Από τη Χώρα των Βάσκων στον Πειραιά

Ο Ολυμπιακός κατάφερε να φτάσει σε συμφωνία με τον πάντοτε σκληρό στις διαπραγματεύσεις Χοσεάν Κερεχέτα για την απόκτηση του Ντόντα Χολ. Ο Αμερικανός σέντερ θα αποτελέσει τον αντικαταστάτη του Μουστάφα Φαλ και αναμένεται να συνθέσει το δίδυμο των ψηλών της ερχόμενης σεζόν μαζί με τον Νίκολα Μιλουτίνοφ. Λογικά, δεν υπάρχει μπασκετόφιλος που να μη συμπαθεί τη Μπασκόνια, είτε για τον τρόπο που λειτουργεί, είτε για το ελκυστικό μπάσκετ που παίζει κατά καιρούς, είτε για τα λαβράκια που ανακαλύπτει ο Κερεχέτα. Κι έτσι, η περίσταση είναι ιδανική για να θυμηθούμε τους παίκτες που έχουν φορέσει τόσο τη φανέλα της Μπασκόνια όσο και του Ολυμπιακού.

Του Mad Prophet

 

Φαμπρίτσιο Ομπέρτο 

(Ολυμπιακός 1998-99 / Μπασκόνια 2000-02)

Ο Ολυμπιακός, για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τους Σικάγο Μπουλς σε εκείνο το ιστορικό παιχνίδι στο Παρίσι, έπρεπε πρώτα να ξεπεράσει το εμπόδιο της Ατένας από την Αργεντινή στον ημιτελικό. Σε εκείνο τον αγώνα, οι Ερυθρόλευκοι δυσκολεύτηκαν αρκετά για να φτάσουν στη νίκη, και απέναντί τους αυτός που ξεχώρισε ήταν ο 18χρονος Φαμπρίτσιο Ομπέρτο. Η εμφάνισή του εντυπωσίασε τον Ντούσαν Ίβκοβιτς, ο οποίος δεν άργησε να τον φέρει στον Πειραιά.

Ο Αργεντινός σέντερ, στη μοναδική του σεζόν με τα ερυθρόλευκα, δεν κατάφερε να προσαρμοστεί πλήρως, παρότι υπήρξαν στιγμές όπου φάνηκαν ξεκάθαρα ψήγματα του ταλέντου του. Την επόμενη χρονιά, ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς θα τον πείσει να μετακομίσει στην Ισπανία. Στη δεύτερη σεζόν του με τη Μπασκόνια, ο Ομπέρτο θα έχει καταλυτικό ρόλο στην κατάκτηση του πρώτου πρωταθλήματος στην ιστορία του συλλόγου και μάλιστα με μειονέκτημα έδρας απέναντι στην Ουνικάχα Μάλαγα. Επίσης, MVP εκείνων των τελικών αναδείχθηκε ο Έλμερ Μπένετ, για τον οποίο θα μιλήσουμε αναλυτικότερα παρακάτω.

Ο Ομπέρτο, στη συνέχεια, θα ακολουθήσει μια σπουδαία και επιτυχημένη καριέρα, τόσο σε συλλογικό επίπεδο, με κορυφαία στιγμή την κατάκτηση του πρωταθλήματος NBA ως μέλος των Σαν Αντόνιο Σπερς το 2007, όσο και σε εθνικό επίπεδο, ως βασικό στέλεχος της «χρυσής γενιάς» της Αργεντινής.

Ντούσαν Γέλιτς 

(Ολυμπιακός 2001-02 / Μπασκόνια 2003-04)

Ο ελληνοποιημένος Σέρβος ανδρώθηκε μπασκετικά στα 90s με τη φανέλα του Πανιωνίου, χάρη στον Ίβκοβιτς. Στα 26 του, του δόθηκε η ευκαιρία να γίνει μέλος της ομάδας του Ολυμπιακού. Ωστόσο, είχε συμπληρωματικό ρόλο, πίσω από τους Ζεβροσένκο, Φέμερλινγκ και Ντε Μιγκέλ, με αποτέλεσμα να αγωνιστεί ελάχιστα και να αποχωρήσει στο τέλος της σεζόν.

Δύο χρόνια αργότερα, θα γίνει μέλος της σπουδαίας Ταού Κεράμικα, πλαισιώνοντας τους Μπετς, Κορνέλ και Σκόλα στη φροντλάιν της βασκικής ομάδας.

 

Χρήστος Χαρίσης 

(Ολυμπιακός 2002-04, 2005-06, 2006-07 / Μπασκόνια 2002)

Ένας από τους κορυφαίους Έλληνες σκόρερ που αναδείχθηκαν στα ελληνικά γήπεδα τη δεκαετία του 2000. Είχε την ατυχία να βρεθεί στις ομάδες του Ολυμπιακού της «εποχής Κορυδαλλού», όμως ήταν από τους λίγους που διασώθηκαν αγωνιστικά εκείνα τα δύσκολα χρόνια. Πρωταγωνίστησε σε πολλές βραδιές, χαρίζοντάς μας νίκες και στιγμές που μνημονεύονται ακόμη.

Ακολούθησαν άλλες δύο θητείες του με την ερυθρόλευκη φανέλα. Στη μία, είχε δικαίωμα συμμετοχής μόνο στα ευρωπαϊκά παιχνίδια, όπου τα πήγε εξαιρετικά ως back-up του Έντνι στην Ευρωλίγκα, με αποκορύφωμα τη μεγάλη σειρά κόντρα στη Μακάμπι, όπου ήταν πραγματικά πολύτιμος. Στην τρίτη του θητεία, ο ρόλος του ήταν πιο περιορισμένος, όμως τα έδωσε όλα για να κατακτήσει έναν τίτλο με τον Ολυμπιακό, στα χρόνια της «μοναρχίας» του Βασιλακόπουλου.

Λίγο νωρίτερα, και συγκεκριμένα τον Απρίλιο του 2002, η Ταού Κεράμικα θα καταβάλει 30 χιλιάδες ευρώ στο Ηράκλειο για να αποκτήσει τον Χαρίση, ο οποίος θα γίνει κι αυτός μέλος της ομάδας που κατέκτησε το πρωτάθλημα Ισπανίας εκείνη τη χρονιά.

Χουάν Αντόνιο Μοράλες 

(Ολυμπιακός 2002-03 / Μπασκόνια 1999-00)

Ο Ζεβροσένκο αποφάσισε να προχωρήσει σε ανταρσία, προκειμένου να πιέσει την ομάδα να τον αφήσει να μεταγραφεί στην ΤΣΣΚΑ. Οι Ερυθρόλευκοι αναγκάστηκαν έτσι να βγουν στην αγορά για να βρουν έναν ψηλό που θα πλαισιώσει τους Τζόνσον και Ντε Μιγκέλ, οι οποίοι πραγματοποιούσαν εξαιρετική σεζόν.

Ο Ισπανός ήρθε ως ένας τίμιος ρολίστας, προσφέροντας τα απαραίτητα για να ξεκουράζει τους δύο βασικούς της φροντλάιν. Ο Μοράλες ήταν ήδη γνώριμος στο ελληνικό κοινό από το διετές του πέρασμα με τη φανέλα του ΠΑΟΚ, προτού συνεχίσει για μία χρονιά στην Μπασκόνια.

Ρούμπεν Βολκοβίσκι 

(Ολυμπιακός 2003-04 / Μπασκόνια 2003)

Πέρσι γράψαμε ένα πλήρες αφιέρωμα για τον Αργεντινό που προοριζόταν να σχηματίσει ένα από τα ισχυρότερα δίδυμα ψηλών στην Ευρώπη, μαζί με τον Μπάγκαριτς. Πριν φορέσει τα ερυθρόλευκα, είχε προηγηθεί ένα σύντομο πέρασμα από την ομάδα των Βάσκων.

 

Αρβίντας Ματσιγιάουσκας 

(Ολυμπιακός 2006-08 / Μπασκόνια 2003-05)

Ο παίκτης που ήρθε πριν τους Σπανούλη και Φουρνιέ για να αλλάξει τη μοίρα του Ολυμπιακού, αλλά επιβεβαίωσε την κατάρα για τους Λιθουανούς. Ο Ματσιγιάουσκας ήρθε στην Ελλάδα στην ακμή της καριέρας του και αποτέλεσε έναν από τους πρώτους μεγάλους παίκτες, αν όχι τον πρώτο, που έφεραν οι αδελφοί Αγγελόπουλοι στον Ολυμπιακό. Ο στόχος ήταν ξεκάθαρος: η επιστροφή στην κορυφή της Ελλάδας και της Ευρώπης. Ο «Μάτσας» έμοιαζε ο ιδανικός ηγέτης για να σηκώσει στους ώμους του αυτή την προσπάθεια.

Τίποτα από αυτά, όμως, δεν θα γινόταν πράξη. Στις 16 Σεπτεμβρίου 2006, σε φιλικό αγώνα στην Ιταλία απέναντι στη Σκαφάτι, ο Ματσιγιάουσκας υπέστη ολική ρήξη αχίλλειου τένοντα και έμεινε εκτός δράσης για έξι μήνες. Ένα μέρος από το τεράστιο ταλέντο του το είδαμε την επόμενη σεζόν, όταν πραγματοποίησε εντυπωσιακό ξεκίνημα στην Ευρωλίγκα, με 19,3 πόντους, 2,3 ριμπάουντ, 2,1 ασίστ, 2,2 κλεψίματα και 23,8 PIR, μια επίδοση που του χάρισε τον τίτλο του MVP Νοεμβρίου. Ωστόσο, οι τραυματισμοί δεν τον άφησαν σε ησυχία. Ακολούθησαν νέες υποτροπές, με την τελευταία να οφείλεται σε δική του αμέλεια, οδηγώντας τελικά τη διοίκηση και τον ίδιο σε δικαστική διαμάχη. Η υπόθεση έκλεισε υπέρ των Ερυθρολεύκων και έτσι, με άδοξο τρόπο, γράφτηκε ο επίλογος της καριέρας του.

Πριν από όλα αυτά, είχε προηγηθεί μια χρυσή διετία με τη φανέλα της Ταού Κεράμικα, όπου ο Ματσιγιάουσκας έκανε αδιανόητα πράγματα, όντας ο ηγέτης ίσως της πιο αδικημένης ομάδας που δεν κατέκτησε ποτέ την Ευρωλίγκα. Μιας ομάδας που, πιθανότατα, μόνο ο Ολυμπιακός του 2023 μπορεί να την κοντράρει σε αυτό το άτυπο κλαμπ των αδικημένων. Ο Ματσιγιάουσκας ήταν ο ηγέτης εκείνης της παρέας που έφτασε μέχρι τον τελικό της διοργάνωσης, όπου γνώρισε την ήττα από τη Μακάμπι. Στο πλευρό του είχε παιχταράδες όπως ο Σκόλα, ο Καλντερόν, ο Σπλίτερ και ο Πριτζιόνι.

Γιάννης Μπορούσης 

(Ολυμπιακός 2006-11 / Μπασκόνια 2015-16)

Πιθανότατα, η καλύτερη σεζόν της καριέρας του ήρθε με τη φανέλα της Μπασκόνια, όταν η ομάδα έφτασε στο Final Four της Ευρωλίγκα. Υπό την καθοδήγηση του Περάσοβιτς, που παρουσίασε ένα σύνολο με τρομερό ρυθμό και θεαματικό μπάσκετ, ο Έλληνας σέντερ αποτέλεσε βασικό πυλώνα του παιχνιδιού της ομάδας. Συμπαίκτες του εκείνη τη χρονιά ήταν, μεταξύ άλλων, οι Τζέιμς, Άνταμς, Χάνγκα και Κοζέρ.

Όσο για τη θητεία του με τα ερυθρόλευκα… δεν αξίζει να σπαταλήσουμε χρόνο και λέξεις.

Τζόι Ντόρσεϊ

(Ολυμπιακός 2012 / Μπασκόνια 2011-12)

Ο Ντόρσεϊ δυσκολεύτηκε να προσαρμοστεί στη Βιτόρια υπό τις οδηγίες του Ιβάνοβιτς και η Μπασκόνια αποφάσισε να τον αποδεσμεύσει με το τέλος της regular season της Ευρωλίγκας. Δεν πέρασε ούτε μία μέρα και ο Ολυμπιακός ανακοίνωσε την απόκτησή του, απόδειξη ότι ο Ίβκοβιτς γνώριζε πολύ καλά τι είδους παίκτη έφερνε στο λιμάνι.

Ο Ντόρσεϊ ταίριαξε άμεσα στο σύνολο. Εξαιρετικός αμυντικός και κορυφαίος ριμπάουντερ, αποτέλεσε έναν από τους βασικούς πυλώνες της ομάδας που μας χάρισε εκείνη τη μαγική, ονειρική σεζόν. Τελικά ούτε με τον Μπαρτζώκα ταίριαξε και αποχώρησε στις αρχές της επόμενης σεζόν για να πάρει τη θέση του ο Πάουελ. 

Ντορόν Πέρκινς

(Ολυμπιακός 2013 / Μπασκόνια 2014)

Μία από τις πιο αποτυχημένες μεταγραφές που έγιναν στα μέσα της σεζόν. Αποκτήθηκε για να καλύψει το κενό του τραυματία Μάντζαρη, αλλά τελικά δεν κατάφερε καν να διατηρήσει θέση του στη 12άδα, την οποία πήρε ο Κατσίβελης.

Ούτε στην Μπασκόνια βρήκε την ευκαιρία να διακριθεί, καθώς αποκτήθηκε στην έναρξη της σεζόν 2014, αλλά αποχώρησε λίγους μήνες αργότερα, έχοντας αγωνιστεί ελάχιστα.

Μίρζα Μπέγκιτς 

(Ολυμπιακός 2013-14 / Μπασκόνια 2014-15)

Αφού τον γλέντησε ο Σπανούλης στον τελικό του Λονδίνου, ο Μπαρτζώκας αποφάσισε την επόμενη σεζόν να τον φέρει στο λιμάνι. Ωστόσο, δεν ταίριαξε ποτέ πραγματικά στο πλάνο της ομάδας και τον θυμόμαστε κυρίως για το ξύλο που έπαιξε με τον Μενσά-Μπονσού σε έναν αγώνα Ολυμπιακός-Γαλατάσαραϊ.

Την αμέσως επόμενη χρονιά, είχε μια συμπαθητική παρουσία ως μέλος της ομάδας των Βάσκων.

Κιμ Τιλί 

(Ολυμπιακός 2017-18 / Μπασκόνια 2014-17)

Ο Γάλλος φόργουορντ αποτέλεσε για μια τριετία μια αξιόπιστη λύση για τους Βάσκους. Δεν έχανε παιχνίδι, ξεχώριζε για τον δυναμισμό του και αποτέλεσε ένα πολύτιμο γρανάζι στο παιχνίδι τους.

Για όλους αυτούς τους λόγους, ο Ολυμπιακός τον επέλεξε ως μια σταθερή λύση πίσω από τον Γιώργο Πρίντεζη. Ωστόσο, στην προθέρμανση του πρώτου αγώνα της σεζόν στην Ευρωλίγκα απέναντι στην Μπασκόνια, ο Τιλί υπέστη απόσπαση του τένοντα του μακρού προσαγωγού από την έκφυσή του. Με αποτέλεσμα να μείνει εκτός αγωνιστικής δράσης για πέντε μήνες και, δυστυχώς, δεν είδαμε ποτέ τον παίκτη που περιμέναμε όταν ανακοινώθηκε η απόκτησή του.

Γιάνις Τίμα 

(Ολυμπιακός 2018-19 / Μπασκόνια 2017-18)

Είχε ήδη προλάβει να ξεχωρίσει στο Eurocup με τη φανέλα της Ζενίτ, και η Μπασκόνια του έδωσε την ευκαιρία να αγωνιστεί στο υψηλότερο ευρωπαϊκό επίπεδο. Πραγματοποίησε μια αρκετά καλή σεζόν με τους Βάσκους, καθώς κατάφερε να προσαρμοστεί γρήγορα στο απαιτητικό περιβάλλον της ομάδας.

Την επόμενη χρονιά, με τον Ντέιβιντ Μπλατ να προχωρά σε ριζικές αλλαγές στο ρόστερ του Ολυμπιακού, ο Λετονός αποκτήθηκε για να ενισχύσει την περιφέρεια. Ωστόσο, δεν κατάφερε ποτέ να βρει τον ρόλο του μέσα σε ένα ήδη φορτωμένο ρόστερ. Έχασε τη θέση του στο rotation και τελικά, τον Μάρτιο εκείνης της σεζόν, αποχώρησε με προορισμό τη Χίμκι, με τη μορφή δανεισμού.

Δυστυχώς, τον Δεκέμβριο του 2024, ο αθλητής αποφάσισε να βάλει τέλος στη ζωή του.

Γουέιντ Μπόλντγουιν

(Ολυμπιακός 2019-20 / Μπασκόνια 2021-22)

Ο Μπλατ αιφνιδίασε αρκετούς με την επιλογή του να δώσει σημαντικό ρόλο σε έναν 23χρονο Αμερικανό που δεν είχε ξαναγωνιστεί ποτέ στην Ευρώπη. Ο παίκτης αντιμετώπισε αρκετά προβλήματα προσαρμογής και σε μια από τις χειρότερες σεζόν της σύγχρονης ιστορίας του Ολυμπιακού, η ομάδα δεν είχε την υπομονή να επενδύσει ουσιαστικά πάνω του. Ο ίδιος, από την πλευρά του, δεν βοήθησε με τη συμπεριφορά του και έτσι η αποχώρησή του από τον Πειραιά δεν συνοδεύτηκε από τις καλύτερες αναμνήσεις.

Στην Ισπανία, ωστόσο, βρήκε το κατάλληλο περιβάλλον για να ξεδιπλώσει το ταλέντο του. Πραγματοποίησε μια ηγετική σεζόν και αυτό του άνοιξε τον δρόμο για να συνεχίσει την καριέρα του σε ακόμη υψηλότερο επίπεδο, σε μεγάλες ομάδες της Ευρωλίγκα.

Τέιλορ Ρότσεστι 

(Ολυμπιακός 2019-20 / Μπασκόνια 2012-13)

Ένας από τους πολλούς αθλητές που ήρθαν σε εκείνη την τραγική από όλες τις απόψεις σεζόν. Εξαιρετικός παίκτης της Euroleague στα prime του, αλλά δυστυχώς στον Πειραιά ήρθε σε μεγάλη ηλικία και σε μια πολύ κακοφτιαγμένη ομάδα. Παρ’ όλα υπήρχαν στιγμές που θαυμάσαμε το εγκεφαλικό του παιχνίδι και πόσο καλά οργάνωνε την ομάδα.

Είχε πραγματοποιήσει ένα μικρό πέρασμα σε νεαρή ηλικία από τη Μπασκόνια, πολύ καιρό πριν γίνει γνωστός στο ευρωπαϊκό μπάσκετ.

Άλεκ Πίτερς

(Ολυμπιακός 2022- / Μπασκόνια 2020-22)

Ο Αλέκος του Θρύλου αποτελεί αναπόσπαστο μέλος της χρυσής εποχής του Ολυμπιακού, μιας περιόδου όπου η ομάδα έχει σαρώσει τους εγχώριους τίτλους. Έχει ανταποκριθεί με συνέπεια σε κάθε ρόλο που του έχει ανατεθεί, είτε ως πρωταγωνιστής, είτε ως back-up, χωρίς ποτέ να δημιουργήσει το παραμικρό πρόβλημα. Είναι από τους παίκτες που ενσαρκώνουν την έννοια της ομαδικότητας και αναμένεται να είναι παρών και στην ομάδα που θα φέρει το επόμενο ευρωπαϊκό τρόπαιο στον Πειραιά.

Πριν φορέσει τα ερυθρόλευκα, είχε μια εξίσου επιτυχημένη διετία με τη φανέλα της Μπασκόνια, γεγονός που αποτέλεσε και τον βασικό λόγο για τον οποίο ο Ολυμπιακός ενδιαφέρθηκε για την απόκτησή του.

Λούκα Βιλντόζα

(Ολυμπιακός 2024-25 / Μπασκόνια 2016-21)

Αναφέραμε και στην εισαγωγή του κειμένου πόσο μας αρέσει να βλέπουμε την Μπασκόνια να ανακαλύπτει και να εξελίσσει ταλέντα, ειδικά από τη Λατινική Αμερική. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Λούκα Βιλντόζα. Ο Αργεντινός γκαρντ πέρασε τα καλύτερα μπασκετικά του χρόνια στη Βιτόρια, όπου έφτασε μέχρι και την κατάκτηση του πρωταθλήματος το 2020, αναδεικνυόμενος μάλιστα MVP των τελικών.

Το ίδιο πέτυχε και με τον Ολυμπιακό, κατακτώντας το ελληνικό πρωτάθλημα σε μια, κατά τα άλλα αδιάφορη για τον ίδιο, σεζόν. Στο τέλος της χρονιάς, αποδεσμεύτηκε από τους Ερυθρόλευκους.

Στη συγκεκριμένη λίστα θα μπορούσαν να μπουν οι Έλμερ Μπένετ, Μάρτιν Ράντσικ και Τόμας Κελάτι, οι οποίοι αγωνίστηκαν κανονικά με την Μπασκόνια, αλλά για λεπτομέρειες δεν έπαιξαν με τη φανέλα του Ολυμπιακού.

Οι ερυθρόλευκοι ήταν οι πρώτοι που έφεραν τον Μπένετ στην Ευρώπη, ως αντικαταστάτη του Ρίβερς αλλά τραυματίστηκε στην προετοιμασία και έμεινε ελεύθερος, με αποτέλεσμα να πάει στην Μπασκόνια και να γράψει ιστορία ως ένας από τους σπουδαιότερους παίκτες της ισπανικής ομάδας.

Για τους Ράντσικ και Κελάτι έχουμε μιλήσει στο συγκεκριμένο αφιέρωμα, οι οποίοι ανακοινώθηκαν από τον Ολυμπιακό, όμως, για διαφορετικούς λόγους, αποδεσμεύθηκαν πριν αγωνιστούν έστω σε ένα επίσημο παιχνίδι.