Θρύλο τον είπε ο λαός του: ποιήματα ερυθρόλευκης λατρείας από τη δεκαετία του ’30

Η ελληνική περίοδος του Μεσοπολέμου (1922-1940) είναι αυτή κατά την οποία γιγαντώθηκε το αθλητικό ρεύμα στη χώρα. Η συντριπτική πλειοψηφία των αθλητικών συλλόγων ιδρύθηκε ή σχηματοποιήθηκε κατά τα μεσοπολεμικά χρόνια και, χωρίς αμφισβήτηση, η σημαντικότερη αιτία αυτού του φαινομένου εντοπίζεται στην «ποδοσφαιρική τρέλα», στη διάχυση δηλαδή του σημαντικότερου σπορ της μοντέρνας ιστορίας σε ευρύτερα (μικρο)μεσαία και λαϊκά στρώματα. Σε εκείνη την περίοδο, ο αυτοκράτορας του ελληνικού ποδοσφαίρου κατέκτησε τα 6 από τα 11 προπολεμικά πρωταθλήματα με τους αντιπάλους να μοιράζονται τα υπόλοιπα (ΑΕΚ: 2, ΑΡΗΣ :2, ΠΑΟ: 1) θεμελιώνοντας από νωρίς τη διαχρονική του ηγεμονία και αποκτώντας παράλληλα τεράστια απήχηση σε όλη τη χώρα, ειδικότερα στην επαρχία. 

Του Frunze

Η μεγάλη ομάδα της δεκαετίας του ’30 δεν «απογαλάκτισε» μόνο τον Ολυμπιακό από τη δεσπόζουσα --αγωνιστική-- παρουσία των Ανδριανόπουλων, φέρνοντας ακόμα περισσότερους τίτλους, αλλά σηματοδότησε ακόμα τη δυναμική είσοδο στο προσκήνιο των παικτών από τα εργατικά και λαϊκά στρώματα του Πειραιά και της Αθήνας (Ράγγος, Βάζος, Συμεωνίδης, Αναματερός κ.λπ). 

Στο πλαίσιο αυτό, έχει ενδιαφέρον να δούμε τις συμβολικές αναπαραστάσεις που προσέδιδε ο απλός κόσμος στα αγωνιστικά κατορθώματα του Ολυμπιακού. Μέσα από τον αθλητικό Tύπο της εποχής μπορεί να σκιαγραφηθεί το οπαδικό/φίλαθλο βίωμα μιας ιστορικής περιόδου που φαντάζει, και είναι, αρκετά μακριά από τη δική μας. Μια προσφιλή συνήθεια εφημερίδων τότε ήταν να δημοσιεύουν μηνύματα αναγνωστών και ποδοσφαιρόφιλων. Μάλιστα, η εφημερίδα Αθλητικά Χρονικά δημοσίευε αρκετά συχνά ποιήματα που σκαρφίζονταν οι οπαδοί της εποχής στη στήλη «Ο ποιητικός διαγωνισμός μας», στην οποία οι Ολυμπιακοί είχαν συχνά την πρωτοκαθεδρία, με τη «μανία» τους να σχολιάζεται ως… «oλυμπιακίτιδα». 

Αρκετά εξ αυτών αποτελούν μια αγνή κατάθεση αγάπης προς τον σύλλογο, αποθεώνοντας τα αστέρια της ερυθρόλευκης 11άδας: 

Δοξασμένο τ’ όνομά σου

κραταιότατη ομάς

που ‘νε άξια τα παιδιά σου

εδοξάσθηκε η Ελλάς

είσαι συ οδοστρωτήρας

το κανόνι του φουτμπώλ

κι όποτε σουτάρει ο Βάζος

γίνεται στο πι και φι ένα γκολ

Είσαι θρύλος, είσαι δόξα

Σύ του Ολυμπιακού η ομάς

που δοξάζεις με τις νίκες σου

τον μεγάλο Πειραιά. 

------------

Τα παιδιά της ομάδος θρύλλου

που πάντοτε είναι όλα ξακουστά

Στην καρδιά φιλάθλων θα είσαι

θαυμασμός και διαμάντι λαμπρό

κι η λατρεία του φιλάθλου κόσμου

θυελλώδης, τρανός κι επικός

Χαιρετίζω τα πέντε αδέρφια που μ’ ευγένεια και ιπποτισμό

αγωνίστηκαν πάντα με ζήλο

μας εδόξασαν τον Ολυμπιακό 

------------

Ο νέος Ολυμπιακός

που είναι σ’ όλους ξακουστός

που έχει άσσους διαλεχτούς

Κουράντη, Βάζο και λοιπούς.

έχει τον Λέων τον ταχύ

τον Ράγγο τον τριπλαριστή

τον Γρηγοράτο τον σουτέρ

Συμεωνίδη τον σκορέρ

τον Καλογήρου τον τρανό

και Κορσιάνο και Λεκκό

δοξάζουν τον Ολυμπιακό

με τις ωραίες κεφαλιές

τα κόλπα των και τις κλωτσιές

------------

Φίλαθλοι στα γήπεδα τρεχάτε

η ομάς του θρύλλου αναγεννάται

το πρωτάθλημα θα πάρης

Θρυλικέ Ολυμπιακέ

Περίφημε και ξακουστέ

που παίζεις με μαεστρία και τέχνη

που ‘χεις διαλεχτούς ένα προς ένα παίχτη

Φυσικά από το ποιητικό ρεπερτόριο δεν έλειπαν τα ζωηρά μηνύματα με αποδέκτες του αντιπάλους του Ολυμπιακού:

Δειλέ Παναθηναϊκέ

και συ άνανδρε Άρη

τον Ολυμπιακό σαν βλέπετε

ντελίριο σας πιάνει.

------------

Στην ορμή σου μπροστά ταπεινώνει

Κάθ’ αντίπαλος την κεφαλή

Και την δόξα σου σ’όλο τον κόσμο

Του θριάμβου η φωνή διαλαλεί

Με φωνή σαν σωστός κεραυνός

Θα φωνάζουνε σ’όλο τον κόσμο

Ένας είναι ο Ολυμπιακός!

Βέβαια, άλλοι «ποιητές» τόνιζαν τη λαϊκότητα της ομάδας:

Σε σένα λάτρη του λαού

σε σε Ολυμπιακέ μου

που σε υμνούν οι φίλαθλοι

μεγάλε και τρανέ μου.

Γιατ’ έφερες νίκες άπειρες

με όλες τις ομάδες

και τίμησες και δόξασες

το χώμα της Ελλάδας.

Ενίκησες κι ακούστηκες 

στον κόσμο πέρα ως πέρα

κι ανθίζεις σαν τριαντάφυλλο

μεσ’ σ’όλο τον Περαία.

Ζήτω η ερυθρόλευκη

ομάς του Πειραιώς

και πρωταθλήτρια και πάλι

ο Ολυμπιακός.

------------

Του Ολυμπιακού οι παίκται

είνε σύντροφοι τρανοί

και την εξουσία θα πάρουν

κάποια μέρα φωτεινή

Το τελευταίο ποιηματάκι που έχει ξεκάθαρo πολιτικό υπαινιγμό, δεν έμεινε ασχολίαστο από την εφημερίδα, που σημείωσε χιουμοριστικά ότι: «Αν ο Ολυμπιακός είναι κομμουνιστική ομάς, τότε κι η ροδοκόκκινη Αυγή είναι συντρόφισσα». 

Είναι πρόδηλο από τα παραπάνω ότι ο χαρακτηρισμός «Θρύλος» καταγράφεται από τότε στις τάξεις των ερυθρόλευκων οπαδών και δικαιώνονται όσοι υποστηρίζουν ότι το ΦΩΣ επανέφερε ή διέδωσε το προσωνύμιο κατά τη δεκαετία του ’50, αλλά σε καμία περίπτωση δεν το γέννησε. Περισσότερο κοντά στην πραγματικότητα είναι η άποψη που θέλει τον δημοσιογράφο Παύλο Κριναίο, θεμελιωτή των τίτλων «Θρύλου» και «Κόκκινης Θύελλας», ο οποίος υπήρξε διευθυντής σε αθλητικές εφημερίδες του Μεσοπολέμου μεταξύ των οποίων και τα Αθλητικά Χρονικά. Όμως και τα ΑΧ όντως χρησιμοποίησαν αυτά τα προσωνύμια για τον Ολυμπιακό, όχι εκ του μηδενός, αλλά απηχώντας το κοινωνικο-οπαδικό ρεύμα της εποχής. Στην πραγματικότητα, αυτά τα προσωνύμια κυκλοφορούσαν στις τάξεις του λαού της ομάδας. 

Είναι αξιοσημείωτο ακόμα ότι αρκετά ποιήματα αγάπης στέλνονταν από κόσμο της επαρχίας, που όπως σημειώνεται «δεν υστερούν σε Ολυμπιακό μένος. Από τα Ακροκευράνια ίσαμε το Ταίναρο κι από την Θράκη ίσαμε τα Δωδεκάνησα οι επαρχιώται ποιηταί μας στέλλουν χαιρετίσματα εφάμιλλα αν μη ανώτερα των Αθηναϊκών». 

Απ’ τον Έβρο μέχρι και την Κρήτη since 1925.