Ο Ολυμπιακός εμφανώς κατώτερος του ανταγωνιστή του και των περιστάσεων, βρέθηκε πίσω στο σκορ με το “καλημέρα”, δεν συνήλθε ποτέ, και το τελικό σκορ τον βρήκε ηττημένο με 3-1, εννέα βαθμούς πίσω στη βαθμολογία, και με το πρωτάθλημα να πηγαίνει εκεί που, έτσι κι αλλιώς, ήταν ταγμένο.
Του Dr. Jekyll
Χωρίς πολλά πολλά λόγια, αφού η κακή διάθεση και ο εκνευρισμός είναι δεδομένα:
-Πολλά θα ειπωθούν για την επιλογή του Μαρτίνς να αφήσει έξω τον Καμαρά και να επιλέξει τον Νάτχο. Εκ των υστέρων, ήταν μια ατυχής (πολύ ατυχής) έμπνευση. Όταν, όμως, διαβάσαμε τις ενδεκάδες, δεν μου φάνηκε κακή ιδέα, συνεπώς εκ του αποτελέσματος κριτική (για αυτό) δεν θα κάνω.
-Συνέχεια του από πάνω: ο Ολυμπιακός, θεωρητικά, χρειαζόταν μόνο τη νίκη, για να έχει βάσιμες ελπίδες για τον τίτλο. Η επιλογή του Νάτχο, έδινε σύνθημα επίθεσης σε παίκτες μας (αλλά και αντιπάλους). Moreover, o Καμαρά στον αγώνα με τον Πανιώνιο ήταν σε όλο το πρώτο ημίχρονο εκτός κλίματος (σαφώς βελτιωμένος στο δεύτερο).
-Κάποιες φορές, από μετριοπάθεια (αλλά και επιθυμία να μην εκτεθώ) στρογγυλεύω την άποψη που έχω για κάποιους παίκτες. Για να είμαι, λοιπόν, ειλικρινής (και, μακάρι να εκτεθώ στους αγώνες για τους στόχους που εξακολουθούμε να έχουμε): -μέσες άκρες το έχω υπονοήσει- ο Βούκοβιτς όχι απλά δεν κάνει για ηγέτης, αλλά είναι χειρότερος του Ντα Κόστα (για τον δε Μποτία, και πριν ο προπονηταράς Μπέντο καταστρέψει και τους δύο, ούτε τα κορδόνια του δεν θα έπρεπε να του αφήνουν να δένει).
-Πιο επιεικής με τον Σισέ: αν υπάρχει ένα (μοναδικό) θετικό στο συγκεκριμένο παιχνίδι, είναι η βελτίωση (εντυπωσιακή) στις μακρινές του μπαλιές. Αυτό με εξέπληξε θετικά. Αντίθετα, οι γκάφες του, με αποκορύφωμα την επική του μαλακία στο τρίτο γκολ, δεν ήταν κάτι που δεν μας έχει μάθει να περιμένουμε. Παραμένει διαμάντι, το οποίο, όμως, χρειάζεται πολλή δουλειά (και μάλλον σε έναν σύλλογο με μεγαλύτερες πολυτέλειες) για να γίνει κορυφαίος αμυντικός (και ως τότε, ας κάνουμε προσευχές για να μην πληρώνονται ακριβά οι γκάφες του).
-Ο μΠαοκ ήταν καλύτερος από εμάς. Τελεία. Το αν και πόσο ρόλο έπαιξε το πρώτο γκολ πριν συμπληρωθεί το πεντάλεπτο δεν αφορά κανέναν (γκολ μπαίνουν από το 00:01 έως το σφύριγμα της λήξης). Μπορούμε να σταθούμε εκεί. Αν, όμως, ήμασταν μΠαοκτζήδες θα στεκόμασταν περισσότερο στα δύο γκολ, το ένα δοκάρι και άλλες 2-3 πολύ καλές ευκαιρίες σε 45 λεπτά.
-Ο Ολυμπιακός υποτίμησε τον μΠαοκ και υπερτίμησε τον εαυτό του. Θα μπορούσε να το κάνει ανέξοδα: η εικόνα του μεταξύ μας αγώνα στον πρώτο γύρο ήταν πολύ πιο μονόπλευρη, αλλά τα μπαόκια έφυγαν και νικητές με 0-1 (με τον ηγέτη της άμυνας σε φάση “χόι χόι χόι”).
-Συνέχεια: καθοριστικό ρόλο στο 0-1, όμως, έπαιξαν και τα τελειώματα των παικτών μας. Ο φετινός Ολυμπιακός δεν έχει την άνεση στα τελειώματα που έδειξαν σήμερα οι παίκτες του μΠαοκ (ακόμα και στο γκολ που -σωστά- ακυρώθηκε ως οφσάιντ). Ειδικά σήμερα, δε, σχεδόν όλα τα βαριά μας χαρτιά δεν τράβηξαν.
-Η επιβεβαίωση του δεδομένου: ο Ολυμπιακός είναι πολύ καλύτερος από τη μέση και μπροστά, παρότι από τη μέση και πίσω. Επίσης: ο Ολυμπιακός, ως ομάδα, είναι καλύτερος από τον φετινό μΠαοκ. Αυτό, όμως, που κάνει τη διαφορά, σε σχέση με άλλες χρονιές, είναι ότι ο μΠαοκ έχει πλέον παίκτες με ποιότητα (για την ακρίβεια, η αγωνιστική του εικόνα είναι χειρότερη από ό,τι θα έπρεπε, με δεδομένο το ρόστερ του-και μιλάμε πάντα για Ελλάδα). Χρωστούσαν στον κόσμο τους ένα μεγάλο παιχνίδι (άλλο τέτοιο, δεν έχει κάνει φέτος, η μπουγάτσα του Σαββίδη). Το έκαναν στο πιο σημαντικό σημείο και, πλέον, κανείς δεν θα ασχοληθεί με την εικόνα που είχαν στο υπόλοιπο πρωτάθλημα, το σμπρώξιμο κτλ...
-Πόσα αλλάζουν μετά από αυτό το παιχνίδι: στα δικά μου μάτια, ελάχιστα (και το ίδιο ελπίζω για όσους είναι στη διοίκηση και κάνουν τις επιλογές). Το πρότζεκτ του φετινού Ολυμπιακού δεν πρέπει να εκτροχιαστεί, παρά τη βαριά ήττα. Ελπίζω, όμως, ότι αυτά που έβλεπα εγώ, με τις ελάχιστες γνώσεις, να τα βλέπουν και αυτοί που πρέπει (άσχετο με το αν θα έπρεπε να τεθούν δημόσια): οι παίκτες που αποτελούν την αμυντική μας τετράδα είναι “λίγοι” (κυρίως το κεντρικό δίδυμο). Σήμερα, σε κακή (τραγική) ημέρα βρέθηκε και ο Τόρο και ο Κούτρης (ειδικά αμυντικά). Μια από τα ίδια και στην θέση του επιθετικού.
-Ατομική κριτική σε άλλους παίκτες δεν θα κάνω, αφού η φτωχή παραγωγή φάσεων μιλά από μόνη της και φανερώνει πως τίποτα δεν λειτούργησε σωστά. Ακόμα και οι αλλαγές (ο Μαρτίνς δεν δίστασε να κάνει δύο αλλαγές στο 45') αδυνατούσαν να αλλάξουν την εικόνα: πράγματι ο Καμαρά συμμάζεψε κάπως τον αεροδιάδρομου του κέντρου (με πιο σωστά μαρκαρίσματα και τοποθετήσεις ή κόβοντας με φάουλ το ξεκίνημα των αντεπιθέσεων), αλλά αυτό χάλασε περισσότερο την -έτσι κι αλλιώς προβληματική, ειδικά στις “τελικές” επιλογές- κυκλοφορία της μπάλας.
-Οι στόχοι, πλέον, γίνονται Ευρώπη, 2η θέση και Κύπελλο (αλλάζει, δηλαδή, ο δεύτερος στόχος). Ο κόσμος οφείλει να στηρίξει ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ από τα αποτελέσματα Πέμπτης και Κυριακής, καθώς η ομάδα ΧΤΙΖΕΤΑΙ (κι ας είχαμε την ψευδαίσθηση ότι είναι έτοιμη).
-”ΑΛΙΜΟΝΟ ΣΕ ΕΚΕΙΝΟΥΣ που ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΧΘΡΟΙ ΜΑΣ” (ή κάπως έτσι). Τρομερό πανό ρε καρντάσια... Τι γράψατε πάλι; Το διάβασα και με σηκώθηκε η τρίχα. Αλίμονο σε αυτούς που δεν αγάπησαν, καρντάσια. Αγάπη μόνο...
-Και μια κουβέντα αλληλεγγύης για τα αδέρφια Αεκτζήδες. Αυτοί που η κιτρινόμαυρη αρθρογραφία τονίζει ότι δεν θέλουν διαιτησίες όπως αυτή στον αγώνα με τον Πανιώνιο. Δεν θέλουν διαιτησίες όπως αυτή στον αγώνα με τον Ατρόμητο. Δεν θέλουν διαιτησίες όπως αυτή στον αγώνα με τον ΟΦΗ... Ρε Σύστημα, μην τους κάνεις τέτοια. Κρίμα τα παιδιά, μωρέ, είναι διαφορετικό να είσαι Αεκ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου