Του RedTerso
Πριν περάσουμε στο πώς είδαμε το παιχνίδι καλό θα είναι να έχουμε στο μυαλό μας κάποια δεδομένα. Το πρώτο έχει να κάνει με το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός ανέβαινε στο ΟΑΚΑ, κουβαλώντας δύο άσχημα αποτελέσματα και δύο ήττες με τον μπαογκ --σε ένα παιχνίδι, που ήταν πολύ ανώτερος του αντιπάλου του-- και με τη Μίλαν -- όπου έπαιξε πολύ καλά, αλλά προδόθηκε από δικά του λάθη. Αυτό είχε ως συνέπεια ο προπονητής του να θέλει οπωσδήποτε να αποφύγει την ήττα μιας και θα του δημιουργούσε πρόβλημα. Δεύτερο δεδομένο: Αν δεν κάνω λάθος, ο Ολυμπιακός έχει να κερδίσει ντέρμπι στο πρωτάθλημα από εκείνο το ματς στα τέλη του ’15 που ο Ιντέγε «κατούρησε» την Τούμπα... Και ένα τρίτο δεδομένο: Η ομάδα είναι καινούργια και έπαιζε πρώτη φορά εκτός έδρας σε συνθήκες ντέρμπι, σε μια εχθρική έδρα (στο Σαν Σίρο π.χ., εξαιτίας της τρομερής παρουσίας του κόσμου μας, ήταν σαν να παίζαμε στο Καραϊσκάκη). Αυτά τα αναφέρουμε για να εξετάσουμε λίγο καλύτερα τον τρόπο με τον οποίο προσέγγισε --κατά την εκτίμησή μας-- ο Πορτογάλος τεχνικός το παιχνίδι.
Ο Μάρτινς λοιπόν κατέβασε την «καλή» του ενδεκάδα στο χορτάρι, μετά το σαρωτικό rotation του Σαν Σίρο, σε διάταξη 4-3-2-1, με τον Γιαννιώτη να παίρνει τη θέση κάτω από τα γκολπόστ και από αριστερά προς τα δεξιά τους Τσιμίκα, Βούκοβιτς, Μεριά, Ομάρ -- Καμαρά, Γκιγιέρμε -- Χριστοδουλόπουλο (74΄ Φετφατζίδης), Φορτούνη (81΄ Τουρέ), Ποντένσε και Χασάν (85΄ Γκερέρο). Στο ξεκίνημα του παιχνιδιού, ο Πορτογάλος έκανε ένα τρικ που δεν του βγήκε τοποθετώντας τον Λάζαρο στο αριστερό φτερό και τον Ποντένσε στο δεξί, ενώ 6αρι στην αρχή έπαιζε ο Καμαρά και 8αρι ο Γκιγιέρμε. Τακτικά, ο Μαρτίνς επέλεξε να δώσει χώρο και πρωτοβουλία στο αεκ, κρατώντας πιο συμπαγείς τις γραμμές του και περιμένοντας να βγει στην κόντρα. Σε αυτό το σημείο εμφανίζονται δύο λάθη την ίδια στιγμή --πάντα μέσα από τη δική μου οπτική-- τα οποία εξηγούνται από τα δεδομένα που γράψαμε παραπάνω: Ο Ολυμπιακός φοβήθηκε περισσότερο το παιχνίδι απ’ ό,τι έπρεπε και σεβάστηκε παραπάνω από αυτό που αναλογούσε το αεκάκι. Η δεύτερη πλευρά αυτού του λάθους θεωρώ ότι είναι η χρησιμοποίηση του Χασάν στην κορυφή (η μόνη θέση της ενδεκάδας που με προβλημάτισε πριν αρχίσει το ματς). Και αυτό γιατί σε ένα ματς που έχεις αποφασίσει να δώσεις πρωτοβουλία στον αντίπαλο, δεν βοηθούσε το γεγονός ότι χρησιμοποίησες ένα φορ, που η πίεση δεν είναι το δυνατό του σημείο.
Στο πρώτο ημίχρονο λοιπόν η τακτική προσέγγιση του ματς από τον Ολυμπιακό επέτρεψε στην αεκ να έχει την κατοχή της μπάλας και να προσπαθεί να βγει περισσότερο στην επίθεση. Επίσης οι παίχτες μας δεν φαίνονταν προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουν το δυνατό παιχνίδι των αντιπάλων τους και πέφτανε διαρκώς στο χορτάρι αδυνατώντας να αντιπαραβάλουν τη δύναμη που απαιτείται εκ των πραγμάτων σε ένα ντέρμπι. Ο Ολυμπιακός αδυνατούσε να κρατήσει την μπάλα και να αναπτυχθεί ορθολογικά. Ο Μάρτινς κατάλαβε ότι υπάρχει πρόβλημα και διόρθωσε την αρχική του «έμπνευση», περνώντας Λάζαρο και Ποντένσε στην «κανονική» τους πλευρά και βάζοντας τον Γκιγιέρμε μπροστά από τα στόπερ για να υποδέχεται πρώτος την μπάλα. Από το σημείο εκείνο (χοντρικά περίπου στο 25΄-30΄) και μετά ο Ολυμπιακός ισορρόπησε το παιχνίδι, απέκτησε κατοχή και βγήκε περισσότερες φορές στην επίθεση. Η μπάλα έφτανε με καλύτερες προϋποθέσεις στον Φορτούνη, ο οποίος έκανε πολύ καλό ματς και σέρβιρε και την ασίστ στον Χασάν, που βρήκε δοκάρι αντί για δίχτυα.
Στο δεύτερο ημίχρονο, ο Ολυμπιακός συνέχισε να είναι πολύ καλύτερος από το αεκ και ήταν αυτός που δημιούργησε τις περισσότερες φάσεις. Ήρθε και η μαγική γκολάρα του Φορτούνη στο 58΄ και φαινόταν ότι η τάξη αποκαταστάθηκε. Από το 65΄ και μετά ο Δανός κόρακας «έσπρωχνε» την κούλα προς την περιοχή μας, σφυρίζοντας κάθε διεκδίκηση της μπάλας υπέρ της, για να φτάσουμε στο 90ο λεπτό, όπου έγιναν μαζεμένα λάθη και δεχτήκαμε την ισοφάριση: Ο Γκιγιέρμε δεν πιέζει καθόλου τον Μπακασέτα λίγο έξω από την περιοχή, με συνέπεια ο τελευταίος να έχει τον χρόνο και την πολυτέλεια να περιμένει να ανέβει βοήθεια από τα δεξιά του, ο Ποντένσε αργεί χαρακτηριστικά να βγει πάνω στην μπάλα, αυτή κοντράρει ελαφρά πάνω του στη σέντρα (μιας και ο παίχτης της αεκ έχει και αυτός χρόνο από την πλευρά του να βγάλει τη σέντρα) και, για να δέσει το γλυκό, ο Γκιγιέρμε χάνει πανηγυρικά την κεφαλιά... Και σαν να μην έφτανε αυτό έρχεται και η φάση του 94΄, όπου ο πόντιος Μέσι δεν καταφέρνει να σκοράρει σε ιδανικό τετ-α-τετ, μετά από τρελή κούρσα του Ποντένσε και φοβερή μπαλιά του Γκερέρο. Και έτσι τα χανούμια φύγανε ευχαριστημένα, μιας και η ομάδα τους (που έχει λιγότερα πρωταθλήματα από τη Μαρίνα για να μην ξεχνιόμαστε) πήρε την ισοπαλία από τον Ολυμπιακό.
Κριτική των παιχτών και του προπονητή
Γιαννιώτης: Δεν δημιουργήθηκαν και τόσες πολλές φάσεις για γκολ από την πλευρά των αντιπάλων και όπου χρειάστηκε ο ερυθρόλευκος πορτιέρο είχε πολύ καλές επεμβάσεις, όπως στο σουτ του Λιβάγια στη γωνία του. Στο γκολ φέρει τη μικρότερη ευθύνη μιας και έχουν υπάρξει λάθη της άμυνας συνολικά.
Τσιμίκας: Για άλλο ένα ματς φάνηκε ότι είχε την εντολή να μην αφήνει τόσο πολύ την θέση του και να ανεβαίνει. Ο μικρός έβγαλε πολύ πάθος και ήταν καλός στον τομέα ευθύνης του παρόλο που η αεκ έβγαζε περισσότερες φάσεις από την πλευρά του.
Βούκοβιτς: Ο Σέρβος κάνει ένα κακό παιχνίδι, κατά τη γνώμη μου. Λάθος μεταβιβάσεις και καθυστέρηση να βγει πάνω στους αντιπάλους. Σίγουρα δεν είναι ο «υπουργός άμυνας», που τον βάφτισαν οι «ειδήμονες» ΑΡΔ πέρυσι.
Μεριά: Ο Τυνήσιος από την άλλη κάνει μια ακόμα σπουδαία εμφάνιση. Έβγαινε παντού πρώτος στη μπάλα και έχει ένα δυναμισμό στο παιχνίδι του, που δυσκολεύει τους αντίπαλους επιθετικούς, ενώ δεν φαίνεται να υστερεί σε ταχύτητα. Βγάζει στο παιχνίδι του και μια υπερβολική σιγουριά, που ενδεχομένως μπορεί να στοιχίσει, πάντως σε όσα ματς έχει χρησιμοποιηθεί είναι ο καλύτερος της άμυνας.
Ομάρ: Και αυτός τήρησε τις εντολές του προπονητή του να μην ανεβαίνει την πλευρά και ήταν καλός στα ανασταλτικά του καθήκοντα.
Γκιγιέρμε: Από τους καλύτερους της ομάδας, ειδικά από τη στιγμή που πέρασε αυτός ως κόφτης μπροστά από τα μπακ. Σωστές μεταβιβάσεις και πίεση στους αντιπάλους του. Δυστυχώς, έχει μεγάλη ευθύνη στο γκολ της ισοφάρισης.
Καμαρά: Πολύ καλός για άλλο ένα ματς ο πιτσιρίκος, που παρασύρεται όμως πολλές φορές από τον ενθουσιασμό του. Χτες του έλειψε λίγο περισσότερο το δυναμικό παιχνίδι στο πρώτο ημίχρονο.
Ποντένσε: Δεν του πήγε καλά η επιλογή να ξεκινήσει στο δεξί φτερό της επίθεσης, αλλά από τα μέσα του πρώτου ημιχρόνου και μετά, που πέρασε στα αριστερά αναστάτωσε την άμυνα της αντιπάλου και ήταν μόνιμη πηγή κινδύνων. Κάνει και αυτή την απίστευτη κούρσα στο 94΄, που δυστυχώς πετάχτηκε στα σκουπίδια...
Φορτούνης: Ο καλύτερος της ομάδας μας συνολικά. Ό,τι καλό παρουσιάσαμε στην επίθεση πέρναγε από τα πόδια του Κωστά(κη). Βγάζει τη φοβερή πάσα στον Χασάν στο πρώτο μέρος, κρατάει μπάλα και τη μοιράζει στις πτέρυγες και βάζει και ένα γκολ σπάνιας ομορφιάς, αντίστοιχο του ταλέντου του. Ίσως θα έπρεπε να έχει μείνει μέσα στο παιχνίδι και να μη γίνει αλλαγή.
Χριστοδουλόπουλος: Ο Λάζαρος είχε «κυκλώσει» το συγκεκριμένο παιχνίδι, ως μια ευκαιρία για να πάρει εκδίκηση, και αυτό φάνηκε να επηρεάζει την απόδοσή του. Κακό παιχνίδι από τον Λάζαρο.
Χασάν: Ελάχιστα φάνηκε μέσα στο παιχνίδι. Στη χαμένη ευκαιρία του 44΄ κάνει καλή κίνηση, υποδέχεται με σωστό κοντρόλ τη μπάλα και τη στέλνει σωστά στην απέναντι γωνία του τέρματος. Το γκολ όμως δεν μπήκε. Και ο επιθετικός όπως ξέρουμε κρίνεται από αυτό. Μέχρι τώρα δεν με έχει πείσει. Καθόλου.
Τουρέ: Μπήκε για να δώσει ηρεμία στη μεσαία γραμμή και να κρατήσει μπάλα σε μια στιγμή που οι αντίπαλοι προσπαθούσαν να πιέσουν για την ισοφάριση. Δεν «πήρε ποτέ μπροστά» και δεν βοήθησε την ομάδα.
Γκερέρο: Ελάχιστη συμμετοχή για να κριθεί, αλλά στη φάση του 94΄ δείχνει πόσο καλός παίχτης είναι αφού, παρόλο που μπορεί να δοκιμάσει το σουτ, επιλέγει ορθά και δίνει πάσα πάρε-βάλε...
Φετφατζίδης: Ο πόντιος Μέσι θα μπορούσε να έχει λυτρώσει την ομάδα, αλλά έστειλε την μπάλα στον ουρανό του Αμαρουσίου. Δεν μου αρέσει να είμαι αφοριστικός με παίχτες της ομάδας, αλλά αυτός ήταν, είναι και θα είναι ο Φετφατζίδης. Και δεν φταίει αυτός που ήρθε για να μην καταλήξει στην κούλα του τίγρη των φρίσκις. Και δεν είναι μόνο το γκολ που χάνει. Ο Φετφα δεν δίνει αμυντικές βοήθειες και έχει αυτό το ράθυμο στιλάκι, που καταντάει εκνευριστικό όταν ο παίχτης δεν μπορεί να είναι αποτελεσματικός. Το μόνο καλό που έχει η παρουσία του στην ομάδα είναι ότι αναδεικνύει το γεγονός ότι υπάρχει μεγάλη «γύμνια» στις θέσεις των εξτρέμ.
Μαρτίνς: Είπαμε και κάποια πράγματα στη ροή του κειμένου. Πρέπει να του πιστωθεί το γεγονός ότι αντιμετώπισε πολύ καλά τακτικά το παιχνίδι, παρόλο που έδωσε χώρους στον αντίπαλο. Όσο κύλαγε ο χρόνος, ο Ολυμπιακός ανέβαινε. Δυστυχώς όμως ο Μαρτίνς έχει το μειονέκτημα ότι δεν παρεμβαίνει γρήγορα στο παιχνίδι, καθυστερώντας στις αλλαγές για άλλη μια φορά. Αυτή τη φορά οι παίχτες που επέλεξε δεν τον βοήθησαν. Ο Φετφατζίδης πέρα από το γκολ που χάνει, δεν πρόσφερε τίποτα, ενώ και ο Τουρέ δεν μπήκε ποτέ στο κλίμα του αγώνα. Η κριτική που ασκούμε στον Μάρτινς δεν σημαίνει φυσικά ότι του «πριονίζουμε» τη θέση. Ο Μάρτινς είναι δουλευταράς και αυτό φαίνεται. Πρέπει να προσπαθήσει να είναι λίγο πιο τολμηρός και επιτέλους να αφήσει στον πάγκο ή στο Ρέντη παίχτες που αποδεδειγμένα δεν κάνουν για το επίπεδο της ομάδας. Στήριξη στον προπονητή, όπως στηρίζουμε συνολικά την ομάδα.
Πάει λοιπόν και το δεύτερο ντέρμπι της χρονιάς. Ο Ολυμπιακός πήρε από αυτά τα δύο παιχνίδια 1 βαθμό και δεν μπορεί να χαρακτηριστεί και επιτυχία. Επίσης δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε ότι ο Ολυμπιακός σε σχέση με τους ανταγωνιστές του έχει το χαμηλότερο ποσοστό χημείας ως ομάδα. Και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αναγκαστεί η ομάδα να κυνηγάει στη βαθμολογία από τον Οκτώβρη. Κανένα πρωτάθλημα δεν χάθηκε από την 6η αγωνιστική, αλλά από εδώ και πέρα τα λάθη κοστίζουν βαθμολογικά. Και φυσικά κοστίζουν και τα λάθη του καλοκαιριού, τα οποία προσπαθούσαμε να επισημάνουμε. Ο Ολυμπιακός δεν έχει έναν πραγματικά σπουδαίο παίχτη στην άμυνα, φαίνεται ότι οι επιθετικοί του δεν έχουν την καλύτερη σχέση με το γκολ, ενώ υπάρχει και ποιοτική έλλειψη στα εξτρέμ. Πέρα από τον Ποντένσε (που παίζει ασταμάτητα) και τον Λάζαρο (που ας πούμε ότι κάνει για βασικός, ακόμα και αν εγώ διαφωνώ) οι λύσεις που έχουμε για τις πτέρυγες είναι ο Ναουέλ, ο Βρουσάι και ο Φέτφα. Το λες και σοβαρό έλλειμμα, που αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να διορθωθεί, αλλά καλό θα ήταν η διοίκηση να εντοπίζει τις ελλείψεις κατά τη διάρκεια του προγραμματισμού. Και αυτές οι ελλείψεις μπορεί να αποδειχθούν καθοριστικές...
Πλέον έχουμε διακοπή των αγωνιστικών υποχρεώσεων λόγω των εθνικών ομάδων. Το διάστημα που μεσολαβεί πρέπει να αξιοποιηθεί στο έπακρο από τον προπονητή μας για να δουλευτούν οι αδυναμίες της ομάδας, να δέσει ακόμα περισσότερο το σύνολο και να προετοιμαστεί η ομάδα για την καθόλου εύκολη συνέχεια. Μετά τη διακοπή ακολουθεί η εκτός έδρας αναμέτρηση με την ντροπή της Κρήτης, το παιχνίδι με τον Απόλλωνα στο ναό, το πολύ δύσκολο εκτός με τον Άρη και μετά ο βάζελος, ενώ μεσολαβούν και ευρωπαϊκές υποχρεώσεις. Να γίνει η καλύτερη δυνατή δουλειά για να προετοιμαστεί με τον καλύτερο τρόπο για να διεκδικήσει τους στόχους της. Και για να μην ξεχνιόμαστε:
Θρύλε γερά, πρωτάθλημα ξανά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου