Αυτό συμβαίνει γιατί οι λαμπροί εγκέφαλοι της ΕΠΟ των «εξυγιαντών» αποφάσισαν να δώσουν για ακόμη μία φορά εξετάσεις νομιμοφροσύνης στα αφεντικά τους, μεταφέροντας κατά το δοκούν τον χρόνο και τον τόπο διεξαγωγής του Τελικού Κυπέλλου, με την απόφαση αυτός να διεξαχθεί στις 12 Σεπτεμβρίου.
Το γεγονός ωστόσο δεν προκαλεί έκπληξη αν αναλογιστεί κάποιος την καθυστέρηση σε αντίστοιχο αγώνα Κυπέλλου Ολυμπιακός – ΑΕΚ, επί εποχής Σίλβα, που αφαίρεσε με μεθοδικότητα τα πλεονεκτήματα των ερυθρολεύκων σε σχέση με τους αιωνίως κλαψουρίζοντες. Αυτή τη φορά ο Τελικός καθυστέρησε επιδεικτικά και δεν έγινε όταν ο Θρύλος καθάριζε για πλάκα τα πλέι-οφ, έφτασε μέχρι Ριζούπολη και επρόκειτο να διεξαχθεί χωρίς τα νέα μεταγραφικά αποκτήματα των ερυθρολεύκων, μιας και ο Ολυμπιακός έχασε βασικά στελέχη της ομάδας με μεταγραφή. Ευκαιρία για την αρμάδα του Μελισσανίδη να πανηγυρίσει έναν ακόμη τίτλο απέναντι σε αντίπαλο με πολλές απουσίες.
Πρότασή μου να κατέβει η ομάδα με τα δεύτερα για να δώσει μια χαρά στον σύλλογο των κατατρεγμένων, καθώς εμείς έχουμε να ασχοληθούμε με σοβαρά πράγματα. Και σε αυτά πάω αμέσως.
«Ανεπιθύμητη συνάντηση»
Η κληρωτίδα των πλέι-οφ του Champions League απεφάνθη και έβαλε στον δρόμο του Ολυμπιακού τον νικητή του ζευγαριού Ερυθρός Αστέρας – Ομόνοια. Μία κλήρωση που αγωνιστικά δεν προκαλεί ούτε φόβο αλλά ούτε υπεραισιοδοξία, καθώς ο Ολυμπιακός απέφυγε δύσκολα ζευγαρώματα (Γιουνγκ Μπόις, Μακάμπι Τελ Αβίβ) αλλά τελικά δεν στάθηκε και ιδιαίτερα τυχερός.
Πρώτα όμως θα ήθελα να ασχοληθώ με την Ομόνοια, η οποία μετά από μία ανολοκλήρωτη και πετυχημένη σεζόν στην Κύπρο, καλείται να επιστρέψει σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις, στις οποίες ωστόσο δεν έχει καμία αξιοσημείωτη παράδοση. Το ρόστερ και το όνομά της δεν προκαλούν κανενός είδους πανικό, αν και στην πραγματικότητα οι πιθανότητες πρόκρισης δεν είναι με το μέρος της.
Το πιο άσχημο από πολλές απόψεις στοιχείο της κλήρωσης είναι το ενδεχόμενο ο Ολυμπιακός να τεθεί αντιμέτωπος τόσο χωρίς στη σεζόν με τα αδέρφια από τη Σερβία. Μετά λοιπόν την περσινή συνάντηση στους ομίλους, καλούμαστε να τεθούμε πάλι αντιμέτωποι σε μια διπλή αναμέτρηση που για κάποιον θα σημάνει το τέλος του φετινού Champions League.
Προσωπικά, η πιθανότητα να αντιμετωπίσουμε τον Ερυθρό Αστέρα σε μία κρίσιμη καμπή της αγωνιστικής χρονιάς δεν μου φαίνεται καθόλου θελκτική, καθώς δεν με γοητεύει καθόλου η πρόκριση του Ολυμπιακού να περνάει από την ήττα ενός αδελφικού σωματείου και την πίκρα ενός αδελφού λαού.
Στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, ο Ερυθρός Αστέρας δεν είναι καθόλου εύκολη ομάδα να αντιμετωπίσει κάποιος, αν και δεν ξέρω ποια είναι η τωρινή κατάστασή του. Με νέο προπονητή τον Στάνκοβιτς και τον Μάριν να έχει φύγει για αραβικές πολιτείες, οι Σέρβοι έχουν ήδη δώσει ευρωπαϊκά παιχνίδια και έχουν πετύχει μία δύσκολη πρόκριση απέναντι στα Τίρανα. Αυτό σε αντιπαραβολή με την απουσία επίσημων αγώνων για τον Ολυμπιακό, αποτελεί ένα θεωρητικό αγωνιστικό πλεονέκτημα για τον Αστέρα.
Επιπλέον το πιο πρόσφατο δείγμα που μπορεί να αποτελέσει εργαλείο ανάλυσης για τη δυναμικότητα των δύο ομάδων, είναι οι περσινές αναμετρήσεις στους ομίλους που μάλλον δεν συνιστούν λόγο να ενθουσιάζονται στον Ολυμπιακό με την κλήρωση. Ο Ερυθρός Αστέρας είναι αν μη τι άλλο ένας υπολογίσιμος αντίπαλος, ιδιαίτερα σε μία εποχή που τα πάντα είναι ρευστά και δεν υπάρχει καμία κανονικότητα αγωνιστική, που να επιτρέπει βεβαιότητες σε σχέση με την κατάσταση των ομάδων.
Terra incognita
Το βασικό ερώτημα όμως δεν είναι άλλο από το πώς ο Ολυμπιακός θα παρουσιαστεί για την ερχόμενη σεζόν. Μετά τον άδικο αποκλεισμό από τη Γουλβς, η ομάδα μας έχασε τρεις βασικούς άξονες του παιχνιδιού της –Τσιμίκας, Ελαμπντελαουί και Γκιγέρμε– χωρίς η μεταγραφική περίοδος να έχει τελειώσει. Ερωτηματικό αποτελεί και το μέλλον Σεμέδο και Σα, οι οποίοι εμμέσως πλην σαφώς έχουν εκδηλώσει τάσεις φυγής, αλλά και το αν θα πουληθεί ο Καμαρά.
Μέχρι στιγμής οι απώλειες έχουν αναπληρωθεί με τον σούπερ αλλά 35χρονο Ραφίνια στα δεξιά, τον από τα παλιά Χολέμπας μπακ απ στα αριστερά και τον Πέπε(;) στα χαφ. Αυτό σημαίνει ότι λύσεις θα υπάρχουν, ωστόσο κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για τον χρόνο και τον βαθμό προσαρμογής των νέων παικτών αλλά και την αγωνιστική τους εικόνα.
Σε κάθε περίπτωση το να χάνεις τρεις πολύ σημαντικούς παίκτες με ισχυρό αποτύπωμα στον τρόπο που η ομάδα αγωνίζεται – αν λάβουμε υπ’ όψιν και την πώληση Ποντένσε τον χειμώνα τέσσερις – δεν είναι κάτι που μπορεί να περάσει χωρίς συνέπειες. Επίσης το ενδεχόμενο περαιτέρω αποψίλωσης της ομάδας δημιουργεί ερωτηματικά για το πόσο θα μπορέσει να σταθεί στο αγωνιστικό επίπεδο της προηγούμενης χρονιάς.
Εγγύηση βέβαια αποτελεί η παρουσία του Μαρτίνς, ο οποίος έχει δείξει ότι μπορεί να ετοιμάζει παίκτες και ομάδα κατάλληλα. Είναι όμως ένα μεγάλο στοίχημα το πώς οι δύο πλάγιοι άξονες του παιχνιδιού του Ολυμπιακού θα μπορέσουν να αντικατασταθούν επάξια, καθώς και ο παίκτης-βαρόμετρο στο κέντρο (Γκιγιέρμε).
Προσωπική μου άποψη ότι η ομάδα χρειάζεται αποτελεσματικότητα, λύσεις αλλά ταυτόχρονα ταλέντο και προοπτική. Σε μία περίεργη χρονιά – αγωνιστικά και οικονομικά – δεν είναι εύκολο να βγάλουμε τόσο νωρίς συμπεράσματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου