Υπάρχουν μαγικά ραβδάκια στο ποδόσφαιρο;

Από το προηγούμενο κείμενο, που πραγματευόταν τα πεπραγμένα γύρω από το ποδοσφαιρικό τμήμα του Θρύλου, έχουν περάσει λιγότερες από 25 μέρες. Σε εκείνο το κείμενο, είχαμε πει ότι θα μιλήσουμε για μπάλα, κάνοντας μαύρο χιούμορ σε σχέση με την κατάσταση της ομάδας, μιας και δεν υπήρχαν πολλοί λόγοι για να ασχοληθούμε με όσα γίνονταν πάνω στο χορτάρι. Δεν το ευνοούσαν οι καταστάσεις και κυρίως οι επιλογές που τις όριζαν. Έκτοτε, το κλίμα έχει ανατραπεί πλήρως! Ο Ολυμπιακός έχει κάνει μεγάλες νίκες και φαίνεται να υπάρχει φως στο βάθος, ενός μέχρι πρότινος θεοσκότεινου τούνελ. Και αναρωτιόμαστε: Υπάρχει άραγε, κάποιο μαγικό ραβδάκι που άλλαξε συλλήβδην το κλίμα;

Του RedTerso

Τι έγινε ακριβώς αυτές τις 20 μέρες; Αρχικά έφυγαν κακήν-κακώς ο Καρβαλιάλ (που εύστοχα βαφτίστηκε Καρναβάλ, από τους θαμώνες του blog) και ο τεχνικός διευθυντής Πέδρο Άλβες που τον έφερε. Ειδικά η απομάκρυνση ενός τεχνικού διευθυντή μέσα σε λιγότερο από 2 μήνες πρέπει να συνιστά κάποιου είδους ρεκόρ. Το ερώτημα παραμένει αμείλικτο βέβαια: Για ποιο λόγο ακριβώς η διοίκηση είχε φέρει το παραπάνω δίδυμο που, διαβάζοντας κανείς το βιογραφικό τους, θα έπαιζε στο στοίχημα την αποτυχία τους; Στη θέση του προπονητή ήρθε ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ (με τις συστάσεις του Ερνέστο Βαλβέρδε, λένε οι πηγές γύρω από την πλατεία Αλεξάνδρας). Τη θέση του τεχνικού διευθυντή ανέλαβε εκ νέου ο παλιός μας γνώριμος (και αγαπητός στράικερ) Ντάρκο Κοβάσεβιτς. Νωρίτερα, είχαν πραγματοποιηθεί και αλλαγές στο έμψυχο δυναμικό της ομάδας μιας και ήρθαν ακόμα 8 νέοι παίχτες (Κάρμο, Όρτα, Τσικίνιο, Ζέλσον Μαρτίνς, Φραν Ναβάρο, Αμπέι, Τζοβάνε και Βέζο) και αποχώρησαν άλλοι 8 (Μπιέλ, Ανδρούτσος, Βρουσάι, Παρόζο, Σολμπάκεν, Ραμόν, Σκάρπα και Φρέιρε). Συνέχεια δηλαδή στο ατέρμονο πήγαινε-έλα παιχτών, προπονητών, διευθυντών κ.λπ. Διόλου ενθαρρυντική συνθήκη.

Στο διάστημα όμως που μεσολάβησε, παρουσιάζεται ένας άλλος Ολυμπιακός. Ένας Ολυμπιακός κανονικός, που παίζει ωραίο ποδόσφαιρο, παίρνει αποτελέσματα και γεμίζει με χαρά τους οπαδούς του. Πρόκριση σε διπλούς αγώνες απέναντι στα φασισταριά της Φερεντσβάρος, διασυρμός του ΠΑΟΚ μέσα στην Τούμπα (1-4) και νίκη με ανατροπή στο Καραϊσκάκη με 2-1 απέναντι στον Αστέρα Τρίπολης.

Αν παρατηρήσει κανείς την αρθρογραφία γύρω από την ομάδα, αλλά και το ερυθρόλευκο διαδίκτυο, θα καταλάβει ότι όλη αυτή η «αναγέννηση» πιστώνεται στον κόουτς Μεντιλίμπαρ. Διθύραμβοι, επικές περιγραφές, αποθέωση για τα κοντομάνικα μέσα στο χειμώνα, που, σε συνδυασμό με την αλλαγή στον αγωνιστικό προσανατολισμό και τα επιτυχημένα αποτελέσματα, μας κάνουν να αναρωτηθούμε αν ο Βάσκος προπονητής είναι ένας μάγος με μαγικό ραβδάκι, που μεταμόρφωσε τον Ολυμπιακό προς το καλύτερο. Επιτρέψτε μου να διαφωνήσω. Τουλάχιστον εν μέρει.

Πρώτα απ' όλα, μια τέτοια μονοσήμαντη ανάγνωση είναι βλαπτική για τον ίδιο τον προπονητή, που παρουσιάζεται περίπου ως ένας θαυματοποιός. Και ξέρουμε πολύ καλά ότι με κάποια πιθανά στραβά αποτελέσματα ακόμα και οι θαυματοποιοί μετατρέπονται σε αποδιοπομπαίους τράγους. Ειδικά όταν οι διοικούντες την ομάδα τα τελευταία χρόνια συνηθίζουν να παίρνουν αποφάσεις που λίγη σχέση έχουν με την ποδοσφαιρική λογική. Και επειδή ο επαγγελματικός αθλητισμός είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με το αποτέλεσμα, οφείλουμε να θυμόμαστε ότι η υπόθεση «τίτλος» είναι εξαιρετικά δύσκολη (παρά τα σκαμπανεβάσματα των αντιπάλων μας και με δεδομένο το γεγονός ότι τον έλεγχο του παρασκηνίου τον έχουν τα χανούμια). Το πρωτάθλημα έτσι και αλλιώς είναι το βασικό κριτήριο επιτυχίας για τον Ολυμπιακό.

Το βιογραφικό του Μεντιλίμπαρ δεν προδιαθέτει ότι είναι ο καπετάνιος που μπορεί να οδηγήσει στις φουρτούνες το ερυθρόλευκο καράβι. Οι πιο επιτυχημένες και μακροχρόνιες θητείες του ήταν στις μικρομεσαίες Οσασούνα, Βαγιαδολίδ και Εϊμπάρ, χωρίς να αμφισβητείται βέβαια και η μεγάλη του περσινή επιτυχία, να πάρει το Γιουρόπα Λιγκ με τη Σεβίλλή. Κατά τα άλλα, έχει να παρουσιάσει σύντομα περάσματα σε ομάδες που δεν έχουν κάνει ποτέ πρωταθλητισμό. Θα αντέξει άραγε το βάρος που συνεπάγεται παραδοσιακά ο ερυθρόλευκος πάγκος; Μακάρι φυσικά να τα καταφέρει.

Ο Μεντιλιμπάρ σίγουρα έχει αλλάξει την ψυχολογία των παιχτών και αυτό αποτυπώνεται εύκολα στον αγωνιστικό χώρο. Αρκεί κάποιος να παρατηρήσει τον Ποντένσε, που φαίνεται άλλος παίχτης σε σχέση με την εικόνα του όταν στον πάγκο βρισκόταν ο συμπατριώτης του Καρναβάλ. Βέβαια, η αλλαγή στην ψυχολογία μπορεί να αποδειχθεί εφήμερη και να επηρεάζεται από το αποτέλεσμα. Σε σχέση με αυτόν τον παράγοντα, ο Βάσκος είναι αρκετά τυχερός, μιας και παρέλαβε μια ομάδα, κοντά στο ναδίρ των δικών της δεδομένων. Αλλά δεν είναι μόνο τυχερός. Έχει καταφέρει να επαναφέρει βασικά στοιχεία ποδοσφαιρικής λογικής. Χρησιμοποιεί ένα σχετικά περιορισμένο μέχρι στιγμής, ροτέισον, με τους παίχτες που ξέρει ότι θα αποδώσουν και παράλληλα αξιοποιεί τα χαρακτηριστικά αυτών των ποδοσφαιριστών. Τακτικά φαίνεται πολύ συνεπής και ο Ολυμπιακός μοιάζει πολύ πιο θελκτικός στο μάτι αγωνιστικά.

Δεν πρέπει να υποτιμήσουμε όμως ότι όσο καλός και να είναι ένας προπονητής, δύσκολα θα παρουσιάσει αυτό που έχει στο μυαλό του αν δεν έχει και τα κατάλληλα «όπλα». Και σε αυτό το σημείο φαίνεται η τεράστια διαφορά που κάνουν πραγματικά ποιοτικοί ποδοσφαιριστές και όχι ποδοσφαιρικά στοιχήματα, αποτελέσματα μανατζαροδουλειών. Ο Κάρμο, ακόμα και αν είναι δεδομένο ότι θα αποχωρήσει (η ρήτρα για την αγορά του είναι 18 εκατομμύρια...), είναι σαφώς ο πιο ποιοτικός μπακ που είχαμε από τότε που αποχώρησε ο Σεμέδο (και πιθανόν καλύτερός του). Η ποιότητα στη μεσαία γραμμή που έχουν δώσει ο Τσικίνιο με τον Όρτα (στο πλευρό του Έσε, που πιστέψαμε, το προηγούμενο διάστημα, ότι είχε ξεχάσει τη μπάλα που μας παρουσίασε τους πρώτους μήνες της θητείας του) έχουν ανεβάσει κατακόρυφα την αγωνιστική λειτουργία της ομάδας, ενώ ο Ναβάρο και ο Μαρτίνς αποτελούν αρκετά καλές εναλλακτικές λύσεις. Ο κόουτς έχει στα χέρια του τα υλικά για να παρουσιάσει την συνταγή της αρεσκείας του.

Όλα τα παραπάνω φυσικά δεν γράφονται για να μειώσουν την παρουσία του Μεντιλίμπαρ. Το αντίθετο. Προσπαθούν να βάλουν τη δεδομένη --μέχρι στιγμής-- επιτυχία του στη σωστή της διάσταση, έτσι ώστε αυτή να αποτελέσει και ασπίδα για τον συμπαθή Βάσκο. Μακάρι το καλοκαίρι ο Μεντιλίμπαρ να έχει αναγκάσει, με τη δουλειά του και τα αποτελέσματα, τη διοίκηση να προσπαθήσει να του ανανεώσει το συμβόλαιο.

Σε ενεστώτα χρόνο όμως, ο Βάσκος έχει καταφέρει να αλλάξει σίγουρα το μομέντουμ του Θρύλου. Ακόμα και η προχθεσινή ανατροπή με τον Αστέρα στο Καραϊσκάκη (που δεν ισοδυναμεί με κάποιον τεράστιο άθλο βέβαια, αλλά έχει την σημασία της) τού πιστώνεται αναμφίβολα, λόγω και των δικών του παρεμβάσεων.

Ο Ολυμπιακός έχει μπροστά του δύο παιχνίδια για το πρωτάθλημα: Εκτός απέναντι στον Παναιτωλικό και εντός με το Βόλο του σιχαμένου Μπέου, πριν ολοκληρωθεί η κανονική περίοδος. Και αμέσως μετά αυτό που οφείλει να είναι η πρώτη προτεραιότητα της ομάδας. Η πρόκριση απέναντι στη Μακάμπι και η όσο το δυνατόν πιο μακρινή πορεία στο Κόνφερενς. Εκεί θα μπορεί να μπει ένα καλό παράσημο στον Μεντιλιμπαρ και μια καλή διάκριση για τον Ολυμπιακό...