Τρίτη 17 Σεπτεμβρίου 2019

Οι ερυθρόλευκες πρεμιέρες στους ομίλους του Champions League

Επιτέλους έφτασε η στιγμή που περιμένουμε κάθε μέσα του Σεπτέμβρη, αυτή που ένα τσούρμο πιτσιρίκια μπουκάρουν στον αγωνιστικό χώρο και κουνάνε με μανία το σεντόνι υπό τη συνοδεία του διαχρονικού ύμνου της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης του ποδοσφαίρου. Στην οποία είναι σχεδόν μόνιμο μέλος ο Θρύλος εδώ και δεκαετίες. Εν αναμονή του κρίσιμου αγώνα με την Τότεναμ, κάνουμε μια αναδρομή και στις 18 πρεμιέρες των ερυθρόλευκων στο Champions League.





Του Mad Prophet

17/9/97 Ολυμπιακός – Πόρτο 1-0
Γιαννακόπουλος 6΄

Δε γίνεται να δηλώνεις Ολυμπιακός και να μην έχεις δει έστω για μια φορά την γκολάρα του Γιαννακόπουλου κόντρα στους Πορτογάλους. Η ιδανική πρεμιέρα στους ομίλους της διοργάνωσης. Μπορεί να μην κάναμε άλλη νίκη στη συνέχεια, ήταν όμως η απαρχή για τις επόμενες ένδοξες βραδιές που θα ζούσαμε στο σπίτι μας.



16/9/98 Πόρτο – Ολυμπιακός 2-2
Ζάχοβιτς 65΄, Ζαρντέλ 82΄ – Γιαννακόπουλος 86΄, Γκόγκιτς 89΄

Ένας ματς όπου αρκετοί έπεσαν για ύπνο έχοντας ως δεδομένη την ήττα και ξύπνησαν μαθαίνοντας την απίστευτη ανατροπή. Οι δράκοι έχουν χάσει ένα τσουβάλι ευκαιρίες, ο Ζάχοβιτς και ο, διακαής πόθος ετών, Ζαρντέλ πετυχαίνουν 2 όμορφα γκολ. Όμως ο γερο-Γκόγκα συστήνεται με τον καλύτερο τρόπο και δίνει ένα ανέλπιστο βαθμό σε εκείνη την ξέφρενη πορεία μέχρι τους 8 με τη Γιουβέντους.


15/9/99 Ολυμπιακός – Ρεάλ Μαδρίτης 3-3
Τζιοβάνι 11΄, 64΄, Ζάχοβιτς 67΄ – Σάβιο 24΄, Ρομπέρτο Κάρλος 32΄, Ραούλ 80΄

Τι μπορείς να γράψεις για το καλύτερο παιχνίδι αυτού του κειμένου; Ντεμπούτο Τζιοβάνι – Ζάχοβιτς, ένα ΟΑΚΑ που κοχλάζει σαν να μην υπάρχει αύριο και αντίπαλος η Ρεάλ που εκείνη τη χρονιά θα κατακτήσει το Τσάμπιονς Λιγκ. Το παιχνίδι έχει απίστευτο θέαμα, η διακύμανση του σκορ τα λέει όλα και ένας Ολυμπιακός που κυριολεκτικά κοντράρει τους Ισπανούς στα ίσια και στα 90 λεπτά και κλασικά ο Ελευθερόπουλος πιάνει τα δύσκολα και πνίγει τα εύκολα. Έβαλα να ξαναδώ το βίντεο με τα highlights και με έπιασε μια νοσταλγία για εκείνα τα χρόνια.


12/9/00 Βαλένθια – Ολυμπιακός 2-1
Μπαράχα 36΄, Ντιέγκο Αλόνσο 45΄ – Τζόρτζεβιτς 74΄

Δύσκολη αποστολή εξαρχής μέσα στην έδρα της πανίσχυρης τότε Βαλένθια. Οι ερυθρόλευκοι εκείνη τη χρονιά δυσκολεύτηκαν απίστευτα στα εκτός έδρας, με αποτέλεσμα να μην πάρουν ούτε βαθμό. Στο συγκεκριμένο ματς, το 2-1 ίσως είναι και μαγική εικόνα, αφού το σκορ θα μπορούσε να έχει ξεφύγει από πλευράς νυχτερίδων.


18/9/01 Ντεπορτίβο Λα Κορούνια – Ολυμπιακός 2-2
Φραν 22΄, Βαλερόν 94΄ – Γιαννακόπουλος 80΄, Οφορίκουε 83΄

«Και φεύγει ο Τζιοβάνι και δεν είναι οφσάιντ», φωνάζει ο Σπυρόπουλος και εσύ μπροστά από την τηλεόραση πανηγυρίζεις γιατί είσαι σίγουρος πως ήρθε η ώρα για το 1ο διπλό σε ομίλους. Έχεις αγνοήσει όμως την άτιμη κατάρα των τελευταίων λεπτών και έπρεπε να περιμένεις μερικά χρόνια αργότερα. Ο Πίπης που μπήκε ως αλλαγή έκανε άνω κάτω το ματς, η Ντεπόρ έμοιαζε να τα έχει χαμένα σε ένα Ριαθόρ που τότε ήταν κατηφορικό για τους πάντες, αλλά στο τέλος μας έμεινε η ανάμνηση από τον τσακωμό Μπερμούδες-Ελευθερόπουλου για την ασυνεννοησία τους. 


18/9/02 Ολυμπιακός – Λεβερκούζεν 6-2
Κλάινε αυτ. 27΄, Γιαννακόπουλος 38΄, Τζόρτζεβιτς 44’, 64΄ πεν., 73΄, Ζέτεμπεργκ 87΄ – Ελευθερόπουλος αυτ. 22΄, Σνάιντερ 78΄ πεν. 

Όταν ξεκινάς με 6άρα στην περσινή φιναλίστ της διοργάνωσης, ο πήχης ανεβαίνει στον ουρανό. Πολλοί άρχισαν να μιλούν για σίγουρη πρόκριση και πως την επόμενη αγωνιστική ήρθε η ώρα για το πρώτο διπλό. Αφού παίζαμε κόντρα στην Μακάμπι Χάιφα, αλλά με το ματς να γίνεται στην κατακόκκινη Κύπρο. Τελικά σε εκείνο το ματς μάθαμε για πρώτη φορά τον Αγιεκμπένι, που μετέπειτα έκανε τίμια καριέρα στην Αγγλία.


17/9/03 Ρεάλ Σοσιεδάδ – Ολυμπιακός 1-0
Κοβάσεβιτς 80΄ πεν.

Ο Ντάρκο, για μια ακόμη φορά στην καριέρα του, σκόραρε κόντρα στους ερυθρόλευκους, οι οποίοι φοβήθηκαν υπερβολικά εκείνο το παιχνίδι και αναπόφευκτα ήρθε η ήττα. Τουλάχιστον, από εκείνη την τρομερή Σοσιεδάδ (τι υπέροχο δίδυμο το Νιχάτ – Κοβάσεβιτς), τσιμπήσαμε τον Σούρερ και τον Ντάρκο. Κατά τα άλλα, μένει η λόμπα του Ζιο, αφού τα υπόλοιπα ματς τα έχω διαγράψει από τη μνήμη μου.


15/9/04 Ντεπορτίβο Λα Κορούνια – Ολυμπιακός 0-0

Ο πιο άτυχος Ολυμπιακός που είδαμε ποτέ σε ομίλους --και στερήθηκε άδικα την πρόκριση στην επόμενη φάση-- ξεκίνησε την προσπάθειά του ξανά από το Ριαθόρ και στις λεπτομέρειες δεν πήρε τη νίκη. Ακόμα δεν έχουμε χωνέψει τη σφαγή στο Μονακό και ότι δεν έφτασαν 10 βαθμοί για να περάσουμε.


13/9/05 Ολυμπιακός – Ρόζενμποργκ 1-3
Λάγκο αυτ. 19΄ – Σκιέλμπρεντ 42΄, Μαυρογενίδης αυτ. 48΄, Στόρφλορ 94΄

Ένας τραγικός Ολυμπιακός τα έκανε όλα λάθος σ’ αυτό το ματς. Αντί να καθαρίσει εύκολα τους Νορβηγούς, δέχτηκε 3 αστεία γκολ. Ειδικά το 2ο ανήκει στα διαχρονικά bloopers της διοργάνωσης. Παρότι όμως ξεκίνησε τόσα στραβά εκείνη την προσπάθεια στους ομίλους, η λεγόμενη κατάρα του 90΄ εμφανίστηκε και στα 3 εκτός έδρας παιχνίδια, με αποτέλεσμα να χαθούν πολύτιμοι βαθμοί και να τερματίσουμε τελευταίοι.


12/9/06 Ολυμπιακός – Βαλένθια 2-4
Κωνσταντίνου 24΄, Καστίγιο 66΄ – Μοριέντες 34΄, 39΄, 90΄, Αλμπιόλ 85΄

Ο Ουαντού πρέπει να βλέπει ακόμα εφιάλτες από εκείνο το ματς, όμως ακόμα κι έτσι ο Θρύλος μπορούσε τη νίκη αφού ο Νέρι έδειξε την κλάση του με ένα υπέροχο γκολ και αμέσως μετά ο Ριβάλντο χάνει αυτά που δεν χάνονται. Επίσης κρατάω το ότι ήταν η πρώτη διοργάνωση που έδειξε αποκλειστικά η συνδρομητική τηλεόραση και όσο να 'ναι μάς είχε κακοφανεί.


18/9/07 Ολυμπιακός – Λάτσιο 1-1
Γκαλέτι 55΄ – Ζάουρι 77΄

Η ομάδα που κοντράρει στα ίσια αυτή του '99 για το ποια αγαπήσαμε πιο πολύ. Η παρέα των Ντάρκο, Γκαλέτι, Λούα Λούα, Λεντέσμα και Ιέρο μάς χάρισε μερικές από τις πιο όμορφες βραδιές μας. Όμως ξεκίνησε με γκέλα, σε έναν από τους πιο ξενέρωτους αγώνες που έχουμε δώσει και ο λόγος ήταν ότι αγωνιστήκαμε κεκλεισμένων των θυρών. Το γκολ που δεχτήκαμε ήταν καθαρό οφσάιντ, αλλά τι σημασία έχει αφού ακολούθησε το ματς στη Βρέμη.


16/9/09 Ολυμπιακός – Άλκμααρ 1-0
Τοροσίδης 79΄

Ο Κετσπάγια μόλις έχει γίνει παρελθόν, ο Ζίκο αναμένεται να τον διαδεχθεί και μέσα σ’ όλα αυτά οι Πειραιώτες δίνουν ένα δύσκολο ματς με τον Τόρο τελικά να μας λυτρώνει. Η πρόκριση στους 16 της διοργάνωσης ήταν μια όαση σε σχέση με τα όσα ζήσαμε εκείνη τη σεζόν.



13/9/11 Ολυμπιακός – Μαρσέιγ 0-1
Λούτσο Γκονζάλες 51’

Άδικη ήττα έτσι όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι. Ο Θρύλος περιόρισε αρκετά τους Γάλλους, είχε τις ευκαιρίες του για να προηγηθεί. Αλλά τελικά μια στιγμή αδράνειας ήταν αρκετή για να έρθει η ήττα. Πήραμε ρεβάνς με το διπλό μέσα στο Βελοντρόμ, όμως η Ντόρτμουντ την τελευταία αγωνιστική «χαλάρωσε» αρκετά στα τελευταία λεπτά του αγώνα με την Μαρσέιγ και έτσι ο Ολυμπιακός, παρότι για μια ακόμη φορά μάζεψε 9 βαθμούς, τερμάτισε 3ος στον όμιλο.


18/9/12 Ολυμπιακός – Σάλκε 1-2
Αμπντούν 58΄ – Χέβεντες 41΄, Χούντελααρ 59΄

Ακόμη μια δύσκολη πρεμιέρα στο ναό. Καταβάλαμε μεγάλη προσπάθεια να ισοφαρίσουμε και μόλις αυτό επετεύχθη, δεχτήκαμε αμέσως γκολ. Εκεί μας κόπηκαν τα πόδια, όπως ήταν λογικό, και δεν μπορέσαμε να διεκδικήσουμε κάτι παραπάνω. Ο όμιλος τελείωσε με τους Πειραιώτες να μαζεύουν ξανά 9 βαθμούς και να τερματίζουν 3οι.


17/9/13 Ολυμπιακός – Παρί Σεν Ζερμέν 1-4
Βάϊς 25΄ – Καβάνι 19΄, Μότα 68΄, 73΄, Μαρκίνιος 86΄

Πιθανότατα ένα από τα καλύτερα ημίχρονα της ομάδας κόντρα σε ένα τόσο δυνατό αντίπαλο. Κυριολεκτικά ο Ολυμπιακός κατατρόπωσε τους Γάλλους, ήταν κυρίαρχος στο γήπεδο, έχασε ένα σωρό ευκαιρίες, είχε 2 δοκάρια και το 1-1 του ημιχρόνου, που ήρθε με ασύλληπτη γκολάρα του Βάις, μας αδίκησε. Δυστυχώς στο 2ο ημίχρονο δεν μπορέσαμε να συνεχίσουμε στον ίδιο ρυθμό και η άμυνα μάς πρόδωσε στα στημένα των Γάλλων.


16/9/14 Ολυμπιακός – Ατλέτικο Μαδρίτης 3-2
Μαζουακού 13΄, Αφελάϊ 31΄, Μήτρογλου 73΄ – Μάντζουκιτς 38΄, Γκριεζμάν 86΄

Σκέτη ηδονή το να υποδέχεσαι την φιναλίστ του Τσάμπιονς Λιγκ και πρωταθλήτρια Ισπανίας και να τη φιλοδωρείς με 3 τεμάχια μέσα σε ένα φλεγόμενο Καραϊσκάκη, αναμφισβήτητα αυτή η νίκη ανήκει στις κορυφαίες στιγμές της ομάδες στη διοργάνωση. Κατά τα άλλα, πάλι μαζέψαμε 9 βαθμούς και πάλι συνεχίσαμε στο Europa League.


16/9/15 Ολυμπιακός – Μπάγερν Μονάχου 0-3
Μίλερ 52΄, 92΄ πεν., Γκέτσε 89΄

Ξέρεις ότι δεν έχεις πολλές ελπίδες για κάτι κόντρα στην Μπάγερν, όμως ήσουν μέσα στο παιχνίδι μέχρι το 89΄ όταν οι Βαυαροί σφράγισαν τη νίκη, με το τελικό σκορ να είναι μαγική εικόνα. 


12/9/17 Ολυμπιακός –Σπόρτινγκ Λισσαβόνας 2-3
Πάρντο 89΄, 93΄ – Ντουμπιά 2΄, Ζέλσον 13΄, Φερνάντες 43΄

Στο 1ο ημίχρονο έτρεμε το φυλλοκάρδι μας σε κάθε κατεβασιά των Πορτογάλων, αφού κάθε φορά που πλησίαζαν την περιοχή, μύριζε γκολ. Πάλι καλά σταμάτησαν στα 3, χαλάρωσαν και τελικά, αν είχαμε κάνα πεντάλεπτο ακόμα, ίσως σημειώναμε μια επική ανατροπή.


Ο τελικός απολογισμός στις πρεμιέρες των ομίλων λέει ότι σε 18 παιχνίδια έχουμε σημειώσει 4 νίκες, 5 τελείωσαν ισόπαλα και 9 φορές ηττηθήκαμε. Όσον αφορά τη συγκομιδή μας στα εντός έδρας παιχνίδια, αυτή λέει ότι έχουμε 4 νίκες, 2 ισοπαλίες και 7 ήττες.

Ο Παύλος Ζει…

Δυστυχώς, όταν μιλάμε για πρεμιέρες στην Ευρώπη, το μυαλό πάει κατευθείαν στον Παύλο Φύσσα, ο οποίος είχε πάει σε ένα μαγαζί στην Αμφιάλη για να δει την αγαπημένη του ομάδα ώσπου έπεσε νεκρός από το μαχαίρι των νεοναζί της Χρυσής Αυγής. Σίγουρα έχουν γραφτεί πολύ καλύτερα κείμενα για τον Παύλο, από άτομα που τον γνώριζαν, και πολιτικές απόψεις, από ανθρώπους που έχουν καλύτερη γνώση των πραγμάτων. Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι ακόμα και τώρα, που θα πάρω το 806 για να κατέβω στον Πειραιά ή για να πάω στο γήπεδο, κάθε φορά που περνάω από το σημείο που έγινε η δολοφονία, θα παρατηρήσω το μνημείο, τα γκράφιτι στους τοίχους, έχοντας παράλληλα ένα κόμπο στο στομάχι για το ότι ένας νέος άνθρωπος πέθανε άδικα. 

Έχοντας γεννηθεί και μεγαλώσει στη Β΄ Πειραιά, όταν διασχίζω αυτούς τους δρόμους νιώθω ένα βάρος. Κοιτάζω τριγύρω μου και βλέπω πολλές αλλαγές. Δεν είμαστε πλέον γειτονιά, άνθρωποι κοιτάζουν καχύποπτα, φίλοι χάθηκαν και παρεισέφρησαν στη φασιστική οργάνωση, γείτονες πλέον ξέρουν τα πάντα, αλλά διατηρούν τις ίδιες απόψεις. Ο Παύλος δεν θα ξεχαστεί ποτέ, αλλά είναι χρέος όλων να συνεχίσουμε να τιμάμε τη μνήμη του, να δείξουμε με το σωστό τρόπο και τη συζήτηση στους γύρω μας και ιδιαίτερα στα μικρά παιδιά την αγάπη μας για όλο τον κόσμο, ανεξαρτήτως υπηκοότητας, θρησκείας, χρώματος και σεξουαλικών προτιμήσεων, να δεχόμαστε όλες τις απόψεις και να τις υπερασπιζόμαστε, ακόμη κι αν διαφωνούμε, να σταματήσουμε να χωριζόμαστε για ανούσια σύμβολα, σημαίες και ονόματα. Ο Ολυμπιακός θα βρίσκεται πάντα εκεί και θα είναι το καλύτερο δευτερεύον πράγμα της ζωής μας, όμως όλα αυτά προέχουν για να βελτιωθεί η κατάσταση. Μπορεί να ακούγεται δύσκολο για να επιτευχθεί, αλλά ακόμα ελπίζω.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου