Ολυμπιακός και NBA Draft

Πέρα από την αγαπημένη μας μεταγραφολογία που μονοπωλεί τις μεταξύ μας συζητήσεις για ένα ακόμη καλοκαίρι, φέτος έχουμε στην άκρη του μυαλού μας και πόσο ψηλά θα επιλεγεί στο Draft ο Αλεξέι Ποκουσέφσκι. Έναν παίκτη στον οποίο πίστεψε και επένδυσε από πολύ νωρίς ο Ολυμπιακός· άλλωστε είναι ο νεαρότερος παίκτης της ομάδας που πραγματοποίησε ντεμπούτο στην Euroleague σε ηλικία 17 ετών, αφήνοντας πίσω του τον Γιώργο Πρίντεζη. Ο ίδιος που ήρθε στην Ελλάδα το 2015, ξεχώρισε αμέσως με το ταλέντο και τα σωματικά προσόντα του σε διάφορα τουρνουά, όπως είναι το Next Gen της Euroleague ή στην Α2 της περασμένης σεζόν. Όλα τα παραπάνω, όπως ήταν φυσικό, τράβηξαν τα βλέμματα ανθρώπων από το NBA. Εν αναμονή, λοιπόν, του Draft για το 2021, αφού ακόμη δεν έχει οριστικοποιηθεί η ημερομηνία, θυμόμαστε τους ερυθρόλευκους που κατάφεραν να επιλεγούν μέσα από τη συγκεκριμένη διαδικασία.

Του Mad Prophet

Δημήτρης Αγραβάνης: Ο Έλληνας φόργουορντ είχε επιλεγεί το 2015 στην 59η θέση από τους Ατλάντα Χοκς, χωρίς ποτέ να δοκιμάσει την τύχη του στο NBA.

Γιώργος Πρίντεζης: Μια θέση πάνω από τον Αγραβάνη, δηλ. 58η, είχε επιλεγεί η σημαία του Θρύλου από τους Σαν Αντόνιο Σπερς το 2007. Βέβαια σημαντικό ρόλο για την συμμετοχή του στο Draft έπαιξε η σεζόν που είχε κάνει με την Ολύμπια Λάρισας ως δανεικός, με την οποία είχε αναδειχθεί καλύτερος νέος παίκτης του πρωταθλήματος. Ο Πριντ σε συνέντευξή του στην ιστοσελίδα της Ευρωλίγκα είχε δηλώσει τα παρακάτω για την πιθανότητα να αγωνιστεί στο κορυφαίο πρωτάθλημα του πλανήτη: «Δεν ξέρω πόσες φορές έχουν γίνει ανταλλαγή τα δικαιώματά μου. Το είχα πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Είχα την ευκαιρία δύο φορές να πάω, αλλά δεν ήταν καλό το τάιμινγκ».

Ρεϊνάλντας Σεϊμπούτις: Ένα ταλέντο που δεν δικαίωσε ποτέ τις προσδοκίες, όμως στην αρχή της καριέρας του είχε τραβήξει τα βλέμματα, εξαιτίας των διακρίσεων που είχε με τις μικρές εθνικές της Λιθουανίας. Ο Σεϊμπούτις είχε μαζεμένες επιτυχίες το καλοκαίρι του 2005, αφού κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο με την Εθνική Εφήβων στο Ευρωμπάσκετ και το χρυσό με τη Εθνική Νέων στο Μουντομπάσκετ, στο οποίο είχε αναδειχθεί και MVP της διοργάνωσης. Ο Θρύλος του Καζλάουσκας κινήθηκε αστραπιαία να τον αποκτήσει, αγωνίστηκε κανονικά τη σεζόν 2005/06 με τα ερυθρόλευκα, όμως με τον ερχομό του Γκέρσον αποφασίστηκε να δοθεί δανεικός στο Μαρούσι. Εκεί έκανε εκπληκτική χρονιά και το καλοκαίρι του 2007 επιλέχθηκε στην 50η θέση από τους Ντάλας Μάβερικς. Εκείνος επέλεξε με τη σειρά του να υπογράψει νέο τριετές συμβόλαιο με τον Θρύλο αντί να προσπαθήσει στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού.

Κώστας Παπανικολάου: Μετά την ονειρική σεζόν της Πόλης και την αξέχαστη εμφάνιση στον τελικό κόντρα στην ΤΣΣΚΑ, ο Παπ δήλωσε συμμετοχή στο Draft του 2012, απ’ όπου τον διάλεξαν οι Νικς στην 48η θέση. Στη συνέχεια τα δικαιώματά του άλλαξαν χέρια, περνώντας για αρχή στην κατοχή των Μπλέιζερς και μετά στους Ρόκετς. Οι τελευταίοι, το 2014, του έδωσαν την ευκαιρία να γίνει μέλος του ρόστερ τους και στο ντεμπούτο του στο Staples Center κόντρα στους Λέικερς έβαλε 4 πόντους, πήρε 6 ριμπάουντ και μοίρασε 4 ασίστ, πανηγυρίζοντας τη νίκη. Η συνέχεια ήταν πολύ καλή, με τον Έλληνα αθλητή να παίρνει αρκετό χρόνο συμμετοχής και να αποδίδει καλά, όμως μερικοί τραυματισμοί τον πήγαν πίσω με αποτέλεσμα να χάσει τη θέση του. Όμως κατάφερε να αγωνιστεί στο All Star Game στο παιχνίδι των Rookies και στους τελικούς της Δύσης κόντρα στους Ουόριορς. Την επόμενη σεζόν έγινε ανταλλαγή στους Νάγκετς, χωρίς όμως να έχει σημαντικό ρόλο, παίζοντας ελάχιστα, με αποτέλεσμα μετά από λίγο καιρό να επιστρέψει στον Πειραιά. Ο Παπανικολάου αγωνίστηκε συνολικά σε 69 παιχνίδια στην κανονική περίοδο, εκ των οποίων τα 7 ως βασικός, με Ρόκετς και Νάγκετς έχοντας 3,6 πόντους, 2,3 ριμπάουντ και 1,5 ασίστ μ.ό. και σε 8 ματς για τα πλέι-οφ με τους Ρόκετς.

Ντράγκαν Τάρλατς: Ο Ιωαννίδης επέλεξε να φέρει στον Ολυμπιακό και να δώσει ρόλο βασικού στον 19χρονο Σέρβο και εκείνος τον δικαίωσε απόλυτα αφού δεν δίστασε να τα βάλει με όλους τους ψηλούς της Ευρώπης. Ο Τάκι ήταν σημείο αναφοράς για τη ρακέτα των ερυθρόλευκων και το καλοκαίρι του 1995 δήλωσε συμμετοχή στο Draft, όπου τον επέλεξαν στον 2ο γύρο και την 31η θέση οι Σικάγο Μπουλς. Εκείνος όμως προτίμησε να συνεχίσει στον Ολυμπιακό, αφήνοντας για αργότερα το NBA. Ο Τάρλατς τελικά έκανε το μεγάλο βήμα το καλοκαίρι του 2000, αγωνίστηκε με τους Ταύρους σε 43 ματς, εκ των οποίων τα 12 ως βασικός, έχοντας 13,9 λεπτά συμμετοχής, 2,4 πόντους και 2,8 ριμπάουντ μ.ό., σε μια τραγική χρονιά για τους Μπουλς, που τους βρήκε να έχουν ρεκόρ 15-67. Η αλήθεια είναι πως ο Τάρλατς άργησε πάρα πολύ να παίξει στο NBA, πήγε σε μεγάλη ηλικία, με καταπονημένα πόδια από τραυματισμούς και σε μια ομάδα χωρίς φιλοδοξίες. Αν είχε τολμήσει να παίξει τη σεζόν που επιλέχθηκε μπορεί τα πράγματα να ήταν διαφορετικά για εκείνον.

Μετά την πεντάδα των ερυθρόλευκων στο NBA Draft, είναι μια καλή ευκαιρία να δούμε τις θέσεις που επιλέχθηκαν όλοι οι παίκτες που έπαιξαν στον Ολυμπιακό και ας μην είχαν δηλώσει συμμετοχή στη λοταρία ως μέλη της ομάδας.

134η Θέση – 1986: Αλεξάντερ Βολκόφ: Λίγο πρωτόγνωρη θέση για τα σημερινά δεδομένα, παρ’ όλα αυτά ο Ουκρανός ήταν ο πρώτος παίκτης από τη Σοβιετική Ένωση που επελέγη στο Draft από τους Χοκς. Αγωνίστηκε μαζί τους για 2 σεζόν (1989/90, 1991/92) σε 149 παιχνίδια.

60η Θέση – 2005: Άλεξ Άκερ: Τον διάλεξαν οι Πίστονς, με τους οποίους έπαιξε μονάχα σε 5 παιχνίδια. Μετά την περιπέτεια του στον Ολυμπιακό, είχε την ευκαιρία να αγωνιστεί σε άλλα 7 ματς ξανά με τους Πίστονς και σε 18 με τους Κλίπερς.

60η Θέση – 2013: Γιάνις Τίμα: Επελέγη από τους Γκρίζλις χωρίς ποτέ να αγωνιστεί στο NBA.

59η Θέση – 2007: Ντι Τζέι Στρόμπερι: Τον επέλεξαν οι Φοίνιξ Σανς, με τους οποίους σε μια σεζόν μέτρησε 33 συμμετοχές στην κανονική περίοδο και 1 στα πλέι-οφ. Στη συνέχεια, άρχισε η περιήγησή του στην Ευρώπη.

58η Θέση – 2003: Ανδρέας Γλυνιαδάκης: Επιλογή των Πίστονς, κατάφερε μετά από πολλή προσπάθεια να αγωνιστεί σε 13 παιχνίδια τη σεζόν 2006/07 με τους Σόνικς.

57η Θέση – 2000: Σκούνι Πεν: Επιλογή των Χοκς, δεν κατάφερε να αγωνιστεί στο NBA.

57η Θέση – 2006: Λουκάς Μαυροκεφαλίδης: Το ίδιο ισχύει και για τον Μαυροκεφαλίδη που τον διάλεξαν οι Τίμπεργουλβς.

57η Θέση – 2017: Σάσα Βεζένκοφ: Από τις πιο πρόσφατες συμμετοχές, επελέγη από τους Νετς, χωρίς συμμετοχή κι εκείνος.

55η Θέση – 2012: Ντάριους Τζόνσον – Όντομ: Επιλογή των Μάβερικς, έπαιξε σε 4 παιχνίδια με τους Λέικερς και σε 3 με τους Σίξερς.

55η Θέση – 2017: Νάιτζελ Γουίλιαμς – Γκος: Το 2017 τον πήραν οι Τζαζ και μετά τη χρονιά που έπαιξε με τον Ολυμπιακό, αποφάσισαν να του δώσουν συμβόλαιο, με τον παίκτη να αγωνίζεται σε 9 παιχνίδια μέχρι τη διακοπή.

54η Θέση – 1995: Εουρέλιους Ζουκάουσκας: Τον διάλεξαν οι Σόνικς, χωρίς ποτέ να αγωνιστεί στο NBA.

53η Θέση – 1997: Τζεφ Νόρντγκααρντ: Παραδόξως κατάφερε να παίξει σε 13 παιχνίδια με τους Μπακς το 1997, που τον πήραν στο draft εκείνης της χρονιάς.

53η Θέση – 2004: Ματ Φρίτζι: Συνέχεια στις καλτ μορφές, με τον Φρίτζι να επιλέγεται από τους Χιτ το 2004 και να κάνει το ντεμπούτο τη σεζόν 2004/05 με τους Χόρνετς. Συνολικά αγωνίστηκε μαζί τους σε 23 παιχνίδια, εκ των οποίων τα 11 ως βασικός, έχοντας 4 πόντους και 2,7 ριμπάουντ μ.ό. και ένα double double κόντρα στους Καβαλίερς με 12 πόντους και 11 ριμπάουντ. Μετά τη συντομότατη παρουσία του στον Ολυμπιακό, επέστρεψε στο NBA για να παίξει σε 19 ματς με τους Χοκς.

53η Θέση – 2006: Γιοτάμ Χαλπερίν: Παρότι δεν υπολογιζόταν να γίνει draft, τα κατάφερε εξαιτίας των Σόνικς, τελικά όμως δεν του προτάθηκε εγγυημένο συμβόλαιο.

52η Θέση – 1994: Άντονι Γκόλντγουαϊρ: Ο ορισμός του γυρολόγου, κυριολεκτικά έχει αγωνιστεί παντού, έχοντας ως αφετηρία το draft του 1994 και τους Σανς. Ξεκίνησε πολύ ενθαρρυντικά την καριέρα του, φτάνοντας τη σεζόν 1997-98 να παίζει και στα 82 παιχνίδια με τους Νάγκετς έχοντας μ.ο. 9,2 πόντους. Συνολικά αγωνίστηκε σε 266 παιχνίδια μέσα σε 8 σεζόν με 9 διαφορετικές ομάδες.

50η Θέση – 2004: Βασίλης Σπανούλης: Επιλογή των Μάβερικς, όμως για χάρη των Ρόκετς άλλαξε ήπειρο. Τα περισσότερα έχουν ήδη γραφτεί για την περιπέτειά του στο NBA και την κακή σχέση που είχε με τον Βαν Γκάντι. Πρόλαβε να αγωνιστεί σε 32 παιχνίδια τη σεζόν 2006/07 και για καλή μας τύχη επέστρεψε στην Ευρώπη για να γράψει ιστορία ως του Θρύλου ο Θρύλος.

48η Θέση – 1998: Ράιαν Στακ: Μετά την αποφοίτησή του από το κολέγιο της Νότιας Καρολίνας, δήλωσε συμμετοχή στο draft, απ’ όπου τον διάλεξαν οι Καβαλίερς ως back up του Ιλγκάουσκας. Έμεινε για 2 σεζόν, έπαιξε συνολικά για 43 παιχνίδια, συνεχίζοντας την καριέρα του στην Ευρώπη.

47η Θέση – 1995: Τάιους Έντνι: Ξεκίνησε πολύ ελπιδοφόρα την καριέρα του ως παίκτης των Κινγκς που τον επέλεξαν το 1995, στη rookie του χρονιά είχε 10,8 πόντους και 6,1 ασίστ μ.ό. στην κανονική περίοδο και 12 στα πλέι-οφ με περίπου 30 λεπτά συμμετοχής ανά παιχνίδι, όμως δεν κατάφερε να χτίσει πάνω σ’ αυτή τη χρονιά με αποτέλεσμα να μειωθεί ο χρόνος του την επόμενη σεζόν. Μετά από 2 χρόνια στους Κινγκς, πήρε μεταγραφή για τους Σέλτικς, όμως ούτε εκεί ξεχώρισε και πήγε στην Ευρώπη για να μεγαλουργήσει με την Ζαλγκίρις. Έκανε μια τελευταία προσπάθεια με τους Πέισερς το 2000, αλλά μάλλον ήταν πολύ αργά για να μονιμοποιηθεί στο NBA. Συνολικά αγωνίστηκε σε 226 παιχνίδια κανονικής διάρκειας με 7,6 πόντους και 4 ασίστ μ.ό. και σε 6 παιχνίδια πλέι-οφ.

46η Θέση – 2013: Έρικ Γκριν: Επιλογή των Τζαζ, πήρε εγγυημένο συμβόλαιο από τους Νάγκετς το 2014 μετά από τη σεζόν με τη Σιένα, αγωνίστηκε σε 43 ματς με μικρό ρόλο και από εκεί και έπειτα κάποιες σκόρπιες συμμετοχές με Τζαζ και Νάγκετς.

43η Θέση – 1988: Τοντ Μίτσελ: Μέσα στη σεζόν 1988/89 χωράνε όλα του τα κατορθώματα στο NBA, αφού έγινε draft από τους Νάγκετς, έπαιξε σε 2 παιχνίδια με τους Σπερς κι σε άλλα 22 με τους Χιτ και αμέσως μετά από αυτή την εμπειρία, κατέφθασε στο Παπαστράτειο για να παίξει παρέα με τους Καμπούρη, Παπαδάκο και Ελληνιάδη.

43η Θέση – 1993: Τζος Γκραντ: Ίδια θέση με τον Μίτσελ, με τη μόνη διαφορά πως οι Νάγκετς τον επέλεξαν το 1993, τον αντάλλαξαν άμεσα με τους Ουόριορς, με τους οποίους έπαιξε σε 53 ματς και από εκεί κι έπειτα έκανε καριέρα στην Ευρώπη,

42η Θέση – 2009: Πάτρικ Μπέβερλι: Κανείς δεν φανταζόταν την πορεία που θα είχε όταν τον επέλεγαν οι Λέικερς, έχοντας μονάχα μια σεζόν ως επαγγελματίας κι αυτή στην Ουκρανία. Μετά τον Ολυμπιακό, υπέγραψε συμβόλαιο με τους Ρόκετς, καταφέρνοντας να εξελιχθεί σε βασική και σημαντική μονάδα της ομάδας. Το 2017 έγινε ανταλλαγή στους Κλίπερς όπου συνεχίζει μέχρι σήμερα, έχοντας καταγράψει ως τώρα 380 παιχνίδια στην κανονική διάρκεια και 34 στα πλέι-οφ. Διαβάστε εδώ το σχετικό αφιέρωμα του Θεολόγου. 

40η Θέση – 1989: Ντίνο Ράτζα: Ακόμη ένας παίκτης που ξεπέρασε τις προσδοκίες που είχαν οι Αμερικανοί. Οι επιτυχίες που είχε με Γιουγκοπλάστικα και Βίρτους έπεισαν τους Σέλτικς που τον διάλεξαν σε  αρκετά χαμηλή θέση με βάση το ταλέντο του. Έκανε ντεμπούτο το 1993 και κατάφερε αμέσως να γίνει σημείο αναφοράς για τη ρακέτα των πράσινων, με αποκορύφωμα τη σεζόν 95/96 όπου είχε 19,7 πόντους μ.ό. Αποχώρησε μετά από εισήγηση του Πιτίνο, όπως υποστήριξε ο Κροάτης, και συνέχισε την καριέρα του στον Παναθηναϊκό, έχοντας παίξει σε 224 παιχνίδια κανονικής διάρκειας στο NBA με 16,7 πόντους και 8,4 ριμπάουντ μ.ό.

39η Θέση – 2000: Λαβόρ Ποστέλ: Ένας κακός παίκτης σε μια μέτρια ομάδα όπως οι Νικς του 2000, φόρεσε τη φανέλα τους για 3 χρόνια χωρίς να πετύχει κάτι αξιοσημείωτο. Από κι εκεί έπειτα τον πήρε ο κατήφορος, φτάνοντας να παίξει μέχρι την Τσεχία και τη Βενεζουέλα.

39η Θέση – 2005: Βον Ουέιφερ: Ξεκίνησε το 2005 από τους Λέικερς και μέχρι το 2008 ήταν στα αζήτητα, ώσπου τράβηξε τα βλέμματα φορώντας τη φανέλα των Ρόκετς (63 συμμετοχές, 9,7 πόντοι μ.ό.) και ουσιαστικά μέσα από αυτές τις εμφανίσεις κέρδισε τη μεταγραφή του στον Ολυμπιακό. Μετά τους ερυθρόλευκους, ξανάπαιξε στο NBA χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία.

38η Θέση – 1998: ΝτεΜάρκο Τζόνσον: Τον διάλεξαν οι Νικς, αγωνίστηκε με τη φανέλα τους για 5 ματς και τέλος το NBA για τον Αμερικανό.

37η Θέση – 1985: Κάρεϊ Σκάρι: Αξέχαστος στους παλιότερους από το πέρασμά του από την ομάδα, δεν μπορεί να ειπωθεί το ίδιο για τις εμφανίσεις του στο NBA όπου δεν υπάρχει κάτι άξιο αναφοράς στα 180 παιχνίδια που έδωσε με Τζαζ και Νικς στο διάστημα 1985-1988.

37η Θέση – 1986: Παναγιώτης Φασούλας: Η αράχνη επιλέχθηκε από τους Μπλέιζερς, όντας ένας από τους πρώτους Έλληνες μπασκετμπολίστες που πρόσθεταν μια τέτοια διάκριση στο παλμαρέ τους.

37η Θέση – 2000: Μαρκ Τζάκσον: Κλασικός ψηλός ρολίστας που έβρισκε συμβόλαιο από το 2000 μέχρι το 2007, φορώντας τη φανέλα 5 ομάδων με συγκομιδή 387 παιχνίδια με 8,4 πόντους και 4,3 ριμπάουντ μ.ό. Όχι κι άσχημα για ένα παίκτη που μας έσπαγε τα νεύρα με την κακή του άμυνα, αλλά μπροστά σκόραρε με κάθε τρόπο.

34η Θέση – 1986: Τζόνι Ρότζερς: Δεν χρήζουν ιδιαίτερης μνείας τα κατορθώματά του στις 2 σεζόν που έπαιξε με Κινγκς και Καβαλίερς.

34η Θέση – 2003: Σοφοκλής Σχορτσιανίτης: Βρισκόταν στα μπλοκάκια όλων των σκάουτερ από μικρή ηλικία, του έδωσαν το παρατσούκλι Baby Shaq και όλοι περίμεναν πότε θα κάνει το μεγάλο βήμα. Δυστυχώς δεν τα κατάφερε ποτέ, παρότι οι Κλίπερς που τον είχαν επιλέξει είχαν δείξει διάθεση να ασχοληθούν μαζί του.

33η Θέση – 2008: Τζόι Ντόρσεϊ: Παίκτης αποκλειστικά για garbage time από το 2008 ως το 2011. Επέστρεψε στο NBA για τους Ρόκετς, μετά τη θητεία του σε Ολυμπιακό και Μπαρτσελόνα, έχοντας 12,4 λεπτά μ.ό. χωρίς να ξεχωρίσει και δεν του ξανάπροσφέρθηκε συμβόλαιο.

32η Θέση – 1993: Αλφόνσο Φορντ: Είναι αδιανόητο πως αυτός ο παικταράς άντεξε μόνο για 11 ματς και 2 σεζόν στο NBA. Επιλέχθηκε από τους Σίξερς, με τους όποιους έπαιξε σε 5 παιχνίδια και τις άλλες 6 συμμετοχές τις πραγματοποίησε με τους Σόνικς.

31η Θέση – 1982: Ροντ Χίγκινς: Μπορεί στον Ολυμπιακό να πέρασε και να μην ακούμπησε, όμως στο NBA θεωρείται μια σημαντική προσωπικότητα καθώς αγωνίστηκε για 13 σεζόν και 812 παιχνίδια κι έφτασε να γίνει μέχρι και GM σε Ουίζαρντς, Ουόριορς και Σάρλοτ.

31η Θέση – 2002: Ρότζερ Μέισον: Ένας παίκτης που έκανε τιμιότατη καριέρα χάρις στο εξαιρετικό σουτ του. Έφτασε στο σημείο να γίνει βασικός στους Σπερς, αγωνίστηκε ακόμη στους Μπουλς, Ράπτορς, Ουίζαρντς, Νικς, Χόρνετς και Χιτ, έχοντας πάνω από 500 παιχνίδια στο πρωτάθλημα.

29η Θέση – 1981: Έντι Τζόνσον: Είναι αδύνατο να χωρέσουν όλα του τα κατορθώματα σε 2-3 προτάσεις· το ότι αγωνίστηκε για 17 σεζόν και πάνω από 1.200 ματς τα λέει όλα. Έφτασε 4 φορές σε τελικούς περιφέρειας, δυστυχώς όλες τις φορές ήταν στην πλευρά του ηττημένου, είχε τη διάκριση του έκτου καλύτερου παίκτη το 1989, αλλά δεν έγινε ποτέ All Star.

29η Θέση – 2006: Μάρντι Κόλινς: Είχε κάποιες καλές διάσπαρτες στιγμές με τους Νικς και τους Κλίπερς στις 4 σεζόν και τα 189 ματς που συμμετείχε στο NBA. Όμως οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, τον θυμούνται για το φάουλ στον Τζέι Αρ Σμιθ που ήταν η αιτία να ξεκινήσει το ξύλο ανάμεσα στους παίκτες των Νικς με αυτούς των Νάγκετς το 2006. Παρόμοια φάουλ είχαμε την τύχη να δούμε να κάνει στον Ρούντι λίγα χρόνια αργότερα.

27η Θέση – 2005: Λίνας Κλέιζα: Επιλογή τον Μπλέιζερς που άμεσα τον έδωσαν στους Νάγκετς· με τους τελευταίους ο Λιθουανός αγωνίστηκε για 4 σεζόν. Σ’ αυτό το διάστημα δούλεψε και έδειξε τρομερή βελτίωση σε τομείς όπως το μακρινό σουτ. Είχε σταθερό χρόνο και ρόλο προερχόμενος από τον πάγκο. Τότε ο Θρύλος τον έφερε στην Ευρώπη όπου έκανε πράγματα και θαύματα. Ακολούθησε μια τριετία στους Ράπτορς, αλλά οι τραυματισμοί δεν του επέτρεψαν να κάνει όσα μπορούσε βάσηει του ταλέντου του.

26η Θέση – 2015: Νίκολα Μιλουτίνοφ: Δήλωσε συμμετοχή ως παίκτης της Παρτιζάν από όπου τον επέλεξαν οι Σπερς, αλλά προτίμησαν να τον αφήσουν να συνεχίσει την καριέρα του στην Ευρώπη και τον Ολυμπιακό, παρακολουθώντας όλο αυτό το διάστημα την εξέλιξή του.

25η Θέση – 1971: Τσάρλι Γιέλβερτον: Ένας παίκτης που στη rookie χρονιά του με τους Μπλέιζερς είχε 8 πόντους μ.ό. σε 69 ματς και όλα έδειχναν πως είχε όλο το μέλλον μπροστά του, αλλά όπως γράφει ο Θεολόγος σε προηγούμενο κείμενό του «του δεν μπόρεσε να κάνει καριέρα στις ΗΠΑ, επειδή το 1972 αρνήθηκε να εγερθεί στον αμερικανικό εθνικό ύμνο, διαμαρτυρόμενος για τον πόλεμο στο Βιετνάμ». Ο Ολυμπιακός εκμεταλλεύτηκε το συγκεκριμένο γεγονός και τον έφερε στον Πειραιά. Ο παίκτης στην συνέχεια αγωνίστηκε με τη Βαρέζε όπου έγραψε ιστορία κατακτώντας την Ευρωλίγκα το 1975.

25η Θέση – 1988: Ντέιβιντ Ρίβερς: Δεν το λες και μικρό πράγμα να σε επιλέγουν οι πρωταθλητές της περασμένης σεζόν Λέικερς στον πρώτο γύρο. Έπαιξε μαζί τους σε 49 παιχνίδια της κανονικής περιόδου και σε 6 για τα πλέι-οφ, εκ των οποίων τα 3 στους χαμένους τελικούς από τους Πίστονς. Στη συνέχεια, είχε άλλες 2 σεζόν με τους Κλίπερς και από εκεί και πέρα ακολούθησε η Ευρώπη όπου σάρωσε τους τίτλους.

25η Θέση – 2000: Ιάκωβος Τσακαλίδης: Παίκτης περιορισμένων δυνατοτήτων που πάντα έβρισκε συμβόλαιο εξαιτίας του ύψους του. Το λες και επιτυχία που επιβίωσε για 7 σεζόν στο NBA, έστω κι αν είχε πενιχρά νούμερα (315 συμμετοχές, στις 168 ως βασικός με 4,8 πόντους και 3,9 ριμπάουντ μ.ό.).

24η Θέση – 2000: Ντάλιμπορ Μπάγκαριτς: Κατέγραψε 3 σεζόν με τους Μπουλς ως παγκίτης· στη μία από αυτές είχε συμπαίκτη τον Τάρλατς.

21η Θέση – 1989: Μπλου Έντουαρντς: Επιλογή των Τζαζ, πήρε αμέσως φανέλα βασικού, με αποτέλεσμα να βρεθεί στη 2η καλύτερη πεντάδα των Rookies. Τη σεζόν 1991/92 ως βασικός με τους Μορμόνους έφτασε στους τελικούς της περιφέρειας, έχοντας ως συμπαίκτες τους Μαλόουν και Στόκτον, στους οποίους ηττήθηκαν από τους Μπλέιζερς. Την επόμενη χρονιά, βρέθηκε στους Μπακς, όπου είχε την καλύτερη σεζόν του βάσει αριθμών (16, 9 πόντους μ.ό.). Στη συνέχεια, αγωνίστηκε ξανά στους Τζαζ, στους Σέλτικς, στους Γκρίζλις, για να κλείσει την καριέρα του στο NBA με τους Χιτ, έχοντας συνολικά 704 συμμετοχές στην κανονική διάρκεια με 10,8 πόντους μ.ό.

21η Θέση – 1993: Τζέιμς Ρόμπινσον: Ίδια θέση για τον παρτενέρ του Έντουαρντς, που συνέθεσαν το πιο τρελό ερυθρόλευκο δίδυμο. Ο «Χόλιγουντ» παρά το θεαματικό του παιχνίδι, δεν κατάφερε να ξεχωρίσει και με εξαίρεση μια τριετία με τους Μπλέιζερς, όπου στις 2 εξ αυτών είχε πάνω από 8 πόντους μ.ό. και αρκετά λεπτά στο παρκέ, δεν μπόρεσε να βρει ρόλο και χρόνο στους Τίμπεργουλβς, Κλίπερς και Μάτζικ που ακολούθησαν.

21η Θέση – 2002: Κιντέλ Γουντς: Ξεκίνησε από τους Μπλέιζερς και μετά από 2 σεζόν άρχισαν τα μπλεξίματα με τον νόμο. Έκτοτε δυσκολεύτηκε να βρει ομάδα. Τον εμπιστεύτηκε ο Λάρι Μπράουν στους Νικς, δίνοντάς του σημαντικό χρόνο (20,7 λεπτά μ.ό.) τη σεζόν 2005/06, αλλά αυτή έμελλε να είναι η τελευταία του χρονιά στο NBA.

19η Θέση – 1999: Κουίνσι Λιούις: Τα είπαμε αρκετά πρόσφατα για τα πεπραγμένα του Λιούις, ο οποίος κατέγραψε 3 σεζόν με τους Τζαζ και 1 με τους Τίμπεργουλβς.

19η Θέση – 2005: Χακίμ Ουόρικ: Τίμιος ρολίστας, είχε μια καλή τετραετία με τους Γκρίζλις αλλά στη συνέχεια δεν κατάφερε να βρει θέση βασικού σε καμία ομάδα. Παρ’ όλα αυτά, έπαιξε σε 5.256 παιχνίδια κανονικής διάρκειας σε διάστημα 8 σεζόν με 6 διαφορετικές ομάδες.

17η Θέση – 1998: Ράσο Νεστέροβιτς: Ξεκίνησε την καριέρα του στους Τίμπεργουλβς, με τους οποίους αγωνίστηκε για 5 σεζόν, όμως όλοι τον θυμούνται --και όχι άδικα-- από το πέρασμά του στους Σπερς. Με την ομάδα του Πόποβιτς πανηγύρισε το πρωτάθλημα του 2005, έχοντας σημαντικό ρόλο στην ομάδα, έπειτα από 3 χρόνια στο Σαν Αντόνιο. Πέρασε από Ράπτορς και Πέισερς, μετρώντας συνολικά 811 συμμετοχές στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος.

17η Θέση – 2016: Ουέιντ Μπάλντουιν: Δεν δικαιολόγησε ποτέ την επιλογή των Γκρίζλις να τον διαλέξουν τόσο ψηλά στο draft, οπότε αναπόφευκτα η καριέρα του στο NBA διακόπηκε πολύ σύντομα.

16η Θέση – 1987: Κρίστιαν Βελπ: Τίποτα σημαντικό από το τριετές πέρασμα του Γερμανού στο NBA· κατάφερε τουλάχιστον να ξεπεράσει τις 100 συμμετοχές.

15η Θέση – 2006: Σέντρικ Σίμονς: Αδιανόητα υψηλή θέση για ένα παίκτη μετρίων δυνατοτήτων. Όπως ήταν λογικό, δεν μακροημέρευσε στο κορυφαίο επίπεδο, αρχίζοντας την περιήγησή του στον υπόλοιπο κόσμο.

14η Θέση – 1986: Γουόλτερ Μπέρι: Δεν κατάφερε να στεριώσει στο NBA αν και μέσα σε 3 σεζόν είχε πολύ καλά νούμερα. Ο λόγος ήταν πως δεν μπορούσε να πειθαρχήσει στους κανονισμούς της λίγκας, ενώ είχε και διάφορες κόντρες με τους προπονητές του. Αγωνίστηκε κατά σειρά σε Μπλέιζερς, Σπερς, Νετς και Ρόκετς, έχοντας 14,1 πόντους μ.ό. σε 205 συμμετοχές, για να ακολουθήσει έπειτα μια μεγάλη καριέρα στην Ευρώπη.

11η Θέση – 2007: Έισι Λο: Η εξαιρετική του παρουσία με την κολεγιακή ομάδα του Τέξας δημιούργησε σημαντικές προσδοκίες για τον παίκτη, με αποτέλεσμα να επιλεγεί αρκετά ψηλά από τους Χοκς. Με εξαίρεση τις 2 πρώτες του σεζόν στην Ατλάντα, δεν κατάφερε να βρει ρόλο σε καμία ομάδα, ακολούθησαν διαδοχικές ανταλλαγές χωρίς να τον πιστέψει κάποιος και το όνειρό του τελείωσε πολύ σύντομα.

10η Θέση – 1988: Γουίλι Άντερσον: Μέλος της ομάδας που κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς του '88, δεν δυσκολεύτηκε να βρει θέση στο NBA. Επιλογή των Σπερς, με τους οποίους πέρασε τα καλύτερα του χρόνια στις 7 σεζόν που φόρεσε τη φανέλα τους. Στη συνέχεια είχε μικρότερο ρόλο σε Ράπτορς, Νικς και Χιτ -- μέτρησε συνολικά 555 συμμετοχές στην κανονική διάρκεια με 12,2 πόντους μ.ό.

7η Θέση – 1986: Ρόι Τάρπλεϊ: Γνωστή η ιστορία του: έτοιμος για μεγάλα πράγματα. Από την αρχή ξεχώρισε με τους Ντάλας, όταν το '87 βρέθηκε στην καλύτερη πεντάδα των rookies και την αμέσως επόμενη βραβεύτηκε ως ο έκτος καλύτερος παίκτης έχοντας 13,5 πόντους και 11,8 ριμπάουντ μ.ό. Αμέσως μετά άρχισαν τα προβλήματα και το NBA τον απέκλεισε εξαιτίας των εθισμών του. Τέσσερα χρόνια αργότερα, του δόθηκε μια δεύτερη ευκαιρία, επιστρέφοντας ξανά με τους Ντάλας και, παρά την αποχή του από το NBA, πάλι «έγραψε» καλά νούμερα, αλλά ξαναποβλήθηκε από τη λίγκα για πάντα.

6η Θέση – 2004: Τζος Τσίλντρες: Η καριέρα του μπορεί να χωριστεί σε 2 κεφάλαια: ένα πριν τον Ολυμπιακό και ένα αφότου αποχώρησε από τον Πειραιά. Το ξεκίνημα ήταν πολύ ενθαρρυντικό με τους Χοκς, έπαιξε μαζί τους σε 4 σεζόν, συνήθως ως η 1η επιλογή που ερχόταν από τον πάγκο. Σ’ αυτό το διάστημα, κατάφερε να έχει μονίμως διψήφιο αριθμό πόντων και αρκετό χρόνο συμμετοχής. Μετά την φυγή του από τον Πειραιά και την επιστροφή του στο NBA, αυτή τη φορά για λογαριασμό των Σανς, τίποτα δεν πήγε καλά, αγωνίστηκε ακόμη σε Νετς και Πέλικανς.  Για περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με την καριέρα του παίκτη τα έχει γράψει όλα ο Θεολόγος.

4η Θέση – 1988: Κρις Μόρις: Σημαντικός παίκτης των Νετς στα 90s, έπαιξε μαζί τους για 7 σεζόν ως βασικός. Στη συνέχεια έγινε μέλος των Τζαζ των Στόκτον και Μαλόουν που έχασαν τους 2 τελικούς από τους Μπουλς. Ο Μόρις σε εκείνες τις σειρές πήρε χρόνο προερχόμενος από τον πάγκο. Έκλεισε την καριέρα του στο NBA με τους Σανς, έχοντας συνολικά 747 συμμετοχές στην κανονική περίοδο με 11 πόντους και 4,7 ριμπάουντ μ.ό. και 69 συμμετοχές στα πλέι-οφ με 6,5 πόντους μ.ό. Μετά ακολούθησε ο Ολυμπιακός και το παρκέ του Αστρομπάλ που εξόργισε τον Ιωαννίδη.

Undrafted: Παρακάτω ακολουθούν όλοι οι παίκτες που έχουν φορέσει έστω και σε ένα επίσημο παιχνίδι τη φανέλα του Ολυμπιακού και δήλωσαν συμμετοχή στο Draft αλλά τελικά δεν επιλέχθηκαν από καμία ομάδα του NBA, σε παρένθεση η σεζόν που πήραν μέρος: Πάσπαλι (1988), Μάρκοβιτς (1990), Μίλερ (1990), Γαλακτερός (1991), Κόμαζετς (1992), Γκρέι (1993), Μπουντούρης (1993), Μρσιτς (1993), Καρνισόβας (1994), Ρισασέ (1994), Βολκοβίτσκι (1995), Στεφάνοφ (1995), Τόμιτς (1995), Φόρεστ (1995), Χόκινς (1995), Γκούλιας (1996), Βούσκεβιτς (1997), Γέλιτς (1997), Ομπέρτο (1997), Μιλισάβλιεβιτς (1998), Μπλάκνεϊ (1998), Μίχαλος (1999), Όβτσινα (1999), Παπαλουκάς (1999) Φέμερλινγκ (1999), Βούισιτς (2000), Καλαμπόκης (2000), Νίλσεν (2000), Έβανς (2001), Ζεβροσένκο (2001), Ζορόσκι (2001), Μουν (2001), Γκριρ (2002), Ζίζιτς (2002), Ματσιγιάουσκας (2002), Παπαδόπουλος (2002), Πάργκο (2002), Κ. Χαρίσης (2003), Ντόμερκαντ (2003), Πάουελ (2003), Πελεκάνος (2003), Πέρι (2003), Χόσκιν (2003), Άντιτς (2004), Νικαγκμπάτσε (2004), Ντάρντεν (2004), Μαυροειδής (2005), Μπουρούσης (2005), Πέρκινς (2005), Βασιλειάδης (2006), Βασιλόπουλος (2006), Κόλιεβιτς (2006), ΜακΝαμάρα (2006), Περπέρογλου (2006), Βουγιούκας (2007), Γκόρντον (2007), Έρτσεγκ (2007), Καλαϊτζίδης (2007), Λαφαγιέτ (2007), Λοτζέσκι (2007), Μπέγκιτς (2007), Μπράουν (2007), Πέτγουεϊ (2007), Ντάνστον (2008), Μιλόσεβιτς (2008), Ρόμπερτς (2008), Σερμαντίνι (2008), Τζέιμς (2008), Χάινς (2008), Χάντερ (2008), Ρότσεστι (2009), Τεόντοσιτς (2009), Χάκετ (2009), Αθηναίου (2010), Γκετσεβίτσιους (2010), Κέσελι (2010), Ουότερς (2010), Τίλι (2010), Τσαϊρέλης (2010), Κουζμίνσκας (2011), Λούκας (2011), ΜακΛίν (2011), Μπάικς (2011), Μπόγρης (2011), Ριντ (2011), Στρέλνιεκς (2011), Χάουαρντ (2011),  Μάντζαρης (2012), Σλούκας (2012), Τόμπσον (2012), Γεωργάκης (2013), Καββαδάς (2013), Κατσίβελης (2013), Πολ (2013), Τσέρι (2013), Γιανγκ (2014). Μπιρτς (2014), Παπαπέτρου (2014), Ρούμπιτ (2014), Τουπάν (2014), Γουέμπερ (2015), ΜακΚίσικ (2015), Γουίλτζερ (2016), Έλις (2016), Πάντερ (2016), ΛεΝτέι (2017), Μαραγκός (2017), Χαπ (2019).