Μια πρώτη ματιά στην ομάδα μπάσκετ του Θρύλου
Λιγα λόγια για την περασμένη σεζόν
Η περασμένη σεζόν (2015/16) αποτέλεσε μια από τις πιο παράξενες τα τελευταία χρόνια. Και ήταν παράξενη γιατί σου έβγαζε μεγάλη ποικιλία σκέψεων και συναισθημάτων σαν ένα διαρκές roller-coaster από το ξεκίνημά της μέχρι και τους τελικούς με τον βάζελο. Η περσινή χρονιά ξεκίνησε με τον πρόωρο αποκλεισμό στο Κύπελλο από τον βάζελο, που, πέρα από το οπαδικό μας γόητρο, δεν νομίζω οτι πείραξε και κανέναν ιδιαίτερα. Συνεχίστηκε με τον Θρύλο να κάνει παρέλαση στην πρώτη φάση της Ευρωλίγκας και μετά, λίγο πριν τα Χριστούγεννα, να σκάνε όλα τα ζητήματα μαζεμένα, με αποτέλεσμα η ομάδα να μένει πρώτη φορά εκτός play-off μετά από 10 χρόνια. Η χρονιά έκλεισε με ιδανικό --εκ του αποτελέσματος-- τρόπο, με τον Θρύλο να σπάει 2 φορές την έδρα του παναθηναϊκούλη με buzzer-beater του Σπανούλαρου.
Αν κάτι πρέπει να παρατηρήσουμε με λίγο μεγαλύτερη ένταση είναι η απόδοση της ομάδας στην Ευρωλίγκα. Αυτή η διοργάνωση αποτελεί τον καθρέφτη που αντικατοπτρίζει την αξία και το τσαγανό της κάθε ομάδας. Ο Ολυμπιακός βρέθηκε από νωρίς με προβλήματα, μιας και αρχές Νοέμβρη σε ένα ματς στην Κων/πολη τραυματίστηκε σοβαρά (ρήξη χιαστών) ο Πάτρικ Γιανγκ. Ταυτόχρονα για λιγότερο ή περισσότερο θα τραυματιστούν μέσα στη χρονιά οι Πρίντεζης, Σπανούλης, Λοτζέσκι κ.λπ. με τον Θρύλο να κατακτά για άλλη μια χρονιά τον τίτλο της ομάδας-νοσοκομείο.
Η αλλαγή του Γιανγκ με τον Σον Τζέιμς είναι το λιγότερο αποτυχημένη. Επίσης γύρω στα Χριστούγεννα εμφανίζεται η δυνατότητα της απόκτησης του Κώστα Παπανικολάου και --πολύ σωστα-- η ΚΑΕ δεν αφήνει ανεκμετάλλευτη την ευκαιρία. Λίγο πριν όμως μας αφήσει το 2015, η ομάδα έχει υπογράψει και τον Αμερικάνο Τζόνσον-Οντομ για άλλη μια λύση στην περιφέρεια, με αποτέλεσμα αυτές οι δύο κινήσεις και η μη σωστή διαχείρισή τους να διαταράξουν ανεπανορθωτα τη χημεία και τις σχέσεις της ομάδας. Π.χ. ο Αθηναίου σπάνια ξαναπάτησε το παρκέ, τη στιγμή που μέχρι τα Χριστούγεννα ήταν εξαιρετική η παρουσία του ως πεμπτου γκαρντ που ερχόταν από τον πάγκο και έδινε λύσεις στο σκοράρισμα, σε άμυνες και ανάσες.
Ο κόουτς Σφαιρόπουλος φάνηκε να χάνει αυτό, το οποίο όλοι ανανγωρίσαμε την πρώτη του χρονιά: τη δημιουργία μιας ομάδας με άριστες σχέσεις και αποδυτήρια, όπου όλοι πολεμούσαν για τον συμπαίχτη τους και τον προπονητή τους. Αυτή η διαπίστωση, κατά τη γνώμη μου, τον εμπόδισε να λειτουργήσει και καλύτερα στο αγωνιστικό κομμάτι. Δεν κατάφερε να δει, από αρκετά νωρίς, ότι το δημιούργημά του, που βασιζόταν στην άμυνα, εκτέθηκε σε πάρα πολλά ματς στο Top-16 από ομάδες, που άνοιγαν τις αποστάσεις στο τρίποντο, που μετέφεραν πολύ γρήγορα τηn μπάλα από τη δυνατή στην αδύνατη πλευρά και επιδίωκαν διαρκώς πρωτεύοντα ή δευτερεύοντα αιφνιδιασμό. Αυτή η παράμετρος και η επιμονή σε μια άμυνα χωρίς αλλαγές, με διαρκή hedge-out από παίχτες, που δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν σε αυτό το στυλ άμυνας (Μιλουτίνοφ) εξέθεσαν τον κόουτς-Σφαιρό. Ταυτόχρονα στην επίθεση η ομάδα --και λογω στελέχωσης, λάθος επίσης του κόουτς-- επέμενε διαρκώς σε ένα τετριμμένο αγωνιστικό πλάνο, που το είχαν «διαβάσει» οι περισσότερες ομάδες της Ευρώπης και βασιζόταν αποκλειστικά στη δημιουργηκότητα του Σπανούλη, στο κεντρικό pick'n'roll με τον ψηλό και μετά σε ατομικές εμπνεύσεις. Το ταυτόχρονο λάθος του κόουτς-Σφαιρό στο επιθετικό στήσιμο ήταν οτι ενώ είχε παίχτες που θα μπορούσαν να είναι πυρηνικά όπλα στο τρανζίσιον παιχνίδι (βλ. Στρόμπερι, Χάκετ, Λοτζέσκι, Παπανικολάου, Παπαπέτρου κ.λπ.) επέλεξε να παίξει το πιο low-pace μπάσκετ του Top-16. Στις λίγες φορές, που η ομάδα ανέβασε ρυθμό και έτρεξε --κυρίως σε ματς στο ΣΕΦ-- το αποτέλεσμα ήταν αρκετά διαφοροποιημένο προς το καλύτερο.
Αυτά σε πολύ-πολύ γενικές γραμμές ήταν τα στοιχεία, που οδήγησαν στην --ομολογουμένως-- αποτυχία της περασμένης σεζόν στο πλαίσιο της Ευρωλίγκας. Οι διαδοχικοί σοβαροί τραυματισμοί, η στελέχωση και διαχείριση του υλικού καθώς και ο σχεδιασμός του αγωνιστικού πλάνου σε άμυνα και επίθεση, στέρησαν από την ομάδα τη δυνατότητα να δοκιμάσει άλλη μια φορά την τύχη της στα play-off, εκεί, που αποτελεί την ομάδα φόβητρο της τελευταίας 10ετίας, την ομάδα που αρνείται να χάσει και όλοι οι άλλοι εύχονται να αποφύγουν.
Διαβάζοντας κάποιος τους παράγοντες, που θεωρούμε ως καταλυτικούς για την αποτυχία της περσινής χρονιάς θα μπορόυσε άνετα να κυκλώσει το όνομα του Σφαιρόπουλου ως βασικού παράγοντα της αποτυχίας, μιας και σε όλους τους άλλους τομείς που δεν βασίζονταν στην τύχη --π.χ. τραυματισμοί-- τα πήγε από μέτρια ως άσχημα. Το γεγονός όμως οτι παρουσιάστηκε βελτιωμένος στους παραπάνω τομείς στα ελληνικά play-off, «σφίγγοντας» το rotation ανάμεσα στους παίχτες που ήταν πιο έτοιμοι (απομάκρυνση Οντομ, πάγκος σε Γουόρικ, Στρόμπερι), εφαρμόζοντας διαφορετικού τύπου άμυντικά πλάνα και δίνοντας ώθηση στο πνευματικό και ψυχολογικό κομμάτι της ομάδας σε συνδυασμό με την προπέρσινη επιτυχημένη σεζόν του έδωσαν το δικαίωμα σε ακόμα μια ευκαρία για το χτίσιμο του Ολυμπιακού της σεζόν 2016/17.
Η στελέχωση
Ο Ολυμπιακός μετά τα εγκεφαλικά που μοίρασε στο στρατόπεδο των βάζελων στους τελικούς είχε ένα μόνο κομβικό ζήτημα να διαχειριστεί για το καλοκαίρι, που μας πέρασε: την ανανέωση του συμβολαίου του αρχηγού Βασίλη Σπανούλη. Ο αρχηγός συμφώνησε άμεσα με τους προέδρους, οπότε αμέσως μπήκε σε εφαρμογή το χτίσιμο του ρόστερ της σεζον '16-'17. Η ομάδα ήταν σχεδόν έτοιμη μιας και είχε μόλις 3 εκκρεμμότητες. Το δεύτερο shooting-guard, που θα μιραζόταν τη θέση με τον Κill-Βill, τον αναπληρωματικό center και ένα back-up τεσσάρι του Πρίντεζη. Για τη θέση του center ήταν ήδη γνωστό οτι ο γίγαντας Οθέλο Χαντερ είχε συμφωνήσει μετά το Final-4 με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Παρόλαυτά κατέθεσε και την ψυχή του στους τελικούς και έφυγε σαν φίλος. Το κενό του καλύφθηκε άμεσα από τον Καναδό Κεμ Μπιρτς, έναν mobile ψηλό (ύψος 2,06), σούπερ αμυντικό με γρήγορα πόδια, καλό ριμπάουντερ και rim-protector, ο οποίος στην επίθεση θα ταϊστεί από τα pick'n'roll plays του θρύλου.
Στη θέση του shooting guard ήρθε ο αμερικάνος μπομπερ Έρικ Γκριν (25, 1,93). Ο Γκριν αναμένεται να αποτελέσει τον δεύτερο πόλο ανάπτυξης του Ολυμπιακού από τη θέση των guards πίσω ή δίπλα στον Σπανούλη. Ο Γκριν είναι ένας παίχτης, που οι συστατικές του επιστολές λένε οτι θα βοηθήσει πάρα πολύ την επίθεση με το σουτ του (από μέση ή μακρινή απόσταση), με το drive του, που αποτελεί μεγάλο όπλο και κυρίως αναλαμβάνοντας ένα κομμάτι της επιθετικής ανάπτυξης της ομάδας μοιραζόμενος το συγκεκριμένο κομμάτι με τον αρχηγό, που πέρσυσι τράβηξε κατ' αποκλειστικότητα το κουπί.
Δύο λόγια για το τεσσάρι
Η καλοκαιρινή κουβέντα για την απόκτηση ή μη δεύτερου τεσσαριού πίσω από το τεράστιο Γιώργο Πρίντεζη έφτασε σε επίπεδο έντασης, διαφωνιών και γραφικότητας να ξεπερνάει τις αντίστοιχες κουβέντες μεταγραφολογίας του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού. Φαινόμενο αν μη τι άλλο αξιοπερίεργο. Ο Σφαιρόπουλος μαζί με τη διοίκηση αποφασίσαν να μην αποκτηθεί ξένος power forward αλλαγή του υπαρχηγού και η ομάδα να πορευτεί με τον Γιώργαρο, τον Παπαπέτρου και τον Αγραβάνη.
Οι πολέμιοι αυτής της απόφασης υποστηρίζουν οτι αυτή η επιλογή μπορεί να «χαντακώσει» ολόκληρη τη χρονιά γιατί ο Αη-Γιώργης θα αναγκαστεί να τραβήξει --και φέτος-- όλο το κουπί, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να κλατάρει από την κούραση όταν έρθει η ώρα των κρίσιμων ματς καθώς και σε πιθανό τραυματισμό να μην υπάρχει πρωτοκλασάτος παίχτης να καλύψει τη θέση του βασικού power.
Οι υποστηρικτές της απόφασης στέκονται στο γεγονός οτι ο Παπαπέτρου και ο Αγραβάνης βρίσκονται στην πιο κρίσιμη ηλικία για το μπασκετικό τους προχώρημα και το πέρασμα στην κατηγορία των πρωταγωνιστών. Η εξαιρετική παρουσία που είχαν στους περσινούς τελικούς του πρωταθλήματος, σε συνδυασμό με την καλή εικόνα που έδειξαν με την εθνική στο προολυμπιακό, ενισχύουν τη θέση οτι ο Ολυμπιακός μπορεί να στηριχθεί στους δύο νεαρούς αθλητές προσδοκώντας να πάρει το max της απόδοσής τους.
Η αλήθεια για εμένα βρίσκεται κάπου στη μέση. Κάποια στιγμή νωρίς το καλοκαίρι είχε επέλθει προφορική συμφωνία με τον Οκάρο Γουάϊτ, ένα τεσσάρι, που έδινε μεγαλή ποικιλία στις επιλογές του προπονητή μιας και διέθετε συνεπές μακρινό σουτ, εξαιρετικό παιχνίδι πάνω από τη στεφάνη και εξαιρετικές αμυντικές δυνατότητες (μην ξεχνάμε οτι ο Πρίφτης τον χρησιμοποιούσε στον Άρη πολλές φορές ως πρώτο αμυντικό σε μια διάταξη ζώνης 1-2-2, που εφάρμοζε με αυτόν σε ελευθερο «ρόλο» να υποδέχεται τους αντίπαλους guard). Αυτά τα στοιχεία δεν τα φέρει κανείς από τους δύο νεαρούς. Όμως η επιλογή της ομάδας να ζήσει ή να πεθάνει με αυτούς, τους δίνει έξτρα κίνητρο, ενισχύει το καλό κλίμα στα αποδυτήρια και βοηθά στην ενίσχυση της χημείας του συνόλου. Αν οι δύο παίχτες καταφέρουν να αποδώσουν θετικά σε κάπιους τομείς ή ρόλους όπως αυτοί του stretch-4 (Πάπι περισσότερο), του τεσσαριού δηλαδή που μέσω του μακρινού σουτ θα ανοίξει τις αποστάσεις στην άμυνα και θα δημιουργήσει ανισορροπία στον αντίπαλο, του τεσσαριού που θα έχει περισσότερο ρόλο banger (περισσότερο ο Άγρα), να παίξει δηλαδή το απαραίτητο ξύλο, κερδίζοντας τα ριμπάουντ και σπρώχνοντας το αντίπαλο τεσσάρι έξω από το ζωγραφιστό, τότε νομίζω οτι η επιλογή στελέχωσης της θέσης 4 με τους τρεις Έλληνες θα είναι επιτυχημένη.
Το ρόστερ
Point guards : Μάντζαρης, Χάκετ, Τολιόπουλος
Shooting guards: Σπανούλης, Γκριν, Αθηναίου, Μουράτος
Small Forwards: Λοτζέσκι, Παπανικολάου
Power Forwards: Πρίντεζης, Παπαπέτρου, Αγραβάνης, Μαραγκός
Centers: Γιανγκ, Μπιρτς, Μιλουτίνοβ
Με μια πρώτη ματιά θα μπορούσε ο οποιοσδήποτε να παρατηρήσει οτι το ρόστερ του Ολυμπιακού φαντάζει πλήρες και πολύ δυνατό. Αποτελείται από παίχτες, που στην πλειοψηφία τους βρίσκονταν μαζί και πέρυσι (εξαιρούνται οι Μπιρτς, Γκριν και Μαραγκός), γνωρίζουν ο ένας το παιχνίδι του άλλου, τα πλεονεκτήματα και τις αδυναμίες τους. Πολύ θετικό για όλη την ομάδα είναι οτι λόγω έλλειψης υποχρεώσεων με τις εθνικές όλοι οι αθλητές βρίσκονται μαζί από την πρώτη ημέρα της προετοιμασίας.
Μεγάλο πλεονέκτημα του ρόστερ είναι οτι αποτελείται από παίχτες, που μπορούν να ανέβουν ή κατέβουν θέσεις και να είναι «διπλοθεσίτες», ενώ αν προσέξει κανείς λίγο παραπάνω θα διαπιστώσει οτι το περυσινό μειονέκτημα της έλλειψης σταθερής απειλής έξω από τα 6,75, τείνει φέτος να εξαλειφθεί (κυρίως με την έλευση Γκριν και τη μετατόπιση Πάπι-Άγρα στο 4).
Στη θεωρία και στις ασκήσεις επί χάρτου η ομάδα φαίνεται να βρίσκεται σε πολύ καλό δρόμο με ενισχυμένο σε σχέση με πέρυσι ρόστερ και υποσχέσεις -τουλάχιστον από αυτά που διαβάζουμε για τα 4 πρώτα φιλικά- για πιο ελκυστικό και σύγχρονο μπάσκετ. Αν δεν υπάρξουν σοβαρά απρόοπτα θεωρώ οτι η ομάδα έχει άνετα θέση στο Τop-8 της ευρωλίγκας και εκεί ανάλογα με τις συνθήκες, τη συγκυρία και τις διασταυρώσεις μπορεί να είναι ικανή για ακόμα μεγαλύτερα πράγματα.
Τα ερωτηματικά της ομάδας.
-- Ο Ολυμπιακός είναι σίγουρα στην εποχή τουλάχιστον των Αγγελόπουλων για να μην πάμε και παλαιότερα μακράν η πιο άτυχη ομάδα της Ευρώπης. Το μεγάλο ερωτηματικό λοιπόν απέναντι σε αυτή την πολύ άσχημη παράδοση είναι αν θα καταφέρει η ομάδα να μείνει υγιής. Αν δεν αντιμετωπίσει σοβαρά προβλήματα τραυματισμών και υπάρξει ξεκούραση των βασικών μονάδων --τουλάχιστον στο ελλ. πρωτάθλημα-- ο Θρύλος θα έχει κάνει τεράστιο βήμα για την κατάκτηση των στόχων του.
-- Η κατάσταση στην οποία θα βρεθεί μετά τον τραυματισμό του ο Πάτρικ Γιανγκ. Αν φέρει κάποιος στο μυαλό του την αφετηρία της περυσινής σεζόν θα θυμηθεί οτι για τον ένα μήνα πριν τον τραυματισμό του, Ο Γιάνγκ αποτελούσε μάλλον τον πιο κυρίαρχο center της Ευρώπης, με εντυπωσιακή και θεαματική παρουσία στις δύο πλευρές του παρκέ, δίνοντας πληθώρα επιλογών τόσο αμυντικά όσο και επιθετικά. Είναι βέβαιο ταυτόχρονα οτι επιστρέφοντας φέτος μετά τον τραυματισμό του θα είναι σαφώς πιο κοντρολαρισμένος και "μαζεμένος" στις επιλογές του. Από το οπτικό υλικό φαίνεται οτι έχει δουλέψει πάρα πολύ σωματικά για να αντιμετωπίσει τον τραυματισμό του. Αν επανέλθει σε μια κατάσταση, που να είναι κοντά στην περσινή του εικόνα ο Ολυμπιακός στη θέση του center δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Αν όχι θα υπάρχει θέμα.
-- Ο Ολυμπιακός ήταν πέρυσι από τις ομάδες, που τα παιχνίδια τους έιχαν τις λιγότερες κατοχές εξαιτίας του low-pace basketball, που έπαιζαν οι Πειραιώτες. Αυτό ήταν ένα μπασκετικό μοτίβο, που δεν ταίριαζε στον τρόπο που ήταν στελεχωμένη η ομάδα με Στρόμπερι --κυρίως--, Χάκετ, Λοτζέσκι, Γιανγκ και λοιπά με αποτέλεσμα σε σετ παιχνίδι η ομάδα να έχει πρόβλημα δημιουργίας, να κουτουλάει ο Σπανούλης προσπαθώντας να στήσει διαδοχικά pick'n'roll και η ομάδα να κάνει σκοτωμένα σουτ στη λήξη της επίθεσης. Φέτος αν θεωρητικά η πρώτη πεντάδα αποτελείται από τους Μάντζαρη-Σπανούλη-Παπανικολάου-Πρίντεζη-Γιάνγκ, που μπορεί να στήσει διάφορων ειδών plays έιτε σε up είτε σε low tempo, τότε η δεύτερη πεντάδα αποτελείται από τους Χάκετ-Γκριν-Λοτζέσκι-Πάπαπέτρου-Μπιρτς και μπορεί να χαρακτηριστεί απλά πυραυλοκίνητη παίζοντας διαρκώς στο κόκκινο σε άμυνα και επίθεση. Αν ο Σφαιρόπουλος αξιοποιήσει τις διαφορετικές διαστάσεις παιχνιδιού, που του δίνει το ρόστερ ως δυνατότητα θα είμαστε σε πολύ ικανοποιητικο επίπεδο με μεγάλη δυσκολία στον αντίπαλο να προσαρμοστεί.
- O κόουτς-Σφαιρόπουλος έκανε λάθη πέρυσι τόσο στη στελέχωση του ρόστερ όσο και στη διαχείρισή του. Φέτος τουλάχιστον σε επίπεδο στελέχωσης διόρθωσε το περσινό λάθος, εντάσοντας στην ομάδα άλλον ένα δημιουργικό και εκτελεστικό πόλο όπως ο Γκριν. Το ερώτημα είναι αν στραβώσει κάτι --όπως πέρυσι με τους τραυματισμούς-- θα μπορέσει ο κόουτς να αντιμετωπίσει το πρόβλημα ή θα μπερδέψει την τράπουλα ακόμα περισσότερο όχι για τους αντιπάλους αλλά κυρίως για την ομάδα μας.
Τα θετικά
-- Η ομάδα είναι σχεδόν ίδια με την περσινή. Αυτό δίνει ένα μεγάλο πλεονέκτημα σε επίπεδο χημείας τουλάχιστον για την αρχή της σεζόν. Όταν οι άλλες ομάδες ψάχνονται, ο Uρύλος θα έχει δουλέψει --από το ξεκίνημα της προετοιμασίας-- με τον περσινό κορμό της ομάδας. Αν διαβάσει κανείς το πρόγραμμα της ευρωλίγκας --ξεκίνημα 12/10 εκτός με Ρεάλ-- και του πρωταθλήματος --εντός 2η αγωνιστική με βάζελο-- θα δει οτι η χημεία του ρόστερ μπορεί να αποδειχθεί καταλυτική μιας και στη νέα φάση της Ευρωλίγκα, δεν υπάρχει αδιάφορο αποτέλεσμα όλοι οι αγώνες είναι σημαντικοί.
-- Η ομάδα φαίνεται πλήρης σαν ρόστερ και σαν λογική στελέχωσης. Ο κόουτς μπορεί να σχεδιάσει διαφορετικά plays και συστήματα με βάση του υλικού, που διαθετει και των δυνατοτήτων στελέχωσης διαφορετικών πεντάδων με βάση τη δυνατότητα αρκετών παιχτών να αγωνιστούν σε παραπάνω από μια θέσεις.
-- Αν ο Γιάνγκ είναι καλά μετά τον τραυματισμό του, μπορεί να υπάρξει στο ρόστερ και δεύτερη πηγή σκορ μέσα στη ρακέτα πέρα από τον Πρίντεζη. Και αυτό όχι γιατί ο Γιάνγκ είναι ένας fundamental ψηλός με post παιχνίδι πλάτης, αλλά επειδή είναι τέρας δύναμης, έχει τη δυνατότητα να "βυθίζεται" στη ρακέτα και να τελειώνει φάσεις μέσα στο ζωγραφιστό.
-- Το ρόστερ φαίνεται πάρα πολύ δυνατό. Πραγματικά αν αφήσουμε το μεγάλο ερωτηματικό της θέσης 4, που θα μας απασχολήσει όλη τη σεζόν τότε αν το σκεφτεί κανείς ψύχραιμα θα δει οτι έιναι πολύ σπάνιο στις ανταγωνίστριες ομάδες --μόνο η ΤΣΣΚΑ μου έρχεται στο μυαλό σε επίπεδο βάθους συνολικά και η Ρεαλ στους ψηλούς-- να αποτελούν 5ο γκαρντ ο Αθηναίου και 3ος center ο Μιλουτίνοβ. Το ρόστερ είναι πλήρες και είναι στο χέρι του Κόουτς-Σφαιρό να το αξιοποιήσει.
-- Η ομάδα υστερούσε πέρυσι σε δημιουργηκότητα και --μετά τον τραυματισμό του Λοτζέσκι-- σε μακρινό σούτ και επιθετικό παιχνίδι, που θα άνοιγε τις αποστάσεις στην άμυνα για να λειτουργήσει καλύτερα ο Σπανούλης. Η έλευση του Γκριν, η μονιμοποίηση του Αθηναίου ως 5ου γκαρτν και όχι τα πειράματα τύπου Όντομ, η χρησιμοποίηση 2 καλών σουτέρ όπως οι Πάπι-Άγρα στο 4 και το εξαιρετικό σουτ από το 3 με Λότζο και Παπ, δίνουν την αίσθηση οτι η ομάδα θα μπορεί να παίξει με διαφορετικούς τρόπους, αλλά πιο κοντά στην κατεύθυνση που παίζεται το σύγχρονο ευρωπαϊκό μπάσκετ.
-- Και το κυριότερο. Η ομάδα μας έχει στο ρόστερ της, τους ίσως δύο πιο clutch (παίχτες τελευταίας στιγμής) αθλητές της Ευρώπης. Τους αρχηγούς Σπανούλη και Πρίντεζη. Τους καλύτερους παίχτες στη θέση τους στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Τους δύο θρύλους, που έχουν υπογράψει τη δεκαετία που διανύουμε στο ευρωπαϊκό στερέωμα. Οι δύο τους είναι ικανοί να πάρουν την ομάδα από το χέρι και να την οδηγήσουν ψηλά. ΠΟΛΥ ΨΗΛΑ...
Αντί επιλόγου
Πέρα όμως από τις εκτιμήσεις από την πλευρά μου --και αρκετών άλλων συνοπαδών μας-- υπάρχει η αίσθηση οτι η ομάδα μας φέτος -τουλάχιστον στην ευρωλίγκα- θα είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση από πέρυσι. Έχουμε μπροστά μας έναν πραγματικό μαραθώνιο με μίνιμουμ 65 παιχνίδια σε Ελλάδα και Ευρώπη. Οι μάχες θα είναι σκληρές και χρειάζεται πίστη και υποστήριξη στην ομάδα. Στην ομαδάρα, που μας έχει δώσει απίστευτες στιγμές ολυμπιακής περηφάνιας από το 2011 και μετά. Όλοι στο πλευρό του Θρύλου μας.
NEVER GIVE UP!
* * *
Υ.Γ.1 Πολλά συλληπητήρια για τη σύζυγο του προέδρου Γίωργου Αγγελόπουλου, Ιωάννα. Ας ελπίσουμε να κατακτήσουμε όσες περισσότερες κούπες γίνεται φέτος για να της αφιερώσει η ομάδα.
Υ.Γ.2 Το ΣΕΦ ειδικά τα τελευταία χρόνια δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως έδρα-φωτιά (όχι από τον κόσμο αλλά από την απόσταση κερκίδων-παρκε). Φέτος θα υπάρχει η προσθήκη των πτυσσόμενων κερκίδων, που θα φέρει στο μυαλό τα φαντάσματα, που πλανιόντουσαν στην έδρα-κόλαση της δεκαετίας του '90 πάνω από το παρκε του ΣΕΦ.
Υ.Γ.3 Η μπασκετική χρονιά στον ελλαδικό χώρο ξεκίνησε με την απόφαση του Εσακε για 4 αμερικάνους στο πρώτο μισό της χρονιάς και 6 στο δεύτερο. Και αυτό μόνο και μόνο για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες του Βάζελου. Παράλληλα ο Βασιλακόπουλος επανεξελέγη για 317η φορά ως πρόεδρος της ΕΟΚ με χουντικά ποσοστά της τάξης του 90%. Αυτά συμβαίνουν στο μπασκετικό φάρο του ελλ. Αθλητισμού, εκεί, που επειδή δεν έχει -ακόμα- απόλυτη κυριαρχία ο Θρύλος έιναι όλα αγγελικά πλασμένα.
Υ.Γ.4 Είπαμε με τον τρόπο μας το αντίο στον Διαμαντίδη. Πλησιάζει ο καιρός στις 17 του Οκτώβρη, που θα υποδεχτούμε στο ΣΕΦ το τσίρκο του Μπουρούση όπως του αρμόζει.
Υ.Γ.5 Το '97 μέσα στη Ρώμη, το 2012 στην Πόλη, το 12+1 στο Λονδίνο... 2017 ξανά στην Πόλη... ΠΑΜΕ ΜΩΡΗ ΑΡΡΩΣΤΙΑ!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου