Μπορεί όμως μια ήττα σε αυτό γήπεδο να κάνει το ποτήρι να φαίνεται μισοάδειο; Καταφατική απάντηση, λόγω της διαφοράς που έλαβε στο τέλος το σκορ, λόγω της αδυναμίας στα τελευταία λεπτά να ακολουθήσουμε τον ρυθμό των παιχτών της Φενέρ και φυσικά επειδή μια ήττα είναι πάντα μια ήττα. Ακόμα και αν δεν σημαίνει τίποτα για αυτή τη χρονική περίοδο. Για ρωτήστε και τους βαζέλες πώς είδαν το ποτήρι μετά τον τελικό του Super-Cup, άσχετα αν ο μηχανισμός της προπαγάνδας τους, παρουσίασαν ακόμα μια ήττα «σαν νίκη».

Το ποτήρι είναι μισογεμάτο: Ακόμα και με τις δεδομένες ελλείψεις που είχε ο Ολυμπιακός (Φαλ και Μιλουτίνοφ ακόμα «στα πιτς»), ακόμα και με το σχετικά μονότονο μπάσκετ που έπαιξε, κατάφερε να κοντράρει πολύ σοβαρά μέσα στην έδρα της μια ομάδα που θα είναι σίγουρα στους διεκδικητές. Με βάση λοιπόν την εικόνα της ομάδας, στο μεγαλύτερο διάστημα του σαραντάλεπτου, είναι σαφές ότι υπάρχει πολύ μεγάλο περιθώριο βελτίωσης. Μένει να φανεί αυτό και στο παρκέ και σταδιακά η ομάδα να εδραιώνει τη θέση της, όσον αφορά και τον χαρακτήρα αλλά και τα αποτελέσματα.

Το ποτήρι είναι μισοάδειο: Το μεταγραφικό καλοκαίρι μπορεί να χαρακτηριστεί σχεδόν ονειρικό για τον Θρύλο. Έγινε τρομερή προσθήκη ποιοτικών παιχτών, που δίνουν εξαιρετικές δυνατότητες στον προπονητή να παρουσιάσει διαφορετικά και πολύμορφα σχήματα. Προς το παρόν, αυτό που δεν φαίνεται να υπάρχει είναι η εξαιρετική επιθετική λειτουργία των τριών τελευταίων χρόνων (πολύ λιγότερο της περασμένης, κυρίως των δύο προηγούμενων, εστιασμένα στην ομαδικότητα και τη ροή της επίθεσης). Η επίθεση, παρά --ξαναλέω-- τα αρκετά όπλα, φάνταζε χτες αρκετά στατική και χωρίς φαντασία. Δεν υπήρξαν κοψίματα στη ρακέτα, διαδοχικά hand-off που έχουμε συνηθίσει και συνεχής κίνηση της επίθεσης. Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι είναι νωρίς για την εποχή. Πράγματι. Όμως θέλει λίγο προσοχή το γεγονός ότι επιστρατεύτηκε μπόλικο κεντρικό pick'n'roll, που δεν το λες και τη χαρά του κόουτς Μπαρτζώκα. Οι στιγμές που πράγματι φανήκαμε καλά επιθετικά ήταν όταν έτρεξε περισσότερο στο transition η ομάδα. Τα νούμερα των 15 ασίστ και του 20% στα τρίποντα αποτυπώνουν αυτό που γράφεται παραπάνω.

Το ποτήρι είναι μισογεμάτο: Ακόμα και με αυτά τα νούμερα. Ακόμα και με το 50% στα δίποντα (που δεν το λες και θετικό). Ακόμα και με τις πολύ λιγότερες κατοχές, μιας και χάσαμε συντριπτικά τη μάχη των ριμπάουντ (44-24!) μείναμε ενεργά στη διεκδίκηση της νίκης μέχρι τα μέσα της τέταρτης περιόδου. Εκεί μπήκαν στην εξίσωση η παραπάνω σκληράδα που έβγαλαν οι παίχτες της Φενέρ, το σαφώς μεγαλύτερο μάκρος που είχαν και κάποιες δικές μας βεβιασμένες επιλογές. Αν κάποιος έβλεπε το boxscore χωρίς να έχει δει τον αγώνα και το τελικό αποτέλεσμα θα έλεγε με βεβαιότητα ότι φάγαμε μια ξεγυρισμένη 30άρα στο κεφάλι. Και όμως.

Το ποτήρι είναι μισοάδειο: Η ομάδα ψάχνει ρόλους. Ψάχνει σχήματα. Ψάχνει λειτουργικότητα, που αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει. Λογικό, θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος, μιας και δώσαμε μόλις το τρίτο επίσημο παιχνίδι. Όμως υπάρχει σαφώς ένα σημαντικό ερωτηματικό που έχει να κάνει με το όντως μεγάλο ρόστερ και πιθανά προβλήματα που ίσως επιφέρει η μη επαρκής χρησιμοποίηση κάποιων παιχτών. Ο κόουτς υπεραμύνθηκε του μεγάλου ρόστερ και των πολλών επιλογών, αλλά αυτή τη στιγμή, ολόκληρο το project χαρακτηρίζεται ως «under construction» και πίστωση χρόνου ή ηρεμία δίνουν μόνο οι νίκες και, σταδιακά, το όμορφο μπάσκετ. Το πρόγραμμα και οι απαιτήσεις είναι αμείλικτες.

Το ποτήρι όμως είναι σίγουρα μισογεμάτο: Αν υπήρχαν διακριθέντες χτες για την ομάδα, αυτοί ήταν ο Σακίλ και ο Ράιτ (και αυτός μετά την πρώτη περίοδο και με βάση τις αδυναμίες του στην άμυνα). Από εκεί και πέρα, σχεδόν τίποτα. Και μιλάμε για τα περισσότερα «βαριά χαρτιά» της ομάδας, έτσι; Και αυτό δεν είναι δικαιολογία, ούτε «ωραιοποίηση» της κατάστασης. Μόλις ενταχθούν πιο ενεργά παίχτες-κλειδιά της ομάδας, έχω την αίσθηση ότι θα μπορέσουμε να δούμε καλύτερο και αποτελεσματικό μπάσκετ. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο χθεσινό ματς ήταν έτοιμος να κάνει ηχηρή την παρουσία του ο Βιλντόζα. Όμως τελικά λόγω φάουλ (ενδεχομένως τα δύο από τα τρία που του σφυρίχτηκαν ήταν από αυστηρά εώς ανύπαρκτα), δεν κατάφερε να προσφέρει περισσότερο και έμεινε στο παρκέ λιγότερο από 4 λεπτά. Ο φετινός Ολυμπιακός μπορεί να εμφανίζει διαφορετικούς πρωταγωνιστές και ποικίλα όπλα.

Την ερχόμενη Παρασκευή ο Θρύλος δίνει το πρώτο εντός έδρας παιχνίδι στη χρονιά απέναντι στην Ζαλγκίρις, η οποία στην πρεμιέρα νίκησε την Μπαρτσελόνα στην έδρα της και φαίνεται να μπορεί να αποτελέσει μια από τις «εκπλήξεις» της χρονιάς. Το παιχνίδι μόνο εύκολο δεν θα είναι για μια σειρά από λόγους που ακροθιγώς σκιαγραφήσαμε σε αυτό το κείμενο. Χρειάζεται προσπάθεια από όλους για να έρθει η νίκη. Και αυτό, σε συνδυασμό με τα παιχνίδια πρωταθλήματος που ξεκινούν (στην έδρα του Λαυρίου τη Δευτέρα και με τον Άρη την άλλη Κυριακή στο ΣΕΦ), θα δώσουν τη δυνατότητα για περαιτέρω μοντάρισμα στην ομάδα. Επανάληψη: Μόνο νίκη με τη Ζαλγκίρις την Παρασκευή και προχωράμε.