Για σταθείτε όμως. Πρόκειται για τόσο μεγάλη αποτυχία; Ας μιλήσουμε πιο ψυχρά και «αποστασιοποιημένα». Ο Ολυμπιακός αποκλείοντας, με μειονέκτημα έδρας, την Μπαρτσελόνα πέτυχε ένα ακόμα σπουδαίο επίτευγμα στη σύγχρονη ιστορία του. Κατά γενική ομολογία, η ομάδα πέτυχε, και με το παραπάνω, τους στόχους της, αν κρίνουμε με βάση τα αποτελέσματα της περσινής off-season. Μη συζητήσουμε πάλι τα σοβαρά προβλήματα που δημιουργήθηκαν με τις αποχωρήσεις, τις εν μέρει προβληματικές καλοκαιρινές επιλογές και τους πάμπολους τραυματισμούς. Έγιναν σοβαρές προσπάθειες ενίσχυσης μέσα στη σεζόν και ο Ολυμπιακός έκανε μια αντεπίθεση στον δεύτερο γύρο. Η πρόκριση σε τρίτο διαδοχικό Final-4 ήταν μια μεγάλη επιτυχία. Είναι αρκετό αυτό το επίτευγμα για μια ομάδα όπως η δική μας; Αναμφίβολα όχι. Και γι' αυτό τον λόγο υπήρξε μεγάλη ανυπομονησία για τον ημιτελικό με τη Ρεάλ. Και πίστη ότι μπορεί να γίνει ακόμα μια τεράστια υπέρβαση. Αυτή η πίστη δεν δικαιώθηκε ποτέ. Η μέρα αυτή δεν ήρθε ποτέ.
Είναι πολύ δύσκολο μετά από μια τέτοια βραδιά να μπορέσει κάποιος να βάλει τις σκέψεις του σε τάξη και να γράψει με νηφαλιότητα. Αυτό που περισσότερο πρέπει να προβληματίσει είναι η έλλειψη πνευματικής ετοιμότητας που έχει η, σε γενικές γραμμές, πιο σκληρή ομάδα της διοργάνωσης. Στις πρώτες φάσεις του αγώνα δεν μπορέσαμε να βάλουμε ποτέ πίεση στους ποιοτικότατους Μαδριλένους. Τα πρώτα τους σουτ μπήκαν με άνεση, οι αντίπαλοί μας βρήκαν ρυθμό, ψυχολογία και αυτοπεποίθηση και βρεθήκαμε να προσπαθούμε να καταλάβουμε πώς η διαφορά έφτασε στο -25 για την ομάδα μας.
Ο τρόπος που μπαίνουν τα πρώτα τρίποντα της Ρεάλ είναι απόλυτα ενδεικτικός της διαφοράς στον τρόπο που πάτησαν παρκέ οι ομάδες. Πρώτο τρίποντο Χεζόνια: Ανεβαίνει στην κορυφή και δίνει πάσα χέρι με χέρι στον Καμπάτσο. Ξεκινάει να κάνει κόψιμο στις 45 μοίρες και ο Παπανικολάου που τον μαρκάρει «τρώει» το back-screen του Ταβάρες, κάνει χαλαρή περιστροφή γύρω από τον εαυτό του και πηγαίνοντας «χαλαρά» πάνω του, ο παίχτης του σουτάρει σχεδόν ελεύθερος. Δεύτερο τρίποντο Χεζόνια: Σε ρόλο χειριστή δέχεται το pick του ψηλού, κερδίζει λίγο χρόνο κάνει προσποίηση που την «τρώει» με τεράστια άνεση ο «Παπ» και πάλι ελεύθερο σουτ. Τρίτο τρίποντο Μούσα: Ο Καμπάτσο ξεκινάει κεντρικό pick'n'roll και ενώ παίρνει κάθετα τον διάδρομο με τον Φαλ αντίπαλο σπεύδει να βοηθήσει ο Γουόκαπ. Ο Καμπάτσο βλέπει τον Μούσα στην γωνία και πάλι ελεύθερο τρίποντο πριν προλάβει να επιστρέψει ο Γουόκαπ. Είναι και οι τρεις απόλυτα ενδεικτικές φάσεις, για το γεγονός ότι αν δεν μπεις απολύτως προσηλωμένος και με το μαχαίρι στα δόντια σε ένα τόσο υψηλού επιπέδου αγώνα, είναι πολύ εύκολο να χαθεί αμέσως το μομέντουμ υπέρ των αντιπάλων. Αν σε αυτό συνυπολογίσουμε ότι σχεδόν δεν συμπληρώσαμε 5 φάουλ στις 2 πρώτες περιόδους, καταλαβαίνουμε ότι η σκληράδα του Ολυμπιακού δεν εμφανίστηκε ποτέ.
Στο δεύτερο ημίχρονο υπήρξε πολύ μεγάλη προσπάθεια να ανατραπεί η κατάσταση. Όμως αυτή η Ρεάλ δεν είναι η φετινή Μπαρτσελόνα, ούτε η περσινή Μονακό. Και οι 25 πόντοι διαφορά δεν είναι 12. Ήταν απόλυτα λογικό να μείνει ημιτελής λοιπόν η προσπάθεια. Ειδικά όταν οι περισσότεροι από τους παίχτες μας δεν ανταποκρίθηκαν ποτέ στις απαιτήσεις της αναμέτρησης. Ο Γουόκαπ πολύ κακώς πήρε πάλι 6 προσπάθειες για τρίποντο στο under που τον παίζουν σχεδόν όλοι οι αντίπαλοι. Ο Φαλ ήταν υπέρ το δέον φοβισμένος όχι μόνο απέναντι στον Ταβάρες, αλλά δεν είχε την ψυχολογία να «παίξει» ακόμα και με πολύ κοντύτερους αντιπάλους μετά τις αλλαγές. Ο Αρχηγός δυστυχώς δεν ήταν αυτός που έπρεπε για αυτή τη μάχη. Πετρούσεφ και Μιλουτίνοφ έπαιξαν λίγο, όπως και ο Ράιτ, ενώ ο Κάνααν έμεινε σε ρηχά νερά. Μοιραία έμειναν μόνοι τους να προσπαθούν οι ΜακΚίσικ, Γκος και Πίτερς. Και φυσικά αυτό δεν ήταν αρκετό.
Έχω την πεποίθηση ότι η νίκη των σιχαμένων στον άλλο ημιτελικό έβαλε ακόμα μεγαλύτερη πίεση στην ομάδα μας και επηρεαστήκαμε αρνητικά σε σχέση με την ψυχολογική μας ετοιμότητα. Και πέρα από τον τομέα της προετοιμασίας, υπάρχει και ένα δεδομένο ζήτημα σε σχέση με την ποιότητα στη γραμμή των γκαρντ της ομάδας και της απουσίας ενός ακόμα σταθερού πόλου που να μπορεί να δημιουργήσει σκορ από μόνος του. Αυτά όμως είναι πράγματα που θα συζητήσουμε προσεχώς και πιο αναλυτικά.
Η προσοχή πλέον στρέφεται αυτόματα στο ελληνικό πρωτάθλημα απέναντι στο βάζελο, που αναμένεται να επιστρατεύσει όλη την τοξικότητα και γραφικότητα που μπορεί για να επιτύχει τον στόχο του. Και εκεί επιβάλλεται να είμαστε απόλυτα έτοιμοι ψυχολογικά και πνευματικά. Έχουμε χρόνο όμως και γι' αυτό. Αυτό που πρέπει να κρατήσουμε από τη φετινή ευρωπαϊκή παρουσία της ομάδας, είναι η υπηερηφάνια για όλο το φετινό ταξίδι, αλλά ταυτόχρονα και η ελπίδα για ισχυροποίηση για να γίνει το πολυπόθητο επόμενο βήμα. Ήδη υπάρχει προσμονή για το επόμενο Final-4....
* * *
ΥΓ Καλό κουράγιο σε όλα τα παιδιά του blog που βρίσκονται στο Βερολίνο (Kat 7, Γατοπάνος, Alec). Καλό κουράγιο σε όλο τον κόσμο που έκανε το ταξιδι στη γερμανική πρωτεύουσα για να στηρίξει τον Θρύλο. Πάντα άρρχωστοι με τον Ολυμπιακό!
ΥΓ2 Καλή επιτυχία σε όλες τις ομάδες μας που διεκδικούν ευρωπαϊκό τίτλο: Το χάντμπολ σήμερα, το ποδόσφαιρο την Τετάρτη και το πόλο το άλλο Σαββατοκύριακο.
ΥΓ3 Η Ρεάλ όσο αντιπαθητική και αν είναι σαν σύλλογος, αξίζει και με το παραπάνω τη νίκη απέναντι στα σιχάματα. Καλή της επιτυχία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου