Διαβάζοντας το επίθετο Τζόνσον αυτόματα το μυαλό δημιουργεί διάφορους συνειρμούς γύρω από τον Έντι, όμως κι ο συνεπώνυμος του δεν τα πήγε κι άσχημα στο διάστημα που φόρεσε την ερυθρόλευκη. Ο ΝτεΜάρκο μπορεί να μην είχε το βιογραφικό και το ταλέντο του Fast Eddie αλλά κακώς έχουν γραφτεί πολύ λιγότερα πράγματα για έναν παίκτη άκρως εντυπωσιακό. Οπότε ας επιχειρήσουμε να ρίξουμε μια ματιά στο παρελθόν του.
Η πρώτη φορά που μας απασχόλησε ο Τζόνσον ήταν το 2001, όταν ο Φόρεστ τραυματίστηκε στην κνήμη στην καλοκαιρινή προετοιμασία. Τότε ο Ζούρος, φοβούμενος ότι μπορεί να μείνει εκτός για καιρό, σκάναρε την αγορά, με πρώτους υποψήφιους αντικαταστάτες τους ΝτεΜάρκο και Τομάσεβιτς. Τελικά ο παίκτης ύψους 2.04 μ. ήρθε στο λιμάνι με 1 χρόνο καθυστέρηση, σε ηλικία 27 χρονών, υπογράφοντας μονοετές συμβόλαιο στις 21 Αυγούστου του 2002, με την ομάδα να τον ανακοινώνει μαζί με τον Βέλικο Μρσιτς. Οι συνολικές του απολαβές, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, ήταν 450.000 δολάρια και θα ήταν μέρος της φροντ-λάιν παρέα με τους Ντε Μιγκέλ, Ζεβροσένκο και Μπράντκε.
Μετά την ολοκλήρωση της καλοκαιρινής προετοιμασίας στην Ρόγκλα της Σλοβενίας, ο αθλητής είχε δηλώσει τα εξής: «Πολύ σκληρή δουλειά. Σε τέσσερις μέρες παίξαμε τέσσερα παιχνίδια και αυτό ήταν σίγουρα κουραστικό. Μας βοήθησε όμως να αποκτήσουμε εμπιστοσύνη σαν ομάδα. Κάθε μέρα που περνάει, όλα γίνονται καλύτερα. Όλα είναι πολύ καλά. Νομίζω ότι ο Ολυμπιακός είναι μια από τις καλύτερες ομάδες που έχω αγωνιστεί στην Ευρώπη. Ανυπομονώ να ξεκινήσει η χρονιά και το ελληνικό πρωτάθλημα. Θέλουμε ακόμα πολύ δουλειά. Έχουμε παιχνίδι σε 2-3 εβδομάδες και περιμένουμε πώς και πώς να παίξω κόντρα στον ΠΑΟΚ».
Το αρχικό πλάνο έλεγε πως το βασικό δίδυμο θα είναι οι ΝτεΜάρκο και Ζεβροσένκο στο 4 και 5, όμως ο τελευταίος μαζί με τον Μπράντκε αποχώρησαν άρον άρον για διαφορετικούς λόγους και έτσι ο Ντε Μιγκέλ πήρε φανέλα βασικού. Η ομάδα ξεκίνησε τραγικά τη χρονιά, πάλευε να βρει χημεία και ο Πίξι απέτυχε σχεδόν σε όλες τις μεταγραφές ξένων εκτός από αυτή του Τζόνσον. Ήταν ότι πιο ελπιδοφόρο είχαν να δείξουν οι Πειραιώτες στα πρώτα παιχνίδια αλλά φάνταζε απελπιστικά μόνος.
Η κίνηση ματ ήταν ο ερχομός του Έβανς, η ομάδα από τα τέλη Νοέμβρη άρχισε να δείχνει άλλο πρόσωπο, έκανε συνεχόμενες νίκες και άρχισε να ανεβαίνει η ψυχολογία. Η πεντάδα Χαρίσης – Έβανς – Μάρκοβιτς – Τζόνσον – Ντε Μιγκέλ έδειχνε ικανή να κοντράρει τους πάντες και πιθανότατα μπαίνει στο Top 3 των καλύτερων ερυθρόλευκων πεντάδων στα 00s, με τους 2 Αμερικανούς να αλληλοσυμπληρώνουν ο ένας τον άλλον, οδηγώντας την ομάδα στο θαύμα του F4 της Βαρκελώνης.
Όμως τα 2 παιχνίδια με την Μπαρτσελόνα δεν ολοκλήρωσαν την υπέρβαση. Στο 1ο παιχνίδι, στη Βαρκελώνη, ο Τζόνσον μαζί με τον Έβανς και τον Τόμιτς μάς έκαναν να πιστέψουμε πως μπορούμε να πάρουμε το διπλό, αφού 4 λεπτά πριν τη λήξη τους ματς η ομάδα ήταν 9 πόντους μπροστά. Όμως ο ΝτεΜάρκο ήταν ο μοιραίος παίκτης της αναμέτρησης, αστοχώντας σε 3 συνεχόμενα σουτ στο πιο κρίσιμο σημείο της αναμέτρησης. Αλλά στον αγώνα του Κορυδαλλού πάλεψε να πάρει τη ρεβάνς, ισοφαρίζοντας σε 55-55 λίγο πριν το τέλος του ματς, με τον Ολυμπιακό τελικά να ηττάται και να τερματίζει 2ος στον όμιλο του Top 16.
Η ομάδα μετά από τον αποκλεισμό άδειασε ψυχολογικά, ο Έβανς αποχώρησε και ο Τζόνσον αναγκάστηκε να αγωνιστεί τραυματίας στα ματς των πλέι-οφ για το πρωτάθλημα, ανήμπορος να σώσει την ομάδα από τον αποκλεισμό κόντρα στην Αεκ στα ημιτελικά.
Ο Σούμποτιτς είχε πάντα τον τρόπο να «φτιάχνει» τους παίκτες του, όμως με τις δηλώσεις που ακολουθούν πιθανότατα σκιαγραφεί με τον καλύτερο τρόπο τους παίκτες εκείνης της ομάδας: «Εγώ ζητάω από τα παιδιά να δίνουν πάντα τον καλύτερό τους εαυτό, αλλά κάποιες φορές είναι αδύνατο να το κάνεις. Μετά την Πρωτοχρονιά μας ήρθαν όλοι οι τραυματισμοί. Δεν μου αρέσουν οι δικαιολογίες, αλλά σίγουρα με προβλήματα δεν μπορείς να δουλέψεις σωστά. Αυτό που μπορώ να πω, όμως, για τα παιδιά είναι ένα μεγάλο μπράβο. Όλοι οι παίκτες που είναι φέτος στην ομάδα τη νοιάζονται και την αγαπάνε πολύ. Θέλουν να την οδηγήσουν ψηλά. Τι να πω για τον ΝτεΜάρκο Τζόνσον, που έχει πρόβλημα με το γόνατό του κι άλλος στη θέση του δεν θα το συζητούσε να παίξει; Αυτός όμως δεν χάνει προπόνηση. Τι να πω για τον Ινιάκι Ντε Μιγκέλ; Έρχεται στις προπονήσεις με κάκωση στο δάχτυλο. Ο Τόμιτς τραυματίστηκε στο παιχνίδι με τον Ηρακλή, έπαιξε σε όλο το παιχνίδι και με την Ολύμπια Λάρισας ήταν φανταστικός. Στον Χουάν Μοράλες είπαν οι γιατροί ότι μπορεί να ξανατραυματιστεί και να χρειαστεί εγχείριση, αλλά αυτός από μόνος του ζητάει να του τοποθετηθεί νάρθηκας και να κάνει ένεση για να παίξει. Αυτό βγαίνει από την καρδιά τους και η καρδιά δεν πληρώνεται ούτε με δισεκατομμύρια».
Ο Τζόνσον κάλυπτε τις θέσεις στο 4 και το 5. Μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένας παίκτης μπροστά από την εποχή του, αφού σήμερα θα έκανε θραύση ως tweener και το μόνο σίγουρο ότι θα δίδασκε το άθλημα και τη θέση σε παίκτες σαν τους Λεντέι, Ρούμπιτ κι ΜακΛίν. Στην εποχή του, έπρεπε να τα βάλει με τους παραδοσιακούς «δεινόσαυρους» και ο λόγος που τα κατάφερνε ήταν η δύναμη και η ευφυΐα που είχε μέσα στο παιχνίδι. Είχε πολύ όμορφες κινήσεις στη ρακέτα κι ένα άχαστο σουτάκι από τα 4-5 μέτρα. Παράλληλα, είχε έφεση και στο επιθετικό ριμπάουντ, κάτι που τον βοηθούσε να τελειώσει αρκετές φάσεις με φόλοου. Από ένα σημείο και μετά, οι αντίπαλες άμυνες είχαν διαβάσει το παιχνίδι του και προσαρμόζονταν πάνω του, αυτός όμως έβρισκε και πάλι τον τρόπο να σκοράρει. Θα μπορούσαμε να τον περιγράψουμε ως έναν διάττοντα αστέρα της Euroleague, αν λάβουμε υπόψη ότι η μοναδική ολοκληρωμένη σεζόν του στη διοργάνωση ήταν αυτή στον Ολυμπιακό και δεν πήρε κάποια σοβαρή ευκαιρία στη συνέχεια. Αν οι εποχές στον Πειραιά ήταν αλλιώς και παρέμενε στην ομάδα, πιθανότατα θα μας άφηνε ακόμη περισσότερες ωραίες αναμνήσεις.
Ο Αμερικανός forward πέρασε στο Πανεπιστήμιο του North Carolina στο Charlotte το 1994, έπαιξε για 4 χρόνια με την κολεγιακή ομάδα των Charlotte 49ers, εκεί τράβηξε αμέσως τα βλέμματα με τις εμφανίσεις του και τη σεζόν 1997/98 ανακηρύχθηκε Conference Player of the Year. Επίσης είναι ο 4ος σκόρερ και 4ος ριμπάουντερ όλων των εποχών στο συγκεκριμένο κολέγιο. Στο draft του 1998, επιλέχθηκε στο νούμερο 38 από τους Knicks, πριν δοκιμάσει όμως την τύχη του στο NBA πέρασε από την Ολίμπια Μιλάνο. Τελικά τη σεζόν 1999/2000, αγωνίστηκε για 5 φορές με τη φανέλα των Knicks και έπειτα ακολούθησε η περιπλάνησή του στην Ευρώπη. Πριν τον Ολυμπιακό, αγωνίστηκε στο ιταλικό πρωτάθλημα με τις Σκαβολίνι και Βαρέζε. Έτσι έφτιαξε το όνομά του και κέντρισε το ενδιαφέρον αρκετών ομάδων, υπογράφοντας τελικά στον Θρύλο.
Όταν αποχώρησε από τον Πειραιά, έκανε πραγματικά τον γύρο του κόσμου, αφού έπαιξε μπάσκετ στην Ισπανία (Αλικάντε, Μούρθια), ξανά Ιταλία (Μπιέλα, Ριέτι), Σλοβενία (Ολύμπια Λιουμπλιάνας πρωταθλητής το 2006, Σλόβαν), Ισραήλ (Ασκελόν, Μακάμπι Ρισόν, Ναχαρίγια), για να αποσυρθεί το 2010 στο Πουέρτο Ρίκο σε ηλικία 35 χρονών. Ο Αμερικανός παρέμεινε στον χώρο του μπάσκετ, αφού ασχολήθηκε με την προπονητική, περνώντας από 2 κολεγιακές ομάδες.
Statistics: Σε 35 αγώνες πρωταθλήματος είχε 15,8 πόντους μ.ό. (189/393 δίποντα με 48,1%, 1/8 τρίποντα με 12,5%, 172/208 βολές με 82,7%), 7 ριμπάουντ μ.ό. (4,7 αμυντικά και 2.3 επιθετικά), 0,9 ασίστ, 0,6 κλεψίματα, 0,6 μπλοκ, 5 κερδισμένα φάουλ μ.ό. σε 31:14 λεπτά συμμετοχής. Στην Euroleague σε 20 συμμετοχές είχε 14 πόντους μ.ό. (101/231 δίποντα με 43,7%, 0/6 τρίποντα, 78/106 βολές με 73,6%), 6,8 ριμπάουντ μ.ό. (4,3 αμυντικά και 2,5 επιθετικά), 0,8 ασίστ, 1,2 κλεψίματα, 0,4 μπλοκ, 4,9 κερδισμένα φάουλ μ.ό., 14,9 PIR σε 32:12 λεπτά συμμετοχής.
Fun Fact: Στους Charlotte 49ers έχουν αποσύρει την φανέλα με το νούμερο 4 για 2 παίκτες, για τον ΝτεΜάρκο Τζόνσον και τον Μπάιρον Ντίνκινς. Ο 2ος που έπαιξε στη χώρα μας με τους Πανιώνιο, Παναθηναϊκό, Ηρακλή και Περιστέρι, ήταν παίκτης του Ολυμπιακού για λίγες μέρες το καλοκαίρι του '98. Οι ερυθρόλευκοι ανακοίνωσαν κανονικά την απόκτησή του, αλλά λίγες αργότερα κατήγγειλαν την συμφωνία επειδή ο παίκτης καθυστερούσε διαρκώς την άφιξή του. Πριν απ’ όλα αυτά όμως οι Charlotte απέσυραν τη φανέλα με τον συγκεκριμένο αριθμό προς τιμήν του Ντίνκινς, αλλά εκείνη την περίοδο την φορούσε κανονικά ο ΝτεΜάρκο. Το 2000 όμως η κολεγιακή ομάδα αποφάσισε να αποσύρει ξανά το 4, αυτή τη φορά προς τιμήν του Τζόνσον.
Highlight: Στο προηγούμενο κείμενο για τον Γιαννουζάκο, έγινε αναφορά στο επεισοδιακό διπλό που έκανε η ομάδα μέσα στην έδρα του Αμαρουσίου για τα πλέι-οφ του ελληνικού πρωταθλήματος. Σε εκείνο το ματς σημειώθηκαν επεισόδια μεταξύ παικτών των 2 ομάδων, με πρωταγωνιστές τον Τζόνσον και 2 παίκτες που φόρεσαν μετέπειτα τα ερυθρόλευκα. Ο Αμερικανός είχε ένα έντονο διαξιφισμό με τον Βασίλη Σπανούλη και έριξε γροθιά στον Άγγελο Κορωνιό. Αυτό είχες ως αποτέλεσμα ο αθλητικός δικαστής να του επιβάλει πρόστιμο 4.000 ευρώ, αλλά δεν του αφαίρεσε το δικαίωμα συμμετοχής στον επόμενο αγώνα, με τον ΝτεΜάρκο να αγωνίζεται κανονικά και τον Θρύλο να πανηγυρίζει την πρόκριση.
MVP: Θα διαλέξουμε 2 παιχνίδια, ένα για την Ευρωλίγκα και ένα για το ελληνικό πρωτάθλημα, ξεκινώντας από το 1ο. Πιθανότατα μια από καλύτερες βραδιές της καριέρας του έζησε στις 7 Νοεμβρίου του 2002 απέναντι στη Βιλερμπάν στο «ψυχρό» κλειστό του Κορυδαλλού για την 5η αγωνιστική της Euroleague. Ο Ολυμπιακός, προερχόμενος από 3 σερί ήττες, έπρεπε πάση θυσία να κερδίσει για να μείνει ζωντανός στην υπόθεση πρόκριση και ο Τζόνσον ηγήθηκε αυτής της προσπάθειας. Οι ερυθρόλευκοι πήραν από νωρίς προβάδισμα στο σκορ κι έκλεισαν το 1ο στο ημίχρονο προηγούμενοι με 38-22. Όμως οι Γάλλοι αντέδρασαν, έχοντας σημαντικό ρόλο σ’ αυτό και ο Ρόμπερτ Γκούλιας, καταφέρνοντας να ισοφαρίσουν σε 48-48 στα μέσα του 3ου δεκαλέπτου. Ο ΝτεΜάρκο όμως δεν είχε όρεξη να μπει η ομάδα του σε περιπέτειες και οδήγησε τον Θρύλο στη νίκη με 83-77. Τελείωσε τον αγώνα με 27 πόντους (13/17 δίποντα), 8 ριμπάουντ, 2 ασίστ, 3 κλεψίματα, 7 κερδισμένα φάουλ και 35 PIR σε 38 λεπτά συμμετοχής. Όπως ήταν αναμενόμενο ανακηρύχθηκε MVP όλης της αγωνιστικής στη διοργάνωση.
Στη συνέχεια, και δυο μέρες πριν τα Χριστούγεννα, η αήττητη Αεκ υποδέχεται στα Λιόσια τον Θρύλο για την 8η αγωνιστική του πρωταθλήματος. Οι γηπεδούχοι έδειχναν πως θα φτάσουν εύκολα στην 9η συνεχόμενη νίκη τους αφού προηγήθηκαν με 35-32 στο ημίχρονο και με 53-41 στα μέσα της 3ης περιόδου. Τα πράγματα άλλαξαν όταν ο Σούμποτιτς αποφάσισε να παίξει με ζώνη και ο ΝτεΜάρκο ανέλαβε να ανατρέψει το σκορ. Ο Αμερικανός που είχε σημειώσει μονάχα 5 πόντους στο 1ο ημίχρονο, σμπαράλιασε κάθε αμυντικό πλάνο του Σάκοτα πετυχαίνοντας 21 πόντους στο 2ο ημίχρονο (από τους 39 που σημείωσαν οι ερυθρόλευκοι σε εκείνο το διάστημα). Είναι ενδεικτικό πόσο ζεστός ένιωθε ο Τζόνσον που ζητούσε την μπάλα από τους συμπαίκτες του για να σκοράρει. Έτσι λοιπόν το -12 μετατράπηκε σε 55-59, έπειτα από ένα 18-2 σερί, και ο αγώνας ουσιαστικά τελείωσε 13 δευτερόλεπτα πριν ηχήσει η κόρνα της γραμματείας, όταν ο Τζόνσον πέτυχε το πιο καθοριστικό καλάθι, κάνοντας το 70-66 υπέρ του Ολυμπιακού. Οι Πειραιώτες επιβλήθηκαν με 71-66 και ο Ντε Μάρκο που αγωνίστηκε και στα 40 λεπτά τελείωσε τον αγώνα με 26 πόντους (9/16 δίποντα και 8/10 βολές), 4 ριμπάουντ, 1 μπλοκ, 2 κλεψίματα και 7 κερδισμένα φάουλ.
Μετά το τέλος του ματς, ο Τζόνσον έκανε το ακόλουθο σχόλιο: «Δεν νιώθω σαν Άι-Βασίλης, αλλά σίγουρα βοήθησα κι εγώ στο να περάσουμε καλύτερα Χριστούγεννα. Ήταν το δώρο προς τους συμπαίκτες μου για τις γιορτές, αν και πάντα προσπαθώ να τα δίνω όλα, για να κερδίσει η ομάδα μου. Από εκεί και πέρα, λίγο το ένστικτο και λίγο η τύχη, με βοήθησαν».
Bonus: Συνέντευξη του Τζόνσον στον Ν. Παπαϊωάννου για το περιοδικό Ολυμπιακός, τχ. 49, Νοέμβριος 2002.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου