Του RedTerso
Ο Πέδρο Μαρτίνς παρέταξε τον Ολυμπιακό με το «ευρωπαϊκό» 4-3-3: Ο Βατσλίκ ήταν κάτω από τα δοκάρια, στην άμυνα βρέθηκαν (από αριστερά προς τα δεξιά) οι Ρέαμπτσιουκ, Μπα, Παπασταθόπουλος, Λαλά. Στη μεσαία γραμμή παρατάχθηκαν οι Εμβιλά, Μαντί (89΄ Κουντέ) και Αγκιμπού Καμαρά, ενώ την τριάδα της επίθεσης αποτελούσαν οι Ονιεκουρού (71΄ Βαλμπουενά), Μασούρας (83΄ Ρόνι Λόπες) και Ελ Αραμπί (83΄ Τικίνιο).
Ο Ολυμπιακός χωρίς να παίξει καμία τρομερή μπάλα ήταν σαφέστατα καλύτερος στο πρώτο μέρος και ήταν η ομάδα που είχε την πρωτοβουλία των κινήσεων. Κατάφερε να δημιουργήσει διαδρόμους από την αριστερή πλευρά κυρίως και απείλησε με τουλάχιστον 2 μεγάλες ευκαιρίες. Κατάφερε μάλιστα να προηγηθεί (12ο λεπτό)μετά από πολύ ωραία πάσα του Αγκιμπού στον κενό χώρο, όπου ο Ονιεκουρού αξιοποίησε την ταχύτητά του και την κατάλληλη στιγμή πάσαρε έξοχα προς τον Αραμπί, ο οποίος εκτέλεσε άψογα τον αντίπαλο πορτιέρο. Δυστυχώς, οι Γερμανοί ισοφάρισαν άμεσα (17΄) και έκοψαν και τον ενθουσιασμό του κόσμου. Το ημίχρονο έληξε ισόπαλο αφήνοντας την αίσθηση ότι ο Ολυμπιακός έπρεπε να προηγείται.
Στην επανάληψη οι ερυθρόλευκοι παρουσιάστηκαν πιο νωθροί σε σχέση με το πρώτο μέρος και παρόλο που είχαν κατοχή μπάλας δεν πίεσαν σφοδρά την Άιντραχτ, η οποία έδινε την εντύπωση ότι βρισκόταν ένα επίπεδο πάνω σε ταχυδύναμη. Ειδικά μετά την απώλεια της ευκαιρίας του Ονιεκουρού (57΄), ο Ολυμπιακός δεν έκανε κάποια μεγάλη φάση και συνήθως όταν δεν πνίγεις τον αντίπαλο είναι πολύ πιθανό να την πατήσεις. Έτσι λοιπόν οι Γερμανοί κατάφεραν στις καθυστερήσεις να βγουν στην κόντρα και να σκοράρουν, παίρνοντας τη νίκη, που τους εξασφαλίζει την πρωτιά (εκτός απροόπτου) του ομίλου.
Ο αγώνας, κατά τη γνώμη μου, χάθηκε γιατί ο Ολυμπιακός δεν μπόρεσε να αξιοποιήσει τις ευκαιρίες που δημιούργησε. Αυτό, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι αδυνατεί από την αρχή της χρονιάς να είναι δημιουργικός και μη προβλέψιμος, κάνει την ομάδα μας πιο εύκολα αντιμετωπίσιμη, ειδικά από σοβαρές ομάδες όπως αποδείχθηκε και στα δύο παιχνίδια ότι είναι αυτή της Φρανκφούρτης. Συνεχίζει να φαίνεται έντονα η έλλειψη κάθετου παιχνιδιού, με συνέπεια ο Ολυμπιακός να προσπαθεί να αναπτυχθεί κατά βάση από τις πτέρυγες. Ένας ακόμα λόγος είναι ότι από τη μέση του δεύτερου ημιχρόνου και μετά φαινόταν οι παίχτες μας να μην μπορούν να ακολουθήσουν σε επίπεδο ταχύτητας τους αντιπάλους τους και ταυτόχρονα η ομάδα δεν πήρε τίποτα από τις αλλαγές. Και κάπως έτσι φτάσαμε στο τέλος του αγώνα να φάμε ξανά γκολ στις καθυστερήσεις και να μας έρθουν αναμνήσεις από τα άσχημα ευρωπαϊκά αποτελέσματα προηγούμενων δεκαετιών. Ο Ολυμπιακός αποδεικνύεται, κατά τη γνώμη μου, πολύ λιγότερο σκληρός από τις απαιτήσεις σε αυτό το επίπεδο: Δεν είναι δυνατόν πάλι να βρισκόμαστε στο ίδιο έργο θεατές και να δεχόμαστε γκολ στις καθυστερήσεις, αδυνατώντας να «καταπιούμε την μπάλα» ή να κάνουμε κάποιο φάουλ.
Κάποια λίγα λόγια για τους παίχτες μας. Ο Βατσλίκ, όπως τον έχω δει μέχρι τώρα, απέχει από το να συγκριθεί με τους προκατόχους του. Και αυτό συνίσταται στο γεγονός ότι δεν έχει καταφέρει να βγάλει μια πραγματικά σπουδαία απόκρουση. Δεν φταίει στα γκολ που έφαγε, αλλά ένας πραγματικά καλός τερματοφύλακας μπορεί να αποτρέψει μια σπουδαία ευκαιρία του αντιπάλου και στη χθεσινή σύγκριση με τον Γερμανό συνάδελφό του (που έβγαλε 2 μεγάλες αποκρούσεις) τον βγάζει χαμένο. Ο Ρέαμπτσιουκ έκανε ένα αρκετά καλό παιχνίδι και στις δύο πλευρές του γηπέδου κάτι που ισχύει και για τον Λαλά που όμως φαίνεται να πέφτει αρκετά εύκολα στη φάση του δεύτερου γκολ και να αργεί να επιστρέψει. Ο Παπασταθόπουλος κάνει ακόμα μια ηγετική εμφάνιση με μόνο ερωτηματικό τη φάση του πρώτου γκολ και αν θα μπορούσε ενδεχομένως να κινηθεί και αυτός προς τον Κάμαντα. Ο Μπα από την άλλη κάνει μια από τις χειρότερες εμφανίσεις του και ευθύνεται και για τα δύο γκολ.
Στη μεσαία γραμμή, τόσο ο Εμβιλά όσο και ο Καμαρά βρίσκονται σε κακή περίοδο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να χάνουμε το κέντρο απέναντι σε πιο δυνατούς αντιπάλους. Και οι δύο χτες δεν βοήθησαν σχεδόν καθόλου και όσο πέρναγε ο χρόνος φαινόταν έντονα ότι υστερούσαν και σε αντοχές. Ο Αγκιμπού από την άλλη ήταν για άλλη μια φορά από τους διακριθέντες. Θα πρέπει όμως κάποιος να του τραβήξει λίγο το αυτάκι και να του πει να μη βλέπει μόνο το σουτ. Ο Ονιεκουρού κάνει το πρώτο του άνω του μέτριου παιχνίδι και σε αυτό βοήθησε ότι βρήκε περισσότερο ελεύθερο χώρο από αριστερά για να εκμεταλλευτεί την ταχύτητά του. Ο Μασούρας δεν έκανε καλό παιχνίδι, τηρουμένων πάντα των προσδοκιών, που ο ίδιος μας έχει δημιουργήσει. Τακτικά όμως βοήθησε πολύ τον Λαλά από τη δεξιά πλευρά. Είμαστε τυχεροί που έχουμε στην ομάδα μας τον παιχταρά Ελ Αραμπί. Δεν είναι μόνο η εκτέλεση που έκανε στον αντίπαλο τερματοφύλακα για το 1-0. Είναι οι δύο τρομερές πάρε-βάλε μπαλιές (προς Ονιεκουρού και Μασούρα) που έβγαλε και το γεγονός ότι γυρνούσε πίσω για να φτιάξει παιχνίδι σε μια ασθμαίνουσα επίθεση. Επίσης το γεγονός ότι από χτες είναι ο ρέκορντμαν σε γκολ σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις (σε λιγότερο από τρία χρόνια) δείχνει πολλά για την ποιότητά του.
Από τις αλλαγές δεν πήραμε απολύτως τίποτα. Ο Βαλμπουενά φαντάζομαι ότι μπήκε μπας και έχει καμία αναλαμπή σε κάποια φάση αλλά η ταχύτητα και η δύναμη των αντιπάλων μας τον «αχρήστευσε». Ρόνι Λόπες, Τικίνιο και ιδίως Κούντε έπαιξαν ελάχιστα χωρίς να προσφέρουν κάτι στην ομάδα μας ως προς την απόδοση ή έκβαση του παιχνιδιού. Ο Πέδρο Μαρτίνς θεωρώ ότι έστησε σωστά την ομάδα στο πρώτο μέρος. Στην επανάληψη όμως θεωρώ ότι έχει ευθύνες μιας και άργησε χαρακτηριστικά να «φρεσκάρει» την ομάδα, ενώ δεν έκανε κάτι για να ανακατέψει περισσότερο την τράπουλα (είτε σε παίχτες είτε σε διάταξη). Δεν είναι όμως, κατά τη γνώμη μου, ο κύριος υπαίτιος για το αποτέλεσμα. Δεν μπορώ όμως να μη σημειώσω ότι δεν μου άρεσε η δήλωση για τη διαιτησία. Όχι γιατί δεν έχει δίκιο για το φάουλ-κόκκινη πάνω στον Ρέαμπτσιουκ, αλλά γιατί μετατοπίζει την κουβέντα από το κύριο σημείο: Ο Ολυμπιακός φέτος δεν παίζει καλό ποδόσφαιρο και δυσκολεύεται πολύ. Σε επίπεδο αποτελέσματος θα μπορούσαν να αλλάξουν πολλά αν οι αντίπαλοι έμεναν με 10, αλλά η αγωνιστική εικόνα δυστυχώς δεν θα βελτιωνόταν. Επίσης ο κόουτς θα πρέπει να προβληματιστεί σοβαρά με το ροτέισιον των 14-15 παιχτών. Ο Μαντί είναι φανερά πεσμένος και θα έπρεπε να δοθεί χρόνος στον Κουντέ. Αντίστοιχα υπάρχουν παίχτες και στις πτέρυγες και στην άμυνα που δεν έχουν πάρει ευκαιρίες (ενδεικτικά Καρμπόβνικ, Μάρκοβιτς, Βρουσάι) μέχρι τώρα με αποτέλεσμα οι «βασικοί» να έχουν ζήτημα φυσικής κατάστασης.
Ο Ολυμπιακός δεν τα κατάφερε λοιπόν απέναντι στην Άιντραχτ Φρανκφούρτης στο Φάληρο και αυτή η ήττα του κοστίζει, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, τη διεκδίκηση της πρώτης θέσης στον όμιλο, που θα τον έφερνε απευθείας στην επόμενη φάση. Το επόμενο παιχνίδι απέναντι στη Φενέρ αποκτά χαρακτήρα τελικού για τους ερυθρόλευκους, μιας και με νίκη εξασφαλίζουν τη δεύτερη θέση, ενώ με κάθε άλλο αποτέλεσμα, όλα θα κριθούν την τελευταία αγωνιστική. Μέχρι τις 25 Νοέμβρη όμως που θα διεξαχθεί το ματς με τη Φενέρ, έχουμε αρκετό χρόνο μπροστά μας. Προηγείται το παιχνίδι της Κυριακής απέναντι στον Ιωνικό, όπου ο Ολυμπιακός οφείλει στον εαυτό του και στον κόσμο του να «ξεμπουκώσει» με μια καλή εμφάνιση...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου