Γκέλα με τον Παναιτωλικό και κάποιες γενικότερες παρατηρήσεις

Ο Ολυμπιακός, για την τέταρτη αγωνιστική του πρωταθλήματος, δεν κατάφερε να ξεπεράσει το εμπόδιο του Παναιτωλικού, έμεινε στο 0-0, παίζοντας ένα μάλλον βαρετό ποδόσφαιρο, και έχασε την ευκαιρία να μείνει από νωρίς μόνος πρώτος στη βαθμολογία. Το πιο ανησυχητικό --αν μπορούμε να δώσουμε τέτοιο χαρακτηρισμό τόσο νωρίς στη σεζόν-- είναι το γεγονός ότι και στα προγούμενα τρία ματς που είχαμε πάρει θετικά αποτελέσματα, το είχαμε κάνει μάλλον ασθμαίνοντας, χωρίς να παίξουμε πειστικό και ποιοτικό ποδόσφαιρο. Να δούμε αν το καμπανάκι ήχησε για τη συνέχεια.

Του RedTerso

Σε ένα σχεδόν γεμάτο Καραϊσκάκη ο Μεντιλίμπαρ παρέταξε τον Ολυμπιακό με το γνωστό σχηματισμό 4-2-3-1. Την ενδεκάδα αποτέλεσαν ο Τζολάκης κάτω από τα γκολπόστ, οι Ροντινέι, Ντόι, Πιρόλα, Ορτέγκα στην άμυνα (από δεξιά προς τα αριστερά), οι Έσε και Στάμενιτς στο κέντρο, οι Ζέλσον Μαρτίνς, Τσικίνιο και Βέλντε μπροστά τους, ενώ στην κορυφή της επίθεσης τοποθετήθηκε ο Ελ Κααμπί. Στο δεύτερο μέρος έγιναν 4 μαζεμένες αλλαγές στο 62΄ με τους Γιάρεμστουκ, Κάρμο, Ολιβέιρα και Γουίλιαν να παίρνουν τις θέσεις των Τσικίνιο, Πιρόλα, Στάμενιτς και Βέλντε αντίστοιχα. Στο 83΄, ο Κοστίνια αντικατέστησε τον Ροντινέι.

Το παιχνίδι είχε ένα συγκεκριμένο μοτίβο, που δεν άλλαξε στην πραγματικότητα καθόλου κατά τη διάρκεια του ματς: Ο Ολυμπιακός είχε την κατοχή της μπάλας, πίεζε τον Παναιτωλικό στην εστία του, αλλά του έλειψε η δημιουργία και κάποιες απρόβλεπτες ενέργειες που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν πρόβλημα στην αντίπαλη άμυνα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα όσοι βρεθήκαμε χτες το απόγευμα στο Καραϊσκάκη να νομίζαμε ότι βρεθήκαμε, μέσω μιας χρονομηχανής, σε ένα αγγλικό γήπεδο της δεκαετίας του '80 πριν ακόμα φτιαχτεί η Premier. Γιόμα, καμινάδα, σέντρα και άγιος θεός... Σχεδόν καμία υποψία ορθολογικής ανάπτυξης και κάθετου παιχνιδιού.

Προσοχή! Μη βιαστεί κάποιος και από το παραπάνω βγάλει το συμπέρασμα ότι φταίει ο Βάσκος προπονητής του Ολυμπιακού. Ή μάλλον μπορεί να του αποδοθεί ενδεχομένως το μερίδιο ευθύνης που αναλογεί και πιθανόν δεν κατέβασε μια πιο επιθετικογενή ομάδα με έναν κόφτη όπως έπραξε μετά τις αλλαγές του 62ου λεπτού και την αλλαγή του σχηματισμού σε 4-4-2. Όχι ότι είδαμε κάτι πολύ διαφορετικό και μετά από εκείνο το σημείο, αλλά τουλάχιστον ανέβηκε ο βαθμός πίεσης και ευκαιριών σε σχέση και με το πρώτο μέρος. Μηδέν εις το πηλίκον όμως. Και είναι χαρακτηριστικό ότι η πιο μεγάλη ευκαιρία που είχαμε στο ματς προέκυψε από κλέψιμο του Κααμπί --ως απότοκο της πίεσης ψηλά που επιδιώκει ο Βάσκος-- και τετ-α-τετ, που έσωσαν οι αμυντικοί πάνω στη γραμμή. Οι άλλες 30 «ευκαιρίες» που είχαμε ήταν κατά βάση σουτ εκτός εστίας. Το πρόβλημα του ρόστερ δυστυχώς είναι δομικό αυτή τη στιγμή και δεν ξέρω πώς θα το αντιμετωπίσει ο Μεντιλίμπαρ. Η ομάδα στερείται δημιουργίας, αυτοματισμών και γρήγορου παιχνιδιού.

Τη συνθήκη αυτή την εκμεταλλεύτηκε απόλυτα η ομάδα του Αγρινίου, η οποία ήταν αυστηρά αμυντικά προσανατολισμένη (αυτός είναι ο ευγενικός τρόπος για να πούμε ότι κατέβασε πούλμαν...) και, στο πρώτο κυρίως μέρος, προσπάθησε με αντεπιθέσεις να ψάξει το γκολ. Το θέμα μας όμως δεν είναι οι Αγρινιώτες, αλλά ο Ολυμπιακός και το γεγονός ότι η χθεσινή εικόνα ήταν πανομοιότυπη με τα ματς με την Καλλιθέα και το Βόλο. Και σε αυτά, παρόλο που κερδίσαμε, η ποδοσφαιρική «ανάγνωση» είναι κοινή. Στο χθεσινό παιχνίδι, η αίσθηση ήταν ότι και μισή ώρα παραπάνω να παίζαμε, θα «γράφαμε» καμιά 20αριά σέντρες ακόμα, αλλά γκολ δεν θα έμπαινε. Να δούμε αν μπορεί η εικόνα να βελτιωθεί.

- Πάμε να δούμε κάποιες γενικές παρατηρήσεις. Αναφέρθηκε παραπάνω ότι το πρόβλημα είναι δομικό. Δυστυχώς από την ομάδα έφυγαν το καλοκαίρι (παρόλο που ο κόουτς είχε ζητήσει την παραμονή τους) οι παίχτες που έδιναν παραπάνω ποιότητα, δημιουργία και απρόβλεπτα στοιχεία (βλ. Φορτούνης, Ποντένσε ή και Όρτα), χωρίς στην πραγματικότητα να αντικατασταθούν. Απέναντι σε κλειστές άμυνες, η πίεση ψηλά έχει ένα όριο στην αποτελεσματικότητα, ειδικά όταν ο αντίπαλος παραχωρεί 73% κατοχή.

- Ο Ολυμπιακός είχε την πολυτέλεια, μετά την κατάκτηση του Κόνφερενς, να περάσει ένα μάλλον «εύκολο» μεταγραφικό καλοκαίρι, μιας και το ρόστερ χρειαζόταν ελάχιστο πείραγμα. Δυστυχώς, κομβικοί παίχτες αποχώρησαν, χωρίς να πιστεύω ότι αντικαταστάθηκαν επάξια, ενώ φυσικά έγιναν μεταγραφές και στο τέλος της μεταγραφικής περιόδου. Το καθόλου αμελητέο θετικό των μεταγραφών είναι ότι αποχώρησε μπόλικη ποδοσφαιρική σαβούρα που είχε μαζευτεί στο Ρέντη.

- Το πρόγραμμα ήταν ευνοϊκό για τον Θρύλο, που είχε τη δυνατότητα να ξεκινήσει με ένα 4/4 πριν αρχίσουν οι πιο ζόρικες υποχρεώσεις. Με τον Παναιτωλικό, χάσαμε την ευκαιρία να συμπληρώσουμε τους 12 βαθμούς, που θα μας έβαζαν σε ρόλο επικεφαλής. Τώρα ακολουθεί το ματς με τον Άρη στο Χαριλάου, που θα εμφανιστεί «πληγωμένος» μετά την ήττα του από τον ΟΦΗ με 3-2. Κάτι μου λέει ότι θα είναι ζόρικο ματς.

- Κάποιοι βιάστηκαν χτες να κάνουν λόγο για τη διαιτησία, θαρρώ. Από την εξέδρα του Ναού πάντως μου φάνηκε ότι ο διαιτητής προσπάθησε να αφήσει το παιχνίδι να έχει ρυθμό, ενώ δεν υπέπεσε σε κάποιο εμφανές λάθος (έχω την αίσθηση ότι και το χέρι του αμυντικού στο πρώτο μέρος δεν θεωρείται παράβαση). Επίσης, είναι αναμενόμενο ότι το μικρότερο ποδοσφαιρικό μέγεθος πάντα θα κάνει καθυστερήσεις όταν το βολεύει το σκορ. Ας τους είχαμε πετάξει 2 μπαλάκια εμείς και θα βλέπαμε αν τρέχανε ή όχι.

- Ο Μεντιλίμπαρ δεν χρησιμοποίησε κανέναν από τους πιτσιρικάδες. Και κατά τη γνώμη μου, ορθά έπραξε. Σε τέτοια ματς που η γκέλα φαίνεται να έρχεται με γοργούς ρυθμούς, ενδεχόμενη χρησιμοποίηση των νεαρών θα μπορούσε να έχει αντίστροφα αποτελέσματα από τα επιθυμητά. Ο κόσμος γιούχαρε στο τέλος του αγώνα...

- Για τα νέα αποκτήματα: Ο Βέλντε έχει καλά τελειώματα. Όμως σε άλλους τομείς φαίνεται να υστερεί. Τουλάχιστον μέχρι στιγμής. Χτες δεν βοήθησε καθόλου. Ο Στάμενιτς, για άλλο ένα ματς, είχε αδιάφορη παρουσία και στη θέση του είμαι βέβαιος ότι ο Μπακούλας θα ήταν καλύτερος (με τον αστερίσκο που σημειώσαμε ακριβώς από πάνω). Ο Ολιβέϊρα έδειξε διάθεση και πήρε πρωτοβουλίες, αλλά το αποτέλεσμα των επιλογών του δεν τον δικαίωσε. Ο Γιάρεμτσουκ πέρασε απαρατήρητος. Ο Γουίλιαν έμοιαζε αρκετά στον «Μαρσέλο-έλα-μας-έχει-πιάσει-τρέλα» και δυστυχώς δεν αναφέρομαι μόνο στο «άφρο» μαλλί. Είναι πολύ νωρίς βέβαια για οριστική κρίση.

- Από τους παλιούς, ο καλύτερος ήταν ο Έσε. Και από κοντά σε απόδοση ο Ζέλσον που του έλειψε όμως η αποτελεσματικότητα στην τελική ενέργεια.

- Όπως έβλεπα το παιχνίδι από την εξέδρα, δεν μου φάνηκε σε καμία περίπτωση οι παίχτες μας να είναι αδιάφοροι ή ράθυμοι. Το προσπάθησαν όσο μπορούσαν και γι' αυτό εντόπισα ως πρόβλημα τη δόμηση του ρόστερ. Και με αυτό θα πορευτούμε, ως αποτέλεσμα των διοικητικών επιλογών. Τούτου λεχθέντος, μου φάνηκε άτοπη και άστοχη η παρέμβαση του «σερίφη του Νότιγχαμ» (όπως μας αποκάλυψε η Sport-day ότι τον αποκαλούν οι φίλοι της Φόρεστ) προς τους παίχτες μετά τη λήξη της αναμέτρησης. Για να δούμε τι εξέλιξη θα έχει αυτή η παρέμβαση και αν όντως το αποτέλεσμα ήταν προϊόν αδιαφορίας.

- Ακολουθεί το ομολογουμένως δύσκολο παιχνίδι με τον Άρη και αμέσως μετά το ξεκίνημα των ευρωπαϊκών αγωνιστικών υποχρεώσεων απέναντι στη Λυόν. Ο πήχης της δυσκολίας ανεβαίνει και μετά από δέκα μέρες ξεκινάει το σερί των εγχώριων ντέρμπι. Ο επόμενος μήνας θα είναι απαιτητικός, κρίσιμος και θα μας βοηθήσει να βγάλουμε λίγο πιο ασφαλή συμπεράσματα. Ας ελπίσουμε μέχρι τότε, να μπορούμε να πάρουμε τα αποτελέσματα που χρειάζεται.