Η Άλμπα δεν μας έκανε τη χάρη, αλλά η Μπάγερν ήταν ένας αντίπαλος ο οποίος τελικά κατεβλήθη με έναν τρόπο όμως που φαίνεται μάλλον απρόσμενος.
Η ομάδα μπήκε στον αγώνα με μία έκπληξη από τον Γιώργο Μπαρτζώκα, τον Ουέιντ Μπόλντουιν δηλαδή να πλαισιώνει τον Βασίλη Σπανούλη στην περιφέρεια. Με τους υπόλοιπους βασικούς στο γήπεδο --Πρίντεζη, Παπανικολάου, Μιλουτίνοφ-- ο Ολυμπιακός ξεκίνησε με μία συμπαθητική άμυνα, κυρίως από τον Παπ, αλλά με σοβαρά προβλήματα στο επιθετικό κομμάτι και ακόμη σοβαρότερα στο αμυντικό ριμπάουντ.
Πίσω μου στο ΣΕΦ κάθονταν δύο πιτσιρικάδες. Ο ένας φαινόταν να κατέχει το μπασκετάκι και όταν στο πρώτο δεκάλεπτο η ομάδα αγκομαχούσε, είδε ότι είχαμε πολλά χαμένα σουτ και οι Γερμανοί επίσης, αλλά η διαφορά ήταν στα επιθετικά ριμπάουντ, όπου η Μπάγερν με ψηλή πεντάδα μας ανανέωνε διαρκώς επιθέσεις. Ο μικρός λοιπόν είπε ότι είναι «άδικο» να έχουμε μικρή διαφορά υπέρ μας, καθώς δεν ήταν αυτή η εικόνα του αγώνα. Δικαίως. Αλλά στην πραγματικότητα, η επικράτηση χτίστηκε πολύ αργότερα μέσα στο παιχνίδι.
Για να μην μπαίνω σε αναλύσεις που έχουν γίνει επανειλημμένα, το παιχνίδι με την Μπάγερν είχε έναν καθοριστικό παράγοντα νίκης που κανείς δεν περίμενε: τη λεγόμενη δεύτερη πεντάδα. Ο Ολυμπιακός έκανε ένα τέταρτο δεκάλεπτο που, αν εξαιρέσουμε το εκτός έδρας παιχνίδι με την ΤΣΣΚΑ, ήταν ό,τι καλύτερο έχουμε δει φέτος από την ομάδα. Μιλάμε για μπάσκετ γρήγορο, δυναμικό και στις δύο πλευρές του παρκέ και κυρίως αποτελεσματικό. Πάντα όμως να έχουμε υπόψη όμως ότι αντίπαλος ήταν η Μπάγερν στο ΣΕΦ.
Δεν ξέρω αν θα δούμε φέτος πολλά τέτοια παιχνίδια ή αν πρέπει να περιμένουμε συνέπεια στις εμφανίσεις της ομάδας, πάντως η τελευταία περίοδος ήταν απολαυστική. Ακόμη και ο Μπαρτζώκας δεν είναι σίγουρος για το τι συνέβη και αυτό είναι το φυσιολογικό. Ας πάμε όμως σε μερικά νούμερα.
Η ομάδα έπαιξε το τέταρτο δεκάλεπτο με Μπόλντουιν, Κόνιαρη και μετά Ρότσεστι, Πολ, Ρούμπιτ και Βεζένκοφ. Αποτέλεσμα; Ο αριστερόχειρας Ρότσεστι μοίρασε 12 ασίστ, ο Ρούμπιτ σκόραρε 14 πόντους, σε άμυνα και επίθεση, οι ρυθμοί και η δύναμη ήταν στα κόκκινα, ο Κόνιαρης συνέχισε να ανεβαίνει σε ωριμότητα (αν και χρειάζεται να πάρει αυτοπεποίθηση και στα δίποντα και να μην μένει μόνο έξω από τη γραμμή του δίποντου), και ο Βεζένκοφ έκανε ρεκόρ καριέρας με 20 πόντους και 5 στα 6 τρίποντα.
Αποκορύφωμα η φάση του αγώνα με τις 9 πάσες, με την μπάλα να καταλήγει στον Ρούμπιτ ο οποίος ευστόχησε σε τρίποντο.
Στην εμφάνιση του Ρότσεστι στάθηκε και ο Μπαρτζώκας, ο οποίος χαρακτηριστικά είπε ότι ο Αμερικάνος έχει μυαλό Ευρωλίγκας, αλλά όχι το σώμα. Ο Μπαρτζώκας άλλαξε τα δίδυμα στην περιφέρεια, ξεκινώντας τον Σπανούλη με τον Μπόλντουιν (10 πόντους) και ταιριάζοντας τον Κόνιαρη με τον Ρότσεστι, καλύπτοντας τις χτυπητές αδυναμίες του Αμερικάνου. Ο Ρότσεστι έπαιξε από την αριστερή πλευρά, εκμεταλλευόμενος και τα σκριν του Ρούμπιτ, μοιράζοντας στην αδύναμη πλευρά στον Βεζένκοφ, σε μια κίνηση που καθήλωσε ουσιαστικά τους Γερμανούς. Αυτό στηρίζεται και στο γεγονός που επισήμανα, ότι δηλαδή ο Αμερικάνος είναι αριστερόχειρας.
Η ομάδα δείχνει να μπαίνει σε νέες βάσεις, με τον νέο προπονητή να δοκιμάζει σχήματα και plays, δίνοντας ευκαιρίες στους παίκτες που έχει διαθέσιμους και ενισχύοντας την αυτοπεποίθησή τους. Στα συν του αγώνα η συμμετοχή του Χαραλαμπόπουλου στο τέλος, που δείχνει την προσπάθεια του Μπαρτζώκα να χτίσει σχέσεις και ασφάλεια, δίνοντας σήμα προοπτικής για το μέλλον. Το πού θα φτάσει η ομάδα φέτος είναι άγνωστο και αμφίβολο. Το σίγουρο είναι ότι πρέπει να μπουν οι βάσεις για ανανέωση, ου μην ξερίζωμα εκ βάθρων και ξαναχτίσιμο.
Οι ρεπόρτερ κάνουν λόγο για ενίσχυση σε δύο θέσεις --ψηλό και περιφέρεια-- κάτι που μπορεί να δώσει έναν νέο αέρα στην ομάδα. Οι ελπίδες για κάτι καλό στη φετινή Ευρωλίγκα είναι μάλλον ελάχιστες, αλλά αυτό που όλοι θα θέλαμε από τον Ολυμπιακό είναι να επιστρέψει σε μια νοοτροπία σκληρής ομάδας, με μέταλλο και διάθεση να ξανασηκώνεται όσες φορές και να πέφτει. Αυτή είναι η προοπτική που πρέπει να δώσει ο Μπαρτζώκας, στηριζόμενος στην παρακαταθήκη που κουβαλάνε οι παλιοσειρές της ομάδας.
Κομβική για το μέλλον του Ολυμπιακού είναι και η υπόθεση Μιλουτίνοφ. Ο Σέρβος είναι παίκτης που δεν υπάρχει στην αγορά, τουλάχιστον για ομάδες με το δικό μας budget και τη δική μας αγωνιστική κατάσταση. Αν αφήσουμε κατά μέρος τους συναισθηματισμούς, ο Μιλουτίνοφ λογικά θα θέλει να βρεθεί σε μία ομάδα με στόχους και δυναμική τίτλων, ιδίως αν σκεφτούμε ότι είναι σε θέση να το κάνει. Ο Σέρβος το καλοκαίρι μπορεί ελεύθερα να διαπραγματευτεί το μέλλον του και σίγουρα οι «μεγάλοι» της Ευρώπης θα ενδιαφερθούν. Το πράγμα γίνεται ακόμη δυσκολότερο αν σκεφτούμε και τα χρήματα που θα πέσουν στο τραπέζι.
Πριν από λίγο καιρό, φαινόταν εξαιρετικά δύσκολο ο Μιλουτίνοφ να μείνει στον Πειραιά. Τώρα με Μπαρτζώκα, χαμηλότερη φορολογία και φαινομενική ρευστότητα της διοίκησης, τα πράγματα φαίνονται λίγο καλύτερα. Ας ελπίσουμε ότι το δέσιμο του Σέρβου με τον Ολυμπιακό θα λειτουργήσει υπέρ μας.
Και μία νότα επικαιρότητας: Ο Παναγιώτης Φασούλας με δηλώσεις του δείχνει έτοιμος να μπει μπροστά σε μία προσπάθεια αλλαγής του σκηνικού στην ΕΟΚ. Σύμφωνα με όλα τα ρεπορτάζ, ο Βασιλακόπουλος στην «αυτοκρατορία» που έχει στήσει τόσα χρόνια, δεν είχε δεχθεί ποτέ σοβαρές προκλήσεις και χωρίς καμία σοβαρή προσπάθεια ανατροπής, ήταν αναπόφευκτο να μην κλονίζεται η εξουσία του. Αυτό που χρειαζόταν ήταν να υπάρξει ένα σχήμα και ένας μπροστάρης, ο οποίος να αμφισβητήσει στην πραγματικότητα τον «αιώνιο» επικεφαλής της ΕΟΚ. Ίσως ο Φασούλας να είναι αυτός.
Μένει να αποδειχθεί αν οι δηλώσεις του πρόκειται να μετουσιωθούν σε πράξεις και αν μπορεί να υπάρξει μία πραγματική ανατροπή στην παράγκα του Φάρου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου