Του RedTerso
Η σημασία αυτού του διπλού δεν έχει να κάνει μόνο με το γεγονός ότι του εξασφάλισε και μαθηματικά την πρόκριση στην τελική οκτάδα, αλλά το γεγονός ότι επιτεύχθηκε με τον πολύ δύσκολο τρόπο που είδαμε, σε μια από τις πιο σκληρές, θορυβώδεις και μπασκετικές έδρες της Ευρώπης. Μάλιστα το ροζ φύλλο ήρθε με έναν τρόπο, που σίγουρα θα συνεισφέρει στην περαιτέρω «επιμετάλλωση» του χαρακτήρα της ομάδας, μιας και φάνηκε ότι η Ζαλγκίρις πήγαινε ολοταχώς για την ανατροπή σε ένα γήπεδο που κόχλαζε. Όμως τελικά ο Ολυμπιακός ήταν αυτός που είπε την τελευταία λέξη και κέρδισε αυτή την τρομερά επίπονη αναμέτρηση.
Ήταν αναμενόμενο ότι ο αγώνας με τη Ζαλγκίρις θα είναι πολύ απαιτητικός. Οι Λιθουανοί βρίσκονται ακόμα σε τροχιά πρόκρισης (και αν είχαν κερδίσει χτες θα ήταν και βαθμολογικά εντός), οπότε για αυτούς ήταν ένα πολύ κρίσιμο ματς, ενώ για εμάς, πέρα από το κίνητρο του όσο το δυνατόν υψηλότερου πλασαρίσματος, δεν υπήρχε αντίστοιχη «πίεση». Αν συνυπολογίσουμε και την απουσία του Σλούκα, η απόδραση από τη Ζαλγκίριο Αρίνα κρίνεται ακόμα πιο σημαντική. Ακόμα και υπό αυτές τις συνθήκες όμως ο Ολυμπιακός απέδειξε ότι οι αντίπαλοί του πρέπει να κάνουν υπερπροσπάθεια (και μπορεί να μην είναι αρκετή) για τον κερδίσουν.
Το παιχνίδι από την αρχή φάνηκε ότι θα πάει σε πιο χαμηλό τέμπο, μιας και αυτό το στιλ παιχνιδιού βοηθάει περισσότερο τους Λιθουανούς. Στο πρώτο δεκάλεπτο, λίγο η αστοχία των παιχτών μας από την περιφέρεια και λίγο το σκληρό παιχνίδι των αντιπάλων μας, οδήγησε στο να πάρουν οι πράσινοι του Κάουνας το προβάδισμα. Στο δεύτερο δεκάλεπτο, όμως, τα πράγματα άλλαξαν άρδην. Οι ερυθρόλευκοι έγιναν ακόμα πιο σκληροί στην άμυνα, ετρεξαν στον αιφνιδιασμό και άρχισαν την ανατροπή για να εδραιώσουν ένα προβάδισμα της τάξης των 6 πόντων στη λήξη του ημιχρόνου.
Στο τρίτο δεκάλεπτο, τα πράγματα φάνηκε να πηγαίνουν ακόμα καλύτερα με τη διαφορά να κλείνει στο +12. Σε αυτή την περίοδο οι Πειραιώτες λειτούργησαν υποδειγματικά και στις δύο πλευρές του παρκέ. Ήταν αναμενόμενο όμως ότι η Ζαλγκίρις θα εξαπολύσει την τελική αντεπίθεσή της. Μια τρομερά δύσκολη άμυνα του Πολονάρα άναψε τη σπίθα, το κοινό μπήκε για τα καλά στην εξίσωση, με αποτέλεσμα να ανατραπέι το μομέντουμ του αγώνα και οι Λιθουανοί να προσπεράσουν (72-70), ένα λεπτό πριν την κόρνα του φινάλε. Η ομάδα μας όμως έδειξε πραγματικά ότι είναι χτισμένη με πολύ στιβαρά υλικά και κατάφερε να πάρει το μεγάλο αυτό διπλό με δύο πολύ έξυπνες επιθέσεις και δύο πολύ καλές άμυνες.
Ας γράψουμε και λίγα λόγια για τους παίχτες, αναφέροντας βέβαια ότι ο κόουτς Μπαρτζώκας συνεχίζει να πιστώνεται αυτή την εξαιρετική εικόνα που βλέπουμε όλοι και θαυμάζει το μεγαλύτερο ποσοστό της μπασκετικής Ευρώπης.
Γουόκαπ: Επιθετικά ήταν άστοχος, όμως οργανωτικά και αμυντικά κινήθηκε σε άψογα επίπεδα. Ειδικά στην άμυνα, αν κάποιος δεν έχει δει το ματς, δεν μπορεί να αντιληφθεί την επιδραστικότητά του μόνο από τους αριθμούς (3 κλεψίματα, 3 ριμπάουντ).
Κάνααν: Πολύ μέτρια εμφάνιση για τον Αμερικάνο.
Λούντζης: Έπαιξε στο δεύτερο δεκάλεπτο, ξεκουράζοντας τον Γουόκαπ, όντας πραγματικά πολύ καλός σε ό,τι του ζητήθηκε πάνω στο παρκέ. Αξίζει και άλλες ευκαρίες στο μέλλον.
Λαρεντζάκης: Μεγάλες άμυνες και αστείρευτο πάθος από τον Λαρεντζάκη. Ήταν άστοχος βέβαια χτες, αλλά η συμβολή του ήταν σημαντική με 2-3 σημαντικά καλάθια.
Φαλ: Ίσως είναι ο καλύτερος σέντερ στη διοργάνωση στο διάβασμα και την κατανόηση των φάσεων. Και από αυτό ακριβώς το χαρακτηριστικό προκύπτουν και οι 7 ασίστ του Γάλλου ψηλού. Γενικά, η παρουσία του ήταν καταλυτική και στις δύο πλευρές του παρκέ.
Βεζένκοφ: Τα λόγια έχουν αρχίσει να γίνονται φτωχά για τον πάουερ-φόργουορντ του Ολυμπιακού και μελλοντικού MVP της Λίγκας. Ξεκινάει με 3 άστοχα τρίποντα και μετά αρχίζει και βλέπει το καλάθι σαν βαρέλι, όντας ταυτόχρονα και ο πρώτος ριμπάουντερ της ομάδας. Βάζει φυσικά και το νικητήριο καλάθι για να πείσει και όσους δεν έχουν ακόμα πειστεί ότι πρέπει να πάρει ασυζητητί τον τίτλο του καλύτερου παίχτη της Ευρώπης.
Παπανικολάου: Ο Αρχηγός δεν ήταν σε τόσο επιδραστικό βράδυ όσο άλλες φορές, αλλά και πάλι είχε μια μεστή παρουσία, συνεισφέροντας σημαντικά κυρίως στο αμυντικό κομμάτι.
Πίτερς: Έπαιξε λιγότερο από προηγούμενα παιχνίδια (εξαιτίας και της πολύ καλής βραδιάς του Σάσα), αλλά πρόσφερε πολύ --όπως κάνει εσχάτως και δεν ήταν μέχρι πρότινος στις «εργοστασιακές προδιαγραφές» του-- σε επίπεδο σκληράδας.
Μπλακ: Μακριά από τον πολύ καλό εαυτό του. Σε κάποιο σημείο της τέταρτης περιόδου παραλίγο να εξελιχθεί σε μοιραίο παράγοντα. Ακόμα όμως και έτσι φρόντισε να μοιράσει 4 ασίστ και αν στο τέλος της ημέρας, από τα δύο πεντάρια σου έχεις πάρει συνολικά 11 ασίστ (!), αυτό κάτι λέει για τη λειτουργία του συνόλου.
ΜακΚίσικ: Σακίλ ΜακΚίσικ, κυρίες και κύριοι! Ήταν αυτός ο οποίος άναψε τη σπίθα της αντεπίθεσης στο δεύτερο δεκάλεπτο και ήταν αυτός που κέρδισε το φάουλ, που απέφερε τις βολές της ισοφάρισης. Μέσα στο 2023 έχει απογειώσει τις εμφανίσεις του.
Μπολολομπόι και Πάπας δεν αγωνίστηκαν.
Ο Ολυμπιακός κατάφερε να κερδίσει έναν αγώνα που έμοιαζε να χάνεται όσο πλησιάζαμε στη λήξη. Και προφανώς θέλει να επιστρέψει στο γήπεδο της Ζαλγκίρις, για το Φάιναλ-4 αυτή τη φορά. Μέχρι τότε, έχουμε όμως χρόνο και σίγουρα αυτό που έχει κερδίσει η ομάδα είναι να περιμένουμε να την απολαύσουμε σε κάθε βήμα που κάνει και θα κάνει μέχρι το τέλος της διαδρομής. Το επόμενο βήμα είναι απέναντι στην Παρτιζάν στο Βελιγράδι την άλλη εβδομάδα, ενώ πριν από αυτό έχουμε το ντέρμπι απέναντι στους βάζελους το μεσημέρι της Κυριακής και πολύ ωραίο θα ήταν να διευρύνουμε το σερί μας απέναντί τους. Και να δώσουμε και έμπνευση στο Νίνο να γράψει κανένα τραγούδι στον εθισμένο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου