Του RedTerso
Ο Ολυμπιακός στο ματς της Παρασκευής κέρδισε με χαρακτηριστική ευκολία την Βαλένθια ακολουθώντας μια διαφορετική κατεύθυνση σε σχέση με την απογοητευτική εικόνα που παρουσιάστηκε τόσο στα φιλικά όσο και στην πρώτη αγωνιστική απέναντι στη Βιλερμπάν. Η διαφορετική αυτή προσέγγιση φάνηκε από το πρώτο δευτερόλεπτο στο παρκέ του ΣΕΦ και από το άκουσμα της πρώτης πεντάδας: Κόνιαρης αντί του Μπολντγουιν, Σπανούλης αντί του Πάντερ και «μετακόμιση» του Πολ στη θέση 3, που πλαισίωσαν τους Πρίντεζη και Μιλουτίνοφ. Με τον Κόνιαρη να ασκεί μεγάλη πίεση στην πρώτη γραμμή άμυνας και τους υπόλοιπους να κλείνουν τους διαδρόμους για τους Ισπανούς, ο Θρύλος έκλεψε μπάλες και βρήκε γρήγορα στην επίθεση κάνοντας ένα αρχικό 11-0. Η Βαλένθια σταδιακά ανέκαμψε, μειώνοντας τη διαφορά, αλλά οι ερυθρόλευκοι φαινόταν ότι έχουν μεγάλη διάθεση και μαχητικότητα στο παιχνίδι τους, ενώ υπήρχε και πλουραλισμός στην επίθεση. Κάπως έτσι έγινε το 31-22 στο πρώτο δεκάλεπτο.
Αυτό που φάνηκε και από τη δεύτερη πεντάδα (από το 7ο λεπτό της πρώτης περιόδου και στο δεύτερο δεκάλεπτο) ήταν οι ξεκάθαροι ρόλοι, που έδωσε στους παίχτες του ο προσωρινά (;) προβιβασμένος πρώτος προπονητής Κεμζούρα: Μπόλντγουιν στο 1, Πάντερ στο 2, Παπανικολάου στο 3, Κουζμίσκας στο 4 και Ρούμπιτ στο 5. Η λειτουργία της ομάδας ήταν υποδειγματική σε αυτό το διάστημα (επί μέρους σκορ 23-8 στη δεύτερη περίοδο) και έτσι το ημίχρονο «έκλεισε» με 24 πόντους διαφορά και τους 54 πόντους ενεργητικό (καιρό είχαμε να δούμε τόσο καλή επιθετική λειτουργία) να αποτελούν ένα δείγμα της διάθεσης των παικτών να ανατρέψουν την κακή αγωνιστική εικόνα, που είχαν παρουσιάσει όλο το προηγούμενο διάστημα.
Στο δεύτερο ημίχρονο δεν άλλαξε κάτι ιδιαίτερα στην εικόνα του παιχνιδιού. Προφανέστατα η Βαλένθια πίεσε περισσότερο στην άμυνα, αλλά η διαφορά δεν έπεσε ποτέ κάτω από τους 20 πόντους. Αντίθετα ο Ολυμπιακός κυριάρχησε σε όλες τις στατιστικές κατηγορίες (36-24 τα ριμπάουντ, καλύτερα ποσοστά στα σουτ) και το ματς ολοκληρώθηκε με τελικό σκορ το 89-63.
Επιτέλους μετά από δεν-θυμάμαι-και-εγώ-πόσους μήνες ο Ολυμπιακός έβγαλε στο παρκέ, διάθεση (που φάνηκε από την αμυντική προσήλωση και τα 13 κλεψίματα), ενέργεια (κυριαρχία στα ριμπάουντ και κοψίματα), καλή κυκλοφορία της μπάλας και ελεύθερα σουτ (17 ασίστ και 49% στο τρίποντο). Το βασικότερο όμως είναι ότι ξαναείδαμε τους παίχτες να χαμογελάνε, να πανηγυρίζουν τις προσπάθειες των συμπαικτών τους και να σφίγγουν επιτέλους ξανά τις γροθιές. Και αυτά είναι στοιχεία, που είχαμε σχεδόν ξεχάσει όλο το προηγούμενο διάστημα, που κυριαρχούσε μια γενικευμένη κατήφεια στην ομάδα.
Το μεγάλο ερώτημα που προκύπτει προφανώς από το παιχνίδι είναι αν όλα αυτά προέρχονται από τις αλλαγές που έφερε ο κόουτς Κεμζούρα ή αν είναι μια απολύτως παροδική έκλαμψη εξαιτίας της αλλαγής προπονητή; Προφανώς και η απάντηση δεν μπορεί να είναι εύκολη και το δείγμα είναι απελπιστικά μικρό. Όμως είδαμε κάποια πράγματα, που συνάδουν με τη μπασκετική λογική. Οι ρόλοι μοιράστηκαν εκ νέου και ταίριαξαν περισσότερο στα αγωνιστικά χαρακτηριστικά των παιχτών: Σταμάτησαν οι πειραματισμοί και τα ανεβοκατεβάσματα θέσεων στις θέσεις των φόργουορντ και των σούτινγκ γκάρντ. Δόθηκε η «ελευθερία» να επανέλθει ως συστατικό παιχνιδιού το pick'n'roll, με ταυτόχρονη εμφάνιση σωστών αποστάσεων, που έδωσε τη δυνατότητα να «βγουν» ελεύθερα σουτ. Επιχειρήθηκε να βγει η ομάδα στο τρανζίσιον αρκετά γρήγορα, μετά από πιεστικές στην περιφέρεια άμυνες και υπήρξε πολυφωνία στην επίθεση με 6 παίχτες με διψήφιο αριθμό πόντων.
Στα παραπάνω θα πρέπει να συνυπολογίσουμε προφανώς ότι η Βαλένθια δεν είναι κάποιο μεγαθήριο, που μπορεί να τρομάξει τον Ολυμπιακό, αλλά και δεν είναι και μια ομάδα επιπέδου Fiba Champions League. Υπάρχουν ακόμα σοβαρά προβλήματα προς επίλυση. Το κυριότερο; Η ομάδα δεν διαθέτει έναν βασικό point-guard, ο οποίος θα έχει τη δυνατότητα να δημιουργήσει για τους συμπαίχτες του πρωτίστως αλλά και για τον εαυτό του. Ο Κόνιαρης έδειξε ότι έχει αρκετά πράγματα να προσφέρει (πιεστική άμυνα, σωστό διάβασμα των φάσεων) και μπορεί να σταθεί στο επίπεδο της Ευρωλίγκας, αλλά μόνο ως συμπληρωματική λύση (οφείλει να μην είναι διστακτικός στην επίθεση). Ο Τσέρι δεν έπαιξε δευτερόλεπτο και ο Μπολντγουιν απογοήτευσε --σε σχέση με τις καλοκαιρινές προσδοκίες-- για ακόμα μια φορά. Αυτό δείχνει τη σοβαρή έλλειψη στον άσσο. Επίσης ο Ρούμπιτ φαίνεται να δυσκολεύεται ιδιαίτερα να προσαρμοστεί στη θέση του σέντερ και μοιάζει έξω από τα νερά του. Συνολικά και αν εξαιρέσουμε τον Πάντερ και τον Κουζμίνσκας ο Ολυμπιακός πήρε 6 μόλις πόντους από τους υπόλοιπους ξένους του.
Η πολύ κακή στελέχωση, η έλλειψη ψυχολογίας και η αδυναμία αντιστροφής της κατάστασης ήταν το «κατηγορώ» προς τον κόουτς Μπλατ. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι το ρόστερ είναι συνολικά για πέταμα. Η διοίκηση μετά και από το ματς με τη Βαλένθια οφείλει να ενισχύσει την προσπάθεια του --όποιου-- νέου προπονητή με σοβαρές και στοχευμένες αλλαγές παιχτών. Ακόμα και με ένα ακραίο σενάριο, αν φύγουν τέσσερις παίχτες (Μπολντγουιν, Τσέρι, Ρούμπιτ και Χαπ) και αποκτηθούν δύο πολλοί καλοί παίχτες στο «1» και στο «5», τότε θα μπορούμε να μιλάμε με πολύ μεγαλύτερη αισιοδοξία για τη φετινή χρονιά. Επειδή όμως τέτοια πράγματα δύσκολα γίνονται αυτή την εποχή, ας γίνουν οι 2 αλλαγές και ας δοθεί μια πίστωση χρόνου (σε Ρούμπιτ και Μπόλντγουιν ενδεχομένως) σε άλλους.
Το πιο βασικό ερώτημα όμως είναι τι γίνεται με τη θέση του προπονητή. Ο Κεμζούρα έχει μπροστά του άλλο ένα --βατό-- τεστ απέναντι στη Ζενίτ την Παρασκευή για να ισχυροποιήσει τη θέση του και ενδεχομένως να πάρει ψήφο εμπιστοσύνης. Αυτό κατά τη γνώμη μου δεν είναι απαραίτητα κακή εξέλιξη, από τη στιγμή, που δεν φαίνεται η διοίκηση να είναι διατεθειμένη αυτή τη στιγμή να δώσει τα κλειδιά σε έναν πολύ καλό προπονητή όχι μόνο για τη φετινή χρονιά, αλλά και για την επόμενη. Αν ο Λιθουανός μπορεί να εκμεταλλευτεί το υπάρχον ρόστερ και να επαναφέρει τη μπασκετική λογική στην ομάδα, θα μπορούσε να παραμείνει ως πρώτος προπονητής μέχρι το τέλος της χρονιάς και παράλληλα να «δουλεύει» η διοίκηση την περίπτωση σοβαρού κόουτς εν όψει της επόμενης χρονιάς. Θα μπορούμε όμως να μιλήσουμε και πιο αναλυτικά μετά το ματς με τη Ζενίτ την προσεχή Παρασκευή.
Μια μικρή παρένθεση. Το έχουμε γράψει πολλάκις ότι δυστυχώς το παρατημένο ΣΕΦ ήταν το χειρότερο γήπεδο της Ευρωλίγκας. Όμως δεν μπορεί παρά να πιστωθεί στη διοίκηση η προσπάθεια να βελτιωθεί αυτή η κατάσταση. Η πρώτη εμφάνιση του cube στον ουρανό του ΣΕΦ ήταν εντυπωσιακή και αυτόματα το ομόρφυνε πολύ περισσότερο. Αν μπορούσαν να επανέλθουν και οι πτυσσόμενες κερκίδες περιμετρικά του παρκέ, τότε θα αποκτούσε πάλι έναν πολύ περισσότερο μπασκετικό χαρακτήρα.
Ο Ολυμπιακός φυσικά δεν έγινε υπερομάδα μετά τη νίκη απέναντι στη Βαλένθια, αλλά έδειξε ότι υπάρχουν δυνατότητες για να διεκδικήσει η ομάδα την είσοδό της στα play-off. Ακολουθεί το ματς με τη Ζενίτ στο ΣΕΦ, στο οποίο υπάρχει η επιτακτικότητα της νίκης μιας και ακολουθούν δύο εκτός έδρας αναμετρήσεις με τη Μπασκόνια και την Τσσκα. Ραντεβού στο ΣΕΦ την Παρασκευή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου