Του Dr. Jekyll
Συνοπτικά:
- Το χειρότερο για τον Ολυμπιακό είναι ότι μπήκε (για πρώτη φορά φέτος) σε αγώνα εντελώς απροετοίμαστος ψυχολογικά. Δεν θεωρώ ότι η εικόνα του πρώτου 20λεπτου ήταν τόσο αποτέλεσμα πίεσης της ΑΕΚ, αλλά, κυρίως, του Ολυμπιακού που μπήκε εντελώς απροετοίμαστος (στην πρώτη καυτή έδρα για φέτος) και δεν μπορούσε ούτε να αμυνθεί σωστά, ούτε να απομακρύνει με ασφάλεια, ούτε να δημιουργήσει.
- Πολύ κακή εμφάνιση από τον Κίνι που ήταν πηγή κινδύνων (και εκεί κολλάει και ο προβληματισμός μου για τον δανεισμό του Ρίτσαρντς -- που μπορεί και να βγει ο καλύτερος παίκτης του πρωταθλήματος, εγώ για τον σχεδιασμό μιλάω). Ο Έζε έδειξε να κολλάει αμέσως, ο Ορτέγκα όχι (και αυτό δεν είναι πρωτάκουστο ή καταδικαστικό για παίκτη 24 ετών που αγωνίζεται για πρώτη φορά Ευρώπη). Πίσω από τον Ορτέγκα, έχεις έναν παίκτη φανερά ανέτοιμο (που δεν υπάρχει περίπτωση να κρατήσεις). Αναγκαστικά πας με Κίνι, ο οποίος και με την Γκενγκ έδειξε ότι --τουλάχιστον από τα αριστερά, που δεν είναι η καλή του πλευρά-- δυσκολεύεται απέναντι σε καλούς παίκτες.
- Η αλλαγή του Φορτούνη επιβεβαίωσε ότι προς το παρόν αποτελεί τον βασικό (μην πω «μοναδικό») κινητήριο μοχλό της ομάδας. Ο Σκάρπα, δυστυχώς, δεν έχει δείξει ακόμα τίποτα και παίκτης που να μπορεί να φορέσει τα παπούτσια του Κωστάκη δεν φαίνεται να υπάρχει στο ρόστερ -- αν, όμως, ενταχθούν επιτυχημένα και οι Ποντένσε (πήραμε μια γεύση), Σολμπάκεν και Γιόβετιτς θα υπάρχουν κι άλλοι τρόποι ανάπτυξης (στη θεωρία, τουλάχιστον).
- Ο Ελ Κααμπί συνεχίζει να δείχνει ότι μπορεί να αντικαταστήσει τον Μακαμπού (και, προφανώς, είναι νωρίς για να κριθεί κάτι τέτοιο). Υστερεί σε ταχύτητα, αλλά φαίνεται να έχει καλύτερα τελειώματα -- και, πιθανότατα, είναι και καλύτερος all around.
- Οι δύο πρώτες αλλαγές (Μασούρας και Φορτούνης) για Μπιέλ και Σκάρπα δεν είναι από μόνες τους απόδειξη ότι ο Ολυμπιακός πάει για το Χ. Η αγωνιστική τους, όμως, εικόνα έδειξε ότι το επίπεδο έπεσε. Οι επόμενες αλλαγές πράγματι είναι κινήσεις που φαίνεται να στοχεύουν στην ισοπαλία (ο κόουτς έχει, όμως, ήδη δει ότι, με τις δύο πρώτες αλλαγές, η ομάδα έχει χάσει και σε πίεση και σε δημιουργία). Για να μην το κουράζω: όταν βγήκαν Κωστάκης, Μασούρας και Ποντένσε, ήταν σαν να μην έχεις παίκτες να τους αντικαταστήσεις (και οι δύο ισάξιες ενδεκάδες υπάρχουν σε Manager, άρθρα του Νικολακό και Ρεάλ Άνω Δεκελείας).
- Πολλή φασαρία και νέο αφήγημα για τις απουσίες της ΑΕΚ (και ότι «θα το επιβεβαιώσουμε όταν ξαναβρεθούμε αντίπαλοι»). Πράγματι από την ΑΕΚ έλειπαν δύο από τους 4-5 πιο καθοριστικούς της παίκτες. Από την άλλη, και ο Ολυμπιακός δεν έχει εντάξει ακόμα παίκτες που αποκτήθηκαν για βασικοί (και το πόσα ψάρια πιάνουν θα το δούμε στην πορεία), ενώ και ο Ποντένσε είναι, προς το παρόν, για ένα ημίχρονο. Σε κάθε περίπτωση: ο Ολυμπιακός που είναι μια εντελώς καινούργια ομάδα (σε πρόσωπα και σύστημα) βρέθηκε απέναντι στους περσινούς νταμπλούχους (με ίδιους παίκτες και ίδιο σύστημα) στην καυτή έδρα της Παπαρίνας. Και το αποτέλεσμα ήταν σβηστό Χ (οκ, λίγο υπερβάλω στο σβηστό -- αν μια ομάδα φάνηκε πιο κοντά στη νίκη, αυτή ήταν η ΑΕΚ).
- Καταπληκτικός ο Πασχαλάκης (και μια ακόμα κωλοτούμπα προς τιμήν του -- και πλέον νομίζω ότι δικαιολογημένα δικαιούται το χειροκρότημα και την αναγνώριση της προσφοράς του).
- Ο Ποντένσε βγάζει την (πολύ καλή) ασίστ για την ισοφάριση (άσχετο ότι τα εύσημα πάνε στην υπέροχη κίνηση του Ελ Κααμπί -- και εύσημα αναλογούν και στον Φορτούνη που διασκεδάζει τη μισή μεσαία γραμμή της ΑΕΚ). Ακόμα και έτσι, η προσφορά του στον αγώνα είναι μεγαλύτερη: δύσκολα τον αφήνεις χωρίς επιτήρηση, δύσκολα ανεβαίνει το μπακ που αναλαμβάνει το δύσκολο έργο του περιορισμού του.
- Το VAR αποτελεί κόφτη στον ενθουσιασμό των φιλάθλων (προσωπικά, φάση που δεν είναι εντελώς καθαρή --π.χ. εκτέλεση φάουλ-- έχω σταματήσει να την πανηγυρίζω και περιμένω στωικά την επικύρωση του Varιστα). Αυτό δεν αλλάζει ότι αν χθες δεν υπήρχε το VAR, θα μιλούσαμε για τον θρίαμβο της ΑΕΚ και τα προβλήματα που έχει και φέτος ο Ολυμπιακός (τα οποία υπάρχουν -- και αν οι οπαδοί μπορούμε να τα παραβλέπουμε, ο Μαρτίνεθ οφείλει να βρει τις λύσεις).
- Δεν βρίσκω λόγο ούτε για πανηγύρια, ούτε για προβληματισμό. Μιλάμε για μια νέα ομάδα, που παραμένει εντός στόχων και καλών αποτελεσμάτων. Το ότι η ΑΕΚ δεν είναι Λαμία ή Τσοκαρίνσκι το ξέραμε (δεν ξέραμε πώς θα σταθούμε απέναντί της). Το να μηδενίζεται η έως τώρα προσπάθεια επειδή φέραμε Χ στην έδρα του πρώτου φαβορί για την κατάκτηση του πρωταθλήματος (σε έναν αγώνα που ελάχιστα έγειρε υπέρ του γηπεδούχου) είναι εξίσου άτοπο με το να θεωρούμε ότι γίναμε το πρώτο φαβορί επειδή δεν χάσαμε.
- Και αφού είπαμε για τα καλά του Κωστάκη (και με ολίγη σάλτσα διαιτησίας): έχω την αίσθηση ότι η απαίτηση να δοθεί κίτρινη κάρτα σε αντίπαλο τιμωρείται με κίτρινη, ακόμα και αν ο παίκτης που διαμαρτύρεται είναι ο αρχηγός και το ζητά κόσμια. Και, προφανώς, ο Ρότα κάνει βουτιά για να εκμαιεύσει πέναλτι που είναι ξεκάθαρα κίτρινη κάρτα (και κιτρινισμένο το δεξί μπακ μιας ομάδας από το 12ο λεπτό καλή φάση για την ομάδα δεν το λες). Στο προκείμενο: ο Φορτού παίρνει κάρτα, ο Ρότα όχι. Λίγο μετά, ο εκνευρισμένος (και από το σκληρό παιχνίδι -- μόνιμος τρόπος αντιμετώπισης του Φορτού, μόνιμος τρόπος άμυνας της ΑΕΚ από πέρσι) Φορτού πάει να κλωτσήσει, πεσμένος και με τις τάπες, τον Σιμάνσκι (δεν φαίνεται αν τον βρίσκει -- και δεν με ενδιαφέρει αφού αυτό αλλάζει μόνο το χρώμα της κάρτας). Σε κάθε περίπτωση, στη δική μου αντίληψη, είναι δεύτερη κίτρινη και κόκκινη, και από τον 30 ετών αρχηγό σου περιμένεις διαφορετική αντίδραση από το να αφήσει την ομάδα με 10 παίκτες από το 20΄ (με μία κάρτα για διαμαρτυρία και τη δεύτερη για επικίνδυνο παιχνίδι εκτός φάσης).
- Λίγη ακόμα (και άσχετη) διαιτητοκουβέντα: πιο χαριτωμένο από όλα στο φετινό πρωτάθλημα είναι τα σφυρίγματα που έχει πάρει ο Άρης (που, πέρυσι, τον είχαν τσακίσει). Παραδειγματισμός σε όλους για να επιλέγεις πιο σωστά τους φίλους σου (και αναφέρομαι στον Άρη: κάνε τη σωστή φιλία και τη φετούλα σου --εκεί που σου έπαιρναν το καρβέλι-- θα την πάρεις).
- Πιο χαμένος, από τα έως τώρα δείγματα, ο Έζε. Ας τον δικαιολογήσουμε: πρώτο ντέρμπι στην Ελλάδα, απέναντι σε μια πολύ καλή και δυναμική μεσαία γραμμή.
- Στα μάτια μου, δεν πρέπει να μιλάμε για δυάδα, αλλά για τριάδα αγώνων (μιλάω για το σημείο που, στο μυαλό μου, θα κάνω τη μίνι σούμα της πρώτης δοκιμασίας). Πήραμε το Χ με την ΑΕΚ, την Πέμπτη Φραίμπουργκ (εντός) και την Κυριακή Κηφισιά (πάλι εντός). Ακόμα και να νικήσουμε την Φράιμπουργκ, αν η ομάδα φανεί άδεια από συγκέντρωση και δυνάμεις, και γκελάρει την Κυριακή, θα είναι σαν έχει πετάξει το Χ στην Παπαρίνα. Επ' ευκαιρίας: στεκόμαστε αρκετά (και δεν είναι παράλογο) στο ότι η ΑΕΚ έχει και το Χ με Πανσερραϊκό στην έδρα της. Δεν νομίζω ότι έχει ιδιαίτερη σημασία. Εκτός του Big-4 --άντε να το κάνουμε Big-5-- σε όποιο παιχνίδι και να χάσεις βαθμούς νοείται γκέλα (και αυτό δείχνει πόσο αστείο είναι το πρωτάθλημά μας). Δηλαδή: δεν έχει ιδιαίτερη σημασία αν με τις Σέρρες γκελάρεις εντός ή εκτός, αφού οι αντίπαλοί σου για τον τίτλο --θεωρητικά-- δεν θα χάσουν βαθμό.
- Από το καλοκαίρι --και επειδή έτυχε να τον δω-- έλεγα ότι η πιο ισορροπημένη, αλλά και με το χαμηλότερο ταβάνι ποιότητας, ομάδα είναι ο Παναθηναϊκός (ο οποίος, με δεδομένο ότι δύσκολα θα χάσει εντός έδρας βαθμούς από τον Ατρόμητο, θα είναι και ο μόνος που θα έχει το 4x4 -- έχοντας βγάλει με νίκες τα εκτός έδρας με Γιάννενα, κυρίως, αλλά και Παναιτωλικό). Και πάλι, η ποιότητά του αρκεί για το ελληνικό πρωτάθλημα -- αν και, γι' αυτόν, το πρώτο δύσκολο, και μάλιστα εντός, έρχεται τη Δευτέρα. Και ένα ακόμα σχόλιο για τους αντίπαλους: πολλή κουβέντα για το ότι η ΑΕΚ θα βελτιώσει, όπως και πέρυσι, τους χρόνους που μπορεί να ασκεί ασφυκτική πίεση, όπως στο πρώτο 20λεπτο. 1ο: Όπως αναφέρω, για την εικόνα του πρώτου εικοσάλεπτου νομίζω ότι μεγαλύτερο ρόλο παίζει ότι ο Ολυμπιακός ήταν πνευματικά --δεν μπορώ να κρίνω αν ήταν και τακτικά-- ανέτοιμος, παρά η πίεση της ΑΕΚ. 2ο: Πλέον η ΑΕΚ δεν θα παίζει έναν αγώνα την εβδομάδα και συμπεράσματα με βάση την περσινή χρονιά δεν μπορούν να γίνουν.
- Καταπληκτικό ντεμπούτο (για ένα τέταρτο, όμως, και απέναντι σε κουρασμένη ομάδα) από τον πιτσιρικά Ζίνι της ΑΕΚ. Με αυτή την αφορμή: δεν ξέρω πώς θα βγουν Ορτέγκα και Ρίτσαρντς, αλλά την αμυντική ασφάλεια του Ρέαμπτσιουκ (που ορθώς πουλήθηκε -- για πολλούς λόγους) δεν φαίνεται να διαθέτει κανένα πλάγιο μπακ μας αυτή τη στιγμή.
- Επιστρέφοντας στα δικά μας: το αν η διαχείριση του δευτέρου ημιχρόνου έχει να κάνει με συντήρηση δυνάμεων ενόψει του (σημαντικότατου) αγώνα της Πέμπτης, με φοβικό/συντηρητικό προπονητή ή με προπονητή που βλέπει ότι δεν του βγαίνει (από τις αλλαγές και την εικόνα του αγώνα) το παιχνίδι, θα το δούμε στο μέλλον (και, όπως έγραφα --και είναι προφανές--, η ποιότητα του άγνωστου στους περισσότερους Μαρτίνεθ, θα κρίνει τη χρονιά). Πάντως, η ενδεκάδα που κατέβασε δεν ήταν συντηρητική (θα μπορούσε να παίξει με τρια αμυντικογενή χαφ -- Ιμπόρα, Καμαρά, Έζε).
- Σε κάθε περίπτωση, αλλά ειδικά τώρα που η ομάδα κάνει τα πρώτα της βήματα, στήριξη και υπομονή. Οι μεταγραφές τελείωσαν (σωστές ή λανθασμένες), καλά δείγματα υπάρχουν (αήττητος, καλό θέαμα σε κάποια παιχνίδια, βελτίωση αμυντικής λειτουργίας και φυσικής κατάστασης), κακά δείγματα υπάρχουν (εξακολουθώ να πιστεύω ότι η αμυντική λειτουργία --και, ειδικά, η τετράδα της άμυνας-- δεν είναι όσο καλή πρέπει, ο Φρέιρε δεν δείχνει να είναι ο παίκτης που θα ανεβάσει την ποιότητα, η ομάδα βασίζεται υπερβολικά στον Φορτούνη, ο σχεδιασμός είχε --όπως πάντα-- προβληματικές), αλλά νομίζω ότι η ομάδα έχει δείξει ότι δικαιούται να μας έχει στο πλευρό της (ειδικά αν σκεφτούμε το περσινό χάλι και το μηδέν που ξεκινήσαμε φέτος), ακόμα και όταν, νομοτελειακά, θα έρθει η πρώτη στραβή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου