Ολυμπιακός & ΑΕΚ : Χάρτινοι τίτλοι, σκάνδαλα και αδικίες

Δεν μου αρέσει να ασχολούμαι ούτε με άλλες ομάδες, πλην του Ολυμπιακού, ούτε με τους οπαδούς τους. Θα κάνω όμως μια εξαίρεση και θα μιλήσω για την ΑΕΚ, αλλά όχι αυτοτελώς. Θα μιλήσω γι αυτήν πάντα σε σχέση με τον Ολυμπιακό, προκειμένου να αποδείξω πως είτε είναι εντελώς ανιστόρητοι είτε είναι μεγάλοι ψεύτες και υποκριτές (διαλέγετε και παίρνετε) όσοι μιλούν για την αιωνίως έντιμη ΑΕΚ και διαχρονικά δικούς τους καθαρούς, άσπιλους και άμωμους τίτλους, που δήθεν κατακτώνται στα γήπεδα, σε αντιδιαστολή τον χάρτινο, όπως τον χαρακτηρίζουν τίτλο του 2008 του κατ’ αυτούς μόνιμα ευνοούμενου Ολυμπιακού, που κατακτήθηκε λόγω της υπόθεσης της παράνομης συμμετοχής του παίκτη Βάλνερ του Απόλλωνα Καλαμαριάς.








Του Θεολόγου Μιχαηλίδη

Κατά τους αυτοαποκαλούμενους «διαφορετικούς» από τους υπόλοιπους οπαδούς ΑΕΚτζήδες, όλοι ανεξαιρέτως οι τίτλοι και τα παιχνίδια της ομάδας τους έχουν κερδηθεί πάντοτε μέσα στους αγωνιστικούς χώρους, με τίμιο ιδρώτα και αίμα. Είναι όμως έτσι; Όχι βέβαια.

Δεν θα αναφερθώ στο τελευταίο πρωτάθλημα, που το κατέκτησε η ΑΕΚ στα χαρτιά, γιατί αυτό το πήρε ουσιαστικά από τον ΠΑΟΚ και ως εκ τούτου δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα. Θα αναφερθώ μόνο σε περιπτώσεις, που η ΑΕΚ ευνοήθηκε απευθείας σε βάρος του Ολυμπιακού και βρέθηκε με χάρτινους τίτλους, που ποτέ δεν κέρδισε μέσα στα γήπεδα, ακριβώς γιατί αφαιρέθηκε εξωαγωνιστικά στον άμεσα ενδιαφερόμενο-εμπλεκόμενο Ολυμπιακό η δυνατότητα να τους διεκδικήσει. Θα ασχοληθώ λοιπόν με την ΑΕΚ όταν ωφελήθηκε άμεσα σε βάρος του Ολυμπιακού, γιατί μόνον αυτό με ενδιαφέρει. Όταν το θύμα της εύνοιας της ΑΕΚ ήταν ο Ολυμπιακός. Όταν η ΑΕΚ πήρε τίτλους στα χαρτιά ή κέρδισε με αθέμιτα μέσα αγώνες, που θα μπορούσε ή θα έπρεπε να πάρει ο Ολυμπιακός.

Ξεκινάμε με χρονολογική σειρά:

Κύπελλο Ελλάδας 1964: Μετά την διακοπή του περιβόητου ημιτελικού αγώνα ΠΑΟ-Ολυμπιακού και την καταστροφή του γηπέδου της Λεωφόρου, από κοινού, από τους οπαδούς των δύο ομάδων με το σύνθημα «Θα τα κάνουμε Περού!», αποφασίσθηκε η μη επανάληψη του αγώνα και η μη ολοκλήρωση του θεσμού εκείνη την χρονιά. Η ΑΕΚ, που στον άλλο ημιτελικό είχε νικήσει τον Πιερικό και είχε προκριθεί στον τελικό, ζήτησε να αναγνωριστεί και κατ’ ουσία να οριστεί η ίδια ως κυπελλούχος Ελλάδας, αίτημα που έγινε δεκτό πολύ αργότερα. Φυσικά ουδέποτε έγινε απονομή κυπέλλου. Αυτός ήταν ο πρώτος χάρτινος τίτλος της ΑΕΚ.

Κύπελλο Ελλάδας 1966: Ο Ολυμπιακός, σε δαιμονιώδη φόρμα, έχει κατακτήσει το πρωτάθλημα και έχει προκριθεί στον τελικό του Κυπέλλου, αποκλείοντας σε προημιτελικό αγώνα τον ΠΑΟ 2-1 μέσα στη Λεωφόρο και στον ένα ημιτελικό τα Τρίκαλα 5-0. Στον άλλο ημιτελικό επρόκειτο να αγωνιστούν η Καβάλα (ομάδα Β΄ κατηγορίας τότε) και η ΑΕΚ.

Η Καβάλα βρισκόταν κι αυτή σε φόρμα και στο ξερό της γήπεδο είχε θριαμβεύσει στα προημιτελικά με 4-1 επί της Προοδευτικής, η οποία τότε ήταν από τις καλύτερες ομάδες Α΄ Εθνικής. Η νίκη αυτή προβλημάτισε την ΑΕΚ και όταν το παιχνίδι του ημιτελικού κληρώθηκε να γίνει στην Καβάλα, αντέδρασε, επικαλούμενη κάποιους τυπικούς λόγους αμφισβήτησης της έδρας της Καβάλας. Ζήτησε μάλιστα ο αγώνας να γίνει στην Αθήνα. Η Καβάλα αντέδρασε και εκείνη, επιμένοντας ότι ο τόπος διεξαγωγής του ημιτελικού έπρεπε να είναι η Καβάλα και μόνον αυτή.

Η ΕΠΟ, για να μη δυσαρεστήσει την ΑΕΚ, επέλεξε μια μεσοβέζικη οδό και όρισε τον ημιτελικό στη Θεσσαλονίκη. Η ΑΕΚ δεν ήταν ευχαριστημένη, αλλά πάντως θα πήγαινε να παίξει. Αντίθετα η Καβάλα δεν δεχόταν με τίποτε και δήλωσε ότι θα έπαιζε ή στην Καβάλα ή πουθενά -- δηλαδή δεν θα κατέβαινε να αγωνιστεί σε ημιτελικό εκτός Καβάλας.

Η όλη αυτή υπόθεση είχε προκαλέσει μεγάλη καθυστέρηση στην πορεία ολοκλήρωσης της διοργάνωσης και την είχε βγάλει έξω από το χρονοδιάγραμμά της. Ταυτόχρονα είχε ανατρέψει τον σχεδιασμό του Ολυμπιακού για την τρέχουσα και κυρίως για την επόμενη αγωνιστική περίοδο. Ο Ολυμπιακός, για πρώτη φορά μετά από καιρό, είχε σοβαρό προπονητή στον πάγκο του, τον Μπούκοβι, που είχε χαράξει έγκαιρα τα αγωνιστικά του πλάνα ενόψει και των αγωνιστικών υποχρεώσεων για το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης.

Ο ίδιος ο Μπούκοβι είχε σπεύσει εγκαίρως να δηλώσει-ορίσει κατηγορηματικά την 7.7.1966 ως τελευταία ανεκτή ημέρα προθεσμίας για τη διεξαγωγή του τελικού. Κάθε περαιτέρω καθυστέρηση δεν θα γινόταν δεκτή, καθώς η ομάδα θα ξεκινούσε θερινές διακοπές ενόψει της προετοιμασίας για το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης και ο ίδιος θα επέστρεφε στην Ουγγαρία. Τη δήλωση του Μπούκοβι την προσυπέγραψε αναγκαστικά και η διοίκηση και τη μετέφερε στην ΕΠΟ ως επίσημη θέση-αίτημα του Ολυμπιακού. Άλλωστε την εποχή εκείνη, ο λόγος του Μπούκοβι είχε μεγαλύτερη αξία από τον λόγο του πρωθυπουργού. Ήταν νόμος. Εναλλακτικά, η διοίκηση του Ολυμπιακού ζήτησε να διεξαχθεί το τελικός αρχές Σεπτεμβρίου, δηλαδή με την έναρξη της νέας περιόδου.

Η ΑΕΚ, πονηρά σκεπτόμενη, συμπεριφέρθηκε σύμφωνα με το συμφέρον της. Κατάλαβε ότι ο Ολυμπιακός, λόγω των όσων είχαν προηγηθεί, θα έπρεπε είτε να υπαναχωρήσει και να αλλάξει θέση για τον χρόνο τέλεσης του τελικού είτε να επιμείνει στη δεσμευτική τοποθέτηση του Μπούκοβι. Το να υποχωρήσει όμως ο Ολυμπιακός δεν ήταν καθόλου εύκολο, ιδίως τότε, γιατί διακυβευόταν το γόητρο όχι μόνο της ομάδας, αλλά κυρίως του ίδιου του Μπούκοβι, που είχε θεοποιηθεί από τους οπαδούς της ομάδας μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος έπειτα από έξι χρόνια.

Έτσι η ΑΕΚ συνειδητοποίησε ότι μπορούσε, με μια καθυστέρηση των διαδικασιών, να ελπίζει βάσιμα σε μια άκοπη κατάκτηση του Κυπέλλου, άνευ διεξαγωγής τελικού. Με τον τρόπο αυτόν, θα απέφευγε να παίξει με τον Ολυμπιακό, που τότε αναμφίβολα είχε πολύ καλύτερη και εξαιρετικά φορμαρισμένη ομάδα, με συνέπεια να θεωρείται από όλους φαβορί για την κατάκτηση του Κυπέλλου, που θα σήμαινε το νταμπλ. Πιθανό το μόνο που της αρκούσε ήταν να ξεμπερδέψει με τον ημιτελικό και την με την Καβάλα, αρκεί αυτό να γινόταν με μια απαραίτητη καθυστέρηση.

Έτσι κι έγινε. Και από τον ημιτελικό ξεμπέρδεψε εντελώς άκοπα, αφού η Καβάλα δεν κατέβηκε να αγωνιστεί στο Καυταντζόγλειο, με αποτέλεσμα να μηδενιστεί και να προκριθεί στον τελικό άνευ αγώνα η ΑΕΚ. Προσέξτε τώρα την ορισθείσα ημερομηνία διεξαγωγής του ημιτελικού: ήταν η 7.7.1966, δηλαδή η μέρα, που είχε θέσει απαράβατα ως καταληκτική ημερομηνία για τον τελικό ο Ολυμπιακός.

Ο Ολυμπιακός δεν άλλαξε στάση. Δεν κατέβηκε να αγωνιστεί στον τελικό. Και έτσι η ΑΕΚ πήρε στα χαρτιά όχι μόνο τον τελικό με τον Ολυμπιακό, αλλά και τον ημιτελικό με την Καβάλα. Με άλλα λόγια, κατέκτησε ή μάλλον έκλεψε το Κύπελλο από την φάση των προημιτελικών, που είχαν γίνει αρκετούς μήνες νωρίτερα. Παγκόσμιο ρεκόρ; Μάλλον. Αυτός ήταν ο δεύτερος χάρτινος τίτλος της ΑΕΚ. Και πάλι δεν υπήρξε απονομή. 

Πρωτάθλημα 1978/79: Η ΑΕΚ κατορθώνει την τελευταία αγωνιστική και ισοβαθμεί με τον πρωτοπόρο Ολυμπιακό, που δεν μπόρεσε να νικήσει στην Κρήτη τον ΟΦΗ. Ο πρωταθλητής επρόκειτο αναδειχθεί σε αγώνα μπαράζ μεταξύ των δύο ομάδων. Ο Ολυμπιακός αποφασίζει να μην κατέβει στο μπαράζ τίτλου, σε ένδειξη διαμαρτυρίας και αγανάκτησης για τη διαιτησία Παμπορίδη στην Κρήτη. Η ΑΕΚ παίρνει το πρωτάθλημα άνευ αγώνα, αφού κατεβαίνει μόνη της στο μπαράζ. Αυτός ήταν ο τρίτος χάρτινος τίτλος της ΑΕΚ.

Αλλά δεν είναι μόνο οι χάρτινοι και σκανδαλώδεις τίτλοι, που πήρε σε βάρος της ομάδας μας η ΑΕΚ. Στα προαναφερόμενα πρέπει να προστεθούν και οι άνευ προηγουμένου σκανδαλώδεις περιπτώσεις διαφόρων αγώνων της με τον Ολυμπιακό. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς;

Την επανάληψη από την αρχή ολόκληρου του αγώνα πρωταθλήματος της περιόδου 1990/91 στη Νέα Φιλαδέλφεια, λόγω του περίφημου μυστηριώδους καπνογόνου στο 85΄, που δήθεν έπεσε από τον ουρανό, όταν ο Ολυμπιακός κέρδιζε 2-1 και ενώ η ΑΕΚ έπαιζε με 10 παίκτες λόγω αποβολής Μανωλά και περίμενε το επισφράγισμα της ήττας της;

Τη διακοπή του αγώνα ΑΕΚ-Ολυμπιακού λόγω… απροσδόκητης συσκότισης στη Νέα Φιλαδέλφεια το 1993, που αποδόθηκε σε βλάβη των προβολέων, προκειμένου να επαναληφθεί το παιχνίδι, ώστε να κερδίσει η ΑΕΚ, επειδή τότε, αν και καλύτερη και φαβορί, δεν μπορούσε;

Είναι άραγε αυτή εικόνα μιας εσαεί ντόμπρας, έντιμης και ηθικής ΑΕΚ, όπως την εμφανίζουν οι οπαδοί της, μιας καθαρής ομάδας που αγωνίζεται πάντα και μόνο μέσα στα γήπεδα και δεν χρησιμοποιεί άλλα μέσα, ούτε επωφελείται από αυτά;

Αντίθετα το 1993, δύο μόνο χρόνια μετά την ιστορία του καπνογόνου, ο μεγαλόψυχος και καθόλου μνησίκακος ή εκδικητικός Ολυμπιακός προτίμησε να βοηθήσει την ΑΕΚ, ώστε να πάρει πρωτάθλημα αυτή (αντί του ΠΑΟ) όπως έδειξε η εντελώς αδιάφορη αγωνιστική του συμπεριφορά στον τελευταίο αγώνα πρωταθλήματος στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Όσο για την διαιτησία είναι γνωστά τα όργια που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια στους αγώνες μας με την ΑΕΚ. Για τι πράγμα να πρωτομιλήσουμε; Για τα περυσινά αντικανονικά γκολ της ΑΕΚ, για τα ανύπαρκτα πέναλτι προ διετίας, όπως αυτό του Μιλιβόγεβιτς, που έβαλε το χέρι στην μούρη του για να προφυλαχτεί, για τα πέναλτι που έδινε δυο-δυο το 2002 ο Βασάρας μήπως τυχόν μπορέσει και δώσει στην ΑΕΚ το πρωτάθλημα ή για τα 9 λεπτά καθυστέρηση που κράτησε ο ίδιος στο τέλος, μπας και η ΑΕΚ ισοφαρίσει; Για τις αποβολές των παικτών της ομάδας μας που πέφτουν σύννεφο σε αγώνες με την ΑΕΚ; Να θυμίσουμε ότι το 2009 στον τελικό κυπέλλου μείναμε αδικαιολόγητα με 9 παίκτες, ενώ το ίδιο ακριβώς συνέβη και το 2016 ελέω Καλογερόπουλου.

Είναι πράγματα γνωστά. Εγώ όμως θα σας γυρίσω σε πιο παλιά, άγνωστα αλλά απίθανα:

Την 4.6.1961 δύο-τρεις αγωνιστικές πριν από τη λήξη του πρωταθλήματος, η ΑΕΚ μας νίκησε στην Ν. Φιλαδέλφεια 4-1, με συνέπεια, λόγω αυτού του αποτελέσματος να εξασφαλίσει τον τίτλο του πρωταθλητή ο ΠΑΟ.

Το σκορ φαίνεται βαρύ και δείχνει μια άνετη επικράτηση της ΑΕΚ. Αμ δε! Ούτε και όταν κερδίζουν 4-1 κερδίζουν άξια!

Στο ημίχρονο του συγκεκριμένου αγώνα ο Ολυμπιακός, που ήταν πολύ καλύτερος προηγείτο 1-0, αλλά του είχαν ακυρωθεί από τον Ισπανό διαιτητή Καμάτσο Καμπαλέρο άλλα τρία κανονικά γκολ (!!). Αποτέλεσμα να επικρατήσει τέτοιος εκνευρισμός, που μόλις ισοφάρισε η ΑΕΚ στο β΄ ημίχρονο, η ομάδα να μην μπορέσει να συνέλθει και προς το τέλος του αγώνα το σκορ να διευρυνθεί. Και πάλι όμως ο Ολυμπιακός σκόραρε άλλη μια φορά, ενώ στο πρώτο ημίχρονο είχε γίνει πέναλτι σε βάρος της ΑΕΚ που δεν δόθηκε. Επιπλέον, κάποια γκολ της ΑΕΚ πολύ πιθανό να σημειώθηκαν από θέση οφσάιντ. Μιλάμε για άνευ προηγουμένου «διαιτητική σφαγή», που δημιούργησε τότε τεράστιο σάλο, με αποτέλεσμα να τεθεί θέμα διερεύνησης του ιστορικού της παραμονής του Καμάτσο στην Ελλάδα και των επαφών και συναντήσεων που είχε στη χώρα μας. Σημειωτέον ότι ο Καμάτσο είχε έλθει νωρίτερα, αλλά και παρέμεινε στην Αθήνα και μετά τον επίμαχο αγώνα, για να διαιτητεύσει και αγώνες του Κυπέλλου Ελλάδας.

Στοιχεία που αναφέρονται στον συγκεκριμένο αγώνα και επιβεβαιώνουν τα προαναφερόμενα μπορείτε να βρείτε στο oldfootball.gr, στα ΝΕΑ, αλλά και στα ψηφιοποιημένα φύλλα των μεγάλων εφημερίδων της εποχής «Μακεδονίας» και «Ελευθερίας» που αποδίδουν την ήττα του Ολυμπιακού σε ψυχολογικούς λόγους λόγω της εχθρικότατης απέναντι τους διαιτησίας.

Η άδικη αυτή ήττα δεν ξεχάστηκε από τον Ολυμπιακό, που λίγο αργότερα, τον Απρίλιο του 1963, κατατρόπωσε την ΑΕΚ 7-1 σε φιλικό στο Καραισκάκη.

Κατά βάθος πάντως ό,τι κακό και να μας έχουν κάνει οι ΑΕΚτζήδες δεν είναι τίποτε μπροστά στο τεράστιο κακό, το οποίο ιστορικά έχει κάνει στην ΑΕΚ ο Ολυμπιακός.

Συγκεκριμένα μετά τη μικρασιατική καταστροφή το ποδόσφαιρο που έπαιζαν οι προσφυγικές ομάδες και γενικά το ποδόσφαιρο στις χαμένες πατρίδες ήταν σε πιο προηγμένη κατάσταση (ιδίως από τεχνικής πλευράς, οργάνωσης και κατάρτισης παικτών) σε σχέση με το υπάρχον ελλαδικό. Επίσης ήταν και πιο προσφιλές και διαδεδομένο στους πρόσφυγες, παρά στους Ελλαδίτες. Ταυτόχρονα οι πρόσφυγες είχαν κατακλύσει τα λιμάνια της Ελλάδας και κυρίως τον Πειραιά και τις περιοχές του, κάνοντας τόπο νέας κατοικίας τους. Εποπλέον, οι πρόσφυγες ήταν πιο ενωμένοι λόγω των κοινών προβλημάτων που αντιμετώπιζαν και φυσικά λόγω της κοινής καταγωγής-προέλευσής τους.

Συνεπώς υπήρχαν όλες εκείνες οι πρόσφορες συνθήκες για να γιγαντωθεί η ΑΕΚ και να αυξηθούν οι οπαδοί της στον Πειραιά και σε όλη την Ελλάδα σε τέτοιο βαθμό, ώστε να γίνει η πρώτη ποδοσφαιρική δύναμη της χώρας σε δύναμη και λαό και να κυριαρχήσει στα ποδοσφαιρικά πράγματα της χώρας.

Το ότι δεν συνέβη τελικά αυτό οφείλεται καθαρά στον Ολυμπιακό και την τεράστια δυναμική του. Ο Ολυμπιακός μίλησε περισσότερο από την ΑΕΚ στις ψυχές πολλών προσφύγων του Πειραιά. Δεκάδες και εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες προτίμησαν γίνουν «Ολυμπιακός» και όχι «ΑΕΚ». Να θυμίσω μόνο ένα μικρό παράδειγμα: ότι ο Γόδας, που πέθανε το 1948 στο εκτελεστικό απόσπασμα ήταν από το Αϊβαλί.