Η ποδοσφαιρική σεζόν 2023/24 θα μείνει αναμφίβολα στην ιστορία. Δεν χρειάζεται πολλή μεγάλη επεξήγηση, παρά μόνο η παράθεση μιας ημερομηνίας: 29 Μαΐου 2024. Η ρωγμή στον χρόνο. Το μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό θαύμα στην ιστορία του Ολυμπιακού. Πώς φθάσαμε όμως σε εκείνο το μαγικό βράδυ; Ήταν όλα ρόδινα και καλώς καμωμένα; Ας ρίξουμε μια ματιά στη χρονιά που πέρασε, πάντα με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον.
Του RedTerso
Μεταφερόμαστε έναν χρόνο πίσω. Καλοκαίρι του 2023. Η off-season βρίσκει τον Ολυμπιακό να έχει χάσει το πρωτάθλημα και να προσπαθεί να σχεδιάσει την επιστροφή του στην κορυφή. Ανακοινώνεται η πρόσληψη του Αντόνιο Κορδόν ως τεχνικού διευθυντή. Μια κίνηση που χαροποίησε τον κόσμο, μιας και το όνομα του Ισπανού ήταν γνωστό στο ευρύ ποδοσφαιρικό κοινό, όντας επιτυχημένος στις προηγούμενες ομάδες του (Βιγιαρεάλ, Μονακό κ.λπ.). Η έλευση του Κορδόν συνοδεύτηκε από την πρόσληψη του ανερχόμενου Ισπανού κόουτς Ντιέγκο Μαρτίνεθ. Το δίδυμο αυτό φαινόταν να έχει τις προδιαγραφές να παρουσιάσει έργο στην ομάδα. Και πράγματι, τα πρώτα αποτελέσματα ήταν ενθαρρυντικά --χωρίς να είναι εντυπωσιακά-- με πρόκριση στους ομίλους του Europa League και 6 νίκες σε 7 παιχνίδια στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος (με μια ισοπαλία με την ΑΕΚ).
Κάπου εκεί όμως τα αποτελέσματα αρχίζουν και στραβώνουν. Ήττα-σοκ από τον βάζελο στο πρωτάθλημα με 0-3 (στις 22 Οκτώβρη) και μια σχετικά φτωχή συγκομιδή βαθμών (και μέτρια παρουσία) στον όμιλο του Europa. Στον όμιλο, ο Ολυμπιακός θα εξασφαλίσει την 3η θέση, μόνο πάνω από την Τόπολα, μένοντας πίσω από Γουέστ Χαμ και Φράιμπουργκ, ομάδες που προηγούμενα χρόνια δεν θα «τρόμαζαν» τον Θρύλο. Μέσα στο Νοέμβρη, όμως, θα έρθουν 2 διασυρμοί, που θα σημάνουν το τέλος της παρουσίας του Μαρτίνεθ στην ομάδα: Ο Ολυμπιακός θα δεχτεί βαριά ήττα μέσα στην έδρα του από τον ΠΑΟΚ με 2-4 και θα δεχτεί 5 γκολ από τη Φράιμπουργκ στη Γερμανία. Αυτά τα αποτελέσματα ουσιαστικά αποτέλεσαν τη θρυαλλίδα για την απομάκρυνση του Μαρτίνεθ και την άρση της εμπιστοσύνης της διοίκησης στον Κορδόν.
Ακόμα και αν τα συγκεκριμένα αποτελέσματα ήταν απαράδεκτα για το ειδικό βάρος που φέρει ο Ολυμπιακός, το πρότζεκτ που η ίδια η διοίκηση έστησε το καλοκαίρι δεν έτυχε καθόλου της εμπιστοσύνης της. Και αυτό, αν μη τι άλλο, πρέπει να προβληματίσει κυρίως τους διοικούντες σε σχέση με τις προσδοκίες τους. Εκεί όμως που πραγματικά χτυπάει «καμπανάκι» στις τάξεις του κόσμου του Ολυμπιακού είναι στο άκουσμα της πρόσληψης του Πέδρο Άλβες (μετά από «λαμπρή» πορεία στην Εστορίλ) ως νέου τεχνικού διευθυντή (χωρίς να μάθουμε ποτέ στην πραγματικότητα τι έγινε με τον Κορδόν) και του Χοσέ Καρβαλιάλ (του μάγιστρου της προπονητικής) ως κόουτς στις 5 Δεκέμβρη. Και για πικρό χριστουγεννιάτικο δώρο, η ΠΑΕ ανακοινώνει και την πρόσληψη του σιχαμένου κούγια. Μαύρος Δεκέμβρης... Για να είμαστε όμως δίκαιοι θα πρέπει να αναγνωρίσουμε τις σημαντικές μεταγραφές της χειμερινής περιόδου, που πιστώνονται στον Άλβες: Κάρμο, Τσικίνιο και Όρτα κατά πρώτο λόγο (και δευτερευόντως Ζέλσον Μαρτίνς και Ναβάρο) άλλαξαν την αγωνιστική εικόνα της ομάδας προς το (πολύ) καλύτερο.
Ο Καρβαλιάλ θα μείνει στην ομάδα σχεδόν δύο μήνες. Σε αυτό το διάστημα, ο Ολυμπιακός θα δεχτεί τρεις ήττες στο πρωτάθλημα (από Λαμία, ΑΕΚ και βάζελο) και θα μείνει αρκετά πίσω όσον αφορά την υπόθεση «Πρωτάθλημα». Αυτό ήταν. Η διοίκηση του Ολυμπιακού με συνοπτικές διαδικασίες απομακρύνει τον Καρβαλιάλ, μιας και βλέπει ότι η ομάδα αντί να βελτιώνεται πηγαίνει προς το χειρότερο. Το μάρμαρο το πληρώνει φυσικά και ο Άλβες, του οποίου εισήγηση ήταν ο Πορτογάλος «προπονητής». Αυτό όμως ήταν και το σημείο καμπής της χρονιάς. Εκεί άλλαξε πραγματικά η ιστορία. Έστω και κατά τύχη.
Νέος τεχνικός διευθυντής αναλαμβάνει ο παλιός γνωστός μας Ντάρκο Κοβάσεβιτς, ο οποίος φέρνει για τη θέση του προπονητή τον Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ! Ρουά-ματ με μια μόνο κίνηση. Ο Μεντιλίμπαρ καταφέρνει να εκμεταλλευτεί στον απόλυτο βαθμό το ρόστερ και την ποιότητα της ομάδας και φέρνει τον Ολυμπιακό σε θέση διεκδικητή ξανά του πρωταθλήματος (έστω και αν χρειάζονται οι «αυτοκτονικές τάσεις» των αντιπάλων μας). Εκεί όμως που πραγματικά γίνεται η υπέρβαση είναι στην Ευρώπη. Εκεί δηλαδή όπου ο Θρύλος θα φτάσει μέχρι το τέλος της διαδρομής και την κατάκτηση του Conference League μέσα στην Οπάπ-Αρίνα! Θα πρέπει να σημειωθεί φυσικά ότι, λίγες μέρες πριν την κατάκτηση του ευρωπαϊκού τροπαίου, αποχώρησε από τον Ολυμπιακό, αυτός που δεν θα έπρεπε να είχε έρθει ποτέ: Ο κούγιας. Διπλή χαρά λοιπόν!
Το πρωτάθλημα τελικά θα χαθεί (όπως και το κύπελλο στην εποχή του Καρβαλιάλ), όμως η σεζόν αυτή θα μείνει στην ιστορία λόγω της κατάκτησης του πρώτου ευρωπαϊκού κυπέλλου από ελληνική ομάδα! Ας προσπαθήσουμε να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα, απαντώντας πρώτα απ' όλα στο βασικό ερώτημα «αν ήταν επιτυχημένη η χρονιά». Αναμφίβολα ναι, λόγω της κατάκτησης του Conference. Ένα μοναδικό επίτευγμα στην ιστορία της ομάδας. Το πρωτάθλημα βέβαια χάθηκε όπως και το κύπελλο. Δεν νομίζω όμως ότι υπάρχει φίλαθλος/οπαδός του Ολυμπιακού που θα «θυσίαζε» το Conference στο βωμό ενός ακόμα εγχώριου τίτλου.
Ποιος το περίμενε αλήθεια; Τη χρονιά όπου θα κάνουμε ένα μάλλον ευρωπαϊκό (αν όχι παγκόσμιο) ρεκόρ προσλαμβάνοντας τρεις τεχνικούς διευθυντές και, κατά συνέπεια, τρεις προπονητές και, παράλληλα, θα αποκτούσαμε άλλη μια καραβιά παιχτών (πρέπει να είναι καμιά 30αριά και είναι δύσκολο να υπολογιστεί λόγω δανεικών, επιστροφών κ.λπ.), θα φτάναμε στο μεγαλύτερο θρίαμβο της ιστορίας μας. Αυτό είναι ένα σημείο που θέλει τεράστια προσοχή από τους διοικούντες. Η τρομακτική ευρωπαϊκή επιτυχία βασίστηκε εν πολλοίς στην τύχη και την πρόσληψη του Μεντιλίμπαρ, που αποδείχθηκε άριστος ψυχολόγος, άρτιος στην προετοιμασία της ομάδας και παρεμβατικός στο χορτάρι όσο χρειαζόταν, εκμεταλλευόμενος πλήρως τα θετικά στοιχεία των παιχτών του και «κρύβοντας», όσο γίνεται, τα αρνητικά. Το μεγάλο λάθος που μπορεί να γίνει είναι να συνεχίσει να πορεύεται ο Ολυμπιακός στη βάση του οργανωτικού τυχαίου, θεωρώντας ότι μπορεί να έρθει η επιτυχία ακόμα και έτσι...
Ο Ολυμπιακός βασίζεται τα τελευταία χρόνια σε μια συγκεκριμένη πολιτική. Κάνει (πάρα) πολλές μεταγραφές, πουλάει ακριβά και προσπαθεί να «ψωνίζει» φθηνά. Μπορεί να έχουν κατακτηθεί πρωταθλήματα και παλιότερα να είχαν υπάρξει αξιοπρεπέστατες ευρωπαϊκές στιγμές (πριν από το φετινό έπος), όμως, κατά κανόνα, και μέσα στα χρόνια, η ομάδα αποδυναμώθηκε. Η κατάκτηση του Conference είναι μια χρυσή ευκαιρία ο Ολυμπιακός να «πατήσει» πάνω σε αυτή την απίστευτη επιτυχία και να επενδύσει. Να κρατήσει (όσο μπορεί) έναν σταθερό κορμό παιχτών, να διατηρήσει στο ρόστερ αυτούς που συνέβαλλαν στο θρίαμβο και, από εκεί και πέρα, να κάνει μεταγραφές ουσίας και ποιότητας ενισχύοντας το ρόστερ σε δύο κατευθύνσεις: Από τη μια, για την ανάκτηση των εγχώριων σκήπτρων και, από την άλλη, για την προσπάθεια μιας νέας ευρωπαϊκής διάκρισης.
Η κατάκτηση του Conference, πέρα από όλα τα άλλα, είχε και ένα σημαντικό αγωνιστικό και οργανωτικό συνάμα πλεονέκτημα. Ο Ολυμπιακός θα αγωνιστεί τη νέα περίοδο κατευθείαν στους ομίλους του Europa League, χωρίς να χρειάζεται να δώσει καλοκαιρινούς προκριματικούς αγώνες. Αυτό δίνει στους αθλητές τη δυνατότητα να πάρουν περισσότερες ανάσες και στη διοίκηση τη δυνατότητα να σχεδιάσει όσο καλύτερα μπορεί την εικόνα της ομάδας ενόψει της νέας περιόδου. Είναι στο χέρι των διοικούντων να εκμεταλλευτούν αυτό το τεράστιο πλεονέκτημα, κάτι που δυστυχώς αυτή τη στιγμή δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Δεν έχουν πληρωθεί οι ρήτρες των δανεικών που πρέπει να παραμείνουν (Ποντένσε, Όρτα, μακάρι Κάρμο, που έχει τρομερά ψηλή ρήτρα κ.λπ.), δεν έχουν ανανεώσει βασικοί παίχτες του κορμού (Φορτούνης, Μασούρας κ.λπ.) και δεν έχουν γίνει ακόμα μεταγραφές που θα κάνουν τη διαφορά. Ο Γκαρθία είναι ποιοτικός παίχτης για το κέντρο και ο Στάμενιτς μπορεί να αποτελέσει μια ελπίδα για το μέλλον. Όσο πιο γρήγορα όμως γίνουν οι σημαντικές κινήσεις για το ρόστερ, τόσο πιο καλές δυνατότητες (και χρόνο φυσικά) θα έχει για να δουλέψει ο Μεντιλίμπαρ.
Κλείνουμε αυτό το κείμενο που αποτελεί επίλογο (από την πλευρά μας) για την απίστευτη χρονιά που βιώσαμε και εισαγωγή για άλλο ένα (ελπίζουμε) σπουδαίο ταξίδι. Ο Ολυμπιακός χρειάζεται κάποιες στοχευμένες κινήσεις για να χτίσει πάνω στη μεγαλύτερη επιτυχία της ιστορίας του. Ο κόσμος έκανε ξανά το καθήκον του αγοράζοντας πάνω από 20 χιλιάδες κάρτες διαρκείας (με σημαντική αύξηση στις τιμές). Η μπάλα βρίσκεται ξανά στο τερέν της διοίκησης. Θα αξιοποιήσει την ευκαιρία; Το καλοκαίρι που διανύουμε θα μας βοηθήσει να σχηματίσουμε μια πρώτη εικόνα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου