Η σεζόν των ανατροπών (2010/11): Ό,τι αρχίζει με πόνο τελειώνει ωραία

Ο Θεολόγος γυρνάει δέκα χρόνια πίσω και θυμάται μια σεζόν με σκαμπανεβάσματα και ανατροπές, με πολλές και απροσδόκητες αποτυχίες της ομάδας στην αρχή, αλλά και με συνεχείς εντυπωσιακές επιτυχίες αργότερα, ιδίως όσο η σεζόν πλησίαζε στο τέλος της.

Του Θεολόγου Μιχαηλίδη 

ΕΙΚΟΝΑ-ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΣΕΖΟΝ 

Πριν ακριβώς 10 χρόνια, τον Μάιο του 2011 (για την ακρίβεια 2/5/11), με την νίκη μας επί του Ηρακλή στο Ρέντη, έκλεισε πετυχημένα, με την κατάκτηση του πρωταθλήματος, μια δύσκολη σεζόν, η σεζόν 2010/11. Μια σεζόν γεμάτη σκαμπανεβάσματα και ανατροπές, με πολλές και απροσδόκητες αποτυχίες της ομάδας στην αρχή, όπως και γενικότερα καθ’ όλη τη διάρκεια της κανονικής περιόδου, αλλά και με συνεχείς εντυπωσιακές επιτυχίες αργότερα, ιδίως όσο η σεζόν πλησίαζε στο τέλος της. Την περίοδο εκείνη, ο Ολυμπιακός, έστω και αν δεν είχε επιτυχημένη πορεία στην Ευρώπη, κατέκτησε όποιον τίτλο υπήρξε σε εθνικό επίπεδο. Κι όλα αυτά, σε μια εποχή που το άθλημα στην Ελλάδα δεν ήταν στα σημερινά πεσμένα επίπεδα. Τότε που το πρωτάθλημα είχε πολύ πιο ανταγωνιστικό χαρακτήρα. Όταν εκτός από τους τους διεκδικητές των πρωτείων, που ήταν αρκετοί, υπήρχαν και πολλές άλλες ισχυρές ομάδες. Για παράδειγμα αρκεί να αναφέρουμε ότι τη σεζόν εκείνη, στη κανονική περίοδο, ο ΠΑΟΚ των Μπόγιτς και Παντακίδη, μολονότι τερμάτισε τέταρτος, είχε λιγότερες ήττες από τον Ολυμπιακό (5 έναντι 6). 

Σε εσωτερικό πεδίο, κάναμε το τρεμπλ. Κατακτήσαμε το πρωτάθλημα, νικώντας με σκούπα (3-0 νίκες) τον Ηρακλή του αντιπαθέστατου Λεώνη, που τότε διέθετε Κράβαρικ, Γκόρτσιανουκ, Κιρόγκα, Όοουενς, Προύσαλη, Σμαραγδή κ.λπ. Πήραμε το Κύπελλο, νικώντας πάλι τον ίδιο αντίπαλο, στον τελικό του Κυπέλλου (19/3/2011) με 3-1 σετ (21-25, 25-20, 25-21, 25-12) ενώ προηγουμένως είχαμε πάρει και το Super-Cup, νικώντας τον ΠΑΟ 3-1 στη Σαντορίνη. 

Η συγκεκριμένη σεζόν υπήρξε πολύ περίεργη. Ο Ολυμπιακός παρουσίασε δύο πρόσωπα στο πρωτάθλημα. Ήταν μια άλλη (μέτρια) ομάδα στην κανονική περίοδο, όταν και τερμάτισε δεύτερος, με 6 ήττες στο παθητικό του, και μια εντελώς άλλη, πανίσχυρη ομάδα στα play off, όταν και νίκησε σε όλα τα παιχνίδια που έδωσε. Το πρωτάθλημα αυτό, όμως, θα μείνει στην ιστορία επειδή συνέβησαν πολλά και διάφορα χαρακτηριστικά και αξιοσημείωτα γεγονότα, από εκείνα που σπάνια συμβαίνουν και αξίζει να τα θυμόμαστε. Κάποια από αυτά ήταν καλά και κάποια από αυτά κακά. 

Αρχίζουμε από τα καλά: Αντιμετωπίσαμε 6 (έξι) φορές σε επίσημους αγώνες τον ισχυρό τότε αιώνιο αντίπαλο (των Γιορντάνοφ, Λάππα, Πετρέα, Πανταλέοντα, Γκενς κ.λπ.) και νικήσαμε όλες τις φορές (και τις έξι). Μάλιστα καταφέραμε να τον νικήσουμε σε αγώνες πρωταθλήματος τρεις διαδοχικές φορές μέσα σε μια εβδομάδα (!) Συγκεκριμένα και κατά χρονολογική σειρά:

• 15/10/2010: Τελικός Super-Cup: Ολυμπιακός-ΠΑΟ 3-1 (18-25, 25-15, 25-21, 25-18).
• 16/1/2011: Κανονική περίοδος Πρωταθλήματος: ΠΑΟ-Ολυμπιακός 2-3 (25-18, 25-20, 17-25, 19-25, 14-16).
• 2/3/2021: Ημιτελικός Κυπέλλου Ελλάδας: Ολυμπιακός-ΠΑΟ 3-2 (20-25, 25-21, 25-22, 17-25, 19-17)
• 2/4/2011: Κανονική περίοδος πρωταθλήματος: Ολυμπιακός-ΠΑΟ 3-2 (14-25, 21-25, 32-30, 25-17, 15-12)
• 6/4/2011: Ημιτελική φάση Play-off : Ολυμπιακός-ΠΑΟ 3-2 (25-27, 21-25, 25-15, 25-19, 15-12) 
• 9/4/2011: Ημιτελική φάση Play-off: ΠΑΟ-Ολυμπιακός 2-3 (25-18, 25-20, 17-25, 19-25, 14-16).

Δεν ήταν όμως μόνον αυτά. Στα προαναφερόμενα ματς κάναμε εκπληκτικές ανατροπές: Συγκεκριμένα: Στα όλα (5) τα ματς που έληξαν 3-2, πάντα ο αντίπαλος ήταν αυτός που έφτανε πρώτος στην κατάκτηση 2 σετ και παρ’ όλα αυτά, δεν χάσαμε ποτέ. Σε κανένα από τα έξι ματς δεν πήραμε το πρώτο σετ, ενώ μόνον σε έναν από τους έξι αυτούς αγώνες καταφέραμε να προηγηθούμε (κι αυτό μόνο μια φορά) στα σετ. Αλλά το πιο εκπληκτικό είναι ότι στα 4 από τα προαναφερόμενα 6 ματς, όλα για το πρωτάθλημα (δύο της κανονικής και δύο στα play-off) νικήσαμε με 3-2, μολονότι σε όλα (και στα 4) χάναμε 2-0 στα σετ (!). Αν ληφθεί υπόψη η ιδιαιτερότητα και η κρισιμότητα των αγώνων, το επίτευγμα αυτό είναι όντως τρομερό. Το να κερδίζεις με αυτόν τον τρόπο δείχνει πανίσχυρο χαρακτήρα νικητή, με πολύ δυνατή ψυχολογία, με πολύ μεγάλη πίστη και ακόμη μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Πόσο μάλλον όταν σε ένα από αυτά τα ματς στα οποία χάναμε 2-0, το ένα από τα δύο σετ που είχαμε χάσει το είχαμε χάσει με κάτω τα χέρια και με ταπεινωτικό σκορ (14-25). Ωστόσο δεν πτοηθήκαμε από το ασυνήθιστο αυτό γεγονός. Μπορεί να πετάξαμε-παρατήσαμε ένα σετ, αλλά όχι και το ματς. 

Σπάνια και πολύ σημαντική ήταν και η ανατροπή που πετύχαμε στη σειρά των τελικών play off με τον Ηρακλή, Στη κανονική περίοδο, ο Ηρακλής είχε έρθει πρώτος με 52 βαθμούς και ο Ολυμπιακός δεύτερος με 48. Αυτό σήμαινε ότι ο Ηρακλής όχι μόνο θα είχε το πλεονέκτημα της έδρας, αλλά και ότι θα έδινε τους δύο πρώτους αγώνες των τελικών στο γήπεδό του. Παρ’ όλα αυτά όμως ο Ολυμπιακός, όχι μόνο έσπασε δύο φορές την έδρα του αντιπάλου, αλλά πήρε την σειρά με σκούπα 3-0, χάνοντας συνολικά σε 3 αγώνες μόνο δύο σετ, όλα κι όλα. Επίτευγμα πολύ δύσκολο όντως. 

Πάμε στα κακά τώρα: Στην Ευρώπη (CH. L.) αποτύχαμε κάνοντας μόνο μια νίκη σε 6 ματς, κάτι ασυνήθιστο για Ολυμπιακό. Η αποτυχία γίνεται μεγαλύτερη αν ληφθεί υπόψη πως οι αντίπαλοι (Μπούντβα Μαυροβουνίου, Γιαζτρέμπσκι Πολωνίας και Μπλεντ Σλοβενίας), αν και καλές ομάδες, δεν ήταν σούπερ-φόβητρα. Δυστυχώς όμως τα ματς του ομίλου άρχισαν να γίνονται από τον Νοέμβριο του 2010 και έπειτα, όταν η ομάδα βρισκόταν στο χειρότερο φεγγάρι της και τίποτε δεν πήγαινε καλά. Ήταν τότε που ο Ολυμπιακός μπορούσε να χάσει από οποιονδήποτε αντίπαλο. 

Αλλά και στην την κανονική περίοδο του πρωταθλήματος τα κάναμε μαντάρα. Ξεκινήσαμε με τρεις ήττες σερί (!). Μάλιστα οι 2 από αυτές έγιναν μέσα στο γήπεδο μας (!). Στις επτά (7) πρώτες αγωνιστικές της κανονικής περιόδου είχαμε υποστεί, μάνι-μάνι, 4 ήττες (!). Κατά τη διάρκεια της κανονικής περιόδου, δεν καταφέραμε να νικήσουμε, έστω μια φορά, την ΕΑΠ των Ντορνέλας, Σουλτανόπουλου, Κουρνέτα και Στεφάνου, χάνοντας από αυτήν και στους δύο γύρους, μέσα-έξω. Χάσαμε ακόμη και από σαφώς υποδεέστερες ομάδες: τον Εθνικό Αλεξανδρούπολης και τον ΑΟ Κηφισιάς του Νικολάκη και μάλιστα από τον ΑΟΚ στο γήπεδό μας. Η έδρα μας στο Μελίνα Μερκούρη είχε γίνει παιδική χαρά και τόπος αναψυχής των αντιπάλων, αφού εκεί μέσα χάσαμε 4 από τις συνολικά 6 φορές που χάσαμε στην κανονική περίοδο.

Βέβαια πριν από την έναρξη της περιόδου, υπήρχε ανησυχία ως προς το κατά πόσο η ομάδα θα μπορούσε να συνεχίσει τις επιτυχίες μετά την αποχώρηση του Μίλκοβιτς. Πέρα από τις αμφιβολίες, ήταν και ο περιπετειώδης τρόπος, με τον οποίο έφυγε ο παίκτης, που είχε τραυματίσει την ομάδα και είχε πικράνει τον κόσμο. Στην αρχή της περιόδου, ο Ολυμπιακός είχε προπονητή τον Ιταλό Φλάβιο Γκουλινέλι, ο οποίος προηγουμένως είχε περάσει από τον Ηρακλή. Ο Ιταλός τελικά απέτυχε και δεν έβγαλε τη σεζόν, αφού στην δική του θητεία σημειώθηκαν οι μακράν περισσότερες και μεγαλύτερες αποτυχίες σε Ελλάδα και Ευρώπη. Η μοναδική επιτυχία του Ιταλού ήταν η κατάκτηση του Super-Cup. Σημειωτέον ότι τον ίδιο προπονητή τον προσλάβαμε εκ νέου αργότερα (την περίοδο 2016/17), αλλά και πάλι δεν έβγαλε τη σεζόν, αφού απέτυχε για ακόμη μια φορά και αντικαταστάθηκε από τον Μπόσκαν. Το δις εξαμαρτείν που λέμε… Ωστόσο την εσφαλμένη επιλογή του Ιταλού από τη διοίκηση τη σεζόν 2010/11 εξισορρόπησε η σοφή απόφαση της να διατηρήσει ως βοηθό προπονητή τον Γιάννη Καλματζίδη, με τον οποίο η ομάδα είχε πάρει το πρωτάθλημα την προηγούμενη χρονιά (2009/10). Με τον Καλματζίδη λοιπόν στο τιμόνι, ο Ολυμπιακός κατέκτησε τελικά το πρωτάθλημα και το Κύπελλο Ελλάδας της περιόδου 2010/11. 

Η μεταμόρφωση της ομάδας κατά την εξέλιξη της πορείας της από την κανονική περίοδο στη φάση των play off ήταν εντυπωσιακή. Στη κανονική περίοδο, ο Ολυμπιακός μπορεί να ήταν η ομάδα με τους περισσότερους πόντους (1.432), αλλά το ποσοστό αποτελεσματικότητας στην επίθεση ήταν μόνο 50,78% (1.073 στις 2.113 επιθέσεις) που ήταν μικρό για Ολυμπιακό και κατώτερο άλλων ομάδων και ιδίως των ανταγωνιστών του, όπως ο Ηρακλής, του οποίου το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 53,5%. Ως δυνατά σημεία του Ολυμπιακού, θεωρούνταν το σερβίς και το μπλοκ, ενώ ως σχετικά αδύνατο η υποδοχή. Στο σερβίς μπορεί όντως ο Ολυμπιακός να ήταν στην κανονική περίοδο η ομάδα με τους περισσότερους άσους (135) αλλά την ίδια ώρα, το ποσοστό των λαθών δεν ήταν μικρό, αφού έφτασε το 17,5%, καθώς σε ένα σύνολο 1.930 σερβίς, είχε συνολικά 337 λάθη. Στα μπλοκ, ο Ολυμπιακός ήταν η δεύτερη ομάδα του πρωταθλήματος, έχοντας 227 μπλοκ, μόλις δύο λιγότερα από τον πρώτο που ήταν ο Ηρακλής (229). Στην υποδοχή, η ομάδα είχε ποσοστό λαθών πιο άσχημο από αρκετές άλλες ομάδες π.χ. από ΑΟΚ και Λαμία και ιδίως από τον ΠΑΟ, που είχε την καλύτερη επίδοση στον τομέα αυτόν. Η μέτρια απόδοση του Ολυμπιακού στη κανονική περίοδο αποδεικνύεται και από το γεγονός πως στην καλύτερη επτάδα της περιόδου αυτής συμπεριλήφθηκε μόνο ένας παίκτης της ομάδας, ο Ντεσπέιν. 

Ο Ολυμπιακός λοιπόν έπρεπε να βελτιωθεί σε πολλούς τομείς σε σχέση με την κανονική περίοδο. Και αυτό έκανε, όπως φάνηκε ιδιαίτερα στα play-off, όπου ο Ολυμπιακός ήταν ασύγκριτα καλύτερος σε όλους τους τομείς. Για τον λόγο αυτό άλλωστε στη φάση των play-off, ανέδειξε τους καλύτερους παίκτες στις περισσότερες θέσεις όπως τον καλύτερο πασαδόρο (Φιλίποφ), τον καλύτερο σκόρερ και διαγώνιο (Τζούριτς), τον καλύτερο μπλοκέρ (Εστράδα) τον καλύτερο κεντρικό (Ανδρεάδη) και τον καλύτερο ακραίο (Ντεσπέιν). Ο τελευταίος είχε και τους περισσότερους άσους (11) της φάσης των play-off, ενώ η ομάδα πέτυχε ένα αξιοζήλευτο σύνολο 30 άσων, που επιτεύχθηκε σε μόνο 5 αγώνες των play-off (δηλαδή μέσος όρος 6 άσοι σε κάθε αγώνα). Αξιοσημείωτο επίσης είναι ότι ειδικά στο μπλοκ, ο Ολυμπιακός στα play-off είχε 4 παίκτες στην πρώτη πεντάδα των μπλοκέρ. Τέλος, η καλύτερη επτάδα των play-off περιλάμβανε 4 παίκτες του Ολυμπιακού: Ντεσπέιν, Τζούριτς, Φιλίποφ, Ανδρεάδη. 

ΤΟ ΡΟΣΤΕΡ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ 

Ας πάμε στους παίκτες για να θυμηθούν (οι περισσότεροι) ή να γνωρίσουν (κάποιοι νεότεροι) το πλήρες έμψυχο δυναμικό εκείνης της ομάδας, δηλαδή όλους όσοι αγωνίστηκαν εκείνη την περίοδο με τον Ολυμπιακό, ανεξάρτητα από το αν ήταν όλοι από την αρχή ή αν ήρθαν κατά τη διάρκεια της περιόδου, άσχετα με το αν έπαιξαν πολύ ή λίγο. Οι παίκτες που αγωνίστηκαν στην ομάδα εκείνη την περίοδο ήταν συνολικά 17: 

Ας αρχίσουμε από τους ξένους:

• Ντεσπέιν Ρονάλντο, Κουβανός, 23 ετών, ακραίος, ύψος 2.00 μ.
• Γιανμπλόνσκι Τζείσον, Αμερικανός, 25 ετών, ακραίος, ύψος 1.98 μ.
• Ζάρεκ Γιάνους Λούκας, Πολωνός, 20 ετών, διαγώνιος, ύψος 1.98 μ. 
• Κραλ Γίρι, Τσέχος, 29 ετών, κεντρικός, ύψος 2.00 μ.
• Ζέκοφ Αντρέι, Βούλγαρος, 30 ετών, πασσαδόρος, ύψος 1.90 μ.
• Εστράδα Γιοάν, Κολομβιανός, 29 ετών, κεντρικός, ύψος 2.00 μ.

Ας πάμε στους Έλληνες, που έχουν κάποια μίξη στην εθνικότητα, αλλά αγωνίστηκαν ως ντόπιοι

• Ντίμα (Δημήτρης) Φιλίποφ, Ελληνο-ουκρανός, 20 ετών, πασαδόρος, ύψος 1.98 μ.
• Μίταρ (Δημήτρης) Τζούριτς, Ελληνο-σέρβος, 21 ετών, διαγώνιος, 2.10 μ.

Και τώρα οι «Ελληναράδες»:

• Φράγκος Ανδρέας, 21 ετών, ακραίος, ύψος 2.01 μ.
• Ανδρεάδης Ανδρέας, 28 ετών, κεντρικός, ύψος 2.05 μ.
• Σωτηρίου Σωτήρης, 24 ετών, διαγώνιος/ακραίος, ύψος 1.98 μ.
• Χαριτωνίδης Γιάννης, 32 ετών, πασαδόρος, ύψος 1.87 μ. 
• Κοκκινάκης Μενέλαος, 17 ετών, λίμπερο/ ακραίος, ύψος 1.92 μ.
• Παπάζογλου Γιώργος, 36 ετών, κεντρικός, ύψος 2.00 μ.
• Κουζούνης Παύλος, 23 ετών, λίμπερο, ύψος 1.85 μ. 
• Μάρκου Γιάννης, 18 ετών, ακραίος/κεντρικός, ύψος 1.92μ 
• Ράπτης Δημήτρης, 16 ετών, πασαδόρος, ύψος 1.90 μ. 

Λίγα περισσότερα πράγματα σχετικά με κάποιους από το έμψυχο υλικό της ομάδας: Από τους προαναφερόμενους, στον Ολυμπιακό ήταν και την προηγούμενη περίοδο και είχαν παραμείνει οι Ανδρεάδης, Τζούριτς, Κουζούνης, Μάρκου, Κοκκινάκης, Ράπτης. Οι Κοκκινάκης και Ράπτης ήταν προϊόντα των παιδικοεφηβικών ομάδων. Ο Μάρκου έγινε περισσότερο γνωστός έξω από τα γήπεδα, από τα κουτσομπολιά των life-style περιοδικών, παρά από το βόλεϊ. Έμεινε λοιπόν γνωστός για τη σχέση του με μια τηλεπερσόνα ονόματι Τζούλια Νόβα. Κατά τα άλλα, εμφανίζεται άλλοτε ως επιτυχημένος επιχειρηματίας στον χώρο του real estate και άλλοτε ως εισοδηματίας. Στον Ολυμπιακό της περιόδου τα νέα πρόσωπα από μεταγραφές, εκτός από τους ξένους, ήταν από τους Έλληνες: ο Σωτηρίου από τον Άρη, οι Χαριτωνίδης και Φιλίποφ, που ήρθαν από τον Επίκουρο Πολίχνης, οι Φράγκος και Παπάζογλου, που ήρθαν από τον Πανελλήνιο. Από τους ξένους, μυστήριο αποτέλεσε η μεταγενέστερη ξαφνική απόφαση του Ζέκοφ να αποσυρθεί πρόωρα και ανεξήγητα από την αθλητική δράση σε ηλικία 32 ετών, αφήνοντας πίσω του μια καλά κτισμένη διεθνή καριέρα. Αξιοσημείωτη ήταν και η περίπτωση του Ζάρεκ, ο οποίος αν και Πολωνός, βρέθηκε στην Ελλάδα από 3 ετών και μεγάλωσε εδώ, χωρίς ποτέ κανείς να του δώσει σημασία. Για να προχωρήσει, χρειάστηκε να πάει πρώτα σε γερμανική ομάδα, της οποίας ο ιδιοκτήτης ήταν… Έλληνας. Μετά επέστρεψε στην Ελλάδα. Ο Ολυμπιακός τον απόκτησε από τον Μίλωνα. Οι Ντεσπέιν και Γιαμπλόνσκι υπήρξαν σπουδαίοι παίκτες, με τίτλους και διακρίσεις στα αντιπροσωπευτικά εθνικά συγκροτήματα των χωρών τους. Ως «ελληνικές μεταγραφές», αφού προήλθαν από ελληνικές ομάδες, λογίζονται δύο ξένοι: ο Εστράδα που ήρθε από τον Πανελλήνιο και ο Κραλ που ήρθε από τον Ηρακλή. 

ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΟΣ 

Τα αποτελέσματα του Ολυμπιακού για το πρωτάθλημα της περιόδου ήταν τα εξής:

Κανονική περίοδος

1η-12η αγωνιστική	Ολυμπιακός- ΠΑΟΚ 2-3	ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός 0-3
2η -13η αγωνιστική	Εθνικός Αλεξανδρ.-Ολυμπιακός 3-1	Ολυμπιακός-Εθνικός Αλεξανδρ. 3-0
3η -14η αγωνιστική	Ολυμπιακός-Ηρακλής 1-3	Ηρακλής-Ολυμπιακός 0-3
4η -15η αγωνιστική	Κηφισιά-Ολυμπιακός 0-3	Ολυμπιακός-Κηφισιά 2-3
5η -16η αγωνιστική	Ολυμπιακός- Λαμία 3-1	Λαμία-Ολυμπιακός 2-3
6η-17η αγωνιστική	Ολυμπιακός-Απόλλων Καλαμαρ. 3-0	Απόλλων Καλαμαριάς-Ολυμπιακός 1-3
7η-18η αγωνιστική	ΕΑ Πατρών-Ολυμπιακός 3-2	Ολυμπιακός-ΕΑ Πατρών 0-3
8η-19η αγωνιστική	Ολυμπιακός- Άρης 3-0	Άρης-Ολυμπιακός 0-3
9η-20η αγωνιστική	Επίκουρος-Ολυμπιακός 0-3	Ολυμπιακός-Επίκουρος 3-1
10η-21η αγωνιστική	Ολυμπιακός-Πανελλήνιος 3-0	Πανελλήνιος-Ολυμπιακός 0-3
11η-22η αγωνιστική	ΠΑΟ- Ολυμπιακός 2-3	Ολυμπιακός-ΠΑΟ 3-2

Play-Off

Ημιτελικοί play-off (διεξάγονταν μόνο μεταξύ των 4 πρώτων εκείνη την εποχή) 

• Ολυμπιακός-ΠΑΟ 3-2 (25-27, 21-25, 25-15, 25-19, 15-12) 
• ΠΑΟ-Ολυμπιακός 2-3 (25-18, 25-20, 17-25, 19-25, 14-16)

Τελικός play off

• Ηρακλής-Ολυμπιακός 2-3 (25-17, 21-25, 18-25, 30-28, 10-15)
• Ηρακλής-Ολυμπιακός 0-3 (17-25, 23-25, 33-35)
• Ολυμπιακός-Ηρακλής 3-0 (25-21, 26-24, 25-19) 

ΟΙ ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΑΙΚΤΩΝ 

(1) Συμμετοχές: 

Στη κανονική περίοδο: Τζούριτς 22, Εστράδα 22, Ανδρεάδης 21, Φράγκος 20, Γιανμπλόνσκι 19, Χαριτωνίδης 21, Κουζούνης 21, Ντεσπέιν 16, Φιλίποφ 15, Σωτηρίου 14, Κραλ 12, Παπάζογλου 12 κλπ.

Στα play-off: Τζούριτς, Ντεσπέιν, Γιανμπλόνσκι, Εστράδα Φράγκος, Παπάζογλου, Φιλίποφ, Ανδρεάδης (όλοι από 5). 

(2) Επίθεση (πόντοι): 

Στη κανονική περίοδο: Τζούριτς π. 363 (δεύτερος όλων μετά τον Ντορνέλας) 

Στα play-off: Τζούριτς 92 (πρώτος όλων).

(3) Σκόρερ της ομάδας (περισσότεροι πόντοι): 

Στη κανονική περίοδο: Τζούριτς 429 (δεύτερος σκόρερ του πρωταθλήματος, πίσω από τον Βραζιλιάνο Ντορνέλλας της ΕΑΠ που είχε 476 και πάνω από τον τρίτο Γιορντάνοφ, που είχε με 410), Ντεσπέιν 253, Εστράδα 182, Γιανμπλόνσκι 168, Φράγκος 150, Γιανμπλόνσκι 146 Ανδρεάδης 146, Κραλ 87, Χαριτωνίδης 55, Παπάζογλου 49, Ζάρεκ 26, Ζέκοφ 23, Φιλίποφ 22, Σωτηρίου 13 κλπ.

Στα play-off: Τζούριτς 109 (πρώτος σκόρερ των play off) Ντεσπέιν 75, Γιανμπλόνσκι 30, Εστράδα 30, Ανδρεάδης 30, Φράγκος 29, Παπάζογλου 11, Φιλίποφ 10, Σωτηρίου 2, Χαριτωνίδης 5. 

(4) Ποσοστό επίθεσης: 

Στη κανονική περίοδο: Ντεσπέιν 51,41% (200 στις 389 επιθέσεις) Τζούριτς 50,42% (363 στις 720) Φράγκος 48,21% (121 στις 251) Γιανμπλόνσκι 46,49% (139 στις 299). 

Στα play-off: Φράγκος 61,90% (26 στις 42επιθέσεις) Τζούριτς 53,18% (92 στις 173) Ντεσπέιν 51,85% (56 στις 108) Γιανμπλόνσκι 42,62% (26 στις 61).

(5) Ποσοστό υποδοχής: 

Στη κανονική περίοδο: Κουζούνης 38,60% (487 υποδοχές) Γιανμπλόνσκι 32,78% (363) Φράγκος 31,53% (333).

Στα play-off: Φράγκος 40,38% (52 υποδοχές) Κουζούνης 39,80% (98) Ντεσπέιν 35% (60). 

(6) Άσοι: 

Στη κανονική περίοδο: Ντεσπέιν 32 (δεύτερος όλων μετά από Ντορνέλλας) Τζούριτς 27, Φράγκος 18, Χαριτωνίδης 17.

Στα play-off: Ντεσπέιν 11 (πρώτος όλων) Τζούριτς 7, Εστράδα 4, Φιλίποφ 3, / Παπάζογλου, Φράγκος, Χαριτωνίδης, Γιανμπλόνσκι (από 1)

(7) Μπλοκ: 

Στη κανονική περίοδο: Εστράδα 56, Ανδρεάδης 41, Τζούριτς 39, Ντεσπέιν 21, Κραλ 21. 

Στα play off: Εστράδα 13 (πρώτος όλων), Ανδρεάδης 12, Τζούριτς 10, Ντεσπέιν 8, Φιλίποφ 5. 

ΔΙΑΦΟΡΑ

Ο Ολυμπιακός, που ήταν η καλύτερη ομάδα στους άσους τόσο στη κανονική περίοδο όσο και στη φάση των -off είχε ως καλύτερη επίδοση σε ένα ματς στον τομέα αυτό τους 12 άσους. Η μεγαλύτερη διαφορά νίκης σε σετ ήταν 13 πόντοι (25-12) στον αγώνα Ολυμπιακού-Άρη 3-0. Μεγαλύτερη διαφορά νίκης συνολικά σε ματς ήταν 27 πόντοι και σημειώθηκε στον αγώνα Ολυμπιακού-Καλαμαριάς 3-0, στον οποίο ο Ολυμπιακός δέχθηκε συνολικά 48 πόντους, που ήταν και οι λιγότεροι για αγώνα πρωταθλήματος. Οι περισσότεροι πόντοι (35) που πέτυχε σε ένα σετ ο Ολυμπιακός ήταν στον τρίτο τελικό αγώνα play off με Ηρακλή 3-0. Αυτό ήταν και το πιο πλούσιο γενικά σετ του Ολυμπιακού, αφού είχε τους περισσότερους πόντους συνολικά (68), μια που έληξε 35-33. Το εν λόγω σετ είχε την μεγαλύτερη χρονική διάρκεια (41΄). Ο αγώνας με τη μεγαλύτερη χρονική διάρκεια ήταν πάλι με τον Ηρακλή στον πρώτο τελικό αγώνα play off, που νίκησε ο Ολυμπιακός στη Θεσσαλονίκη με 2-3, ο οποίος κράτησε 142΄. Πάντως υπήρξαν και άλλα 3 ματς του Ολυμπιακού, όπου ένα σετ κρίθηκε σε πόντους πάνω από 30. Από τα 3 αυτά σετ τα δύο ήταν νικηφόρα. Ο αγώνας του Ολυμπιακού με τους περισσότερους πόντους ήταν στην Λαμία, όπου ο Ολυμπιακός νίκησε 2-3. Στο ματς αυτό σημειώθηκαν συνολικά 227 πόντοι. Τέλος τους αγώνες του Ολυμπιακού κόπηκαν συνολικά περίπου 4000 εισιτήρια, που έφεραν τον Ολυμπιακό στη 4η θέση της σχετικής κατάταξης, όπου πρώτευσε ο Ηρακλής με 10500 εισιτήρια. 

Πολυτιμότερος παίκτης όλου του πρωταθλήματος αναδείχθηκε ο Ντεσπέιν. Καλύτερος νέος παίκτης του πρωταθλήματος αναδείχθηκε ο Φιλίποφ. Την καλύτερη ατομική επίδοση σκοραρίσματος στο πρωτάθλημα είχε Τζούριτς με 34 πόντους, που μοιράστηκε την πρώτη θέση με τους Γιορντάνοφ και Ρουμελιώτη, οι οποίοι είχαν αμφότεροι την ίδια επίδοση. MVP αγωνιστικής αναδείχθηκαν 4 φορές 3 παίκτες του Ολυμπιακού: δύο φορές ο Τζούριτς και από μία οι Ντεσπέιν και Φιλίποφ.

Είδαμε πως το πρωτάθλημα της περιόδου 2010/11 ήταν ένα πρωτάθλημα ανατροπών για τον Ολυμπιακό. Όλα άρχισαν άσχημα και τελείωσαν θριαμβευτικά. Την ίδια ακριβώς περίοδο, στο έτερο άθλημα των πάλαι ποτέ αποκαλουμένων «αθλοπαιδιών», στο μπάσκετ, υπήρξε πάλι ανατροπή, αλλά ακριβώς αντίστροφη. Ο Ολυμπιακός, όλη τη σεζόν έμοιαζε με ασταμάτητο τρένο, έχοντας σπάσει κάθε ρεκόρ στο ελληνικό μπάσκετ, αφού είχε σημειώσει από την αρχή της περιόδου 31 συνεχείς νίκες σε ισάριθμους αγώνες πρωταθλήματος (!).  Όμως στον τελικό με τον ΠΑΟ γνώρισε για πρώτη φορά τι σημαίνει ήττα και μαζί και έχασε το πρωτάθλημα. Όλα ήταν τέλεια μέχρι τον τελικό, όπου η κατάληξη υπήρξε απογοητευτική. Εκείνη την περίοδο, σε όλους μας το βόλεϊ φάνηκε πιο αξιόπιστο από το μπάσκετ. 

* * *

ΥΓ Να μη το ξεχάσουμε: Μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος ο Βαγγέλης Μαρινάκης, που είχε περίπου υιοθετήσει το τμήμα, έδωσε ως πριμ επιβράβευσης στους παίκτες σε δύο (κολλητές πάντως) δόσεις το ποσό των 30.000 (20000+10000) ευρώ. Σαν λίγα μου φαίνονται --ακόμη και για εκείνη την εποχή-- όταν μιλάμε για τέτοιες επιτυχίες...