Κ. Λιούις: Από την έντονη αμφισβήτηση στην αναγνώριση

Ως γνωστόν δεν υπάρχει αγωνιστική δραστηριότητα οπότε συνεχίζουμε τα αφιερώματα σε παλιούς παίκτες της ομάδας.

* Το κείμενο διαβάζεται παράλληλα με το εξαιρετικό αφιέρωμα του Θεολόγου για εκείνη την ομάδα, όπου γράφει αναλυτικά τα πεπραγμένα της σεζόν 2005/06.

Του Mad Prophet

Στις 9 Ιουλίου 2005, ο Ολυμπιακός ανακοίνωνε την απόκτηση του 28χρόνου Αμερικανού φόργουορντ (ύψους 2,01 μ.) για τα επόμενα 2 χρόνια. Ο Λιούις, που συμφώνησε να λαμβάνει 400.000 ευρώ ετησίως, είχε φανεί στις πρώτες του δηλώσεις συνειδητοποιημένος και πως γνώριζε πού ερχόταν:

Ξέρω ότι ο Ολυμπιακός είναι μια μεγάλη ομάδα με τεράστια ιστορία και παράδοση. Ξέρω όμως ακόμα ότι τα τελευταία χρόνια η πορεία της ομάδας ήταν πολύ κακή. Γίνεται μια προσπάθεια για να επιστρέψει ο Ολυμπιακός και πάλι πιο δυνατός και είμαι πολύ χαρούμενος που θα είμαι μέρος αυτής της προσπάθειας. 

Ο παίκτης σε γενικές γραμμές είχε καλό βιογραφικό, αφού και θητεία στο NΒΑ είχε με τους Γιούτα και στην Ευρώπη με τις Μακάμπι, Αλικάντε είχε παίξει. Ο Καζλάουσκας φάνηκε να τον πιστεύει πολύ, δίνοντάς του διετές συμβόλαιο, κάτι που εκείνα τα χρόνια έμοιαζε αδιανόητο για ξένο παίκτη. Η σεζόν ξεκίνησε με αναπάντεχο στραπάτσο από τον Παναθηναϊκό στο Κύπελλο και γενικά η ομάδα, όπως είναι λογικό, στα πρώτα παιχνίδια ψαχνόταν αρκετά. Ο Λιούις έμοιαζε να μην έχει ρόλο, ήταν αρκετά φοβισμένος και είχε μονάχα μερικές αναλαμπές όπως στην Πάτρα κόντρα στον Απόλλωνα που διέπρεψε ως τεσσάρι ή κόντρα στη Μακάμπι, στο 83-78 για τη 2η αγωνιστική της Euroleague όπου σημείωσε 21 πόντους, μια νίκη που μας γέμισε τόση χαρά που επιτέλους το τμήμα επέστρεφε εκεί που ανήκε μετά τα πέτρινα χρόνια του Κορυδαλλού.

Οι αδιάφορες έως κακές εμφανίσεις ήταν συχνό φαινόμενο, με τις πρώτες σκέψεις για αντικατάσταση να ακούγονται στα μέσα Δεκέμβρη. Τα ρεπορτάζ έγραφαν πως ο αγώνας πρωταθλήματος κόντρα στον Παο θα είναι ο τελευταίος του και οι ερυθρόλευκοι έχουν βρει τον παίκτη που θα πάρει τη θέση του. Όμως στο συγκεκριμένο ματς, έκανε όργια και, σε συνδυασμό με την αποζημίωση που θα έπαιρνε ο παίκτης, η ομάδα επέλεξε να κάνει υπομονή και να τον στηρίξει. Ο τροχός γύρισε μετά από αυτό το παιχνίδι, ο Λιούις βρήκε ψυχολογία και εξελίχθηκε σε βαρόμετρο για τον Ολυμπιακό.

Φορμαρίστηκε την κατάλληλη στιγμή σε εκείνο το αξέχαστο Top-16 όπου ο Θρύλος έκανε την υπέρβαση κόντρα στη Μάλαγα. Είναι ενδεικτικό πως στα 6 παιχνίδια της συγκεκριμένης φάσης, ο Αμερικανός έπαιζε περίπου 30 λεπτά ανά παιχνίδι (28:27 μ.ό.), όντας ο δεύτερος σκόρερ της ομάδας, μόνο πίσω από τον σπουδαίο Έντνι. Αυτό το δίδυμο θα οδηγούσε τους Πειραιώτες στο πρώτο Final Four επί εποχής Αγγελόπουλων, αλλά ας όψεται το σουτ του Παπαμακάριου που βρήκε σίδερο.

Παρότι η ομάδα «άδειασε» μετά την ευρωπαϊκό αποκλεισμό, ο Λιούις ήταν ξανά από τους πρωτεργάτες στην πορεία προς τον τελικούς κόντρα στον Παο. Σε εκείνη τη σειρά, η ομάδα δεν πέτυχε κάποια νίκη, ούτε ο Αμερικανός έκανε κάποια αξιομνημόνευτη εμφάνιση, το μόνο που μας έχει μείνει να θυμόμαστε είναι οι τραυματισμοί παικτών μας στο ΟΑΚΑ χωρίς βέβαια κάποια διακοπή. Η χρονιά τελείωσε με θετικό πρόσημο, όμως η νεανική ομάδα του Καζλάουσκας διαλύθηκε εν μια νυκτί. Ο Γκέρσον ανέλαβε το κοουτσάρισμα και επέλεξε να λύσει με συνοπτικές διαδικασίες το συμβόλαιο του Λιούις, κάτι που είχε πράξει και λίγα χρόνια πριν, όταν είχε αναλάβει τη Μακάμπι το 2003.

Ο Αμερικανός ήταν σημαντικός παίκτης μιας ομάδας που όλοι αγαπήσαμε και σήμερα μας φέρνει μόνο ευχάριστες αναμνήσεις. Βοήθησε την ομάδα να προκριθεί για αρχή στο Top-16, το οποίο αυτόματα σήμανε την ανανέωση του συμβολαίου με την Ευρωλίγκα, αλλιώς ο Ολυμπιακός δεν θα συνέχιζε στην κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση. Ήταν συγκλονιστικός στη συνέχεια, σπάνια θυμόμαστε παίκτη με τόσο καλό κλείσιμο στην Ευρώπη και σαφώς ήταν μέλος της ομάδας που επέστρεψε στους τελικούς του πρωταθλήματος. Όλα αυτά μπορεί σήμερα να φαντάζουν αυτονόητα και ίσως ασήμαντα, όμως τότε μας έδωσε πνοή για να ξαναπιστέψουμε στο τμήμα και σε ενδεχόμενες επιτυχίες, οι οποίες θα είχαν έρθει και νωρίτερα, αλλά ας όψεται το non-call. Ήρθε με τη φήμη του σουτέρ και πράγματι δικαίωσε τον χαρακτηρισμό, αλλά είχε πολύ καλές κινήσεις και στο ποστ. Συνήθως στην άμυνα αναλάμβανε να μαρκάρει τον καλύτερο επιθετικό. Γενικά συνείσφερε σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού και ήταν παντού πάνω στο παρκέ, βγάζοντας απίστευτη ενέργεια.

Χαμηλών τόνων αθλητής, αρκετά σεμνός και ταπεινός, πάντα εκθείαζε τους συμπαίκτες του στις δηλώσεις του. Δεν δημιούργησε ποτέ κανέναν πρόβλημα και ίσως αυτή η ηρεμία που είχε ως χαρακτήρας να είναι ο λόγος που δεν έκανε ακόμη μεγαλύτερη καριέρα. Στο τέλος, η ομάδα αναζήτησε κάτι καλύτερο από εκείνο και πολύ σωστά έκανε αφού έφερε τον Ματσιγιάουσκας, άσχετα αν σταθήκαμε πολύ άτυχοι μαζί του αργότερα.

Ο Λιούις ξεκίνησε να παίζει μπάσκετ το 1995 στο κολέγιο της Μινεσότα, με την οποία έφτασε στο F4 του NCAA το '97. Έγινε ντραφτ στον πρώτο γύρο και πιο συγκεκριμένα στην 19η θέση από τους Τζαζ. Τα επόμενα 3 χρόνια που έμεινε στους Μορμόνους έπαιξε σε 145 παιχνίδια, αλλά χωρίς να ξεχωρίσει. Στη συνέχεια, δοκίμασε την τύχη του στην Ευρώπη με την Μακάμπι, κατέκτησε το νταμπλ, αλλά σε γενικές γραμμές δεν ικανοποίησε με τις εμφανίσεις του. Έκανε μια τελευταία προσπάθεια στο NBA με τους Τίμπεργουλβς, αγωνιζόμενος για 14 ματς, και μετά ακολούθησε η Αλικάντε για 2 χρόνια. Στην ίδια ομάδα επέστρεψε μετά την περιπέτειά του στο λιμάνι, για να κλείσει την καριέρα στη Μπιλμπάο το 2009, έχοντας αγωνιστεί εκεί για 2 σεζόν. Παραδόξως, έχει κατακτήσει χρυσό μετάλλιο με την εθνική ομάδα των ΗΠΑ, όντας μέλος στους αγώνες «Καλής Θέλησης» του 1998, έχοντας ως συμπαίκτες τους Έλτον Μπραντ, Άντρε Μίλερ και Γουόλι Ζέρμπιακ. Ο Λιούις έπαιξε και στα 5 ματς της διοργάνωσης, έχοντας 5 πόντους μ.ό.

Statistics: Σε 33 αγώνες πρωταθλήματος είχε 9,3 πόντους μ.ό. (54/112 δίποντα με 482,%, 51/126 τρίποντα με 40,9%, 46/59 βολές με 78%), 2,7 ριμπάουντ, 1,3 ασίστ, 0,4 μπλοκ, 1,15 κλεψίματα σε 22 λεπτά συμμετοχής.

Στην Euroleague σε 23 συμμετοχές σημείωνε 11 πόντους μ.ό. (61/120 δίποντα με 50,8%, 30/92 τρίποντα με 32,6%, 40/54 βολές με 74,1%), 3,7 ριμπάουντ, 1,2 ασίστ, 1,3 κλεψίματα, 9,3 PIR σε 27:41 λεπτά συμμετοχής.

Fun Fact: Τη σεζόν 1996/96, η ομάδα του Πανεπιστημίου της Μινεσότα σημειώνει την μεγαλύτερη επιτυχία της, αφού κατορθώνει να φτάσει στο F4 του NCAA, μια διάκριση που δεν έχει πετύχει καμία άλλη φορά. Στο ρόστερ εκείνης της ομάδας εκτός του Λιούις, συναντάμε άλλον έναν ερυθρόλευκο, ο οποίος όμως δεν αγωνίστηκε σε κανένα επίσημο παιχνίδι. Ο Σαμ Τζέικομπσον ήρθε στον Πειραιά το 2000, μετά από μια σεζόν με τους Ουόριορς. Όμως ο Αμερικανός βρέθηκε ντοπέ σε μια ουσία που λέγεται ψευδοεφεδρίνη, η τιμωρία ήταν σίγουρη και έτσι ο Ζούρος αποφάσισε να τον αποδεσμεύσει.

Highlight: Τα 2 παιχνίδια με τη Μάλαγα για το Top-16 της Euroleague έκριναν το ποια ομάδα θα ακολουθούσε την Μπαρτσελόνα στα προημητελικά της διοργάνωσης. Στο πρώτο παιχνίδι που διεξήχθη στον Πειραιά, ο Ολυμπιακός είχε το άγχος να κερδίσει μπροστά στο κοινό του. Το παιχνίδι ήταν πραγματικό ντέρμπι, με τους Ισπανούς να έχουν το προβάδισμα με 81-82, 56 δευτερόλεπτα πριν το τέλος. Τότε ο Λιούις βγήκε μπροστά, με ένα δύσκολο δίποντο έκανε το 83-82, για να ακολουθήσει αμέσως μετά ένα τρίποντο που έβαλε φωτιά στο ΣΕΦ. Η δύσκολη εντός έδρας νίκη προμήνυε ένα ακόμη ντέρμπι στην Ανδαλουσία, όμως τα μωρά του Καζλάουσκας έκαναν περίπατο μέσα στη Μάλαγα, σημειώνοντας 49 πόντους στο ημίχρονο και συνολικά 87. Ο Έντνι ήταν ο καλύτερος της ομάδας, αλλά ο Λιούις τον ακολούθησε σε απόδοση. Για να γίνει πιο κατανοητή η επιτυχία των ερυθρόλευκων, αξίζει να σημειωθεί πως εκείνη η Μάλαγα στο τέλος της σεζόν κατέκτησε το πρωτάθλημα στην Ισπανία και είχε στο ρόστερ της παίκτες όπως οι Μάρκους Μπράουν, Γκαρμπαχόσα, Σαντιάγκο, Πέπε Σάντσεθ και τον τεράστιο Στεφάν Ρισασέ.

MVP: 19 Δεκεμβρίου 2005 και ο Ολυμπιακός υποδέχεται τον αήττητο Παναθηναϊκό, το ΣΕΦ μετά από χρόνια είναι κατάμεστο και περιμένει πώς και πώς να πανηγυρίσει μια νίκη κόντρα στον αιώνιο αντίπαλο. Ο Κουίνσι Λιούις τον τελευταίο μήνα έχει κάνει πολύ άσχημα παιχνίδια και παρουσιάζεται με ξυρισμένο κεφάλι για το πιθανότατα τελευταίο ματς του με την ερυθρόλευκη. Εκείνο το βράδυ όμως θα τα δώσει όλα, μπλοκάροντας στην άμυνα τα επιθετικά ατού του αντιπάλου και στην επίθεση θα σημειώσει 17 πόντους με 4/6 δίποντα και 3/5 τρίποντα. Η νίκη αυτή μπορούμε να πούμε πως πανηγυρίστηκε σαν πρωτάθλημα, αφού ήταν η πρώτη της νέας εποχής και ο Ολυμπιακός μετά από χρόνια πάτησε κορυφή στη βαθμολογία.