Μαγική ολυμπιακή βραδιά! Ένας Θρύλος αποφασισμένος να κάνει πράξη τα όνειρα των οπαδών του. Ένα ΣΕΦ που κόχλαζε και σου έδινε την εντύπωση ότι θα κάψει κάθε αντίπαλο, που πιθανόν να επιχειρήσει να απειλήσει την ομάδα. Μια ερυθρόλευκη πανστρατιά για να γίνει πραγματικότητα εκείνο το τρελό όνειρο! Για σένα ζω και τραγουδώ, τρελαίνομαι...
Του RedTerso
Ας προσπαθήσουμε να μείνουμε λίγο ψύχραιμοι όμως. Δεν έγινε τίποτα παραπάνω από το 1-0 στη σειρά, μιας και χρειάζονται άλλες δύο νίκες για να σφραγιστεί το πολυπόθητο εισιτήριο. Αυτό το εισιτήριο, που είχαμε 4 χρόνια να διεκδικήσουμε και 5 από τότε που το εκδόσαμε τελευταία φορά (όταν παίξαμε στο F-4 της Κωνσταντινούπολης το '17). Αυτό όμως που έδωσε το έναυσμα για να γίνει καμίνι το ΣΕΦ δεν ήταν τίποτα άλλο από την εμφάνιση που έκανε η ομάδα και τις προσδοκίες που η ίδια έχει δημιουργήσει για τον κόσμο της.
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Η συνθήκη γύρω από το παιχνίδι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ικανή για «γκέλα»: Ένα υπερκατάμεστο ΣΕΦ, πανηγυρική ατμόσφαιρα για την ανάδειξη του τεράστιου Βασίλη Σπανούλη ως Θρύλου της Ευρωλίγκας (πέρα από Θρύλο του Θρύλου), διασταύρωση με μια πρωτάρα σε αυτό το επίπεδο ομάδα, που είχε όμως την άγνοια κινδύνου του αουτσάιντερ με το αντίστοιχο τεράστιο «πρέπει» στη δική μας πλευρά. Και όλα αυτά τα στοιχεία φάνηκε να παίζουν τον ρόλο τους στο πρώτο δεκάλεπτο. Σε αυτό το διάστημα, η νευρικότητα έπαιξε τον ρόλο της και οι παίχτες μας έβρισκαν ως επί το πλείστον «σίδερο», σκοράροντας μόλις 8 πόντους.
Το προβάδισμα αυτό της Μονακό θα μπορούσε να γεμίσει με ακόμα περισσότερο άγχος τον οποιονδήποτε. Όχι όμως αυτή την ομάδα. Όχι αυτό το σύνολο που έχει φτιάξει ο κόουτς Μπαρτζώκας. Οι Πειραιώτες επιστράτευσαν το αγωνιστικό πλάνο που έχουν εφαρμόσει όλη τη χρονιά και τους έδωσε τη δεύτερη θέση στη βαθμολογία του φετινού μαραθώνιου: Σούπερ προσηλωμένη άμυνα, βοήθειες από τους ψηλούς για κλείσιμο του κεντρικού διαδρόμου στον αντίπαλο περιφερειακό, αλληλοκαλύψεις στις αμυντικές περιστροφές. Και από εκεί και πέρα, ηρεμία στην επίθεση, με σωστή κυκλοφορία και υποτυπώδης βελτίωση στα ποσοστά σε σχέση με τα άθλια του πρώτου δεκαλέπτου. Στη δεύτερη και τρίτη περίοδο, ο Ολυμπιακός δέχτηκε συνολικά 21 πόντους, από μια ομάδα που συνήθως βάζει τόσους και περισσότερους σε ένα δεκάλεπτο. Αυτή ήταν η συνταγή της επιτυχίας.
Ο Ολυμπιακός επέμεινε ουσιαστικά στο δικό του αγωνιστικό προσανατολισμό και τον επέβαλε εμφατικά στη Μονακό, αναγκάζοντάς την να ακολουθήσει τον δικό μας ρυθμό. Αυτό ήταν μια ομολογουμένως πολύ δύσκολη αποστολή για την ομάδα του Πριγκηπάτου. Οι ερυθρόλευκοι παρουσίασαν αρκετά από τα φετινά τους χαρίσματα: Ομαδικότητα, πολυφωνία και αλληλουποστήριξη. Μια ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης. Και όλα αυτά σε μια βραδιά, που αρκετοί από τους πιο καταλυτικούς παίχτες μας δεν έφτασαν στην κορυφή της απόδοσής τους (Ντόρσεϋ, Βεζένκοφ, Παπανικολάου). Αυτό είναι ενδεικτικό της βελτίωσης που μπορεί να έχει για τα επόμενα ματς ο Θρύλος.
Κορυφαίοι για την ομάδα μας ήταν οι Γουόκαπ και ΜακΚίσικ. Ο πρώτος πήρε τα εύσημα από τον Μπαρτζώκα ως τον πόιντ-γκαρντ, που κάθε προπονητής ονειρεύεται να έχει στην ομάδα του, οπότε τα δικά μου λόγια είναι περιττά. Ο Σακίλ βρίσκεται σε οργιαστική κατάσταση και είναι ο καλύτερος παίχτης μας τον τελευταίο μήνα. Μάλλον κάποιος θα του σφύριξε ότι ο Τζέιμς έπαιζε στον «αγαπημένο» του βαζελάκο... Ο Αρχηγός Γιώργος Πρίντεζης έκανε το καλύτερο φετινό παιχνίδι του και έδωσε κατεύθυνση στους υπόλοιπους συμπαίχτες του. Ο Σλούκας ήταν καταλυτικός στο ανέβασμα της ομαδικής επιθετικής απόδοσης διαβάζοντας σωστά την αντίπαλη άμυνα. Σπουδαία εμφάνιση από τον Ζαν-Σαρλ, που από την άκρη του πάγκου επανήλθε αναγκαστικά ως δεύτερη λύση στη θέση του σέντερ και κέρδισε τις περισσότερες μάχες απέναντι στη πολύ δυνατή και αθλητική φροντ-λάιν των Μονεγάσκων. Ο Φαλ δεν πήρε πολλές φάσεις επιθετικά αλλά ήταν ογκόλιθος αμυντικά. Ο Λούντζης έπαιξε ένα δίλεπτο και έκανε όλα όσα του ζητήθηκαν. Όταν τρεις από τους σταθερά καλύτερους παίχτες σου μέσα στη χρονιά έχουν τόσο μέτρια βραδιά, όπως ο Βεζένκοφ (μέτρια σε σχέση με αυτά τα παλαβά που έχει κάνει φέτος ο Σάσα), ο Ντόρσεϋ και ο Παπανικολάου και παρ' όλα αυτά κερδίζουμε σχετικά άνετα, τότε καταλαβαίνουμε ότι υπάρχει ακόμα δρόμος για να φθάσουμε το ταβάνι της ομάδας που έχει φτιάξει ο Γιώργος Μπαρτζώκας...
Το πρώτο πολύ καθοριστικό βήμα έγινε λοιπόν! Ο Ολυμπιακός έκανε το 1-0 στη σειρά αλλά το βασικότερο είναι ότι η εικόνα που παρουσίασε η ομάδα μάς κάνει ακόμα πιο αισιόδοξους για τη συνέχεια. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι η δουλειά έγινε. Το αντίθετο. Ο Ολυμπιακός πρέπει να είναι απόλυτα σοβαρός και να αναγκάσει τους αντιπάλους να αντιμετωπίσουν ως μοιραίο το γεγονός ότι δεν θα μπορέσουν να αμφισβητήσουν την ανωτερότητά μας. Το ΣΕΦ πρέπει και αύριο να έχει την ίδια ακριβώς εικόνα και τρέλα για να γίνει το δεύτερο και καθοριστικότερο βήμα: Για να μπει το δεύτερο «γκολ» και να ανοίξει ακόμα περισσότερο ο δρόμος για το F-4. Να κάπως έτσι ας πούμε:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου