Ζωντανός στη Χώρα των Βάσκων!

O Ολυμπιακός επιβεβαίωσε ότι φαίνεται να βρίσκεται σε τροχιά ανάκαμψης, αφού μετά την ομολογουμένως αξιοπρεπή εμφάνιση στη Μαδρίτη απέναντι στη Ρεάλ, κατάφερε να αποδράσει με το διπλό από την έδρα της Μπασκόνια, σταματώντας το αρνητικό σερί των τεσσάρων διαδοχικών ηττών. Θα είναι αυτή η εκτός έδρας νίκη εφαλτήριο για επιστροφή στο υψηλό αγωνιστικό επίπεδο που βρισκόταν ο Θρύλος στα τέλη του 2021; Μια πρώτη απάντηση θα έχουμε την ερχόμενη εβδομάδα με την πρωταθλήτρια Ευρώπης Εφές.

Του RedTerso

Στο παιχνίδι της Τετάρτης με τη Ρεάλ, η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα έδειξε να «έχει σφυγμό» μιας και οδήγησε τους Μαδριλένους στα όριά τους και το παιχνίδι κρίθηκε κατά τη γνώμη μου, σε δύο σουτ: Στο αφύλακτο άστοχο τρίποντο του Γουόκαπ και αμέσως μετά στο εύστοχο του Ρούντι. Παρά την ήττα όμως, αυτό που φάνηκε αγωνιστικά είναι ότι οι Πειραιώτες είχαν την ένταση, που κοντέυαμε να ξεχάσουμε, στο παιχνίδι τους, αμυντική προσήλωση και μαχητική διάθεση.

Αυτά ακριβώς τα στοιχεία παρουσίαστηκαν και στο παρκέ της έδρας της Μπασκόνια και αποτέλεσαν τα πιο βασικά «συστατικά» για να έρθει το πολυπόθητο ροζ φύλλο αγώνα. Ένα ροζ φύλλο, που ήταν απαραίτητο και για βαθμολογικούς αλλά και για ψυχολογικούς λόγους, μιας και το σερί αρνητικών αποτελεσμάτων, μοιραία δημιουργεί πίεση και βάρος, κάποιες φορές δυσανάλογα σε σχέση με τη γενική εικόνα και βαθμολογική θέση. Αυτό όμως είναι μια μόνιμη συνθήκη για το ολυμπιακό στρατόπεδο.

Στη «Μπουέσα Αρένα» ο Ολυμπιακός έδειξε από το πρώτο δεκάλεπτο τον αγωνιστικό του προσανατολισμό, δημιουργώντας επιθετική «αρρυθμία» στους Βάσκους. Φάνηκε να επιστρέφουν η ένταση, η προσήλωση και η κατάθεση ενέργειας, που δημιούργησαν πολλά προβλήματα στους περιφερειακούς, κυρίως, της Μπασκόνια. Η αμυντικη προσήλωση έφερε πολλά κλεψίματα και αντίστοιχα γρήγορη μετάβαση στον αιφνιδιασμό. Δεν ήταν όμως όλα εύκολα για τους ερυθρόλευκους. Είναι φανερό ότι ο επιθετικός ρυθμός που είχε η ομάδα στο λυκόφως της περασμένης χρονιάς έχει χαθεί εξαιτίας της λοίμωξης με covid σχεδόν του συνόλου των αθλητών μας. Είναι ζητούμενο να επανέλθει αυτός ο ρυθμός, που, σε συνδασμό με την αποτελεσματική αμυντική λειτουργία, θα επαναφέρουν το ισχυρό αγωνιστικό στάτους για την ομάδα μας. Το βασικό όμως σημείο ήταν ότι ο Ολυμπιακός κατάφερε να πάρει ένα πολυσήμαντο αποτέλεσμα.

Ήταν όλα ρόδινα χθες στη Χώρα των Βάσκων; Αναμφίβολα όχι: Πρώτα και κύρια η επιθετική λειτουργία της ομάδας ήταν αναιμική, κάτι που αποδεινύεται από τις μόλις 13 ασίστ, δείγμα του ότι οι παίχτες μας κατέφυγαν σε αρκετές ατομικές ενέργειες (που όμως κάποιες φορές είναι χρήσιμες, όταν η συνολική επιθετική λειτουργία φαίνεται να πάσχει). Επίσης η ομάδα φαίνεται να δυσκολεύεται στον τομέα των ριμπάουντ, κάτι που καταμαρτυρούν και τα μόλις 2 επιθετικά και μάλιστα όχι απέναντι σε κάποια τρομερά σκληρή φροντ-λάιν. Τέλος, η ομάδα «πήρε πράγματα» μόλις από 6 παίχτες (Σλούκας, Γουόκαπ, Ντόρσεϋ, Βεζένκοφ, Φαλ και Παπανικολάου), ενώ όλοι οι υπόλοιποι έπαιξαν ελάχιστα και προσφέροντας ακόμα λιγότερα. Ειδικά στη γραμμή των ψηλών, φαίνεται να υπάρχει ένα σοβαρό κενό, που πρέπει να εξεταστεί πώς μπορεί να λυθεί.

Μια σύντομη αναφορά στους διακριθέντες. Ξεκίνημα με τον Γουόκαπ, ο οποίος φαίνεται --δικαίως μέχρι ενός σημείου-- να βρίσκεται, εσχάτως, στο επίκεντρο της κριτικής: Επιθετικά η εικόνα του είναι στο όριο της τραγωδίας, με θλιβερά ποσοστά. Δεν ξέρω αν είναι ψυχολογικοί οι λόγοι (κάτι τέτοιο υποψιάζομαι, μιας και όταν έβαλε χθες το τρίποντο, πήρε καπάκια και άλλες προσπάθειες σαν να ήθελε να «ξορκίσει το κακό»), όμως χρειάζεται απαραιτήτως και άμεσα βελτίωση. Σε όλους τους άλλους τομείς ο Αμερικάνος ήταν κομβικός χθες. Ο Σλούκας ήταν μεν άστοχος (0/5 δίποντα) εντός της γραμμής, όμως πέτυχε καίρια τρίποντα και συνολικά βοήθησε τη λειτουργία της ομάδας, ενώ διακρίθηκε ακόμα και στην άμυνα, που δεν έιναι το «φόρτε» του. Ο Παπανικολάου ήταν, κατά τη γνώμη μου, ο καλύτερος παίχτης της ομάδας μας με τρομερή αμυντική προσπάθεια και 4 τρίποντα, που ήταν όλα μαχαιριές για τους Βάσκους. Ο Φαλ ήταν για άλλη μια φορά σκιάχτρο αμυντικά και φαίνεται να επανέρχεται σε καλά επίπεδα φυσικής κατάστασης. Ο Βεζένκοφ συνεχίζει να είναι σε βάθος χρόνου ο καλύτερος μας παίχτης φέτος. Ο Ντόρσεϋ τέλος, φάνηκε να βρίσκεται σε μέτριο βράδυ, όμως στο τέλος του παιχνιδιού, πήρε την ομάδα από το χέρι επιθετικά και την οδήγησε στη νίκη. Ήταν ο καταλύτης που χρειαζόταν για να έρθει το «διπλό».

Ήταν τα δύο παιχνίδια της εβδομάδας που πέρασε στην Ιβηρική Χερσόνησο ικανά να επαναφέρουν τον Ολυμπιακό σε καλό αγωνιστικό ρυθμό και παράλληλα να τον φέρουν σε τροχιά πρόκρισης, αρχικά, και διεκδίκησης μιας υψηλής θέσης βαθμολογικά, στο τέλος της διαδρομής; Ας ελπίσουμε να αποτελέσουν την τροχειοδεικτική βολή, για να επιστρέψει η ομάδα στο εξαιρετικό επίπεδο που βρισκόταν τον Δεκέμβρη. Ακολουθούν δύο διαδοχικά ματς στο ΣΕΦ απέναντι στην Εφές και την Αρμάνι. Αν τα αποτελέσματα σε αυτά τα παιχνίδια είναι θετικά, οι Πειραιώτες θα έχουν κάνει ένα πολύ σπουδαίο βήμα για να πετύχουν τους στόχους τους...