Του Dr. Jekyll
Ο αστέρας του παγκόσμιου ποδοσφαίρου Κουρμπέλης δήλωσε ότι φαβορί για την αναμέτρηση του Σαββάτου είναι ο Παναθηναϊκός. Το βασικό: καλά έκανε, αφού το αντιπαθές σωματείο, όσο αγωνίζεται σε αυτή την κατηγορία, οφείλει να πιστεύει ότι μπορεί να νικήσει τον πρωταθλητή. Το ζήτημα είναι ότι, όπως όλα τα τελευταία χρόνια, το αποτέλεσμα βρίσκεται στα πόδια των ποδοσφαιριστών μας, αφού είναι αυτοί που διαθέτουν μεγαλύτερη ποιότητα και εμπειρία.
Για τον Παναθηναϊκό το παιχνίδι είναι κομβικό: μια νίκη κρύβει για λίγο τα --τεράστια-- εξωαγωνιστικά προβλήματα που ταλανίζουν τον σύλλογο, δίνει βαθμολογικό όραμα, έξτρα κίνητρο στους παίκτες για τα ντέρμπι που ακολουθούν, καθώς και μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στις --περιορισμένες-- δυνατότητές τους. Μια ήττα, από την άλλη, μεγεθύνει όλα τα προβλήματα: μπαίνει ταφόπλακα στα απατηλά όνειρα (όσων επιμένουν να αγνοούν την πραγματικότητα) για αγωνιστική επιτυχία, επαναφέρει την γκρίνια και τη διχόνοια στον κόσμο, και ξενερώνει όσους παίκτες δεν έχουν ήδη ξενερώσει.
Ο Ολυμπιακός επέστρεψε στις επιτυχίες και τις καλές θέσεις στη βαθμολογία, αλλά δεν επέστρεψε στις καλές εμφανίσεις. Το διπλό δεν πρόκειται να έρθει εύκολα. Οι αγώνες με Πανιώνιο και ΠΑΟΚ ήταν αγώνες που η ήττα και η ισοπαλία θα έκαναν το πρωτάθλημα πολύ δύσκολη υπόθεση. Οι νίκες σε αυτά τα παιχνίδια, σε συνδυασμό με τα αποτελέσματα της ομάδας του νιάου, μας έφεραν σε απόσταση αναπνοής από την πρώτη θέση και αυτό μπορεί να φέρει εφησυχασμό.
Ακόμα: η άμυνα βελτιώνεται, αλλά χρειάζονται και άλλα δείγματα για να πούμε με βεβαιότητα ότι έχουν κλείσει οι τρύπες. Στην ανάπτυξη παρουσιάζονται προβλήματα, τα οποία δεν φαίνεται να είναι προσώπων (αφού η απόδοση των κατεξοχήν «υπεύθυνων» για την κάθετη ανάπτυξη, Οφόε και --τελευταία-- του Φορτούνη δεν είναι κακές), αλλά μιας ομάδας αδούλευτης, η οποία ποντάρει πολλά στις στημένες φάσεις -- και, μάλιστα, κυρίως από αμυντικούς (γκολ από στημένα: Σισέ με Πανιώνιο, Νικολάου με Μπάρτσα, και Ένχελς με μΠαοκ).
Το σοβαρότερο, όμως, πρόβλημα είναι η έλλειψη δυνάμεων μετά το 60΄. Δεν μπορώ να σκεφτώ πιο κατάλληλη λέξη από την «ένταση». Οι ποδοσφαιριστές μας δεν μπορούν να βγάλουν ένταση όσο περνά η ώρα και ο αγώνας πλησιάζει στο 60΄. Αν έως εκείνη τη στιγμή το σκορ είναι καλό, κάτι μπορεί να γίνει, αν όχι, οι αντιδράσεις περιορίζονται από την κόπωση (η ομάδα της κλάψας γύρισε το ματς, ο Πανιώνιος παραλίγο να το γυρίσει, ενώ ο Αστέρας και ο Ατρόμητος δεν πιέστηκαν μετά τα γκολ που πέτυχαν στο Καραϊσκάκης).
Δεν έχει νόημα να αναφερθούμε στα κλειδιά του ντέρμπι, αφού --έως τώρα-- όλοι φαίνονται ικανοί να συνεισφέρουν τα μάλα (και το αντίθετο). Είναι προφανές ότι περιμένουμε πολλά (ή, έστω, ότι η κακή τους απόδοση θα είναι τεράστιο πρόβλημα) από τους πιο έμπειρους και ικανούς Προτό, Ρομαό, Οτζίτζα, Φορτούνη και τον επιθετικό, είτε είναι ο Καρίμ είτε ο Εμενίκε. Από την άλλη, με τους Κούτρη, Σισέ και Ένχελς να φαντάζουν φαβορί για ενδεκάδα, πολλά περιμένουμε και από τους μικρούς, των οποίων η θέση που αγωνίζονται δεν επιτρέπει λάθη (σε έναν Ολυμπιακό που --φέτος-- δεν έχει την πολυτέλεια να δεχτεί γκολ και να βάλει περισσότερα)
Η Λεωφόρος αναμένεται κατάμεστη και φανατισμένη (όπως η Τούμπα πριν από κάποια χρόνια, όταν όλη η χρονιά κρινόταν από τον αγώνα κόντρα στον Ολυμπιακό). Η άποψή μου είναι ότι ελάχιστοι αγώνες κρίνονται από τον κόσμο. Στον αγώνα με τον μΠαοκ, το ερυθρόλευκο ηφαίστειο έπαιξε σημαντικό ρόλο -- με έναν Ολυμπιακό, όμως, να παίζει τη μπάλα που πρέπει και μπορεί, ο ρόλος αυτός δεν θα ήταν τόσο απαραίτητος. Στην καυτή Τούμπα των pyro show (τρομάρα τους), ο Ολυμπιακός του Σίλβα πέρασε σβηστά με 0-2, σε έναν αγώνα με τις πιο μονόπαντες διαιτησίες που έχω δει στη ζωή μου.
Ο Παναθηναϊκός είναι χειρότερος σε ποιότητα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να κερδίσει έναν αγώνα που θα κριθεί στη δύναμη και τον τσαμπουκά, ειδικά αν οι παίκτες μας μασήσουν από το γήπεδο κλουβί. Οι πράσινοι έχουν πολλά να αποδείξουν: όπως ο εγωισμός των ποδοσφαιριστών μας, παρά τις ελλείψεις και τη κούραση, αποδείχθηκε καθοριστικός στον αγώνα με τον μΠαοκ, το ίδιο ισχύει και για τους παίκτες της αλογοτροφής. Άλλωσε, στον φετινό Ολυμπιακό έχουν κάνει ζημιά ομάδες με χειρότερο ρόστερ, χειρότερη έδρα και με λιγότερα να διακυβεύονται από το μεταξύ μας αγώνα.
Και επειδή πολλή κουβέντα γίνεται για το πώς θα είναι η Μεγάλη Κατηγορία χωρίς την πράσινη αρμάδα: το πρωτάθλημα γινόταν και χωρίς ΑΕΚ, και θα γίνεται μια χαρά και χωρίς τον Παναθηναϊκό. Επίσης: είναι κρίμα για μια γενιά (ή δύο ή τρεις) Παναθηναϊκών να μην έχουν την χαρά ενός πρωταθλήματος. Όπως έδειξε και η πορεία της ΑΕΚ, πάντα υπάρχει τρόπος: τη ραφιέρα-τροπαιοθήκη της ομάδας της κλάψας κοσμούν πλέον και τα πρωταθλήματα της Γ΄ και Β΄ Εθνικής. Με τους νέους νόμους, ο Νέος Παναθηναϊκός, ή New Panathinaikos, ή όπως αποφασίσουν να τον ονομάσουν (εγώ προσωπικά θα επέλεγα το Presvis of our Heart, για τις αξέχαστες ευρωπαϊκές νύχτες), θα έχει ακόμα και πρωταθλήματα τοπικού. Τίτλους που ο Ολυμπιακός δεν θα μπορέσει να κατακτήσει ποτέ (εκτός και αν γίνουν ομάδες Β και ξεκινήσουν από χαμηλές κατηγορίες).
Ολοκληρώνοντας: φαβορί σε ένα ντέρμπι δεν υπάρχουν εύκολα -- αν και κανείς δεν νομίζω να ανησυχούσε σε κάμποσα ντέρμπι στο Καραϊσκάκης τα περασμένα χρόνια. Αυτό, όμως, δεν αλλάζει αυτό που πρέπει να καταλάβουν και οι άλλοι για να μη μας ζαλίζουν: ΠΑΝΤΑ ο Ολυμπιακός είναι το φαβορί, όσο έχει παίκτες στον πάγκο και την εξέδρα που στους άλλους θα αγωνίζονταν βασικοί. Από την άλλη, μπορεί κάποιος --δικαιολογημένα-- να υποστηρίξει ότι φέτος ο Ολυμπιακός έχει κάνει ήδη αρκετές γκέλες: Ξάνθη, ΑΕΚ, Αστέρας, Ατρόμητος. Συμφωνώ, συνεπώς (για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεώτεροι): ΘΡΥΛΕ Σ’ ΑΓΑΠΩ, ΚΙ ΑΣ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΓΚΕΛΕΣ, ΜΟΝΟ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ #$%@ ΤΟΥΣ ΒΑΖΕΛΕΣ (είπαμε: δεν βρίζουμε στο blog).
Για τον Παναθηναϊκό το παιχνίδι είναι κομβικό: μια νίκη κρύβει για λίγο τα --τεράστια-- εξωαγωνιστικά προβλήματα που ταλανίζουν τον σύλλογο, δίνει βαθμολογικό όραμα, έξτρα κίνητρο στους παίκτες για τα ντέρμπι που ακολουθούν, καθώς και μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στις --περιορισμένες-- δυνατότητές τους. Μια ήττα, από την άλλη, μεγεθύνει όλα τα προβλήματα: μπαίνει ταφόπλακα στα απατηλά όνειρα (όσων επιμένουν να αγνοούν την πραγματικότητα) για αγωνιστική επιτυχία, επαναφέρει την γκρίνια και τη διχόνοια στον κόσμο, και ξενερώνει όσους παίκτες δεν έχουν ήδη ξενερώσει.
Ο Ολυμπιακός επέστρεψε στις επιτυχίες και τις καλές θέσεις στη βαθμολογία, αλλά δεν επέστρεψε στις καλές εμφανίσεις. Το διπλό δεν πρόκειται να έρθει εύκολα. Οι αγώνες με Πανιώνιο και ΠΑΟΚ ήταν αγώνες που η ήττα και η ισοπαλία θα έκαναν το πρωτάθλημα πολύ δύσκολη υπόθεση. Οι νίκες σε αυτά τα παιχνίδια, σε συνδυασμό με τα αποτελέσματα της ομάδας του νιάου, μας έφεραν σε απόσταση αναπνοής από την πρώτη θέση και αυτό μπορεί να φέρει εφησυχασμό.
Ακόμα: η άμυνα βελτιώνεται, αλλά χρειάζονται και άλλα δείγματα για να πούμε με βεβαιότητα ότι έχουν κλείσει οι τρύπες. Στην ανάπτυξη παρουσιάζονται προβλήματα, τα οποία δεν φαίνεται να είναι προσώπων (αφού η απόδοση των κατεξοχήν «υπεύθυνων» για την κάθετη ανάπτυξη, Οφόε και --τελευταία-- του Φορτούνη δεν είναι κακές), αλλά μιας ομάδας αδούλευτης, η οποία ποντάρει πολλά στις στημένες φάσεις -- και, μάλιστα, κυρίως από αμυντικούς (γκολ από στημένα: Σισέ με Πανιώνιο, Νικολάου με Μπάρτσα, και Ένχελς με μΠαοκ).
Το σοβαρότερο, όμως, πρόβλημα είναι η έλλειψη δυνάμεων μετά το 60΄. Δεν μπορώ να σκεφτώ πιο κατάλληλη λέξη από την «ένταση». Οι ποδοσφαιριστές μας δεν μπορούν να βγάλουν ένταση όσο περνά η ώρα και ο αγώνας πλησιάζει στο 60΄. Αν έως εκείνη τη στιγμή το σκορ είναι καλό, κάτι μπορεί να γίνει, αν όχι, οι αντιδράσεις περιορίζονται από την κόπωση (η ομάδα της κλάψας γύρισε το ματς, ο Πανιώνιος παραλίγο να το γυρίσει, ενώ ο Αστέρας και ο Ατρόμητος δεν πιέστηκαν μετά τα γκολ που πέτυχαν στο Καραϊσκάκης).
Δεν έχει νόημα να αναφερθούμε στα κλειδιά του ντέρμπι, αφού --έως τώρα-- όλοι φαίνονται ικανοί να συνεισφέρουν τα μάλα (και το αντίθετο). Είναι προφανές ότι περιμένουμε πολλά (ή, έστω, ότι η κακή τους απόδοση θα είναι τεράστιο πρόβλημα) από τους πιο έμπειρους και ικανούς Προτό, Ρομαό, Οτζίτζα, Φορτούνη και τον επιθετικό, είτε είναι ο Καρίμ είτε ο Εμενίκε. Από την άλλη, με τους Κούτρη, Σισέ και Ένχελς να φαντάζουν φαβορί για ενδεκάδα, πολλά περιμένουμε και από τους μικρούς, των οποίων η θέση που αγωνίζονται δεν επιτρέπει λάθη (σε έναν Ολυμπιακό που --φέτος-- δεν έχει την πολυτέλεια να δεχτεί γκολ και να βάλει περισσότερα)
Η Λεωφόρος αναμένεται κατάμεστη και φανατισμένη (όπως η Τούμπα πριν από κάποια χρόνια, όταν όλη η χρονιά κρινόταν από τον αγώνα κόντρα στον Ολυμπιακό). Η άποψή μου είναι ότι ελάχιστοι αγώνες κρίνονται από τον κόσμο. Στον αγώνα με τον μΠαοκ, το ερυθρόλευκο ηφαίστειο έπαιξε σημαντικό ρόλο -- με έναν Ολυμπιακό, όμως, να παίζει τη μπάλα που πρέπει και μπορεί, ο ρόλος αυτός δεν θα ήταν τόσο απαραίτητος. Στην καυτή Τούμπα των pyro show (τρομάρα τους), ο Ολυμπιακός του Σίλβα πέρασε σβηστά με 0-2, σε έναν αγώνα με τις πιο μονόπαντες διαιτησίες που έχω δει στη ζωή μου.
Ο Παναθηναϊκός είναι χειρότερος σε ποιότητα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να κερδίσει έναν αγώνα που θα κριθεί στη δύναμη και τον τσαμπουκά, ειδικά αν οι παίκτες μας μασήσουν από το γήπεδο κλουβί. Οι πράσινοι έχουν πολλά να αποδείξουν: όπως ο εγωισμός των ποδοσφαιριστών μας, παρά τις ελλείψεις και τη κούραση, αποδείχθηκε καθοριστικός στον αγώνα με τον μΠαοκ, το ίδιο ισχύει και για τους παίκτες της αλογοτροφής. Άλλωσε, στον φετινό Ολυμπιακό έχουν κάνει ζημιά ομάδες με χειρότερο ρόστερ, χειρότερη έδρα και με λιγότερα να διακυβεύονται από το μεταξύ μας αγώνα.
Και επειδή πολλή κουβέντα γίνεται για το πώς θα είναι η Μεγάλη Κατηγορία χωρίς την πράσινη αρμάδα: το πρωτάθλημα γινόταν και χωρίς ΑΕΚ, και θα γίνεται μια χαρά και χωρίς τον Παναθηναϊκό. Επίσης: είναι κρίμα για μια γενιά (ή δύο ή τρεις) Παναθηναϊκών να μην έχουν την χαρά ενός πρωταθλήματος. Όπως έδειξε και η πορεία της ΑΕΚ, πάντα υπάρχει τρόπος: τη ραφιέρα-τροπαιοθήκη της ομάδας της κλάψας κοσμούν πλέον και τα πρωταθλήματα της Γ΄ και Β΄ Εθνικής. Με τους νέους νόμους, ο Νέος Παναθηναϊκός, ή New Panathinaikos, ή όπως αποφασίσουν να τον ονομάσουν (εγώ προσωπικά θα επέλεγα το Presvis of our Heart, για τις αξέχαστες ευρωπαϊκές νύχτες), θα έχει ακόμα και πρωταθλήματα τοπικού. Τίτλους που ο Ολυμπιακός δεν θα μπορέσει να κατακτήσει ποτέ (εκτός και αν γίνουν ομάδες Β και ξεκινήσουν από χαμηλές κατηγορίες).
Ολοκληρώνοντας: φαβορί σε ένα ντέρμπι δεν υπάρχουν εύκολα -- αν και κανείς δεν νομίζω να ανησυχούσε σε κάμποσα ντέρμπι στο Καραϊσκάκης τα περασμένα χρόνια. Αυτό, όμως, δεν αλλάζει αυτό που πρέπει να καταλάβουν και οι άλλοι για να μη μας ζαλίζουν: ΠΑΝΤΑ ο Ολυμπιακός είναι το φαβορί, όσο έχει παίκτες στον πάγκο και την εξέδρα που στους άλλους θα αγωνίζονταν βασικοί. Από την άλλη, μπορεί κάποιος --δικαιολογημένα-- να υποστηρίξει ότι φέτος ο Ολυμπιακός έχει κάνει ήδη αρκετές γκέλες: Ξάνθη, ΑΕΚ, Αστέρας, Ατρόμητος. Συμφωνώ, συνεπώς (για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεώτεροι): ΘΡΥΛΕ Σ’ ΑΓΑΠΩ, ΚΙ ΑΣ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΓΚΕΛΕΣ, ΜΟΝΟ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ #$%@ ΤΟΥΣ ΒΑΖΕΛΕΣ (είπαμε: δεν βρίζουμε στο blog).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου