Του Dr. Jekyll
Δεν βρίσκω νόημα να σταθούμε ιδιαίτερα σε ατομική επίδοση (μετά από ένα τέτοιο 0-4 είναι προβληματικό να αναζητάς διακριθέντα), καθώς το πρόβλημα του Ολυμπιακού, εδώ και καιρό, είναι ότι δεν υπάρχει ομάδα/σύνολο που να παίζει κάτι που θυμίζει σε ποδόσφαιρο. Σε μια συνέχεια της περσινής χρονιάς, ο Ολυμπιακός δεν είχε ούτε ανάπτυξη ούτε καλή ανασταλτική λειτουργία. Για την ακρίβεια, σε 180 λεπτά απέναντι στη Μακάμπι ο Ολυμπιακός πέτυχε ένα γκολ και είχε τέσσερις --κάτι σαν-- ευκαιρίες (και ένα ακυρωθέν γκολ), ενώ ο αντίπαλος πέτυχε πέντε γκολ, είχε δοκάρι και έχασε κάμποσες σημαντικές ευκαιρίες (και τα δύο γκολ που ακυρώθηκαν στον πρώτο αγώνα).
Είναι προφανές ότι το υλικό της ομάδας μας δεν είναι καλό. Βάσει όσων είδαμε χθες (και πάνω κάτω βλέπουμε τον τελευταίο χρόνο), δεν υπάρχουν παίκτες με προσωπικότητα, παίκτες που να κάνουν τρίπλες (μόνο ο Βατσλίκ έκανε μια --ηλίθια-- τρίπλα), να βγάζουν κάθετες μπαλιές, να σουτάρουν, να μαρκάρουν σωστά, να μπορούν να βγάλουν μια καλή σέντρα. Και με αυτό το ρόστερ, όμως, η εικόνα της ομάδας έπρεπε να είναι καλύτερη: η έλλειψη ποιότητας δεν είναι τόση ώστε να παίζεις χειρότερα από πολλές ομάδες της Ελλάδας ή να σε αποκλείει (βασικά, να σε κάνει σκόνη) η Μακάμπι.
Από πέρσι όλο το υλικό του Ολυμπιακού είναι σε ελεύθερη πτώση. Με εξαίρεση ένα εξάμηνο του Αγκιμπού και για ακόμα λιγότερο του Μασούρα (ο οποίος, χωρίς να δίνει τις ίδιες αμυντικές βοήθειες που έδινε, ήταν πολύ πιο αποτελεσματικός στην επίθεση) --άντε να προσθέσεις και τον Ρέαμπτσιουκ (που, μέχρι τον Δεκέμβρη έδειχνε βελτίωση)--, όλοι οι υπόλοιποι πάνε από το κακό στο χειρότερο (και καμία μεταγραφή δεν κατάφερε να δείξει κάτι καλό). Δεν γνωρίζω πού αρχίζουν και πού τελειώνουν οι ευθύνες Μαρτίνς και Μουρίκη, αλλά ο Ολυμπιακός δεν παρουσιάζει εικόνα ομάδας για περισσότερο από έναν χρόνο. Και γι' αυτό η συνεργασία με τον Μαρτίνς έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί τον Μάιο και όχι να φτάνουμε τώρα να συζητάμε για την αναγκαία (μετά από τέτοια ήττα και εμφάνιση) αποχώρησή του.
Δεν είναι το θέμα μου ο Φορτούνης: δεν έχω ιδέα αν μπορεί να επανέλθει μετά από δύο χιαστούς και αν μπορεί να ξανασηκώσει το δημιουργικό κομμάτι. Άλλωστε, δεν πιστεύω ότι η αποπομπή του Φορτούνη αφορά μόνο σε αποφάσεις του Μαρτίνς (άσχετο ότι, όπως πάντα, βολεύει τέτοιες «αντιτουριστικές» αποφάσεις να χρεώνονται σε αναλώσιμα πρόσωπα). Το ζήτημα είναι αν βλέπεις κάτι που να επιτρέπει αισιοδοξία: προσωπικά, μετά την περσινή, συνειδητή, επιλογή του προπονητή για παθητικό ποδόσφαιρο (απέναντι στα μεγαθήρια του ελληνικού πρωταθλήματος) δεν πιστεύω ότι υπάρχει περίπτωση να αλλάξει κάτι στην εικόνα.
Ο Μαρτίνς έχει χάσει την μπάλα και κάνει το ένα λάθος πίσω από το άλλο: η ομάδα δεν έχει σχέδιο και λογική, ούτε στην κατάρτιση των αποστολών/ενδεκάδων ούτε εντός γηπέδου. Τα έχουμε ξαναπεί: άλλο να χτίσεις ομάδα από το μηδέν (όπως έκανε την πρώτη χρονιά), άλλο να της δώσεις την ωριμότητα και τον χαρακτήρα που απαιτείται για να φτάσει στην κορυφή (όπως έκανε τη δεύτερη χρονιά) και άλλο αυτήν την ομάδα να την κρατήσεις στην κορυφή. Το κατάφερε για δύο ακόμα χρονιές: την πρώτη ήταν φανερό πως το επίπεδο είχε αρχίσει να πέφτει και την περσινή που έδειξε εμμονές με παίκτες και μια τεράστια πεποίθηση ότι ο μόνος τρόπος για να το καταφέρει είναι να κλέβει τις νίκες (και το τρίτο πρωτάθλημα δεν το κερδίσαμε από τον Ιανουάριο, όπως αλαζονικά γράφεται και λέγεται, αλλά πολύ αργότερα, πατώντας στην πλήρη ανυπαρξία των αντιπάλων). Δυστυχώς, η περσινή αγωνιστική προσέγγιση, εντελώς ξένη για την πραγματικότητα του Ολυμπιακού (ο αήττητος Ζαρντίμ αποχώρησε --στα μάτια μου, σωστά-- για το θέαμα που παρουσίαζε)-, από το μεγαλύτερο κομμάτι του κόσμου (μέχρι τις απαράδεκτες εμφανίσεις των πλέι-οφ και του αποκλεισμού από τον ΠΑΟΚ) χρεώθηκε κυρίως στην έλλειψη ποιότητας των παικτών και όχι στον φοβικό και παράλογο τρόπο διαχείρισης του Πορτογάλου.
Ο Ολυμπιακός δεν γίνεται να έχει μια ομάδα που αποτελείται από διάσημα ονόματα (εμείς, όμως, φτάνουμε στο αντίθετο άκρο: η ομάδα έχει τεράστια έλλειψη από παίκτες με παραστάσεις και dna νικητή -- και οι ελάχιστοι που έχουν απομείνει έχουν αφήσει πολύ πίσω τα «παραγωγικά» ποδοσφαιρικά τους χρόνια). Η ομάδα πρέπει πάντα να δημιουργεί και να αναδεικνύει πρωταγωνιστές: από τον Μιραλάς μέχρι τον Τσιμίκα (και κάμποσους ακόμα), η βελτίωση έγινε στου Ρέντη, δεν ήρθαν έτοιμοι παίκτες, αλλά έφυγαν ως τέτοιοι.
Συνεχίζοντας με το υλικό: δεν γίνεται όποιος και να μπαίνει να είναι κακός. Δεν μπορεί να είναι όλο το ρόστερ για πέταμα, δεν εξηγείται να μην υπάρχει μια αξιόλογη μεταγραφή (και δεν μιλάω για φέτος, που --πράγματι-- οι μεταγραφές Ζινκερνάγκελ και Πίπα είναι --θεωρητικά-- από πολύ χαμηλό ράφι), δεν γίνεται να βρίσκεις ελάχιστους διακριθέντες σε αγώνες, ακόμα και όταν έχεις νικήσει. Δεν μιλάμε για να σταθείς αξιοπρεπώς σε ομίλους Champions League, μιλάμε για να μη χρειάζεσαι καθυστερήσεις (αυτά που κοροϊδεύουμε) απέναντι στις μεσαίες ομάδες του πρωταθλήματος για να κρατήσεις τη νίκη. Επαναλαμβάνω: δεν ξέρω ποιο μερίδιο αναλογεί στον Μαρτίνς και ποιο στον Μουρίκη, αλλά όλα μου φαίνονται παράλογα: παράλογο είναι και τα σερί παιχνίδια που φορτώθηκαν πέρσι παίκτες όπως οι Εμβιλά και Ρέαμπτσιουκ, και που θα τα βρούμε μπροστά μας και φέτος.
Συν την αμυντική δυσλειτουργία: παρότι η ανάπτυξη έχει περάσει φανερά σε δεύτερη μοίρα, αδυνατούμε να κρατήσουμε το μηδέν (και αν η δίποδη κουράδα που παρίστανε χθες τον διαιτητή δεν σφύριζε την λήξη ακριβώς στο 90΄ αμφιβάλλω αν θα κρατούσαμε το 4...). Οκ, ο Βατσλίκ είναι χειρότερος του Σα (που τον είχαμε αποκτήσει ως πλεόνασμα της Πόρτο), και Σεμέδο δεν θα ξαναβρούμε εύκολα (που ως προβληματικός ήρθε και ως τέτοιος --ορθά-- έφυγε). Όμως η εικόνα είναι βασανιστική: ούτε σωστό αντιποδόσφαιρο δεν μπορούμε να παίξουμε, καθώς σε κάθε παιχνίδι κινδυνεύουμε πολλές φορές -- στην Ελλάδα συχνά μας «έσωζαν» οι τσουρεκάδες επιθετικοί των αντιπάλων.
Στο τώρα: ο Ολυμπιακός καλείται να κάνει απότομο restart. Πριν μια εβδομάδα έγραφα ότι αφού ο Μαρτίνς έμεινε τον Μάιο, θα είναι κακό να αλλαχθεί τώρα, ακόμα και με έναν καλοκαιρινό αποκλεισμό. Μετά το 0-4 δεν βρίσκω τρόπο να παραμείνει ο Μαρτίνς και να βελτιωθούμε: είναι εύκολο να λες ότι «χρειάζεται ψυχραιμία και στήριξη στην ομάδα», αλλά το πιθανότερο είναι πως στην --αναμενόμενη-- επόμενη σοβαρή στραβή, με τον Μαρτίνς στον πάγκο, η αντίδραση του κόσμου θα είναι χειρότερη από τη χθεσινή. Η ομάδα φαίνεται να χρειάζεται στήσιμο από την αρχή (πέρα από το ψυχολογικό πρόβλημα και την έλλειψη ποιότητας) και ένας νέος προπονητής μπορεί να φέρει αρχικά ένα σύντομο ενθουσιασμό και στη συνέχεια ένα απόλυτο ξεχαρβάλωμα («μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα»). Προσωπικά, μετά το 0-4 θα επέλεγα να συνεχίσω χωρίς τον Μαρτίνς (όμως, ευτυχώς, δεν παίρνω εγώ τις αποφάσεις).
Για το τέλος, η διοίκηση που, εξ ορισμού, έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη: θεωρώ πως για την τόσο κακή εικόνα που βλέπουμε υπεύθυνος είναι ο προπονητής (μην τα ξαναλέμε: ή/και ο γυμναστής). Για το δεδομένο, όμως, ότι με αυτό το υλικό, το ταβάνι της ομάδας είναι χαμηλό (κανείς προπονητής δεν θα μπορούσε να κάνει αυτό το υλικό να σταθεί με αξιοπρέπεια στο Champions League) η ευθύνη είναι της διοίκησης. Οι φετινές κινήσεις δείχνουν ομάδα που κινείται αντίθετα στην ποδοσφαιρική λογική: ακόμα δεν έχει αποκτηθεί τεχνικός διευθυντής και η ποιοτική ενίσχυση, που είχε κριθεί αναγκαία, δεν έγινε ποτέ. Με λίγα λόγια: ακόμα και αν απολυθεί ο Μαρτίνς και στη θέση του έρθει ένας πολύ καλύτερος προπονητής (ο οποίος, εκτός των άλλων ικανοτήτων, θα πρέπει να κάνει θαύματα με το που αναλάβει την ομάδα), πολλά προβλήματα θα παραμείνουν (ένα από αυτά, επίσης λάθος της διοίκησης, είναι το τεράστιο ρόστερ, που φαντάζει γεμάτο με μέτριους παίκτες -- και κάποιους με καλά συμβόλαια).
Το πιθανότερο είναι ότι θα έχουμε μια δύσκολη χρονιά. Την Πέμπτη είναι ο πρώτος αγώνας για τη συμμετοχή στο Europa. Υποθέτω πως μέχρι τον αγώνα θα έχουμε αρκετά να συζητήσουμε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου