Το γήπεδο είχε πάνω από 25 χιλιάδες κόσμο, που ήθελε να παρακολουθήσει από κοντά το βαθμό ετοιμότητας της ομάδας, ενόψει της διπλής αναμέτρησης με τη Βικτόρια Πλζεν (23/7 στην Τσεχία και 30/7 ο επαναληπτικός στο Ναό) στο πλαίσιο των προκριματικών του Champions League. Η ατμόσφαιρα στην εξέδρα περισσότερο με ντέρμπι έμοιαζε, χάρη στα εκατοντάδες καπνογόνα και τα συνθήματα, που εναλλάσσονταν διαρκώς, παρά με ένα φιλικό. Και φυσικά κυριάρχησε το σύνθημα, που απαιτούσε «Θρύλε γερά, πρωτάθλημα ξανά». Οι νέοι παίχτες του Θρύλου θα πρέπει μα κατάλαβαν αμέσως το βάρος της φανέλας και των προσδοκιών του κόσμου για επιστροφή στην κορυφή.
Ο Πέδρο Μαρτίνς ξεκίνησε με μια ενδεκάδα, η οποία με ελάχιστες προσθαφαιρέσεις θα είναι η ενδεκάδα της πρώτης αναμέτρησης με την Πλζεν. Κάτω από τα δοκάρια βρισκόταν ο Σα. Στην άμυνα από δεξιά προς τα αριστερά βρέθηκαν ο Τσιμίκας, ο Αβραάμ Παπαδόπουλος, ο Σεμέδο και ο Ομάρ. Το δίδυμο στα χαφ συνέθεσαν ο Γκιγιέρμε με τον Μπουχαλάκη. Μπροστά τους βρίσκονταν ο Ποντένσε (αρ. εξτρέμ), ο Βαλμπουενά (σε ρόλο «Φορτούνη») και ο Μασούρας (δεξί εξτρέμ). Προωθημένος έπαιζε ο Γκερέρο.
Στο πρώτο ημίχρονο, η απόδοση της ομάδας κυμάνθηκε σε πολύ καλά επίπεδα, με τον Ολυμπιακό να πιέζει πολύ και να κυνηγάει τις ευκαιρίες και τα γκολ. Στο δεύτερο ημίχρονο έπεσε και η απόδοση της ομάδας μας, αλλά και ο ρυθμός του αγώνα, ως συνέπεια των πολλών αλλαγών και των δύο προπονητών, αλλά και του σκληρού παιχνιδιού των ποδοσφαιριστών της Νότιγχαμ. Στο δεύτερο ημίχρονο ο Μαρτίνς άλλαξε σταδιακά όλη την ενδεκάδα, περνώντας στο γήπεδο τους Τζολάκη, Τοροσίδη, Μπα, Κούτρη, Καμαρά, Ανδρούτσο, Ντουρμισάι, Ραζντέλοβιτς, Μπρούνο και Ελ Αραμπί.
Ισχύει απόλυτα το γνωστό δημοσιογραφικό κλισέ, ότι «τα φιλικά είναι για να βγάζουν συμπεράσματα οι προπονητές», αλλά δεν θα ήταν άσχημο να προσπαθήσουμε να εξαγάγουμε ορισμένα συμπεράσματα και να καταθέσουμε τη δική μας οπτική πάνω σε αυτά, που είδαμε από κοντά χτες στην αναμέτρηση με τη Νότιγχαμ.
Τι μας άρεσε
-Ο Ολυμπιακός συνέχισε χτες (πάντα για το πρώτο ημίχρονο μιλάμε) από το σημείο, που σταμάτησε την περσινή σεζόν: Πολύ όμορφο passing game, ασφυκτική πίεση ψηλά στην αντίπαλη άμυνα, διαρκής προσπάθεια δημιουργίας φάσεων, εναλλαγές θέσεων στο χορτάρι. Με λίγα λόγια αρκετά όμορφο --για την εποχή-- ποδόσφαιρο από το σύνολο του Μαρτίνς. Βέβαια δεν μπορούμε παρά να σημειώσουμε, ότι φέτος δεν φτάνει μόνο το «καλό ποδόσφαιρο». Χρειάζεται αποτελεσματικότητα, νίκες και φυσικά επιστροφή στους τίτλους.
-Πολύ ελπιδοφόρα η παρουσία του Σεμέδο. Είναι πολύ πρώιμη η εκτίμηση, αλλά επιτέλους αποκτήθηκε ένας κεντρικός αμυντικός, που συνδυάζει ταχύτητα, δύναμη, ικανοποιητική τεχνική κατάρτιση και τοποθέτηση στον «χώρο», τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση. Αν αποκτήσει χημεία με τον έτερο κεντρικό αμυντικό (Μεριά; Αφού φαίνεται ότι ο Σισέ προορίζεται για πώληση και δεν σχολιάζω καν τον «υπουργό άμυνας»), τότε ίσως μετά από χρόνια έχουμε ένα ικανοποιητικό κεντρικό αμυντικό δίδυμο.
-Ο Γιώργος Μασούρας. Αυτό το παιδί δείχνει σε κάθε παιχνίδι μεγάλη διάθεση. Παίζει καλά τη θέση του και έχει ένα πολύ σημαντικό προσόν για «πλάγιο παίχτη»: Την πολύ καλή επαφή με το γκολ, κάτι που έλειψε πέρυσι από τους εξτρέμ μας. Δεν ξέρω σε τι κατάσταση είναι ο Σουντανί (φαίνεται βαρύς), αλλά όπως έχουν τα δεδομένα, ο Μασούρας θα πάρει τις ευκαιρίες που αξίζει ως βασικό δεξί εξτρέμ.
-Ο Βαλμπουενά δείχνει ότι έχει αναμφίβολα ποιότητα και μπορεί να προσφέρει στην ομάδα σε επίπεδο δημιουργίας. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι από τις δικές του εκτελέσεις στα κόρνερ προήλθαν τα δύο πρώτα γκολ του Ολυμπιακού. Βέβαια θα προκύψει αυτόματα η σύγκριση με τον Φορτούνη και η γνώμη μου είναι ότι δεν μπορεί να προσφέρει τα ίδια πράγματα με τον Αρχηγό της ομάδας. Ας ελπίσουμε να το πετύχει σε ικανοποιητικό βαθμό.
-Ο Ομάρ συνεχίζει από το σημείο που σταμάτησε πέρυσι. Πάρα πολλά τρεξίματα στην πλευρά του, διαρκή overlaps στον εξτρέμ και πυλώνας διαρκούς απειλής από τα δεξιά. Επίσης ήταν πολύ καλός και στα αμυντικά του καθήκοντα μιας και δεν δημιουργήθηκαν φάσεις από την πλευρά του.
-Ο Γκερερο. Δεν υπάρχει καμία σύγκριση --πάντα κατά τη γνώμη μου-- ανάμεσα στον Γκερέρο και τον Χασάν. Ο Ισπανός είναι πολυσύνθετος παίχτης, που κάνει πολλά πράγματα στο χορτάρι: Πιέζει ασυφκτικά ως πρώτος αμυντικός (από δική του πίεση προήλθε το λάθος του γκολκίπερ που οδήγησε στο πρώτο γκολ), αλλάζει διαρκώς θέσεις και το βασικότερο --για έναν επιθετικό-- βρίσκεται μέσα στις φάσεις. Είναι καλή λύση ο Γκερέρο για δεύτερος φορ.
-Ο Μαρτίνς παρουσίασε πέρυσι ένα σύνολο που απολάμβανες να το βλέπεις στο γήπεδο. Τα πρώτα δείγματα δείχνουν ότι και φέτος ο Ολυμπιακός θα είναι θελκτικός ποδοσφαιρικά στους οπαδούς και τους φιλάθλους του. Βέβαια φέτος οι απαιτήσεις αυξάνονται, τόσο από τον κόσμο όσο και από τη διοίκηση. Θα κληθεί να επαναφέρει την ομάδα στην κορυφή του πρωταθλήματος και να προσπαθήσει για την πρόκριση στους ομίλους (τουλάχιστον του Γιουρόπα). Και αυτό θα δώσει έξτρα άγχος και πίεση. Ο Ολυμπιακός έπαιξε μπαλάρα στο δεύτερο γύρο, αλλά είχε μείνει εκτός στόχων. Τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά.
-Εξαιρετική η πρωτοβουλία της ΠΑΕ να παρουσιάσει το βιντεάκι για τον Φορτούνη πριν την έναρξη του αγώνα, δίνοντας τη δυνατότητα στον κόσμο να αποθεώσει τον Αρχηγό και να του ευχηθεί να γυρίσει γρήγορα κοντά και πιο δυνατός από τον τραυματισμό του. Εδικά στο σημείο, που ευχήθηκε ο Βασίλης Σπανούλης κόντεψε να γκρεμιστεί το Καραϊσκάκη. Κώστα, γερά και γρήγορα κοντά!
Τι δεν μας άρεσε
-Πρώτα και κύρια η νέα εμφάνιση της ομάδας. Το έχουμε πει με όλους τους δυνατούς τρόπους: Η εμφάνιση του Ολυμπιακού είναι ερυθρόλευκη και ριγωτή. Και η νέα εμφάνιση δεν έχει καμία σχέση με αυτό. Απορώ πραγματικά αν υπάρχει κάποιος άνθρωπος, που «παραγγέλνει» από την adidas τέτοιες εμφανίσεις ή είναι αποκλειστικά επιλογή της εταιρίας. Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για πολύ άσχημη εμφάνιση. Τουλάχιστον ας είναι γούρικη...
-Αν εξαιρέσουμε την παρουσία του Σεμέδο, η άμυνα φάνηκε να έχει διάφορα προβλήματα. Ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο θύμισε τις δύο προηγούμενες χρονιές. Ο Αβραάμ είναι φιλότιμος, αλλά είναι πλέον πολύ βαρύς. Δεν έχει φυσικά την περσινή κοιλίτσα, αλλά είναι ένα κλικ πιο αργός από παλιότερα. Επίσης κάνει κοντρόλ με το καλάμι. Ο Μπα μοιάζει απίστευτα στο Σισέ (από άποψη σωματοδομής) αλλά ελπίζουμε να είναι πιο συγκεντρωμένος στο παιχνίδι του. Επίσης έγιναν αρκετές λάθος μεταβιβάσεις τόσο από τον Σα (που όμως είχε κάποιες εξαιρετικές αποκρούσεις) όσο και από άλλους αμυντικούς ή μέσους.
-Ο Μπουχαλάκης παίζει πάντα με ψυχή και αυτό πρέπει να του αναγνωριστεί. Όμως αν το χθεσινό ματς δεν ήταν φιλικό αλλά επίσημο μάλλον θα είχε πάρει γρήγορα την άγουσα για τα αποδυτήρια με κόκκινη κάρτα. Χρειάζεται και μυαλό δίπλα στη δύναμη. Ελπίζω ο Καμαρά να είναι έτοιμος για τα παιχνίδια με την Πλζεν.
-Ο Ποντένσε. Ο κοντός έδειξε πολύ πιο βαρύς χτες --και σε άλλες στιγμές των προηγούμενων φιλικών-- από πέρυσι. Μπορεί να άλλαζε συχνά θέσεις με τους άλλους τρεις περιφερειακους επιθετικούς, αλλά ήταν πολύ φλύαρος και καθόλου ουσιαστικός στο παιχνίδι του.
-Παίζουμε πρώτο παιχνίδι στο Ναό. Αυτό που θα χαιρόμουν περισσότερο θα ήταν να φωνάζουμε διαρκώς για την ομάδα μας. Δεν χρειαζόταν να ασχοληθούμε ούτε με τους βάζελους, ούτε με τις δικέφαλες κότες βορρά και νότου. Επίσης αντιλαμβάνομαι γιατί βρίσαμε τον Γιαννακόπουλο, αλλά, διάολε, ας φανεί η στήριξη στο τμήμα μπάσκετ, με την παρουσία του κόσμου σε όλα τα παιχνίδια και όχι --μόνο-- με τέτοιο κόσμο. Επίσης το παραδοσιακό ξύλο στο πέταλο «μεταξύ μας» ήταν τραγικό, που κράτησε τόση ώρα στο δεύτερο μέρος...
Όσοι βρεθήκαμε χτες βράδυ στο Φάληρο (και όσοι είδαν το ματς από το κανάλι του προέδρου) σίγουρα φύγαμε ευχαριστημένοι. Σε μια εβδομάδα ακολουθεί το πρώτο ματς με την Πλζεν στην Τσεχία και μετά έχουμε τον επαναληπτικό στο Καραϊσκάκη. Εννοείται ότι παρά το γεγονός ότι θα βρισκόμαστε στην καρδιά του καλοκαιριού, το γήπεδο πρέπει να γεμίσει για να σπρώξουμε την ομάδα στην πρόκριση. Αυτό που μένει είναι να ευχηθούμε από την πλευρά μας:
Καλή χρονιά και Θρύλε γερά, πρωτάθλημα ξανά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου