Η (εξω)αγωνιστική άνοδος του παοκ την τελευταία διετία έχει γεννήσει ένα ακραίο -αν και περιθωριακό- φαινόμενο πολιτικής μαϊμουδιάς, το οποίο τείνει να είναι πιο θλιβερό κι από την όποια διοίκηση (κάθε απόχρωσης) καρπώνεται την υπεραξία κάθε συλλόγου. Αυτό είναι η συμβολική φόρτιση που προσδίδουν στο σωματείο της Ν. Μακεδονίας ορισμένοι νεοεμφανίζομενοι οπαδοί του από την και καλά αριστερή πλευρά του δημοκρατικού τόξου, κατά τους οποίους ο παοκ λειτουργεί ως κάποιο λαϊκό ανάχωμα στην εξουσία των αιώνιων δυναστών του ελληνικού ποδοσφαίρου (δηλαδή του Ολυμπιακού), κάτι σαν το Ιράν στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Δείτε για παράδειγμα αυτό το εμετικά φαντασιόπληκτο --στα όρια της φρενοβλάβειας-- κείμενο στην ιστoσελίδα Press Project ή αντίστοιχες ατομικές τοποθετήσεις που κυκλοφορούν στα σόσιαλ μίντια.
Σε αυτό το πλαίσιο, το κράτος εν κράτει που έχει χτιστεί στη Θεσσαλονίκη από τον ολιγάρχη, μισθώνοντας τον κάθε πολιτικάντη, τον τελευταίο μπάτσο, γραφιά και ηχολήπτη και κάθε σύλλογο λησμονημένων πατρίδων, η δωροδοκία στον Πλατανιά για να τινάξει το πρωτάθλημα στον αέρα, το Golendri, ο υποβιβασμός του Ηρακλη, τα τεράστια πανό των μακεδονομάχων, το κάψιμο της Λιμπερτάτια, τα πιστόλια, το ξύλο στους Πακιστανούς, οι χαυγίτες στη φρουρά του τσετσένου, το Τμήμα Αθλητικής Βίας που ξελασπώνει τους συμμορίτες του τσετσένου, η εξαγορά εγκαταστάσεων άλλης ομάδας, οι γυναίκες διαιτητών που δουλεύουν στο ΡοστόφTV, η συμμαχία με εθισμένο πρόεδρο τριφυλλοφόρου καε, τα τσιμπούκια με τον Τσακαλώτο και τον Τσίπρα, ο Περέιρα με τον Γραμμένο και η κατασπατάληση δημόσιου χρήματος και γενικότερα όλο αυτό το σκουπιδαριό και η κατάσταση που διαμόρφωσε την άνοδο της συγκεκριμένης ομάδας, στα μάτια αυτής της μικρής μερίδας ψευτοπροοδευτικών στομάτων, μπαίνει στην κολυμπήθρα του Σιλωάμ.
Μπροστά σε αυτό, η πολιτική στράτευση και ταυτότητα ποδοπατείται από μια αντιδραστική οπαδική τύφλωση που χρωματίζεται μάλιστα και καλά με προοδευτικό τρόπο. Τώρα οι διοικήσεις δεν είναι μεγαλοκαρχαρίες που εξυπηρετούν πρώτα απ'όλα δικά τους συμφέροντα. Υπάρχει καλός και κακός καπιταλιστής, ο κακός είναι των άλλων ενώ ο δικός μας είναι ο προοδευτικός πόλος που γύρω τους πρέπει να συσπειρωθούν οι υγιές δημοκρατικές δυνάμεις για να καθαρίσει τη φάση. Σοβαρά, ρε κωθώνια, έτσι σας είπαν να λέτε;
Αναγνωρίζουμε ότι κάθε οπαδός θα χαρεί με τις επιτυχίες της ομάδας του, ειδικά μιας ομάδας όπως ο παοκ που σε καμία περίπτωση δεν εφηύρε τη βρωμιά στο ελληνικό ποδόσφαιρο (απλώς μέσα σε τρία χρόνια είπε να την πάει σε άλλο επίπεδο), και που είναι θέμα χρόνου να επιστρέψει πίσω στη φυσική του θέση. Απλώς αυτή η χαρά δεν χρειάζεται να ντύνεται με συμβολισμούς τόσο ηλίθιους και ανεδαφικούς, ξεφτιλίζοντας πολιτικές έννοιες και την ίδια την οπαδική ταυτότητα. Ακόμα και στα αθλητικά λοιπόν, ας κοιτάει ο καθένας πρώτα την καμπούρα του, κριτικάροντας αρχικά τα του οίκου του πριν απλώσει τη γλώσσα του, πόσο μάλλον όταν δηλώνει αριστερός, αναρχικός ή ό,τι συγγενές. Οι συγκεκριμένες ιδεολογίες δεν διαλέγουν καπιταλιστές, αλλά ψάχνουν τα κοινά σημεία που ενώνουν τις λαϊκές μάζες, μέσα κι έξω από τα γήπεδα.
Φυσικά, να μην υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι γνωρίζουμε καλά τους λόγους αυτογελοιόποιησης αυτών των γραφικών. Από τη μία το κωλοτρίψιμο με το κόμμα του 3ου μνημονίου που χρηματοδοτείται από τον τσετσένο, και από την άλλη οι διαχρονικές ψυχολογικές επιπτώσεις της αντιπαραβολής --δηλαδή το απύθμενο κόμπλεξ-- με τον σύλλογο που έχει τη μοναδική ιδιότητα να είναι ο πρώτος εντός και εκτός αθλητικών χώρων.
Ο Ολυμπιακός είναι ο Παντοκράτορας του ελληνικού ποδοσφαίρου και αθλητισμού, το Έβερεστ όλων εδώ πέρα. Και όταν σε περίοδο μεγάλης κρίσης κατόρθωσε να βρίσκεται στο υψηλότερο επίπεδο, να έχει διαφορετικές ομάδες του στη διεκδίκηση ευρωπαϊκών τροπαίων, να έχει 12+1 διεθνείς τίτλους ως απλησίαστο ρεκόρ, να έχει τα γυναικεία του τμήματα στο ίδιο ή και σε υψηλότερο επίπεδο από τα ανδρικά, θα μετράτε πολύ καλά τα λόγια σας για να χαρακτηρίσετε τον ίδιο ή όποια άλλη ομάδα περιορισμένης δυναμικής. Όλα αυτά τα χρωστάει ουσιαστικά και πυρηνικά στον λαό του, που αιμοδοτεί και αναγκάζει διοικήσεις εκατομμυριούχων να επενδύουν στα ερασιτεχνικά του τμήματα, τα πιο αγνά διαμάντια στο στεφάνι του Έφηβου.
Ο Ολυμπιακός από τη γέννηση του είναι διεθνικός, μετωπικός, συγκρουσιακός και στη βάση του παραμένει ηφαιστειακός. Μην ξεγελιέστε από αυτά που έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια. Είναι το μοναδικό αθλητικό υποκείμενο σε τούτο τον τόπο που δικαιούται ιστορικά να ονομάζεται κοινωνικό φαινόμενο λόγω μάζας, επιρροής, γεωγραφικού ριζώματος, κοινωνικής σύνθεσης και πολιτισμικού φορτίου. Γι' αυτούς ακριβώς τους λόγους, ό,τι και να γράφεται από την εδώ ή την απέναντι πλευρά, δεν τον ακουμπά καμία επίπλαστη και λαστιχένια εθνική συνοχή, είτε πρόκειται για τη δεκαετία του '90 με το «Μακεδονία γη ελληνική, στα αρχίδια μας και μας δεν είμαστε από εκεί» είτε σήμερα με την υπόθεση του διαχρονικά κωλοπετσωμένου κρατικογλείφτη δικέφαλου που έχει γλιτώσει τον υποβιβασμό περισσότερες φορές από τον μονοψήφιο αριθμό πρωταθλημάτων του.
Αν τώρα κάποιοι θέλουν σώνει και ντε να βάλουν ιμπεριαλισμούς και δράκους μέσα στο παραμύθι τους, τα λόγια του Ρωμαίου πρέσβη πριν τον Β΄ Καρχηδονιακό Πόλεμο αρκούν για να περιγράψουν το πώς στέκεται το από τα κατώ δομημένο σύμπαν του Ολυμπιακού, απέναντι σε κυβερνήσεις, ομοσπονδίες, τσετσένους, μαφιόζους και κάθε λογής βοθρολύματα συλλήβδην:
«Η Ρώμη σας δίνει πόλεμο ή ειρήνη. Διαλέξτε εσείς. Για τη Ρώμη είναι το ίδιο».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου