Μια Ολυμπιακή Ιστορία (από όσες τύχει να γραφτούν) #5

Mέσα στα σπίτια μας και βαθιά μες στην καρδιά μας

Είχαμε πει να μην γράψουμε τίποτα μέχρι το τέλος του σημερινού παιχνιδιού. Καμιά φορά όμως η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις. Άλλες φορές άσχημες και μερικές φορές όμορφες.









Του red1925white

Προχθές το βράδυ, δέχτηκα ένα πανέμορφο δώρο από ένα άλλο μέρος του biancorossi1925 έναν πίνακα που απεικονίζει τη μοναδική εκείνη στιγμή που η μπάλα φεύγει από τα χέρια του Πρίντεζη και προσγειώνεται ηδονικά στο καλάθι της ΤΣΣΚΑ τον Μάιο του 2012.

Με αφορμή το δώρο αυτό, μου ήρθε στο μυαλό μια εικόνα που είχα δει πέρυσι στη Χαραυγή στον Πειραιά. Πέρυσι τέτοιες μέρες, είχε γίνει ένα κάλεσμα να έρθει ο κόσμος στο ΣΕΦ φορώντας ερυθρόλευκα. Στις παλιές πολυκατοικίες των δυτικών συνοικιών του Πειραιά τα μπαλκόνια είναι στενά -- για την ακρίβεια είναι ανύπαρκτα. Έτσι, οι ταράτσες χρησιμοποιούνται ως πλυσταριά. Ανάμεσα στους θερμοσίφωνες που λάμπουν, πέρυσι είχαν απλωθεί και καμιά τριανταριά μπλούζες και εμφανίσεις του Ολυμπιακού. Μια οικογένεια τεσσάρων ατόμων είχε βάλει μπουγάδα με τριάντα ερυθρόλευκες μπλούζες!!!

Η όχι και πολύ συνειρμική σκέψη μου με οδήγησε σε μερικές απορίες.

Πόσα σπίτια άραγε στο Πειραιά έχουν τα δικά τους «φυλαχτά» για τον Ολυμπιακό; Με τι δένεται άραγε ο κάθε Ολυμπιακός; Με πίνακες; Εμφανίσεις; Κομπολόγια; Κασκόλ; Πόσα ερυθρόλευκα μυστικά και πόσες ιστορίες όπως αυτές εδώ που προσπαθούμε να γράψουμε να έχει το κάθε σπίτι να μας πει;

Όλοι κρατάμε τα φυλαχτά μας όπως και τα γούρια μας. Γραφικοί και ρομαντικοί σε ένα κόσμο που πασχίζει να γίνει κυνικός.

Πέρυσι, μετά το κάλεσμα για το ερυθρόλευκο ΣΕΦ, είδαμε το πιο παρανοϊκό πρωτάθλημα στην ιστορία του τμήματος. Αυτό που δεν μπορούσαμε καν να φανταστούμε. Φέτος τα δεδομένα είναι διαφορετικά. Δεν θα κάνουμε καμία ανάλυση όσων έχουν συμβεί εδώ. Έχουμε καιρό γι' αυτά.

Σήμερα, εκτός από τα γούρια μας λοιπόν, τρία πράγματα. Πάθος-Φωνή-Μυαλό.

Σήμερα, η ΕΜΕΙΣ Ή ΕΜΕΙΣ...