Χαμένο πρωτάθλημα. Αποτυχία. Κριτική ναι, όχι ισοπέδωση

Ας ξεκινήσουμε με μια βασική παραδοχή. Η χρονιά εντός των συνόρων κρίνεται χωρίς κανένα αστερίσκο, ως αποτυχημένη. Χάσαμε δύο τίτλους μέσα στο ΣΕΦ από τον βάζελο,. Ειδικά το πρωτάθλημα, που αν το κατακτούσαμε θα ήταν το τρίτο σερί, θα αποτελούσε ένα πολύ δυνατό χτύπημα στους απέναντι. Με «αν» όμως δεν γράφεται η ιστορία, ιδιαίτερα όταν η ομάδα έχει δηλώσει ξεκάθαρα από την προετοιμασία ότι το πρωτάθλημα είναι ο πρώτος στόχος. Το ταμπλό έγραψε λοιπόν ως τελικό σκορ το ντροπιαστικό 51-66. Σε αυτό το κείμενο δεν θα κάνουμε συνολικό απολογισμό της σεζόν, αλλά θα μείνουμε μόνο στους τελικούς. Θα ακολουθήσει τις προσεχείς μέρες αναλυτική προσέγγιση της φετινής πορείας του μπασκετικού Ολυμπιακού, όπου θα έχουμε τη δυνατότητα πολύ πιο νηφάλια να μιλήσουμε για τα πάντα.



Του RedTerso

Ο Ολυμπιακός λοιπόν χτες μέσα στην έδρα του ηττήθηκε ολοκληρωτικά από τους βάζελους. Η ομάδα, αν εξαιρέσουμε το πρώτο πεντάλεπτο, που μπήκε πολύ δυνατά με τη βοήθεια του κόσμου, δεν κατάφερε σε κανένα σημείο να ακολουθήσει το παιχνίδι. Αν κάτι φάνηκε με γυμνό μάτι σε όλη τη σειρά των τελικών είναι ότι η ομάδα ήταν «σκασμένη» και δεν μπορούσε σε επίπεδο ενέργειας να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις του πρωταθλήματος. Η εικόνα του Παπανικολάου στο τρίτο δεκάλεπτο, που έφτασε στα όρια της λιποθυμίας είναι ενδεικτική.
 
Ένα παιχνίδι σαν αυτό δεν μπορείς να το κερδίσεις όταν σκοράρεις στην έδρα σου 51 πόντους. Όταν στο καθοριστικό δεύτερο δεκάλεπτο αδυνατείς να βάλεις πόντο για 6 λεπτά. Δεν μπορείς να το κερδίσεις όταν σουτάρεις με 25% από το τρίποντο (7/28) και 34% στα δίποντα (11/32). Η κατάσταση γίνεται ακόμα χειρότερη όταν σε ολόκληρο το παιχνίδι έχεις (άκουσον-άκουσον) 7 ασίστ και ταυτόχρονα 12 λάθη, τη στιγμή που τα αντίστοιχα νούμερα των ακατονόμαστων είναι 17/7...

Το παιχνίδι δεν μπορείς να το πάρεις όταν δεν μπορείς να αντεπεξέλθεις στα προβλήματα, που σου βάζει ο αντίπαλος πάγκος. Στο χτεσινό ματς δεν βγήκε ούτε ΜΙΑ pick’n’roll συνεργασία. Δεν βγήκε ούτε ένας αιφνιδιασμός. Τα ελάχιστα ελεύθερα σουτ, που μας άφησαν ήταν καθαρό αποτέλεσμα της αμυντικής τακτικής των αντιπάλων να τα αφήσουν σε παίχτες όπως ο Αγραβάνης (που του αξίζει ένα μπράβο για την προσπάθειά του στο β΄ ημίχρονο) και ο Παπαπέτρου. Όλα τα βαριά χαρτιά της ομάδας ήταν μπλοκαρισμένα.

Το παιχνίδι δεν μπορείς να το πάρεις όταν το rotation αριθμεί 10 παίχτες (Τολιόπουλος και Γουότερς έγραψαν DNP) και στην περιφέρεια αγωνίζονται 3. Ο Σπανούλης έπαιξε 33 λεπτά, ο Μάντζαρης 26 και ο Γκριν 16 και αναγκάζεσαι να καταφύγεις σε αλχημείες ανεβάζοντας τον Παπανικολάου στο «2» για να καλύψεις τις τρύπες...

Το παιχνίδι δεν μπορείς να το πάρεις όταν από τους ξένους σου δεν μπορείς να πάρεις σχεδόν τίποτα. Ο Γκριν χτες ήταν κακός, αλλά πήρε προσπάθειες και βγήκε μπροστά, όταν η ομάδα είχε τρομακτικό πρόβλημα στο σκοράρισμα. Το πρόβλημα είναι ότι δεν του βγήκαν σουτ από ορθολογικά plays, αλλά όταν η μπάλα έμενε στα χέρια του στην κορυφή της ρακέτας και έπρεπε να καταφύγει σε διείσδυση, που δεν είναι και το δυνατό του χαρτί. Ο Μιλουτίνοβ προσπάθησε όσο μπορούσε, και από εκεί και πέρα το χάος. Ο Μπιρτς έβλεπε την μπάλα σαν χειροβομβίδα, προσθέτοντας άλλον ένα κρίκο στην αλυσίδα των τραγικών εμφανίσεων των τελευταίων μηνών. Ο Γιανγκ μπορεί να πάει να λύσει τα ψυχολογικά του προβλήματα σε άλλη ομάδα. Ο Γουότερς δεν είναι για αυτό το επίπεδο.

Όλα τα παραπάνω αν τα δει κάποιος ξεκομμένα από τη συνολική πορεία της ομάδας θα μπορούσε να καταλάβει ότι στεκόμαστε πολύ επιθετικά απέναντι στη διοίκηση και τον προπονητή, αναγνωρίζοντας παράλληλα και τις ευθύνες κάποιων παιχτών. Αυτή όμως είναι η μισή αλήθεια, που αν την θεωρήσουμε δεδομένη μπορεί να γίνει ένα ολόκληρο ψέμα, γιατί πέρα από την αποτυχία στο εσωτερικό, ο Ολυμπιακός επανήλθε εκεί που αξίζει, στην ελίτ της Ευρώπης.. Προφανώς υπάρχουν ευθύνες, αλλά δεν μπορεί να υπάρξει ισοπέδωση όλης της φετινής προσπάθειας. Αναμφίβολα έγιναν λάθη, κάποια από τα οποία τα αναφέραμε εδώ. Κάποια άλλα θα τα γράψουμε πιο αναλυτικά προσεχώς. Ο Ολυμπιακός βρίσκεται σε αρκετά καλό επίπεδο και χρειάζονται κάποιες συγκεκριμένες προσθαφαιρέσεις για να ανακτήσει τα εγχώρια σκήπτρα και να δοκιμάσει να πατήσει την κορυφή της Ευρώπης του χρόνου στο Βελιγράδι. Αν μπορούμε να κρατήσουμε κάτι από το χτεσινό ματς, είναι ότι οι πρωταγωνιστές της ομάδας αναγνώρισαν το πρόβλημα, πήραν τις ευθύνες που τους αναλογούν και έδειξαν την επόμενη μέρα. Τόσο ο Σφαιρόπουλος όσο και ο Πρίντεζης, προς τιμήν τους, ζήτησαν συγγνώμη από τον κόσμο και κοίταξαν την επόμενη μέρα.

Και κάποιες σκέψεις για αυτά, που έγιναν προχτές στο ΣΕΦ

Ο εθισμένος πρόεδρος του βάζελου εμφανίστηκε χτες στο γήπεδο με μόνο στόχο να προκαλέσει και να δημιουργήσει πρόβλημα στον Ολυμπιακό. Και σε μεγάλο βαθμό το πέτυχε. Κάτι οι χειρονομίες και οι απειλές στους διαιτητές, κάτι το σουλατσάρισμα στον αγωνιστικό χώρο, πυροδότησαν ένταση και αποπροσανατόλισαν και εμάς στην κερκίδα. Αναμφίβολα επηρέασαν και τον τρόπο σφυρίγματος των διαιτητών, που ενώ στο πρώτο δεκάλεπτο στάθηκαν στις απαιτήσεις ενός τέτοιου παιχνιδιού, στη δεύτερη περίοδο δεν σφύριζαν φάουλ υπέρ μας με τίποτα. Αυτό δεν το γράφουμε για να βρούμε άλλοθι στη διαιτησία, αλλά για να καταδείξουμε πώς λειτουργεί ο συγκεκριμένος τύπος. Δεν έχει ξαναγίνει πουθενά, ο αντίπαλος πρόεδρος σε εκτός έδρας ματς να τα «λέει» με τους διαιτητές και να μη γίνεται τίποτα. Αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα στο πρωτάθλημα του βαζελακόπουλου, του σωλήνα και του φάρου. Και αυτή την κατάσταση οφείλουμε να την απαντήσουμε. Και αν οι αρχές του ελλ. μπάσκετ δεν κάνουν τίποτα γιατί το σύστημα είναι βαζελοποιημένο, τότε κάτι πρέπει να κάνει ο κόσμος. Γράψαμε σαν biancorossi ότι αυτό που χρειάζεται στο συγκεκριμένο ματς είναι μυαλό από τον κόσμο. Και τέτοιο δεν είχαμε χτες. Βλέπαμε τον βάζελο να μας κερδίζει δίκαια και τι κάναμε; Ουσιαστικά με αυτά που έγιναν πριν τη λήξη στραφήκαμε εναντίον της ομάδας μας. Γιατί υποθηκεύσαμε και την επόμενη χρονιά, με πιθανή τιμωρία της έδρας και αφαίρεση βαθμών. Και αυτό γίνεται χωρίς να έχει υπάρξει πρόκληση από τους γκρι ή τους αντίπαλους παίχτες. Αυτή η συμπεριφορά τολμώ να πω ότι μας μικραίνει σαν οπαδούς, γιατί αδυνατούμε να δεχτούμε την ήττα, από έναν καλύτερο αντίπαλο μέσα στο γήπεδο. Αν θα έπρεπε να κάνουμε κάτι θα ήταν να στραφούμε αποκλειστικά εναντίον του σιχαμένου προέδρου του βάζελου. Ακόμα και με κόστος να μην αρχίσει το ματς. Ευκαιρία υπήρξε. Μετά την είσοδο με τους Αγγελόπουλους, ο εθισμένος ξαναγύρισε στα αποδυτήρια και επέστρεψε μόνο με τους μπράβους του μετά από λίγο. Τότε θα μπορούσαμε να του καταστήσουμε «σαφέστατα» ότι στο ΣΕΦ είναι ανεπιθύμητος. Με αυτά, που έγιναν μετά του δώσαμε την ευκαιρία να μας τρολάρει, ζητώντας να μην τιμωρηθούμε. Σε κανέναν δεν αρέσει να βλέπει τον βάζελο να παίρνει κούπα μέσα στην έδρα μας. Αλλά και αυτό είναι κομμάτι του αθλήματος. Οι Ολυμπιακοί θα πρέπει να ξαναθυμηθούμε ότι ως οπαδοί θα πρέπει να σεβόμαστε τους αντίπαλους παίχτες από τη στιγμή που δεν προκαλούν και να είμαστε αμείλικτοι απέναντι στα σιχάματα, ειδικά όταν δεν υπάρχει καμία αξιοκρατία αλλά ούτε και πρόθεση ισονομίας από τη μπασκετική ομοσπονδία. Όταν πρέπει, να είμαστε ικανοί ακόμα και να κάνουμε πράξη τα μεγάλα λόγια για «Ριζούπολες», αλλά αυτά να τα κάνουμε κρατώντας ψηλά τη σημαία της ερυθρόλευκης οπαδικής αξιοπρέπειας, φροντίζοντας πάντα για το καλό της ομάδας μας.

* * *

ΥΓ1 Τα δυο μέτρα και δυο σταθμά που ακολουθούνται από τους «μπασκετικούς αρδ» είναι γνωστά εδώ και πολλά χρόνια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το επεισόδιο στον τέταρτο τελικό ανάμεσα στον αρχηγό Βασίλη Σπανούλη και τον Γκιστ. Ακόμη και χθες, site που ανήκουν στο εξαρτημένο προσπαθούσαν να παρουσιάσουν το επεισόδιο σαν ρατσιστική επίθεση. Τι κι αν βγήκε ο ίδιος ο Γκιστ και είπε πως δεν έγινε τίποτα. Τι κι αν φαίνεται πεντακάθαρα στο βίντεο πως ο Σπανούλης λέει «έλα να παίξουμε ένας με έναν». Έπρεπε να πέσει λάσπη στον ανεμιστήρα για ακόμη μια φορά. Φυσικά δεν θυμόμαστε κάτι αντίστοιχο σε περιπτώσεις με αγκωνιές, φτυσίματα ή κεφαλοκλειδώματα σε παίκτες του Πανιωνίου από το καλό παιδί. Ακολουθώντας λοιπόν το δυο μέτρα και δυο σταθμά, δεν θυμόμαστε καμία ανάλογη ευθιξία σαν αυτή με το βίντεο του Ντάνιελ Χάκετ όταν ο Γκιστ έγραφε τον επίσημο λογαριασμό του Παπά υβριστικό σύνθημα.
ΥΓ2 Επειδή από αυτή εδώ τη μικρή γωνιά δεν θα μένει τίποτα αναπάντητο. Ναι, κι εμείς δεν γουστάραμε τα όσα έγιναν χθες. Δεν μας φταίνε οι παίχτες του βάζελου και οι προπονητές του, προφανώς και έχουμε αντιπαλότητα και πάντα θα έχουμε, όμως πρόβλημα και ζήτημα έχουμε με τον γνωστό καραγκιόζη και αυτός ήταν, είναι, και θα είναι ο εχθρός μας. Από εκεί και πέρα όμως ξεκαρδιζόμαστε με τους όψιμους υπερασπιστές της ηθικής. Στο ΟΑΚΑ, παίχτες του Ολυμπιακού έχουν φάει μέχρι και σφαίρες από αεροβόλα, και μέλος της αποστολής έχει πάθει ρήξη τυμπάνου από δυναμίτη που έσκασε στον πάγκο. Ολίγον έγκυος λοιπόν, κύριοι, δεν υπάρχει. Ούτε τα δικά μας επεισόδια είναι καλά και των άλλων άσχημα. Και για να είμαστε ειλικρινείς, ξέρουμε όλοι πολύ καλά τον λόγο που γίνονται όλα αυτά.