Πρεμιέρα με το δεξί!

Ο Ολυμπιακός έκανε το καθήκον του στο πρώτο φετινό ματς πρωταθλήματος και κέρδισε τον ΠΑΣ με 2-0. Παρόλο που εμφανίστηκε μια πειραματική στην πραγματικότητα ενδεκάδα, οι ερυθρόλευκοι πήραν τους 3 βαθμούς και έσπασαν το σερί των 5 φετινών αγώνων χωρίς νίκη. Κρατάμε το αποτελέσμα, την κάπως καλύτερη ομαδική εμφάνιση (κατά κάποια διαστήματα τουλάχιστον) και την παρουσία κάποιων παιχτών. Κατά τα λοιπά: Δεν υπάρχει κάποιο άλλο αποτέλεσμα πέρα από τη νίκη-πρόκριση με τον Απόλλωνα την Πέμπτη.

Του RedTerso

Ο Κάρλος Κορμπεράν για άλλο ένα ματς κατέβασε την ομάδα σε διάταξη 4-2-3-1. Στα γκολπόστ βρισκόταν ο Βατσλίκ, αριστερά στην άμυνα είχαμε την επανεμφάνιση του Κούτρη και δεξιά του Ανδρούτσου, ενώ στο κέντρο της το δίδυμο αποτέλεσαν ο Σισέ με τον Μανωλά (79΄ Μπα). Εξάρι έπαιξε ο Μπουχαλάκης (54΄ Εμβιλά) και οχτάρι ο Αγκιμπού. Μπροστά τους ήταν ο Βαλμπουενά, ενώ αριστερά στο φτερό έπαιξε ο Ντε Λα Φουέντε (64΄ Μασούρας) και δεξιά ο Ραντζέλοβιτς. Τον «κύκλο» των επανεμφανίσεων έκλεισε ο Χασάν (54΄ Αραμπί) στην κορυφή της επίθεσης. Το σχήμα αυτό φαίνεται μέχρι στιγμής πιο λειτουργικό για τον τρόπο, που είναι δομημένο το ρόστερ του Ολυμπιακού.

Στο πρώτο δεκάλεπτο της αναμέτρησης, οι Πειραιώτες παρουσίασαν ένα πρόσωπο, που είχαμε αρχίσει να λησμονούμε είναι η αλήθεια. Επιτέλους υπήρξε πιο γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας, συνδυασμοί των παιχτών, πίεση (πολύ) ψηλά. Αυτό είχε ως συνέπεια να προκύψουν ευκαιρίες και αν ο Φαραώ ήταν πιο τυχερός, θα είχαμε σκοράρει κιόλας. Αυτή η εικόνα βέβαια δεν θα μπορούσε να συνεχιστεί για πολλή ώρα, όχι τουλάχιστον με βάση τη φυσική κατάσταση που έχει η ομάδα αυτό το διάστημα. Σταδιακά ο ΠΑΣ, παρόλο που είχε όλους τους παίχτες πίσω από την μπάλα, κατάφερε να πάρει μέτρα και συν τω χρόνω οι παίχτες του άρχισαν να αισθάνονται ότι θα μπορούσαν να διεκδικήσουν κάτι καλύτερο από το ματς. Για όλο το υπόλοιπό διάστημα του πρώτου μέρους και στην αρχή του δεύτερου ο Ολυμπιακός είχε μια φλύαρη υπεροχή, η οποία συνοδευόταν από το ανιαρό ποδόσφαιρο που βλέπουμε εδώ και ένα χρόνο.

Παρ' όλα αυτά, οι ερυθρόλευκοι φαινόταν μέσα από το γήπεδο ότι θα καταφέρουν να βρουν τη λύση. Και πράγματι στο 57ο λεπτό η μπάλα κυκλοφόρησε σωστά, το πλάτος που έδινε το ανέβασμα των πλάγιων μπακ λειτούργησε και από έξοχη σέντρα του Πίπα, ο γνωστός κεφαλοσφαιριστής Βαλμπουενά έκανε το 1-0 και ξεκλείδωσε στην πραγματικότητα την υπόθεση νίκη. Η συνέχεια ήταν πάνω-κάτω η ίδια χωρίς κάποιο φοβερό χάιλαϊτ, τουλάχιστον μέχρι να έρθει και το δεύτερο γκολ μετά από έξοχη συνεργασία, του Βαλμπουενά, του Αραμπί, του Εμβιλά και του Ραντζέλοβιτς και κάπως έτσι η πρεμιέρα βάφτηκε οριστικά ερυθρόλευκη.

Πάμε να δούμε κάποια πράγματα για τους ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν χτες: Ο Βατσλίκ δεν απειλήθηκε ιδιαίτερα στο χθεσινό ματς, αλλά για κάποιο λόγο --και μου φάνηκε και χτες μέσα από το γήπεδο-- δεν μου βγάζει αυτή την εμπιστοσύνη, που χρειάζεται από τον βασικό μας κίπερ. Ο Κούτρης στην επανεμφάνισή του μάς υπενθύμισε ότι είναι εξαιρετικός στο επιθετικό κομμάτι, αλλά είχε σοβαρά προβλήματα στην άμυνα και εκτέθηκε σε κάποιες περιπτώσεις από τους αντιπάλους του. Ο Ανδρούτσος από την άλλη, ενώ ξεκινάει συμπαθητικά στα πρώτα λεπτά, στη συνέχεια κάνει κάποια αβίαστα λάθη, η ψυχολογία του πέφτει στα τάρταρα και μετά είναι πλήρως αρνητικός και δίκαια γίνεται αλλαγή στο ημίχρονο. Πολύ κακή εμφάνιση και δεν ξέρω πόσες ευκαιρίες πρέπει να πάρει ακόμα ως δεξί μπακ, που δεν είναι κιόλας ο άνθρωπος. Ο Σισέ παρόλο που είχε κάποιες επιπολαιότητες ήταν σαφώς καλύτερος από τον Μανωλά και το τελευταίο μόνο τίτλος τιμής δεν μπορεί να είναι για τον Έλληνα διεθνή, που συνεχίζει σταθερά τις (επιεικώς) μέτριες εμφανίσεις από τότε που επέστρεψε. Ο Μπουχαλάκης ήταν ο δεύτερος χειρότερος παίχτης μας και δίκαια αντικαταστάθηκε νωρίς στο δεύτερο μέρος. Ακόμα και απέναντι στον κακό ΠΑΣ καθυστερούσε την ανάπτυξη της ομάδας, έχασε ουκ ολίγες μονομαχίες και γενικά προκάλεσε εκνευρισμό στην εξέδρα. Ο Ραντζέλοβιτς είναι ο πιο κινητικός μας εξτρέμ αυτή τη στιγμή και αυτό πρέπει να προβληματίσει ΟΛΟΥΣ τους υπόλοιπους winger της ομάδας με πρώτο και καλύτερο τον Ντε Λα Φουέντε, ο οποίος στα πρώτα δύο ματς μοιάζει με τον Ονιεκούρου στο πιο ακούρευτο. Του δίνουμε όμως πίστωση. Ο Βαλμπουενά ήταν ο καλύτερος του γηπέδου και ο πιο ορεξάτος με διαφορά. Και αυτό το γράφει κάποιος που δεν τρελαίνεται με τον Γάλλο. Ο συμπαθής Φαραώ Χασάν μάλλον δεν κάνει για το επίπεδο που θα θέλαμε να έχουν οι επιθετικοί του Ολυμπιακού, αλλά και πάλι βρέθηκε σε 2-3 περιπτώσεις κοντά στο γκολ και είχε και δοκάρι. Χίλια μπράβο για τη στιγμή που πήγε στον τραυματία παίχτη του ΠΑΣ. Από τις αλλαγές: Ο Πίπα φάνηκε το καλύτερο δεξί μπακ του πλανήτη σε σύγκριση με τον Ανδρούτσο, ο Εμβιλά, παρόλο που ήταν βαρύς, έδωσε κίνηση στη μεσαία γραμμή, ο Μασούρας ήταν μέτριος αλλά πιο ουσιαστικός από τον Αμερικάνο που αντικατέστησε, ο Αραμπί συνεχίζει τις χαμηλές πτήσεις, ενώ ο Μπα έπαιξε λίγο για να κριθεί. Ο Κορμπεράν έχει σουλουπώσει κάπως ένα δεδομένα προβληματικό σύνολο, αλλά θα μπορέσουμε να μιλήσουμε πιο αναλυτικά προσεχώς, μιας και ο άνθρωπος δεν είναι θαυματοποιός και χρειάζεται χρόνο να παρουσιάσει έργο σε μια ομάδα χωρίς πολλές δυνάμεις, αναιμικό ρόστερ και χαμηλή ψυχολογία. Ίδωμεν.

Πρεμιέρα με το δεξί λοιπόν και κάποια πρώτα ενθαρρυντικά στοιχεία. Βέβαια όποιος λησμονήσει ότι παίζαμε απέναντι σε μια πολύ κακή ομάδα και ότι θυμίζουμε Ολυμπιακό από τα παλιά, μπορεί να απογοητευτεί σύντομα. Η μεταγραφική ενίσχυση σε (αρκετές) θέσεις, που πονάμε αργεί χαρακτηριστικά και θα είναι τραγικό να μην πραγματοποιηθεί έστω και άκρως ετερχρονισμένα αν επιτευχθεί η πρόκριση στους ομίλους την Πέμπτη. That said, που λένε οι γραμματιζούμενοι, νομίζω ότι δεν χρειάζεται να αναλυθεί περαιτέρω η ανάγκη για νίκη και πρόκριση απέναντι στον Απόλλωνα Λεμεσού. Οτιδήποτε άλλο θα είναι αποτυχία τεράστιου μεγέθους...