Red Terso: Αναμφίβολα το πρόσωπο της χρονιάς μέχρι στιγμής είναι για την ομάδα ο Κώστας Τσιμίκας. Ο αριστερός μας μπακ, παρουσιάζεται φέτος κατακόρυφα βελτιωμένος, τόσο στις αμυντικές του υποχρεώσεις όσο και στην επίθεση, όπου οι πλαγιοκοπήσεις του αποτελούν κίνδυνο-θάνατο για τις αντίπαλες άμυνες. Ο Τσιμίκας είναι κατά τη γνώμη μου ο mvp του Ολυμπιακού μέχρι στιγμής.
Dr Jekyll: Αν δεν υπήρχε ο τραυματισμός του Φορτούνη, νομίζω πως με βεβαιότητα πως ο τίτλος του mvp 2019 θα πήγαινε στον Τρικαλινό μέσο. Με δεδομένο, όμως, πως λείπει από τον Ιούλιο, νομίζω πως ο σημαντικότερος παίκτης ήταν ο Γκιγιέρμε: η συνεισφορά του στο παιχνίδι του Ολυμπιακού είναι τεράστια, ενώ με την ποιότητα και το φιλότιμό του έχει κατορθώσει να συγκεντρώνει την καθολική αναγνώριση από τον κόσμο του Ολυμπιακού (και να το κατορθώσει αυτό κάποιος παίκτης μόνο εύκολο δεν είναι). Από τις φετινές μεταγραφές, πάλι, θα επέλεγα τον Ελ Αραμπί. Τεράστια η συνεισφορά του Βαλμπουενά στην πρόκριση στο Champions League και αξιοπρεπής συμμετοχή, με διακοπές και διακυμάνσεις στην απόδοση λόγω (και) των τραυματισμών, στο πρωτάθλημα. Εκπληκτικές εμφανίσεις στο ξεκίνημα, αλλά όχι με αντίστοιχη συνέχεια (και με αυτό δεν εννοώ ότι πρόκειται για μέτριο ή κακό παίκτη) από τον Σεμέδο. Σε σύγκριση με αυτούς, νομίζω ότι ο Ελ Αραμπί δείχνει ότι μπορεί να είναι (ή, έστω, να πλησιάζει) τον επιθετικό που χρειαζόταν ο Ολυμπιακός. Δύσκολο να προκύψει νέος Κοβάσεβιτς, Μήτρογλου (στα καλά του) ή Αλεξανδρής, αλλά τη δουλειά του σε Ελλάδα και Ευρώπη δείχνει ικανός να την κάνει. Και μια αναφορά στον, αδιαμφισβήτητα, πιο βελτιωμένο παίκτη: ο Τσιμίκας από ένα αξιοπρεπές αριστερό μπακ, με έφεση στο αμυντικό κομμάτι, έχει εξελιχθεί σε έναν από τις ποιοτικότερους (και πιο σταθερούς) παίκτες του φετινού ρόστερ.
Mad Prophet: Χωράνε αρκετοί εδώ αλλά τελικά χωρίς δυσκολία θα βάλω τον Γκιγιέρμε. Χρόνια είχαμε να δούμε τέτοιο παικταρά στο κέντρο, τρομερή αίσθηση του χώρου, εξαιρετικός ανασταλτικά όμως και το ίδιο και δημιουργικά αφού οι περισσότερες καλές στιγμές ξεκινούν από τα πόδια του. Ο εγκέφαλος της ομάδας και μακάρι να επιστρέψει σύντομα υγιής.
Θεολόγος: Ο Τσιμίκας (αν δεν υπήρχε αυτός θα έλεγα Μασούρας) οι πιο συνεπείς σταθεροί και αξιόπιστοι όλη τη σεζόν. Από τους ξένους Ελ Αραμπί,
RoD: Αν δεν υπήρχε ειδική κατηγορία, εδώ θα ψήφιζα Μαρτίνς. Επειδή όμως θα τα γράψω και παρακάτω, θα πω ότι, στα δικά μου μάτια, το πρόσωπο της σεζόν είναι η ομάδα. Ολίγον τι λαθροχειρία, βέβαια, μιας και την ομάδα ο προπονητής την κάνει, ωστόσο πιστεύω ότι είναι μεγάλο επίτευγμα και μεγάλη παρακαταθήκη για το μέλλον το γεγονός ότι η ομάδα είναι πάνω από πρόσωπα, ενώ ταυτόχρονα διατηρεί έναν συγκεκριμένο χαρακτήρα και φροντίζει να παίζει ποδόσφαιρο κανονικό και ενίοτε όμορφο και ελκυστικό. Το βασικό είναι ότι η ομάδα έχει αρχές, βασίζεται σε πλάνο (ακόμα και αν αυτό δεν πετυχαίνει πάντα), παίζουν όσοι αξίζουν και όσοι καταλαβαίνουν και μπορούν να φέρουν σε πέρας τον ρόλο τους, δεν υπάρχουν γκρίνιες, μανούρες και άλλες ομορφιές, ενώ το σύνολο μεγαλώνει, ωριμάζει και ατσαλώνεται (απέναντι σε αντιξοότητες ή ατυχίες). Μου είχε λείψει πραγματικά αυτό: το ότι, δηλαδή, ο Θρύλος είναι μια γροθιά, ένα πρόσωπο με πολλές εκφάνσεις, μια ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου