Ξυπνάς το πρωί με ένα μόνιμο άγχος τι θα διαβάσεις. Ποια καινούργια πληροφορία θα φτάσει στον εγκέφαλό σου; Ποια νέα περιπέτεια σε περιμένει από τους εγκεφάλους της κρατικής διαχείρισης τόσο σε κοινωνικοοικονομικό όσο και σε αθλητικό και οπαδικό επίπεδο. Εκεί που λες «δεν γίνεται, ρε φίλε. Τα έχω ζήσει όλα. Μου έλαχε να ζήσω σε μια δύσκολη και σκοτεινή εποχή αλλά κάπου πιάσαμε τον πάτο του βαρελιού και τον ξύνουμε». Ε... δεν τον πιάσαμε, ρε μάγκες. Έχει ακόμη πιο κάτω. Υπάρχει ακόμη πολύ σκοτάδι.
Διαβάζουμε λοιπόν:
Η ΕΠΟ και η Super League, έχουν έτοιμες τις προτάσεις του για τις τροποποιήσεις των κανονισμών που θα ψηφιστούν στη Γ.Σ. της Ομοσπονδίας, με την προϋπόθεση όμως ότι θα εξασφαλίσουν την έγκριση των διεθνών συνομοσπονδιών.Μια από αυτές προβλέπει η εφαρμογή του μέτρου για κλείσιμο θύρας ή μέρος αυτής, όταν οπαδοί αυτής στρέφονται κατά της διοίκησης της ομάδας τους. Ουσιαστικά, απ' όποια θύρα ακούγονται υβριστικά συνθήματα κατά παραγόντων της ομάδας τους, να μπαίνει λουκέτο.
Φτάσαμε στην εποχή της απόλυτης λογοκρισίας. Απαγορεύεται να έχεις άποψη. Απαγορεύεται να διαφωνείς. Να ασκείς κριτική. Και τι κριτική; Ανιδιοτελή και καλοπροαίρετη που πηγάζει από την αγνή αγάπη που μπορεί να έχει ένας οπαδός για την ομάδα του. Να συμφωνήσουμε στο ακραία; Έτσι για την οικονομία της συζήτησης. Αλλά πόσο ακραία μπορεί να είναι η λεκτική βία, διάολε, όταν όλα γύρω μας είναι η επιτομή της βίας από τη μέρα που γεννιόμαστε μέχρι τη μέρα που θα πεθάνουμε; Η βία της αξιολόγησης στα σχολεία, η οικονομική βία, μέσα σε διαμερίσματα-φυλακές, με τα αδιέξοδα να μας καταπιέζουν, να μας στριμώχνουν κι εντέλει να μας δολοφονούν; Πόσο βίαιο ήταν το «Αργύρη, καργιόλη φερ' το πορτοφόλι»;
Η ΕΠΟ και η Super League, με όσα έχουν συμβεί και συμβαίνουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο, είδαν στα υβριστικά συνθήματα κατά των διοικήσεων τον υπαίτιο και τον φταίχτη αυτής της κατρακύλας; Και τι σημαίνει ακριβώς ιδιοκτήτες μιας ομάδας; Ο Ολυμπιακός, παραδείγματος χάρη, έχει 93 χρόνια ιστορία. Ποιος ή ποιοι μπορούν να είναι ιδιοκτήτες της ιστορίας του;
Το νέο δόγμα της καταστολής είναι η εμπέδωση της κυριαρχίας του πάνω στον δημόσιο χώρο. Όχι μόνο με τους μπάτσους και τους δικαστές αλλά ακόμη και στην ελευθερία του λόγου. Οι διοικήσεις λοιπόν μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν με τις τύχες ενός συλλόγου, αλλά απαγορεύεται να τους βρίσεις. Είναι στο απυρόβλητο. Έχουν το αλάθητο.
Το μέτρο αυτό, εκτός από φασιστικό, είναι και βαθιά επικίνδυνο καθώς θα φέρει εντός της κερκίδας διαχωρισμούς σε καλούς και κακούς οπαδούς. Σε αυτούς δηλαδή που ξεφεύγουν και βρίζουν και σε αυτούς που υπομένουν σιωπηρά την κατάσταση. Θα φέρει διχόνοιες και εντάσεις προς όφελος της εκάστοτε διοίκησης η οποία θα λέει «απομονώστε αυτούς που βρίζουν» και θα φαίνονται ως τα μαύρα πρόβατα που επιφέρουν τιμωρία στις ομάδες τους. Επί της ουσίας το μέτρο θα εδραιώσει την λογοκρισία εντός του γηπέδου και εντός της κερκίδας. Είναι ένα από τα τελευταία στάδια της σταδιακής αποξένωσης του αθλητισμού από το λαϊκό και αυθόρμητο στοιχείο.
Ξημέρωσε άλλη μια άσχημη ημέρα για τους οπαδούς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου