Τα what if του μπασκετικού Ολυμπιακού

Είναι μια συζήτηση που αρέσει αρκετά σε εμάς τους οπαδούς, πόσες και πόσες φορές έχουμε αναρωτηθεί «τι θα γινόταν αν» ή έχουμε πει «αν τελικά είχαμε πάρει τον τάδε θα τα είχαμε πάει καλύτερα». Αιώνια ερωτήματα που θα μας βασανίζουν και δεν θα πάρουμε ποτέ απάντηση. Η αλήθεια είναι πως στο μπασκετικό τμήμα υπάρχουν αμέτρητα τέτοια γεγονότα, όπως η γραμμή του Ζάρκο στο Μομπλάν και το τρίποντο του Τόμπσον στο Τελ Αβίβ. Παρακάτω συγκέντρωσα μερικά απ’ αυτά που θεωρώ σημαντικότερα και τα οποία ενδεχομένως θα άλλαζαν την ιστορία της ομάδας.
 

Του Mad Prophet

Η αποδέσμευση του Έλμερ Μπένετ

Ο Ολυμπιακός, αφού έχει κάνει το ιστορικό triple crown, σχεδιάζει την ομάδα της επόμενης σεζόν· αρκετοί σημαντικοί παίκτες θα αποχωρήσουν το ρόστερ όπως ο ηγέτης Ντέιβιντ Ρίβερς. Ο Ίβκοβιτς θα βρει τον αντικαταστάτη του στο πρόσωπο του Έλμερ Μπένετ: ο 27χρόνος Αμερικανός προερχόταν από καλές σεζόν στο NBA και στην προετοιμασία όλοι λένε τα καλύτερα για εκείνον. Όμως θα τραυματιστεί στον αυχένα σε μια από τις τελευταίες προπονήσεις στην Φολγκερία, με τον παίκτη να πρέπει να μείνει εκτός για περίπου 3 μήνες. Τότε μπαίνει το δίλημμα αν ο Ολυμπιακός πρέπει να περιμένει τον παίκτη ή να πάρει κάποιον άλλο στη θέση του. Τελικά ο Ντούντα θα διαλέξει να φέρει τον Μάικλ Χόκινς και ο Μπένετ τον Δεκέμβριο του '97 θα υπογράψει στην Ταού Κεράμικα, γράφοντας ιστορία με τους Βάσκους, ενώ στην συνέχεια θα αγωνιστεί στην Ρεάλ Μαδρίτης και την Μπανταλόνα. Είναι απορίας άξιο τι θα πετύχαινε η ομάδα έχοντας τον συγκεκριμένο παίκτη στην θέση του playmaker.

 

Η πρόταση του Ίβκοβιτς στον Κόκκαλη

Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα περιστατικό που δεν έχει επιβεβαιωθεί επίσημα από τους εμπλεκόμενους, αλλά έχει γραφτεί από αρκετούς δημοσιογράφους στο παρελθόν. Ο Ντόυντα, έχοντας κλείσει 3 χρόνια ως προπονητής της ομάδας και μετά από το χαμένο πρωτάθλημα κόντρα στον Παναθηναϊκό, θα αποχωρήσει. Τότε η ιστορία λέει πως ο ίδιος πρότεινε στον Κόκκαλη για διάδοχό του τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Τελικά όμως θα γίνει η πράξη η επιθυμία πολλών και ο Ιωαννίδης θα επιστρέψει στο λιμάνι, με τον Ομπράντοβιτς να καταλήγει στον Παναθηναϊκό. Το τι συνέβη μετά είναι γνωστό.

Οι μόνες δηλώσεις σχετικά με εκείνη την εποχή είχαν γίνει από τον Ίβκοβιτς, σε μια συνέντευξη στην εκπομπή της ΕΡΤ Sports-Doc, όπου είχε μιλήσει για τη σχέση του με τον Σωκράτη Κόκκαλη και πώς αποχώρησε το 1999: «Είχαμε μία πολύ ισχυρή φιλία και πνευματική επικοινωνία… Μόνο ο προπονητής ξέρει πότε πρέπει να φεύγει. Το ήξερα. Μου είπε πως μπορώ να μείνω στον Ολυμπιακό, όσο θέλω και να μην πιστεύω αυτά που ακούγονται για τον Ιωαννίδη. "Ολοκλήρωσα ένα κύκλο και πρέπει να φύγω", του είπα. Έπειτα από λίγες ημέρες του είπα πως δεν άλλαξα απόφαση. Με συνόδευσε ως το ασανσέρ και δακρυσμένος με αγκάλιασε».

 

Ένα βήμα πριν την απόκτηση του Τζινόμπιλι

Μια γνωστή ιστορία για το πώς ένας σπουδαίος αθλητής έφτασε πολύ κοντά στο να φορέσει την ερυθρόλευκη. Το καλοκαίρι του 2000, ο Ηλίας Ζούρος βρίσκεται στον πάγκο του Ολυμπιακού και έχει βάλει στο στόχαστρο του τον Μανού Τζινόμπιλι που έχει αρχίσει να ξεχωρίζει με τη φανέλα της Ρέτζιο Καλάμπρια. Οι 2 πλευρές δεν θα τα βρουν εξαιτίας του buy out για το NBA και ο παίκτης θα υπογράψει τελικά στην Κίντερ Μπολόνια. Σίγουρα ο Αργεντινός δεν θα έμενε για πολύ καιρό στον Πειραιά, θα είχαμε όμως την ευκαιρία να απολαύσουμε από κοντά το ταλέντο του και ίσως να είχαμε προσθέσει 1-2 τίτλους παραπάνω στο παλμαρέ μας. Περισσότερες λεπτομέρειες για τη συγκεκριμένη υπόθεση μπορούμε να διαβάσουμε από τις δηλώσεις των πρωταγωνιστών.

Ο Τζινόμπιλι στο πλαίσιο του φιλικού αγώνα του Ολυμπιακού με τους Σπερς το 2009, είχε δηλώσει στους Έλληνες δημοσιογράφους τα εξής: «Δεν έχω μετανιώσει που δεν έπαιξα για τον Ολυμπιακό, γιατί η εμπειρία μου στην Κίντερ ήταν εκπληκτική. Παρ' όλα αυτά, εκείνη η απόφαση ήταν η πιο δύσκολη απόφαση στην καριέρα μου. Ήμουν τόσο μπερδεμένος. Και οι δύο προσφορές ήταν εκπληκτικές, προέρχονταν από δύο ομάδες που σίγουρα ανήκαν στην κορυφαία πεντάδα της Ευρώπης. Στο τέλος επέλεξα την Μπολόνια. Ο κόσμος, όμως, δεν γνωρίζει πόσο κοντά έφτασα στον Ολυμπιακό. Κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων είχα πει "ναι", αλλά τότε άλλαξαν κάτι οι Ερυθρόλευκοι, το ποσό της εξαγοράς του συμβολαίου μου από ομάδα του ΝΒΑ. Ο τελικός μου στόχος ήταν να διακριθώ στο ΝΒΑ».

Από την πλευρά του ο Ηλίας Ζούρος είχε δηλώσει στον Sport24 Radio τα παρακάτω: «Δυστυχώς δεν είχα την τύχη να δουλέψω μαζί του, γιατί το 2000 σε μια προσπάθεια να τον πάρουμε, είχαμε συμφωνήσει (σ.σ.: έπαιζε στη Ρέτζιο Καλάμπρια), αλλά χάλασε η δουλειά. Οι ανταγωνιστές μας ήταν η Κίντερ και η Φορτιτούντο. Η Κίντερ είχε συμφωνήσει με τον Αντρέα Μενεγκίν, που τότε ήταν πολύ μεγαλύτερο όνομα, δυστυχώς για εμάς όμως, άλλαξε την τελευταία στιγμή η κατάσταση και ο παίκτης κατέληξε στην Φορτιτούντο. Θυμάμαι ήταν απόγευμα Παρασκευής, είχαμε συμφωνήσει σε όλα, είχαμε μιλήσει αρκετές φορές στο τηλέφωνο με τον Μανού. Τρεις φορές εγώ, τρεις φορές ο Χρήστος Σταυρόπουλος. Είχαμε μιλήσει όλοι μαζί του και είχαμε συμφωνήσει. Δυστυχώς όμως μεσολάβησε το Σαββατοκύριακο, όπου ο Μενεγκίν πήγε στην Φορτιτούντο. Κι εκεί χώθηκε η Κίντερ στις συζητήσεις για τον Μανού. Ο παίκτης ζήτησε μια απλή αλλαγή του όρου για το ΝΒΑ. Είχαμε ένα buy out ύψους 750.000 δολαρίων για το ΝΒΑ, γιατί η ομάδα θα τον αγόραζε κιόλας από τη Ρέτζιο Καλάμπρια. Η Κίντερ του προσέφερε μικρότερο buy out για το ΝΒΑ, κι εκεί άλλαξε τη γνώμη του παίκτη. Δεν τα καταφέραμε. Ο παίκτης θα έπαιζε στον Ολυμπιακό. Δυστυχώς εκείνη η στιγμή ήταν κρίσιμη, σε ότι αφορά στο buy out ή στο ότι δεν υπογράψαμε τα συμβόλαια εκείνη την Παρασκευή, γιατί ο ατζέντης του θα έφευγε για το Σαββατοκύριακο. Χάθηκε η ευκαιρία όχι μόνο για τον Ολυμπιακό, αλλά γενικότερα για τους φιλάθλους στην Ελλάδα να δουν από κοντά έναν σπουδαίο παίκτη».
 

Το χαμένο πρωτάθλημα του 2002

Μια δραματική σειρά τελικών και ένα χαμένο παιχνίδι που πόνεσε αρκετά. Η συγκεκριμένη ήττα από την Αεκ θα γραφτεί στην ιστορία ως η μοναδική ανατροπή στην ιστορία του ελληνικού πρωταθλήματος και η επιστροφή μιας ομάδας από το 0-2 στο 3-2 και την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Δυστυχώς ο Ολυμπιακός βρίσκεται στην πλευρά των ηττημένων, θα πετάξει μια ανεπανάληπτη ευκαιρία να σηκώσει το πρωτάθλημα μετά το '97 και θα ακολουθήσει ένα ντόμινο με άσχημα γεγονότα για το τμήμα. Oυσιαστικά ο Κόκκαλης δεν θα ξανασχοληθεί ενεργά με την ομάδα, το ρόστερ θα αποψιλωθεί και θα έρθουν παίκτες αμφιβόλου ποιότητας, αν και οι περισσότεροι που αγωνίστηκαν στα χρόνια του Κορυδαλλού τα έδωσαν όλα και αξίζουν τον σεβασμό μας. Ίσως εκείνο το πρωτάθλημα να είχε αλλάξει τα δεδομένα και να μην είχαμε ζήσει αυτά τα άσχημα χρόνια. Αξίζει να σημειωθεί πως ο Αλφόνσο Φορντ δεν αγωνίστηκε στα 2 τελευταία παιχνίδια, με τα ρεπορτάζ της εποχής να αναφέρον πως ο ίδιος ο παίκτης παρακαλούσε τον Σούμποτιτς να αγωνιστεί στον 5ο τελικό αλλά ο κόουτς δεν τον άκουσε.

Τα 50.000 ευρώ και ο Διαμαντίδης

Ένα από τα αμέτρητα μεταγραφικά σίριαλ που εμπλέκονται οι 2 αιώνιοι. Στη συγκεκριμένη υπόθεση όμως έχουμε να κάνουμε με έναν παίκτη που θεωρείται μύθος από τον Παναθηναϊκό και τους οπαδούς του, όμως ο Ολυμπιακός ήταν αυτός που είχε ενδιαφερθεί πρώτος το καλοκαίρι του 2004 για τον παίκτη όταν ακόμη αγωνιζόταν στον Ηρακλή. Είναι γεγονός πως ο Διαμαντίδης χάθηκε για ένα μικρό ποσό, αλλά κακά τα ψέματα εκείνη την εποχή ο Ολυμπιακός δεν φάνταζε ο ιδανικός προορισμός για αρκετούς μπασκετμπολίστες, επίσης δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν θα είχε αλλάξει ο ρους της ιστορίας εφόσον ο Καστοριανός αθλητής αποφάσιζε να έρθει στον Πειραιά.

Περισσότερες λεπτομέρειες δίνει ο Μηνάς Τουκμενίδης, ατζέντης του Διαμαντίδη, όταν σε συνέντευξη του στο Sdna είχε αναφέρει: «Ο Ολυμπιακός μάς προσέγγισε πρώτος. Εμείς φοβόμασταν τον Παναθηναϊκό. Είχαμε μία αναστολή, που δεν πήγαζε από κάτι απτό, από κάτι συγκεκριμένο. Είχαμε μία σχετική ανησυχία για τον Ομπράντοβιτς και πώς θα μπορούσε ο Διαμαντίδης να αναδειχτεί με έναν προπονητή που είχε πολύ συγκεκριμένα πράγματα στο μυαλό του. Είχαμε κάνει κάποιες συνεργασίες που δεν είχαν πετύχει. Στο μέλλον, φυσικά, αποδείχτηκε ότι οι φόβοι μου ήταν εντελώς λανθασμένοι. Δεν σου κρύβω λοιπόν ότι στο κεφάλι μου εγώ είχα τον Ολυμπιακό τότε. Ήταν η χρονιά που ο Κόκκαλης ουσιαστικά είχε αποσυρθεί. Το θέμα για τον Ολυμπιακό είχε αναλάβει προσωπικά ο Σταύρος Ελληνιάδης. Αυτός είχε καταλάβει περί τίνος επρόκειτο. Έβλεπε το μέλλον του Διαμαντίδη να περνά καρέ καρέ από μπροστά του κι έκανε τα πάντα για να τον πάρει στον Ολυμπιακό... Είχε τέτοια πρεμούρα για τον Δημήτρη, που έπαιρνε το αεροπλάνο, ανέβαινε στη Θεσσαλονίκη για μερικές ώρες, μιλούσαμε κι επέστρεφε στην Αθήνα. Η διαφορά είχε κολλήσει σε ένα ποσό της τάξεως των 50 χιλιάδων. Αν ο Κόκκαλης τελικά έδινε εκείνα τα 50 χιλιάρικα, η ιστορία του μπάσκετ πιθανώς να είχε γραφτεί διαφορετικά στην Ελλάδα».
 

Το non call του Πηλοϊδη

Έτσι έχει ονομαστεί --κι όχι άδικα-- μια από τις μεγαλύτερες κλοπές που έχει υποστεί ο Ολυμπιακός σε τελικούς πρωταθλήματος κόντρα στον Παναθηναϊκό. Ποιος μπορεί να ξεχάσει την συγκεκριμένη φάση που ο Σκούνι Πεν κατεβάζει την μπάλα στα τελευταία δευτερόλεπτα του αγώνα και ο Διαμαντίδης του κάνει φάουλ, αλλά δεν σφυρίζεται τίποτα. Δεν υποστηρίζω πως χάθηκε το πρωτάθλημα από τη συγκεκριμένη φάση, αλλά η ευκαιρία ο Ολυμπιακός να διεκδικήσει μέσω των βολών την ευκαιρία να πάει ο αγώνας στην παράταση ή να κάνει το break στο ΟΑΚΑ. Ένας τίτλος που πιθανότατα να άλλαζε πολύ νωρίτερα τις ισορροπίες στο ελληνικό μπάσκετ και να μη χρειαζόταν να φτάσουμε στο 2012 ώστε να πανηγυρίσουμε ξανά το πρωτάθλημα.


Ο Πηλοϊδης θα μιλήσει για τη συγκεκριμένη φάση στο φετινό LG Aegean Basketball, όπου δήλωσε τα εξής: «Είναι μία φάση που ποτέ δεν πρόκειται να μάθεις την αλήθεια για το τι συνέβη. Ήταν μια απόφαση της στιγμής. Έχω πει ότι ο διαιτητής θέλει και τύχη. Τώρα δεν με ενοχλεί ό,τι λέγεται για τη φάση, αλλά πάμε παρακάτω. Πολλοί άνθρωποι του μπάσκετ μου είπαν ότι για να συνεχίσω ήθελε πολλή ψυχή. Μου άρεσε πολύ η διαιτησία και γι’ αυτό συνέχισα».

Όταν επιβεβαιώθηκε η κατάρα των Λιθουανών

Ο Ματσιγιάουσκας ήρθε στην χώρα μας στην ακμή του και πρόκειται για έναν από τους πρώτους μεγάλους παίκτες που έφεραν οι Αγγελόπουλοι στον Ολυμπιακό. Ο στόχος ήταν η επιστροφή στην κορυφή της Ελλάδας και της Ευρώπης και ο Μάτσας ήταν ο κατάλληλος παίκτης για να ηγηθεί αυτής της προσπάθειας. Τίποτα από τα παραπάνω δεν θα γίνει πράξη, αφού στις 16 Σεπτεμβρίου του 2006 ο Ματσιγιάουσκας, σε ένα φιλικό αγώνα στην Ιταλία κόντρα στην Σκαφάτι, θα υποστεί ολική ρήξη αχίλλειου τένοντα και θα μείνει εκτός αγωνιστικής δράσης για έξι μήνες. Ένα μέρος του ταλέντου του θα το δούμε την επόμενη σεζόν αφού ο παίκτης θα κάνει ένα εξωπραγματικό ξεκίνημα στην Ευρωλίγκα με 19.3 πόντους, 2.3 ριμπάουντ, 2.1 ασίστ 2.2 κλεψίματα και 23.8 PIR, με αποτέλεσμα να βραβευθεί ως MVP Νοεμβρίου. Στη συνέχεια όμως θα ακολουθήσουν κι άλλοι τραυματισμοί με τον τελευταίο να γίνεται με δική του υπαιτιότητα, για να οδηγηθεί έτσι στα δικαστήρια με τη διοίκηση. Την υπόθεση κέρδισαν οι ερυθρόλευκοι και έτσι άδοξα έκλεισε η καριέρα του.

Ο τραυματισμός του Λο

Ο ιδανικός παρτενέρ του Σπανούλη στον Ολυμπιακό και ένας από τους σημαντικότερους παίκτες που συνέβαλαν στην κατάκτηση του back2back. Highlight της καριέρας του ήταν η αξέχαστη εμφάνιση στον τελικό με τη Ρεάλ, όταν σμπαράλιασε την άμυνα των Ισπανών πετυχαίνοντας 20 πόντους. Γενικά ταλαιπωρήθηκε από διάφορους μικροτραυματισμούς στην περίοδο που φόρεσε τα ερυθρόλευκα, όπως όταν στον τελικό της Πόλης έσφιξε τα δόντια και ουσιαστικά αγωνίστηκε με ένα πόδι, καθώς και στους ελληνικούς τελικούς του 2013 ήταν απών. Όμως ένας τραυματισμός στο γόνατο τον ανάγκασε να αποσυρθεί μόλις στα 29 του, κρίμα γιατί είχαμε να δούμε πολλά όμορφα πράγματα από τον Έισι.


Χαρακτηριστικές είναι οι δηλώσεις που είχε κάνει στο Eurohoops: «Δεν μπορεί κανείς να ξέρει τι θα μπορούσε να είχε συμβεί. Νομίζω όμως πως τίποτα δεν μας έλειπε ώστε να κερδίσουμε περισσότερους τίτλους και γιατί όχι, την τρίτη Ευρωλίγκα στη σειρά. Είναι όμως μία υποθετική ερώτηση. Το σωστό πράγμα που μπορώ να πω είναι ότι ο Ολυμπιακός με αυτή τη σύνθεση αποτελούσε μία πολύ ξεχωριστή ομάδα».

Τα περισσότερα γεγονότα που επέλεξα είναι στην δύσκολη περίοδο που δεν κατακτήσαμε κάποιο σημαντικό τίτλο κι ενδεχομένως αν είχε συμβεί κάποιο από τα παραπάνω να είχε μπει νωρίτερα τέλος στην ξηρασία τίτλων. Προσωπικά, αν μου δινόταν η ευκαιρία να γυρίσω πίσω το χρόνο και να αλλάξω κάτι απ’ αυτά, δεν θα άλλαζα απολύτως τίποτα, γιατί μέσα από τις αποτυχίες, δένεσαι, πωρώνεσαι και αγαπάς ακόμη περισσότερο την ομάδα σου. Ζεις και αναπνέεις για τη στιγμή της λύτρωσης και στη δική μας περίπτωση, αυτή ήρθε με το πεταχτάρι του Πρίντεζη, οπότε και πάλι θα επέλεγα να ζήσω αυτά τα άνυδρα 15 χρόνια μέχρι τον τελικό της Πόλης.

Καλή σεζόν με υγεία να έχουμε και επιστροφή στους τίτλους!