Ο Μπούκοβι και οι συνεργάτες του

Το μεγαλύτερο όνομα που έχει περάσει ποτέ από τον πάγκο του Ολυμπιακού ήταν, είναι και πιθανότατα θα είναι ο Μάρτον Μπούκοβι. Όποιος έχει δει τη διεθνή βιβλιογραφία για την παγκόσμια ιστορία του ποδοσφαίρου θα έχει αναμφίβολα διαπιστώσει την τεράστια επιρροή του στην εξέλιξη του λαοφιλούς αθλήματος. O δημοσιογράφος της Guardian Jonathan Wilson έφτασε σε σημείο να αποκαλέσει τον Μπούκοβι ως «probably the greatest tactical mind that world football has ever known». Αξίζει λοιπόν να πούμε κάποια πράγματα από εκείνα που δεν είναι ευρέως γνωστά τόσο για τον ίδιο όσο και τους συνεργάτες του. Πάντως, σήμερα και εδώ, θα μιλήσουμε μόνο για πρόσωπα και πράγματα και όχι για τακτικά θέματα, για αγώνες ή για τις πρωτότυπες προπονητικές μεθόδους του, όπως π.χ. τις «τυφλόμυγες» ή τις «λαϊκές» προπονήσεις.

1982: 40 χρόνια απ’ την πρώτη μεγάλη διάκριση του ελληνικού βόλεϊ στην Ευρώπη χάρη στον Ολυμπιακό

Σήμερα κλείνουμε την πρόσφατη «τριλογία» πάνω σε ιστορικά θέματα του βόλεϊ του παρελθόντος, που έχουν άξονα αναφοράς τον Ολυμπιακό. Θα ήθελα να πω ότι η τριλογία είναι αφιερωμένη σε ένα τρελό προφήτη, μια γνήσια ευγενική ψυχή, που εδώ και κάποιο διάστημα έχει αραιώσει τις εμφανίσεις του, τα άρθρα και τα σχόλια του. Ελπίζω να μην έχει πάει σε κανένα μοναστήρι για να μετανοήσει έμπρακτα για την άποψη που είχε για τον Μπαρτζώκα. 

[Διαβάστε ακόμη: 6/5/1998: Ο Ολυμπιακός σκορπά τα όνειρα μιας ομάδας, μιας πόλης & ενός παιχταρά & Βόλεϊ: Ποιοι ήμασταν. Μια υπενθύμιση αγώνων Ολυμπιακού-ΠΑΟ από το ένδοξο παρελθόν]

Στο βιβλίο της ερυθρόλευκης ιστορίας, κάτω από τη λέξη «σημαία» γράφει Γιώργος Πρίντεζης

Τι να πούμε για τον Γιώργο Πρίντεζη, που δεν έχει γραφτεί αυτές τις μέρες; Δύσκολα πράγματα. Όλοι έχουν πει κάτι για τον μεγάλο Αρχηγό. Ακόμα και αυτοί που βρίσκονται σε άλλα στρατόπεδα. Βλέπεις, είναι λίγο δύσκολο να μην αναγνωρίσει κάποιος τη σπουδαιότητα αυτού του τεράστιου αθλητή. Και αυτή η στάση δεν προκύπτει απλά επειδή ο Πρίντεζης «έδειχνε σεβασμό για τον αντίπαλο». Το μέγεθος «Πρίντεζης» είναι τόσο τεράστιο που δεν γίνεται να αμφισβητηθεί από κανέναν. Κάποιες λέξεις λοιπόν από την πλευρά μας για αυτόν τον απαράμιλλο μπασκετμπολίστα, που έχει συνδέσει το όνομα του όσο ελάχιστοι με την ιστορία του Ολυμπιακού!

Ο Αρχάγγελος της Σύρου

Παρασκευή,17 Ιουνίου. Οι δείκτες του ρολογιού βρίσκονται μετά τις 11 το βράδυ. Ο Ολυμπιακός έχει πάρει την πιο γλυκιά εκδίκηση. Την πιο μάγκικη, την πιο πειραιώτικη. Οι αλλαγές προπονητών, ο Μπλατ, ο Κεμζούρα, η αμφισβήτηση, οι υπόνοιες και ο φόβος για αποχώρηση των αφών, η διαιτησία και η αποχώρηση της ομάδας από το οακα, το άδειο και παγωμένο ΣΕΦ, το πάνω διάζωμα της θύρας 6 που ούτε καν άνοιγε για να φαινόμαστε πολλοί στο πέταλο, ο φόβος για το μέλλον της ομάδας, η καραντίνα, η εσωστρέφεια μεταξύ όλων, εκείνο το «fuck lockdown» γραμμένο έξω από τα εκδοτήρια του ΣΕΦ που με έκανε να φαντασιώνομαι τι θα γίνει στο πρώτο παιχνίδι, όταν στέλναμε το 6 για να περπατήσουμε γύρω από το Φάληρο, το αντίο του Σπανούλη σε άδεια γήπεδα, η ήττα τον Νοέμβριο από τους απέναντι και εκείνη η καζούρα. Και πάλι η αμφισβήτηση. Το μέχρι τέλους.

Τα όνειρα που κάνω όταν είμαι ξύπνιος στο σκοτάδι

Εναλλακτικά: Ένα χαλασμένο αυτοκίνητο, τα χαλασμένα γούρια, οι μοίρες και ένας αγώνας μποξ

Παρότι έχουν περάσει αρκετές ώρες από την προχθεσινή βραδιά, ακόμα προσπαθώ να συνειδητοποιήσω τι ζήσαμε στο ΣΕΦ. Εδώ και ώρα, κοιτώ τη λευκή σελίδα του word, όμως παλεύει μέσα ο ρομαντικός με τον κάφρο οπαδό και δεν ξέρω τι να πρωτοσχολιάσω. Ίσως όταν φτάσω την ηλικία του καπετάνιου του blog, του RoD, να έχει επικρατήσει ο ρομαντισμός. Μέχρι τότε, θα διαβάσετε το τι επικρατεί στο κεφάλι μου. Tο καλό είναι ότι και το αποτέλεσμα να μην είναι καλό, θα περάσει έτσι, αφού ακόμα είμαστε μεθυσμένοι από την κατάκτηση του νταμπλ μετά από 25 ολόκληρα χρόνια.

Μην το γελάς, έχουμε πόλεμο, μωρό μου...

Με την ομάδα που έχει ως σήμα την αλογοτροφή μάς χωρίζει άβυσσος. Άβυσσος ιστορική, ταξική και πολιτισμική. Ειδικά στον χώρο του μπάσκετ, το σωματείο αυτό είχε φτιάξει τη χειρότερη παράγκα στην ιστορία του ευρωπαϊκού αθλητισμού. Ένα σύστημα που λειτουργούσε για να παίρνει με κάθε κόστος τίτλους ο βάζελος. Αυτό το σύστημα ο Ολυμπιακός το γκρέμισε, παίρνοντας την ιστορική απόφαση να συγκρουστεί μαζί του, μέχρι τέλους. Η ομάδα μας δεν πρέπει να επιτρέψει να υπάρξει ούτε ως πιθανότητα η περίπτωση να σκεφτούν ότι μπορεί να διεκδικήσουν κάτι σε αυτές τις αναμετρήσεις. Και αυτό μπορεί να πιστοποιηθεί μόνο με την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Μην το γελάς, έχουμε πόλεμο, μωρό μου...