Του Dr. Jekyll
Λίγα λόγια για ένα μέτριο, προς κακό, αγώνα. O Μαρτίνς έπρεπε να δοκιμάσει παίκτες, και να ξεκουράσει (οι άκρως απαιτητικοί αγώνες του Ch.L. γίνονται κάθε εβδομάδα πλέον) βασικούς. Η ενδεκάδα που κατέβασε, περιλάμβανε μόνο δύο βασικούς (Σα, Μπουχαλάκη) και τρεις παίκτες με πολλές, πρόσφατα, παρουσίες (Φορτούνη, Σισέ, Χασάν). Οι υπόλοιποι: Βινάγκρε αριστερός αμυντικός, Αβραάμ παρτενέρ του Σισέ στο κέντρο της άμυνας, Ντρέγκερ δεξιός αμυντικός), Πέπε αμυντικό χαφ, Λοβέρα αριστερός μέσος και Μπρούμα δεξιός μέσος. Λίγο οι τραυματισμοί, λίγο η μέτρια εικόνα, οι αλλαγές έγιναν νωρίς: ο Εμβιλά πέρασε στη θέση του Μπουχαλάκη στο 40΄, στο ημίχρονο μπήκε ο Ματιέ και ο Ελ Αραμπί, στις θέσεις των Φορτούνη και Μπρούμα, στο 62΄ πέρασε ο Μασούρας, στη θέση του Λοβέρα, και τις αλλαγές ολοκλήρωσε η είσοδος του Μπρούνο, στη θέση του Ντρέγκερ, στο 82΄.
Ο Απόλλωνας, όπως ήταν και το αναμενόμενο, κατέβασε ομάδα με ξεκάθαρους αμυντικούς προσανατολισμούς, είχε σε καλή ημέρα τον τερματοφύλακά του, και εκμεταλλευόμενος την ασύνδετη ομάδα του Ολυμπιακού, κατάφερε να πάει το παιχνίδι στην ισοπαλία, μέχρι το 65΄ που ο Χασάν με καλή κίνηση (σε μια αναμπουμπούλα της άμυνας) έστειλε --επιτέλους-- την μπάλα στα δίχτυα. Επτά λεπτά μετά, ο Αιγύπτιος δεινός σκόρερ, εκμεταλλεύτηκε την πολύ καλή παράλληλη σέντρα του Μασούρα, για να πετύχει (με κακή, αυτή τη φορά, εκτέλεση) το δεύτερο γκολ που κλείδωσε τον αγώνα.
Από τους παίκτες που δεν έχουν πάρει φέτος ευκαιρίες, λίγα πράγματα: ο Βινάγκρε έδειξε ότι μπορεί να τρέχει γρήγορα με την μπάλα στα πόδια, αλλά, εκτός από αυτό, τίποτα άλλο αξιοσημείωτο. Μέτριος, προς το κακός, αμυντικά, με μέτριες, προς το κακές, μεταβιβάσεις. Τίποτα το αξιοσημείωτο (κυριολεκτικά τίποτα) από τον Πέπε, ο οποίος είναι φανερό ότι χρειάζεται προπονήσεις για να βρει ρόλο στην ομάδα. Ταχύς ο Μπρούμα, μπορεί στο μέλλον να βοηθήσει (κάποια θετικά δείγματα έδειξε, αλλά από αυτόν περιμέναμε να ξεχωρίζει από την αρχή -- όχι να είναι καταλυτικός, αλλά να δείχνει σε σημεία ότι μπορεί να εξελοχθεί σε τέτοιον). Ο Λοβέρα δεν μπορεί στα πλάγια, και απλά το επιβεβαίωσε και χθες. Ο Αβραάμ, χωρίς αγωνιστικό ρυθμό, δίνει τα πάντα για την ομάδα, αλλά είναι απίθανο να μπορέσει να βοηθήσει σημαντικά (οι αντοχές μπορεί να βελτιωθούν, μέσα από αγώνες, αλλά το να μάθει μπάλα --και μιλάω για το σύστημα που ο κεντρικός αμυντικός του Ολυμπιακού έχει την πρώτη πάσα-- στα ποδοσφαιρικά γεράματα αποκλείεται).
Ξεκαθαρίζω: είναι ανόητο να προσπαθείς να βγάλεις καθαρά συμπεράσματα από τα πρώτα παιχνίδια ενός ποδοσφαιριστή στην ομάδα. Αυτό που μπορείς, όμως, να κάνεις είναι να πεις αν έδειξε κάτι. Πολλοί παίκτες που δεν ενθουσίασαν στις πρώτες εμφανίσεις βρήκαν ρόλο στην ομάδα, και κάποιοι που ενθουσίασαν (ειδικά σε καλοκαιρινά φιλικά) δεν είχαν συνέχεια και συνέπεια. Σε κάθε περίπτωση, μοναδικός διακριθέντας, από τους νέους, ήταν ο Ντρέγκερ. Αμυντικά δεν δοκιμάστηκε (και πώς να δοκιμαστεί όταν το πλάνο του αντιπάλου είναι τρία πούλμαν μπροστά από την εστία), αλλά είχε συμμετοχή επιθετικά, έβγαλε δύναμη και ένταση και έδειξε να ξέρει και μπάλα. Πα μαλ, ειδικά όσο ο Ραφίνια δεν θυμίζει τον Ραφίνια που πρωταγωνιστούσε στη Μπάγερν.
Στα υπόλοιπα: τα εν οίκω μην εν δήμω, αλλά δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι οι σχέσεις Μαρτίνς και Φορτούνη είναι καλές. Ο Κωστάκης χθες δεν ήταν κακός: προσπάθησε να βοηθήσει στο πρώτο μέρος (σε μια ομάδα με ελάχιστη κίνηση -- και ο Μπρούμα, που, θεωρητικά, τρέχει δεν ξέρει πώς να κινηθεί), και είχε συμμετοχή σε όλες τις επικίνδυνες καταστάσεις που δημιουργήθηκαν -- οι περισσότερες, άλλωστε, ήταν από δικά του στημένα (γενικά ο Απόλλωνας είχε τεράστιο πρόβλημα στο να αμυνθεί σε ψηλό παιχνίδι). Παρ' όλα αυτά, έγινε αλλαγή στο ημίχρονο με τον Ματιέ (ο οποίος, πράγματι, έκανε πολύ καλό και ουσιαστικό παιχνίδι, κυρίως με επικίνδυνες σέντρες και στημένα, αλλά σε μια φάση που στον αγώνα έπαιζαν δύο επιθετικοί) -- και δικαιολογημένα ο Φορτούνης θα μπορούσε να σκεφτεί ότι δεν έχει γίνει το αντίστοιχο στα παιχνίδια που ο Γάλλος δεν ήταν καλός. Αν σκεφτούμε και τις δύο εισόδους του Φορτούνη ως αλλαγή στο 90΄ (που --δίκαια ή άδικα-- δεν αρέσουν στους παίκτες, όπως δεν αρέσει να αγωνίζονται βασικοί στην αναπληρωματική ενδεκάδα -- δείγμα για τη θέση σου και στο επόμενη παιχνίδι), φοβάμαι ότι η περσινή κόντρα δεν έχει φτάσει στο τέλος της.
Πολύ συνοπτικά για τους υπόλοιπους: ο Χασάν, που δικαίως έχει τον τίτλο του mvp, πετυχαίνει δύο γκολ, έχει και άλλες ευκαιρίες (με δικές του καλές τοποθετήσεις) και δικαιώνει τον Μαρτίνς που επέμενε για την απόκτησή του. Ο Ελ Αραμπί έχει δύο δοκάρια (το ένα μισό γκολ και το άλλο εξωτερικό) και συμμετέχει σε φάσεις (από δική του πολύ καλή μεταβίβαση ξεκινά και το δεύτερο γκολ). Ο Μασούρας, σίγουρα θετικός, δίνει την ασίστ (καθαρή ασίστ) για το 2-0. Ο Σισέ πρέπει να ωριμάσει: παραμένει στάσιμος, ένας πολύ καλός παίκτης για το ελληνικό πρωτάθλημα, αλλά με συγκεκριμένο ταβάνι για καλύτερα πρωταθλήματα. Τέλος, πολύ καλός ο Εμβιλά, που βοήθησε σημαντικά στην ανάπτυξη της ομάδας.
O Ολυμπιακός, γενικά, στο ξεκίνημα της χρονιάς, παρουσιάζεται αποτελεσματικός, αλλά με μέτριες --κατά κανόνα-- εμφανίσεις. Επειδή πάντα η τελευταία εικόνα είναι που μένει, να θυμίσω ότι και ο περσινός Ολυμπιακός --και ειδικά στα εκτός έδρας παιχνίδια του ελληνικού πρωταθλήματος-- ήταν προβληματικός: μετά ήρθε η πρόκριση, με την Άρσεναλ, και το διπλό στην Τούμπα για να αλλάξει άρδην η κατάσταση. Ο Ολυμπιακός πήγε τρένο στα πλέι-οφ, αποδεικνύοντας την ξεκάθαρη ανωτερότητά του από τους αντιπάλους και όλοι ξεχάσαμε τις αναιμικές του εμφανίσεις στο πρώτο μισό τους πρωταθλήματος.
Το βέβαιο είναι ότι η ομάδα χρειάζεται χρόνο για να δέσει και χρόνο για να δούμε αν θα μπορέσει να βρει τη φυσική κατάσταση που είχε. Πέρσι ο Μαρτίνς επέλεξε να τραβήξει το κουπί μιας ατελείωτης χρονιάς με περιορισμένο αριθμό παικτών. Αμφιβάλω αν έχει την πολυτέλεια (μετά το παράξενο καλοκαίρι) να κάνει και φέτος το ίδιο: σύμφωνοι, η ταυτόχρονη χρησιμοποίηση πολλών παικτών που δεν έχουν παίξει μαζί, συνήθως δεν βοηθάει να διακριθεί κανείς (και όταν οι πρωτοεμφανιζόμενοι ή οι μονίμως παγκίτες κάνουν κακές εμφανίσεις, δεν βοηθάει ούτε στην ψυχολογία τους).
Από την άλλη, η ομάδα οφείλει, μετά το Οπόρτο, να παρουσιαστεί ανταγωνιστική και ξεκούραστη στον αγώνα με τη Μάντσεστερ Σίτι, τον δυσκολότερο αγώνα μας στη φάση των ομίλων. Βρίσκω λογική την κίνηση του Μαρτίνς: και κάποια πράγματα είδε (όπως ότι ο Ντρέγκερ μπορεί να βοηθήσει ή ότι ο Βινάγκρε είναι φανερά ανέτοιμος), και κάποιους ξεκούρασε (Ελ Αραμπί, Σεμέδο), και έδωσε στους νεοφερμένους ή μη --έστω και σε αυτή, την καθόλου ιδανική συνθήκη-- λεπτά συμμετοχής. Και το καλό νέο: στον αγώνα με τους Άγγλους επιστρέφει στην ομάδα ο Καμαρά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου