Του Dr. Jekyll
- Δεν μπορώ να πω και πολλά πράγματα, γι' αυτό και δεν έγραψα κείμενο, για τον αγώνα της Κυριακής, αφού δεν είχα καθαρό μυαλό για να παρακολουθήσω παίκτες και συστήματα. Ο τρόπος που έβλεπα τον κυριακάτικο αγώνα μέσα από το γήπεδο ήταν μανιχαϊστικός: έχουμε εμείς την μπάλα, δεν έχουμε εμείς την μπάλα. Το ξεκαθαρίζω: είμαι από τους οπαδούς που η Ευρώπη δεν με τρελαίνει, σε αντίθεση με το ελληνικό πρωτάθλημα και τα (πραγματικά ή φανταστικά) ελληνικά ντέρμπι.
- Τα λίγα που ήταν εμφανή: ο Ολυμπιακός εξακολουθεί να έχει προβλήματα στην ανάπτυξη και τη φυσική κατάσταση, ενώ η αμυντική λειτουργία κάπως φαίνεται να βελτιώνεται (εξακολουθώ να πιστεύω ότι σημαντικό ρόλο σε αυτό παίζει η παρουσία του Προτό). Ο μΠαοκ είχε κατοχή, αλλά καθαρές ευκαιρίες δεν έκανε. Η τακτική του Λεμονή, αποδείχθηκε, εκ του αποτελέσματος, σωστή. Ο Ολυμπιακός έριξε το βάρος στο να μη μείνουν κενοί χώροι στην άμυνα, προηγήθηκε από στημένη φάση, και συνέχισε με αμυντικούς προσανατολισμούς, έως τη λήξη του αγώνα.
- Για να καταλάβουμε καλύτερα τα δεδομένα του κυριακάτικου αγώνα, ειδικά εμείς που φύγαμε μαγκωμένοι από το Καραϊσκάκης: ο Ολυμπιακός την Τετάρτη αγωνίστηκε στο Καμπ Νου, κόντρα στη Μπαρτσελόνα, αδιαμφισβήτητα μία από τις πέντε καλύτερες ομάδες του κόσμου, ενώ ο μΠαοκ έκανε ανοιχτή προπόνηση. Πιο συγκεκριμένα: ο Ολυμπιακός είχε στην ενδεκάδα τους Κούτρη, Ρομαό, Οφόε (περισσότερο), αλλά και Φορτούνη, οι οποίοι είχαν πολλά λεπτά συμμετοχής σε τρεις δύσκολους αγώνες, μέσα σε οκτώ ημέρες (Πανιώνιος εκτός, Μπάρτσα εκτός, μΠαοκ εντός), την ώρα που οι ποδοσφαιριστές του μΠαοκ είχαν αγωνιστεί στη Τούμπα, ενάντια στη Λαμία την περασμένη Κυριακή.
- Σε συνέχεια της πάνω παραγράφου: Ο Ολυμπιακός την Κυριακή είχε εκτός Σεμπά και Μποτία (με όλα να δείχνουν πως προορίζονταν για βασικοί), Φιγκέιρας, Εμενίκε και Μπεν, ενώ ο μΠαοκ, διαβάζω, πως κατέβηκε πλήρης. Και γενικότερα, όμως, ο Ολυμπιακός φέτος (προφανώς και δεν φταίει μόνο η ατυχία) ταλαιπωρείται ιδιαίτερα από τραυματισμούς, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να στεριώσει σχήμα βασικών (ειδικά στα αμυντικά δίδυμα). Επίσης, ο μΠαοκ, θεωρητικά, κατέβαινε για δύο αποτελέσματα (και τελικά πήρε το συνηθισμένο), ενώ ο Ολυμπιακός όφειλε να πάρει τη νίκη.
- Τι πρέπει να κρατήσουμε: το πάθος των παικτών, που έδειξαν πόσο ήθελαν τη νίκη. Την απόδοση του Φορτούνη (τρίτη καλή εμφάνιση, μέσα σε οκτώ μέρες). Το μηδέν στην άμυνα (δυστυχώς, για τον φετινό Ολυμπιακό, αυτό είναι επιτυχία -- άλλωστε, στο ελληνικό πρωτάθλημα, μόνο στον αγώνα με τη Λαμία είχαμε κρατήσει το μηδέν), με την καλή απόδοση και των δύο κεντρικών αμυντικών.
- Το τι πρέπει να βελτιωθεί νομίζω ότι είναι εμφανές: ο Ολυμπιακός που έχουμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια (με εξαιρέσεις να επιβεβαιώνουν τον κανόνα), σε τέτοιους αγώνες κυριαρχούσε στο γήπεδο. Ακόμα και μετά το 1-0, ο Ολυμπιακός δεν έβγαλε αντεπιθέσεις, δεν σκόραρε ξανά, δεν κλείδωσε τον αγώνα. Τα προβλήματα στην ανάπτυξη είναι εμφανή, ακόμα και με τον Φορτούνη να κάνει καλό παιχνίδι, ενώ η φυσική κατάσταση (αν και αυτή τη φορά περισσότερο δικαιολογημένη, ελέω Μπαρτσελόνα) εξακολουθεί να φρενάρει την ομάδα μετά το 60΄ (αν σε αυτό το σημείο του αγώνα δεν προηγείσαι, τα πράγματα γίνονται δύσκολα).
-Η νίκη σε αυτή την περίοδο ήταν άκρως απαραίτητη, και, τελικά, αυτό είναι το σημαντικότερο που πρέπει να κρατήσουμε: η εικόνα με δυο μπάλες μέσα στον αγωνιστικό χώρο, δεν θυμίζει Ολυμπιακό, αλλά τον ασπρόμαυρο αντίπαλό του, και καλό θα ήταν να μην επαναληφθεί. Και μία ακόμα παρατήρηση: το πανό για τον Σαββίδη δεν ήταν απλά άστοχο, αλλά απαράδεκτο, μικροπρεπές, και παράταιρο με οποιαδήποτε αξία πρεσβεύει ο Ολυμπιακός. Πέρα από το σημαντικότερο, δηλαδή να τους νικάς όπου τους πετυχαίνεις, υπάρχει το χιούμορ ή και η απλή καταγραφή της πραγματικότητας για τον κυβερνητικό κοντοστούπη Ρωσοπόντιο ολιγάρχη.
- Ο Ολυμπιακός, και παρά τη νίκη της Κυριακής, εξακολουθεί να μην είναι σε φόρμα (και κανείς δεν γνωρίζει πότε και αν η φυσική κατάσταση των παικτών, θα επιτρέψει να δούμε ποδόσφαιρο), συνεπώς όσοι πιστεύουν πως ο αγώνας του Σαββάτου θα είναι εύκολος, μάλλον δεν έχουν παρακολουθήσει αρκετά τον φετινό Ολυμπιακό. Όπως και τη Κυριακή, έτσι και το Σάββατο, ο Ολυμπιακός πρωτίστως πρέπει να κρατήσει το μηδέν, και στη συνέχεια να δοκιμάσει να σκοράρει. Δυστυχώς, αυτή είναι η πραγματικότητα.
- Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται εκεί που ήταν ο μΠαοκ πριν από κάποια χρόνια. Ανεξήγητα, τοποθετεί στο ξεκίνημα της χρονιάς τον εαυτό του στους διεκδικητές του τίτλου, και η, οικονομική, κυρίως, πραγματικότητα, τον καθιστά σύντομα σε ομάδα που, στη καλύτερη, ίσως διαδραματίσει ρόλο ρυθμιστή. Ο βασικός φετινός στόχος του σωματείου της αλογοτροφής, δεν είναι οι τίτλοι, αλλά η οικονομική επιβίωση. Αυτό, όμως, σημαίνει ότι ο αγώνας με τον Ολυμπιακό είναι (σχεδόν) όλη η χρονιά, εξού και η σύγκριση με τον μΠαοκ του παρελθόντος. Και, όπως πολλοί θα θυμούνται, ακόμα και το πτώμα του μΠαοκ ήταν επικίνδυνο στη Τούμπα...
- Συνέχεια με την πάνω παράγραφο: ο Παναθηναϊκός είναι στο όριο για τιμωρία έδρας, λόγω του (ανόητου) νόμου περί καπνογόνων. Με δεδομένη την οικονομική κατάσταση του συλλόγου τους, θα έχει ενδιαφέρον πώς θα αντιδράσουν οι οπαδοί του Παναθηναϊκού: pyro show και τιμωρία της έδρας, ενόψει του ντέρμπι με την ΑΕΚ, σε μια περίοδο που τα έσοδα είναι απαραίτητα, ή επικράτηση της λογικής;
- Ο Ολυμπιακός πρέπει να βάλει κάποιους ακόμα παίκτες στην εξίσωση: ο Μίλιτς και ο Μάρτινς (ο πρώτος ως αριστερό μπακ και ο δεύτερος λόγω της καλής μεταβίβασης) είναι παίκτες που χρειάζονται, όπως χρειάζεται να βρουν ρόλο και να ανεβάσουν απόδοση οι Καρσελά, Ζιλέ, Τζούρτζεβιτς και Εμενίκε. Όσο θετική και να είναι η πολύ καλή απόδοση των Ρομαό και Οφόε, δεν γίνεται να βγάλουν όλα τα παιχνίδια.
- Κακός ο Ολυμπιακός, κακοί και οι έτεροι (και συνεταίροι) διεκδικητές του τίτλου: με πολύ λιγότερα παράπονα από τη --δική τους, σύμφωνα και με επίσημη τοποθέτηση του Σαββίδη-- ΕΠΟ (και διαιτησία), και χωρίς Ευρώπη (για τον μΠαοκ), τα δικέφαλα αδερφάκια δεν δείχνουν ικανά να απομακρυνθούν από τον Ολυμπιακό στη βαθμολογία.
- Παρεμπιπτόντως, η ομάδα του Παναθηναϊκού δεν είναι τόσο κακή, και, σίγουρα, δεν είναι χειρότερη από τις ομάδες που έκοψαν (ή παραλίγο να κόψουν) φέτος βαθμούς από τον Ολυμπιακό. Χωρίς να συμφωνώ με την άποψη ότι μόνο χάρη στο πάθος νικήσαμε τον μΠαοκ (με πολύ συντομία, ήταν εμφανής η ποιότητα Ρομαό, Οτζίτζα και Φορτούνη), η αλήθεια είναι ότι με τον Ολυμπιακό να μη διαθέτει αυτοματισμούς, ο αγώνας πήγε και στον τσαμπουκά. Η ιστορία, όμως, δείχνει ότι με τσαμπουκά μπορείς να πάρεις κάποιον αγώνα (ειδικά ντέρμπι), για διάρκεια απαιτείται ομάδα.
- Χθες, ο Ολυμπιακός νίκησε τον Νέο Αχαρναϊκό με 0-3 (αυτό το πρότυπο πρέπει να ακολουθήσει και ο αιώνιος: σήμα, χρώματα, και ένα «Νέος» μπροστά από το όνομα). Τα γκολ σημείωσαν Ζιλέ, Μάρτινς και Εμενίκε (τρεις από τους παίκτες που σημείωνα παραπάνω ότι ο Ολυμπιακός πρέπει να πάρει περισσότερα πράγματα). Δυστυχώς, ο βασικός Τζούρτζεβιτς, και, παρά τις ευκαιρίες, δεν κατόρθωσε να σκοράρει. Συμμετοχή και για Μίλιτς, Βούκοβιτς, Ταχτσίδη και Βρουσάι. Άντε, μακάρι να υπάρχει και ένα αντίστοιχο σκορ με την άλλη πράσινη ομάδα με την αλογοτροφή.
- Δεν μπορώ να πω και πολλά πράγματα, γι' αυτό και δεν έγραψα κείμενο, για τον αγώνα της Κυριακής, αφού δεν είχα καθαρό μυαλό για να παρακολουθήσω παίκτες και συστήματα. Ο τρόπος που έβλεπα τον κυριακάτικο αγώνα μέσα από το γήπεδο ήταν μανιχαϊστικός: έχουμε εμείς την μπάλα, δεν έχουμε εμείς την μπάλα. Το ξεκαθαρίζω: είμαι από τους οπαδούς που η Ευρώπη δεν με τρελαίνει, σε αντίθεση με το ελληνικό πρωτάθλημα και τα (πραγματικά ή φανταστικά) ελληνικά ντέρμπι.
- Τα λίγα που ήταν εμφανή: ο Ολυμπιακός εξακολουθεί να έχει προβλήματα στην ανάπτυξη και τη φυσική κατάσταση, ενώ η αμυντική λειτουργία κάπως φαίνεται να βελτιώνεται (εξακολουθώ να πιστεύω ότι σημαντικό ρόλο σε αυτό παίζει η παρουσία του Προτό). Ο μΠαοκ είχε κατοχή, αλλά καθαρές ευκαιρίες δεν έκανε. Η τακτική του Λεμονή, αποδείχθηκε, εκ του αποτελέσματος, σωστή. Ο Ολυμπιακός έριξε το βάρος στο να μη μείνουν κενοί χώροι στην άμυνα, προηγήθηκε από στημένη φάση, και συνέχισε με αμυντικούς προσανατολισμούς, έως τη λήξη του αγώνα.
- Για να καταλάβουμε καλύτερα τα δεδομένα του κυριακάτικου αγώνα, ειδικά εμείς που φύγαμε μαγκωμένοι από το Καραϊσκάκης: ο Ολυμπιακός την Τετάρτη αγωνίστηκε στο Καμπ Νου, κόντρα στη Μπαρτσελόνα, αδιαμφισβήτητα μία από τις πέντε καλύτερες ομάδες του κόσμου, ενώ ο μΠαοκ έκανε ανοιχτή προπόνηση. Πιο συγκεκριμένα: ο Ολυμπιακός είχε στην ενδεκάδα τους Κούτρη, Ρομαό, Οφόε (περισσότερο), αλλά και Φορτούνη, οι οποίοι είχαν πολλά λεπτά συμμετοχής σε τρεις δύσκολους αγώνες, μέσα σε οκτώ ημέρες (Πανιώνιος εκτός, Μπάρτσα εκτός, μΠαοκ εντός), την ώρα που οι ποδοσφαιριστές του μΠαοκ είχαν αγωνιστεί στη Τούμπα, ενάντια στη Λαμία την περασμένη Κυριακή.
- Σε συνέχεια της πάνω παραγράφου: Ο Ολυμπιακός την Κυριακή είχε εκτός Σεμπά και Μποτία (με όλα να δείχνουν πως προορίζονταν για βασικοί), Φιγκέιρας, Εμενίκε και Μπεν, ενώ ο μΠαοκ, διαβάζω, πως κατέβηκε πλήρης. Και γενικότερα, όμως, ο Ολυμπιακός φέτος (προφανώς και δεν φταίει μόνο η ατυχία) ταλαιπωρείται ιδιαίτερα από τραυματισμούς, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να στεριώσει σχήμα βασικών (ειδικά στα αμυντικά δίδυμα). Επίσης, ο μΠαοκ, θεωρητικά, κατέβαινε για δύο αποτελέσματα (και τελικά πήρε το συνηθισμένο), ενώ ο Ολυμπιακός όφειλε να πάρει τη νίκη.
- Τι πρέπει να κρατήσουμε: το πάθος των παικτών, που έδειξαν πόσο ήθελαν τη νίκη. Την απόδοση του Φορτούνη (τρίτη καλή εμφάνιση, μέσα σε οκτώ μέρες). Το μηδέν στην άμυνα (δυστυχώς, για τον φετινό Ολυμπιακό, αυτό είναι επιτυχία -- άλλωστε, στο ελληνικό πρωτάθλημα, μόνο στον αγώνα με τη Λαμία είχαμε κρατήσει το μηδέν), με την καλή απόδοση και των δύο κεντρικών αμυντικών.
- Το τι πρέπει να βελτιωθεί νομίζω ότι είναι εμφανές: ο Ολυμπιακός που έχουμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια (με εξαιρέσεις να επιβεβαιώνουν τον κανόνα), σε τέτοιους αγώνες κυριαρχούσε στο γήπεδο. Ακόμα και μετά το 1-0, ο Ολυμπιακός δεν έβγαλε αντεπιθέσεις, δεν σκόραρε ξανά, δεν κλείδωσε τον αγώνα. Τα προβλήματα στην ανάπτυξη είναι εμφανή, ακόμα και με τον Φορτούνη να κάνει καλό παιχνίδι, ενώ η φυσική κατάσταση (αν και αυτή τη φορά περισσότερο δικαιολογημένη, ελέω Μπαρτσελόνα) εξακολουθεί να φρενάρει την ομάδα μετά το 60΄ (αν σε αυτό το σημείο του αγώνα δεν προηγείσαι, τα πράγματα γίνονται δύσκολα).
-Η νίκη σε αυτή την περίοδο ήταν άκρως απαραίτητη, και, τελικά, αυτό είναι το σημαντικότερο που πρέπει να κρατήσουμε: η εικόνα με δυο μπάλες μέσα στον αγωνιστικό χώρο, δεν θυμίζει Ολυμπιακό, αλλά τον ασπρόμαυρο αντίπαλό του, και καλό θα ήταν να μην επαναληφθεί. Και μία ακόμα παρατήρηση: το πανό για τον Σαββίδη δεν ήταν απλά άστοχο, αλλά απαράδεκτο, μικροπρεπές, και παράταιρο με οποιαδήποτε αξία πρεσβεύει ο Ολυμπιακός. Πέρα από το σημαντικότερο, δηλαδή να τους νικάς όπου τους πετυχαίνεις, υπάρχει το χιούμορ ή και η απλή καταγραφή της πραγματικότητας για τον κυβερνητικό κοντοστούπη Ρωσοπόντιο ολιγάρχη.
Ας πάμε και λίγο στο ντέρμπι που ακολουθεί
- Ο Ολυμπιακός, και παρά τη νίκη της Κυριακής, εξακολουθεί να μην είναι σε φόρμα (και κανείς δεν γνωρίζει πότε και αν η φυσική κατάσταση των παικτών, θα επιτρέψει να δούμε ποδόσφαιρο), συνεπώς όσοι πιστεύουν πως ο αγώνας του Σαββάτου θα είναι εύκολος, μάλλον δεν έχουν παρακολουθήσει αρκετά τον φετινό Ολυμπιακό. Όπως και τη Κυριακή, έτσι και το Σάββατο, ο Ολυμπιακός πρωτίστως πρέπει να κρατήσει το μηδέν, και στη συνέχεια να δοκιμάσει να σκοράρει. Δυστυχώς, αυτή είναι η πραγματικότητα.
- Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται εκεί που ήταν ο μΠαοκ πριν από κάποια χρόνια. Ανεξήγητα, τοποθετεί στο ξεκίνημα της χρονιάς τον εαυτό του στους διεκδικητές του τίτλου, και η, οικονομική, κυρίως, πραγματικότητα, τον καθιστά σύντομα σε ομάδα που, στη καλύτερη, ίσως διαδραματίσει ρόλο ρυθμιστή. Ο βασικός φετινός στόχος του σωματείου της αλογοτροφής, δεν είναι οι τίτλοι, αλλά η οικονομική επιβίωση. Αυτό, όμως, σημαίνει ότι ο αγώνας με τον Ολυμπιακό είναι (σχεδόν) όλη η χρονιά, εξού και η σύγκριση με τον μΠαοκ του παρελθόντος. Και, όπως πολλοί θα θυμούνται, ακόμα και το πτώμα του μΠαοκ ήταν επικίνδυνο στη Τούμπα...
- Συνέχεια με την πάνω παράγραφο: ο Παναθηναϊκός είναι στο όριο για τιμωρία έδρας, λόγω του (ανόητου) νόμου περί καπνογόνων. Με δεδομένη την οικονομική κατάσταση του συλλόγου τους, θα έχει ενδιαφέρον πώς θα αντιδράσουν οι οπαδοί του Παναθηναϊκού: pyro show και τιμωρία της έδρας, ενόψει του ντέρμπι με την ΑΕΚ, σε μια περίοδο που τα έσοδα είναι απαραίτητα, ή επικράτηση της λογικής;
- Ο Ολυμπιακός πρέπει να βάλει κάποιους ακόμα παίκτες στην εξίσωση: ο Μίλιτς και ο Μάρτινς (ο πρώτος ως αριστερό μπακ και ο δεύτερος λόγω της καλής μεταβίβασης) είναι παίκτες που χρειάζονται, όπως χρειάζεται να βρουν ρόλο και να ανεβάσουν απόδοση οι Καρσελά, Ζιλέ, Τζούρτζεβιτς και Εμενίκε. Όσο θετική και να είναι η πολύ καλή απόδοση των Ρομαό και Οφόε, δεν γίνεται να βγάλουν όλα τα παιχνίδια.
- Κακός ο Ολυμπιακός, κακοί και οι έτεροι (και συνεταίροι) διεκδικητές του τίτλου: με πολύ λιγότερα παράπονα από τη --δική τους, σύμφωνα και με επίσημη τοποθέτηση του Σαββίδη-- ΕΠΟ (και διαιτησία), και χωρίς Ευρώπη (για τον μΠαοκ), τα δικέφαλα αδερφάκια δεν δείχνουν ικανά να απομακρυνθούν από τον Ολυμπιακό στη βαθμολογία.
- Παρεμπιπτόντως, η ομάδα του Παναθηναϊκού δεν είναι τόσο κακή, και, σίγουρα, δεν είναι χειρότερη από τις ομάδες που έκοψαν (ή παραλίγο να κόψουν) φέτος βαθμούς από τον Ολυμπιακό. Χωρίς να συμφωνώ με την άποψη ότι μόνο χάρη στο πάθος νικήσαμε τον μΠαοκ (με πολύ συντομία, ήταν εμφανής η ποιότητα Ρομαό, Οτζίτζα και Φορτούνη), η αλήθεια είναι ότι με τον Ολυμπιακό να μη διαθέτει αυτοματισμούς, ο αγώνας πήγε και στον τσαμπουκά. Η ιστορία, όμως, δείχνει ότι με τσαμπουκά μπορείς να πάρεις κάποιον αγώνα (ειδικά ντέρμπι), για διάρκεια απαιτείται ομάδα.
Και λίγα για το Κύπελλο
- Χθες, ο Ολυμπιακός νίκησε τον Νέο Αχαρναϊκό με 0-3 (αυτό το πρότυπο πρέπει να ακολουθήσει και ο αιώνιος: σήμα, χρώματα, και ένα «Νέος» μπροστά από το όνομα). Τα γκολ σημείωσαν Ζιλέ, Μάρτινς και Εμενίκε (τρεις από τους παίκτες που σημείωνα παραπάνω ότι ο Ολυμπιακός πρέπει να πάρει περισσότερα πράγματα). Δυστυχώς, ο βασικός Τζούρτζεβιτς, και, παρά τις ευκαιρίες, δεν κατόρθωσε να σκοράρει. Συμμετοχή και για Μίλιτς, Βούκοβιτς, Ταχτσίδη και Βρουσάι. Άντε, μακάρι να υπάρχει και ένα αντίστοιχο σκορ με την άλλη πράσινη ομάδα με την αλογοτροφή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου